Beste mensen,
Dit is mijn eerste inhoudelijke inbreng op dit forum.
Wellicht moeten we even aan elkaar wennen wat betreft schrijfstijl. Ik ben nogal formeel en vooral langdradig in de schriftelijke communicatie.
Ik hoop niet dat het een inhoudelijke discussie in de weg staat.
Het onderwerp Hyper-Calvinisme heeft mijn bijzondere belangstelling omdat ik de term nog niet zolang ken maar de praxis ervan wel.
De voortvloeiselen uit deze stroming kunnen erg gevaarlijk zijn als we er verkeerd mee omgaan.
Wat dat betreft denk ik dat KAW met zijn posting de spijker op de kop slaat.
Mij interesseert vooral waar in de menselijke redenaties de spanning met de Bijbel precies optreedt.
Feit is, en dat blijkt uit de diverse reacties, dat sommigen zich menen te herkennen in de uitleg van de term Hyper-Calvinisme en daarmee in de verdediging gaan.
Ik vraag me af de herkenning terrecht is. Ik denk dat er wel wat nuances zijn aan te brengen.
Er kunnen ongemerkt tegenstellingen in een diskussie worden gecreeerd door elkaar verkeerd te begrijpen en vervolgens op basis van een verkeerde beeldvorming dat beeld te bestrijden.
Een bekend fenomeen als er in korte stappen iemand overtuigd moet worden
Pure Hyper-Calvinisme is een verdere conclusie, getrokken vanuit de leer zoals Calvijn die formuleerde en dat zich kenmerkt door fatalisme als eindstreep van het logisch doordenken.
Kortweg doorredeneren daar waar Calvijn stopte.
Dit ontstaat ondermeer door de verkiezing in een rationele raamwerk te plaatsen en de beloften Evangelie daarna pas te interpreteren vanuit de conclusie.
Oftewel: Het ontrafelen van Gods soeverein Werk op basis van interpretaties van de verborgen Wil des Vaders en de aanname te doen dat de conclusie die daaruit volgt een vast geven is (is dat te volgen?)
Een Puur wetenschappelijk, rationele en menselijke wijze van denken die een gangbare wijze van wetenschap bedrijven is. ('Laten we de zaak eens van een andere kant bekijken' in gewoon Hollands).
Persoonlijk ben ik van mening dat de Bijbel zich niet leent voor dit soort wetenschappelijk-experimentele benaderingen.
Laat maar gewoon staan zoals het er staat. Wat geopenbaard is, daar hebben we ons aan te houden. Wat verborgen is hebben we niet na te speuren.
Nu draait het hele topic uiteindelijk om de vraag hoe hier mee om te gaan:
De mens kan niet.
De mens wil niet.
Een poging om deze spanning weg te nemen:
De Heilige Geest werkt door het Woord (het is Pinksteren geweest!) en gebruikt dit middel om de concientie te overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel en werkt zodoende door het gehoor van de prediking en het verstand het geloof.
Dat is de weg die gewezen wordt. Een ieder die zich biddend onder het Woord zet, het Woord leest, overdenkt etc. wordt nooit afgewezen!
Dat zou tegen Gods Eigen Woord zijn