Grondtrekken ware bekering

[memento]

Ik vind dit altijd van die bijzondere profetische uitspraken. Hoe weet jij nu dat er zo al heel wat zielen bij Christus vandaan zijn gehouden? Wat weet jij verder allemaal wel niet?

Ik vind dat er doorgeslagen wordt in de angst voor een voorwaardelijke prediking. Ieder mens die Christus tot zijn deel heeft is voor Christus geschikt gemaakt geworden. Anders had de hand des geloofs nooit het voorwerp des geloofs aan kunnen nemen.

Wat doen we dan met de "andere" wegen tot bekering, zoals we oa bij Brakel vinden?

Welke andere wegen?

Iedereen leert wat van Gods recht. Anders kun je God toch nooit leren kennen, als je alleen maar iets leert van zijn barmhartigheid? Dan ken je maar een halve God. Daarom is het zo'n wonder als je leert dat in Christus Zijn toorn is uitgeblust en aan Zijn recht is voldaan. De gerechtigheid en vrede zullen elkander kussen. Erskine heeft daar een hele bijzondere preek over nagelaten.

Ik acht dat je dat stuk uit Brakels "Redelijke Godsdienst" wel kent...? Of anders het boekje van (ik meen) ds. C. Harinck over de bekering.

Daar wordt gesproken over bv. hen die van kindsaf geleidt zijn, die vanaf de moederschoot af God vrezen. Die hebben toch een andere beleving van zaken. Hun schuldbesef komt ná het kennen van hun Zaligmaker.

En zo behandeld Brakel nog enkele wegen. Met Brakel hou ik het erop dat dit eerder uitzonderingen zijn, dan Gods gewone weg. Een normale weg is een weg van via de schuldverslagenheid bij Christus uitkomen. Maar laten we asjeblieft God daarin vrijlaten, ipv het allemaal heel gedetailleerd uit gaan werken, en het gaan leren als kenmerken, als een soort testje waarmee je kan zien of je waar gelovig bent. Laten we het houden bij de 3 kenmerken van de HC (hoe groot mijn zonde en ellende is, etc).

[Afgewezen]

Erasmiaan, je zou eens wat minder defensief moeten reageren. Zoals je weet, zit ik heus wel op jouw lijn. Maar ik zie ook dingen die niet zijn zoals ze zouden moeten zijn.
Ik zie een voorwaardelijke prediking als een dodelijk gevaar.
En ik ben werkelijk niet de enige. Er zijn oudvaders en andere schrijvers geweest, die ook al uitvoerig op deze materie zijn ingegaan.
Net doen of dit uitsluitend míjn probleem is en verder niet, is je ogen sluiten voor de werkelijkheid. Het geeft ook geen gesprek: o, vind jij dat? nou, ik vind het niet.

[Wilhelm]

Volgens mij is er meer. Het omhelzen van Christus, het mijnen van het geloof, de zekerheid in het geloof (allemaal dingen die onze gereformeerde vaderen in het wezen van het geloof plaatsten), etc etc. Waarom zoveel aandacht voor de weg er naar toe, ipv de Christus waar die weg op uitloopt?

PS> Nogmaals: Ik ga af op het RD artikel.
PS2> Het gaat me meer om waar de nadruk ligt, dan dat ik het bestaan en de noodzaak van voorbereidend werk wil ontkennen (zij het met de kanttekening dat ik graag vasthou aan de meerdere wegen, zoals we o.a. ook bij vader Brakel tegenkomen). Waarom kenmerken opsommen om in te rusten, als een levendgemaakte ziel toch alleen zijn rust kan en wil vinden in Christus? Met het gevaar dat sommigen (niet levendgemaakten) de kenmerken herkennen en er voor eeuwig mee omkomen?

Hier heb je denk de kern van de vragen te pakken.
Er wordt steeds gewezen op de toeleidende weg, er wordt gewaarschuwd voor zelfbedrog, en hoe belangrijk dit ook allemaal is , er is idd meer !
En deze tendens lijkt zoveel ter rechterzijde van de Gereformeerde gezindte naar voren te komen en benadrukt te worden. En dat terwijl de werkelijke zorgen m.i. toch anders behoren te zijn.
In vele gemeenten betuigt 90 % van de leden geen deel aan Christus te hebben, lijdelijkheid en starheid, genoeg hebben aan een uitwendige zondagse godsdienst lijkt genoegzaam te zijn om in grote rechtzinnigheid af te wachten of het nog eens mocht gebeuren.

En ik denk wel eens dat dat (vaak onbewust !!) wordt gevoed door de prediking en het geschrevene.
Neem nu bv de Saambinder, ook van deze week.
In een opzich heldere artikelserie wordt er gewaarschuwd voor de Evangelische beweging, en hoe waar dat ook is, waarom wordt er zo weinig gewaarschuwd tegen die valse lijdelijkheid ? Wanneer zou er eens een artikelserie komen over het grote gevaar wat in veel van onze gemeenten leeft : de dwaling van het hypercalvinisme ?
Neem nu dit onderstaand citaat, verantwoordelijkheid wordt bijna weer gelijkgesteld met remonstrantisme, en dat is gewoon niet terecht ! :

Als ik me niet vergis, heeft het evangelische spreken over bekering en geloof meer invloed op ons dan we in de gaten hebben. Uit vrees voor lijdelijkheid wordt soms zoveel nadruk gelegd op de verantwoordelijkheid van de mens dat de indruk haast wordt gewekt dat de mens zijn zaligheid bewerkt. Soms wordt over het toepassende werk van de Heilige Geest bewust een tijdlang gezwegen, om de mens toch aan het werk te zetten. Soms wordt zo algemeen gesproken over Gods beloften, dat de stap naar de algemene verzoening niet groot meer is.
Het is in dit verband goed om de toelichting van ds. G.H. Kersten bij vraag 18 van Kort Begrip in zijn boekje Korte lessen over Kort Begrip nog eens na te lezen. Met alle klem waarschuwt hij tegen de leer van de algemene verzoening, die
1 de soevereine verkiezing des Vaders loochent,
2 het bloed van Christus onrein acht,
3 de zaligmakende bediening des Heiligen Geestes miskent,
4 de doodstaat van de mens loochent. Toen ik deze punten op me in liet werken, dacht ik: dat is precies de kern van onze bezwaren tegen de evangelische beweging. “Verwerp toch die leugenleer der algemene verzoening”, zo besluit ds. Kersten de derde afdeling van zijn boekje.
Wat ds. Kersten schrijft over de remonstranten is zeer actueel: “De remonstranten beweren in het voetspoor van Pelagius, dat de mens het vermogen heeft om uit zichzelf te geloven en Jezus aan te nemen. En velen, die zich nog wel gereformeerd noemen, schijnen in de praktijk zeer tot de remonstranten over te hellen. Er is onder hen niets algemener dan de roep: Gij moet in Jezus geloven. Hij is voor zondaren gestorven en gij moet Hem aannemen. Doch een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij (Joh. 3:27). Aan de aanneming des geloofs gaat het werk Gods der inlijving in en toerekening van Christus vooraf... Dat aannemen is dan ook een omhelzen van de gegeven Jezus... Wij moeten een gegeven Jezus hebben. Hij heeft de zaligheid verdiend, maar Hij past ze de Zijnen ook toe. Doch daarmee valt dan ook geheel de leer der algemene verzoening.”

Alle belijdende leden van de Gereformeerde Gemeenten zijn als het goed is onderwezen in het boekje van ds. Kersten, waarin hij de leer en de praktijk der godzaligheid zo helder en eenvoudig uiteenzet. We moesten ons maar niet van dit schriftuurlijke fundament laten aftrekken door hedendaagse, populaire lectuur. We hebben immers één ziel die we maar één keer kunnen verliezen.

En ook in diezelfde Saambinder een lezenswaardig artikel over het geloof, maar dan toch weer grote nadruk op deze waarschuwing :

Over geloof en geloven wordt veel gesproken. De eis om te geloven lezen we in Gods Woord. Dat moeten wij laten wegen. De Heere zal erop terugkomen als we staan voor Zijn rechterstoel. Maar al te vaak wordt echter de eis om te geloven omgebogen in een mogelijkheid om te kunnen geloven. Eerst zou je moeten geloven en achteraf wordt gezien dat het een geschenk van God is, zo wordt dan gezegd. De gelovende mens staat centraal. Onze vaderen hebben hierin een groot gevaar gezien. Niet de mens, maar Gods soevereiniteit staat centraal. Het geloof en het geloven zijn beide een genadegeschenk Gods. Dit wordt niet achteraf gezien, maar in een stervensweg beleefd.
Tot slot artikel 14 uit hoofdstuk 111,1V van de Dordtse Leerregels: ‘Zo is dan het geloof een gave Gods; niet omdat het aan de vrije wil des mensen van God wordt aangeboden, maar omdat het de mens metterdaad wordt medegedeeld, ingegeven en ingestort; ook niet daarom, dat God alleen de macht om te geloven zou geven, en daarna de toestemming of het daadwerkelijk geloven van de vrije wil des mensen verwachten; maar omdat Hij, Die daar werkt het willen en het werken,ja alles werkt in allen, in de mens teweeg- brengt beide, de wil om te geloven en het geloof zelf.’

Zij die nadruk leggen op de eis van het geloof op grond van de 3 formvE onderschrijven ook de totale doodsstaat van de mens.
Die spanning wordt er door dit soort waarschuwingen uitgehaald.
En het zijn waarschuwingen richting kerkmensen waarvan 90 % door hun afblijven van de sacramenten getuigd niet in Christus te zijn.
Ik heb wel eens gehoord : we lijken wel eens banger te zijn voor die ene die zich misschien zou bedriegen , dan de duizenden , de overgrote meerderheid die op grond van een in hun ogen, rechtzinnige lijdelijkheid voorthollen richting de eeuwige rampzaligheid .

[Afgewezen]

Welke andere wegen?

Iedereen leert wat van Gods recht. Anders kun je God toch nooit leren kennen, als je alleen maar iets leert van zijn barmhartigheid? Dan ken je maar een halve God. Daarom is het zo'n wonder als je leert dat in Christus Zijn toorn is uitgeblust en aan Zijn recht is voldaan. De gerechtigheid en vrede zullen elkander kussen. Erskine heeft daar een hele bijzondere preek over nagelaten.

Ik acht dat je dat stuk uit Brakels "Redelijke Godsdienst" wel kent...? Of anders het boekje van (ik meen) ds. C. Harinck over de bekering.

Daar wordt gesproken over bv. hen die van kindsaf geleidt zijn, die vanaf de moederschoot af God vrezen. Die hebben toch een andere beleving van zaken. Hun schuldbesef komt ná het kennen van hun Zaligmaker.

En zo behandeld Brakel nog enkele wegen. Met Brakel hou ik het erop dat dit eerder uitzonderingen zijn, dan Gods gewone weg. Een normale weg is een weg van via de schuldverslagenheid bij Christus uitkomen. Maar laten we asjeblieft God daarin vrijlaten, ipv het allemaal heel gedetailleerd uit gaan werken, en het gaan leren als kenmerken, als een soort testje waarmee je kan zien of je waar gelovig bent. Laten we het houden bij de 3 kenmerken van de HC (hoe groot mijn zonde en ellende is, etc).

Memento, wat Erasmiaan hier schrijft, is wel wezenlijk. Om dat weg te willen poetsen met Brakel en met het gegeven dat er mensen zijn die van jongsaf aan God vrezen, geeft geen pas natuurlijk. Het gaat er nu om wat er in de bekering gekend moet worden.
En wat Brakel betreft: Brakel wil zo volledig zijn, dat zo ongeveer alles wel 'bekering' kan zijn bij hem. Maar lees die paragrafen maar eens: een Bijbelse onderbouwing kom je nauwelijks tegen. Een paar uit hun verband gerukte teksten, that's all.

[Afgewezen]

Ik heb wel eens gehoord : we lijken wel eens banger te zijn voor die ene die zich misschien zou bedriegen , dan de duizenden , de overgrote meerderheid die op grond van een in hun ogen, rechtzinnige lijdelijkheid voorthollen richting de eeuwige rampzaligheid .

Precies!

[memento]

Welke andere wegen?

Iedereen leert wat van Gods recht. Anders kun je God toch nooit leren kennen, als je alleen maar iets leert van zijn barmhartigheid? Dan ken je maar een halve God. Daarom is het zo'n wonder als je leert dat in Christus Zijn toorn is uitgeblust en aan Zijn recht is voldaan. De gerechtigheid en vrede zullen elkander kussen. Erskine heeft daar een hele bijzondere preek over nagelaten.

Ik acht dat je dat stuk uit Brakels "Redelijke Godsdienst" wel kent...? Of anders het boekje van (ik meen) ds. C. Harinck over de bekering.

Daar wordt gesproken over bv. hen die van kindsaf geleidt zijn, die vanaf de moederschoot af God vrezen. Die hebben toch een andere beleving van zaken. Hun schuldbesef komt ná het kennen van hun Zaligmaker.

En zo behandeld Brakel nog enkele wegen. Met Brakel hou ik het erop dat dit eerder uitzonderingen zijn, dan Gods gewone weg. Een normale weg is een weg van via de schuldverslagenheid bij Christus uitkomen. Maar laten we asjeblieft God daarin vrijlaten, ipv het allemaal heel gedetailleerd uit gaan werken, en het gaan leren als kenmerken, als een soort testje waarmee je kan zien of je waar gelovig bent. Laten we het houden bij de 3 kenmerken van de HC (hoe groot mijn zonde en ellende is, etc).

Memento, wat Erasmiaan hier schrijft, is wel wezenlijk. Om dat weg te willen poetsen met Brakel en met het gegeven dat er mensen zijn die van jongsaf aan God vrezen, geeft geen pas natuurlijk. Het gaat er nu om wat er in de bekering gekend moet worden.
En wat Brakel betreft: Brakel wil zo volledig zijn, dat zo ongeveer alles wel 'bekering' kan zijn bij hem. Maar lees die paragrafen maar eens: een Bijbelse onderbouwing kom je nauwelijks tegen. Een paar uit hun verband gerukte teksten, that's all.

Dus van kindsaf bekeerd zijn kan volgens jou niet? Bijvoorbeeld Johannes de Doper?

Geloven we nog wel dat genade echt GENADE is? Dat het niet gaat om MIJ, wat IK voel, maar over wat God, buiten mij om, in mij werkt? Op Zijn manier? Zou Hij dat niet in een kind, die nog geen besef van goed en kwaad heeft, kunnen werken, omdat zo'n kind de ernst van zijn zonde nog niet in kan zien?

[Erasmiaan]

Erasmiaan, je zou eens wat minder defensief moeten reageren.

Ik reageer hooguit een beetje geirriteerd. Want dat ben ik. Niet zo zeer door jouw schrijven, overigens.

Zoals je weet, zit ik heus wel op jouw lijn.

Dat vraag ik me dus werkelijk af. Soms wel en soms niet.

Maar ik zie ook dingen die niet zijn zoals ze zouden moeten zijn.
Ik zie een voorwaardelijke prediking als een dodelijk gevaar.
En ik ben werkelijk niet de enige. Er zijn oudvaders en andere schrijvers geweest, die ook al uitvoerig op deze materie zijn ingegaan.
Net doen of dit uitsluitend míjn probleem is en verder niet, is je ogen sluiten voor de werkelijkheid. Het geeft ook geen gesprek: o, vind jij dat? nou, ik vind het niet.

Welnee. Ik probeer alleen duidelijk te maken dat wat jij als een groot probleem ziet door vele anderen niet ervaren hoeft te worden als een groot probleem. En vice versa.

Stelt de Heere Jezus zelf ook een voorwaarde als Hij zegt: Komt tot Mij allen die vermoeit en belast zijt? Ik weet dat predikanten dit vakkundig weg kunnen boetseren maar in eerste instantie biedt Hij hier Zijn Genade óók niet aan iedereen aan.

[Afgewezen]

Dus van kindsaf bekeerd zijn kan volgens jou niet? Bijvoorbeeld Johannes de Doper?

Dat zeg ik toch niet? Maar zo'n kind is dus al bekeerd. En het gaat in deze topic over de grondtrekken van de ware bekering. Die willen ontkennen, OMDAT je van jongsaf aan bekeerd kunt zijn, dat gaat niet op.

Geloven we nog wel dat genade echt GENADE is? Dat het niet gaat om MIJ, wat IK voel, maar over wat God, buiten mij om, in mij werkt? Op Zijn manier?

Wat wil je hier nu mee zeggen?
- dat God buiten je om genade in je wil werkt?
- dat het niet uitmaakt of jou persoonlijk genade bewezen wordt?
- dat God wel genade werkt, maar dat het niet belangrijk is dat ik het voel?
- of iets anders?

[Wilhelm]

Stelt de Heere Jezus zelf ook een voorwaarde als Hij zegt: Komt tot Mij allen die vermoeit en belast zijt? Ik weet dat predikanten dit vakkundig weg kunnen boetseren maar in eerste instantie biedt Hij hier Zijn Genade óók niet aan iedereen aan.

Dan heb je werkelijk deze tekst niet begrepen. Onze vaderen zijn het hierin absoluut niet met je eens !

Hier bv Ambrosius in "Het zien op Jezus" :

In Zijn leer heeft Christus die duidelijk uitgedrukt : “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven”
Hier is niet anders dan : kom, en welkom! Het Evangelie sluit niemand uit de hemel , dan alleen degenen die door ongelovigheid de deur voor hun eigen zielen sluiten.

[Afgewezen]

Stelt de Heere Jezus zelf ook een voorwaarde als Hij zegt: Komt tot Mij allen die vermoeit en belast zijt? Ik weet dat predikanten dit vakkundig weg kunnen boetseren maar in eerste instantie biedt Hij hier Zijn Genade óók niet aan iedereen aan.

Nee, Jezus stelt hier geen voorwaarde. De gehele schare die hem hoorde, was "vermoeid en verstrooid, als schapen die geen herder hebben" (Matth. 9:36).

[Kaw]

Ik weet nog een leuke: En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet.
Niemand wil van nature. Niemand heeft van nature dorst. Geen probleem dus deze uitnodiging.

[Wilhelm]

Kaw zou jij ook een andere toon aanwillen slaan , dit bevalt met niet "een leuke "

[memento]

Dus van kindsaf bekeerd zijn kan volgens jou niet? Bijvoorbeeld Johannes de Doper?

Dat zeg ik toch niet? Maar zo'n kind is dus al bekeerd. En het gaat in deze topic over de grondtrekken van de ware bekering. Die willen ontkennen, OMDAT je van jongsaf aan bekeerd kunt zijn, dat gaat niet op.

Geloven we nog wel dat genade echt GENADE is? Dat het niet gaat om MIJ, wat IK voel, maar over wat God, buiten mij om, in mij werkt? Op Zijn manier?

Ik ontken die grontrekken niet, maar wel dat ze volgorderlijk verteld worden (want dan is zo'n van-kinds-af-aan-bekeerde geen echte gelovige). Eerst dit, dan dat, dan dat, en dan pas zicht op en verlangen naar Christus, en dan houdt het op. Terwijl het wezen der zaak, de omhelzing van Christus, nog niet genoemd is.

[Erasmiaan]

Juist. Dit zijn inderdaad geen voorwaarden. Maar wat dominee Veenendaal doet is óók géén voorwaarde opwerpen. Hij doet namelijk precies hetzelfde als de Heere Jezus. Hij beschrijft de schare.

[Erasmiaan]

Stelt de Heere Jezus zelf ook een voorwaarde als Hij zegt: Komt tot Mij allen die vermoeit en belast zijt? Ik weet dat predikanten dit vakkundig weg kunnen boetseren maar in eerste instantie biedt Hij hier Zijn Genade óók niet aan iedereen aan.

Nee, Jezus stelt hier geen voorwaarde. De gehele schare die hem hoorde, was "vermoeid en verstrooid, als schapen die geen herder hebben" (Matth. 9:36).

Overigens separeerde de Heere Jezus juist, toen hij deze woorden uitsprak (Mattheüs 11):
20 Toen begon Hij de steden, in dewelke Zijn krachten meest geschied waren, te verwijten, omdat zij zich niet bekeerd hadden.
21 Wee u, Chorazin! wee u Bethsaida! want zo in Tyrus en Sidon de krachten waren geschied, die in u geschied zijn, zij zouden zich eertijds in zak en as bekeerd hebben.
22 Doch Ik zeg u: Het zal Tyrus en Sidon verdragelijker zijn in den dag des oordeels, dan ulieden.
23 En gij, Kapernaum! die tot den hemel toe zijt verhoogd, gij zult tot de hel toe nedergestoten worden. Want zo in Sodom die krachten waren geschied, die in u geschied zijn, zij zouden tot op den huidigen dag gebleven zijn.
24 Doch Ik zeg u, dat het den lande van Sodom verdragelijker zal zijn in den dag des oordeels, dan u.
25 In dienzelfden tijd antwoordde Jezus en zeide: Ik dank U, Vader! Heere des hemels en der aarde! dat Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt, en hebt dezelve den kinderkens geopenbaard.
26 Ja, Vader! Want alzo is geweest het welbehagen voor U.
27 Alle dingen zijn Mij overgegeven van Mijn Vader; en niemand kent den Zoon dan de Vader, noch iemand kent den Vader dan de Zoon, en dien het de Zoon wil openbaren.
28 Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.
29 Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen.
30 Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht.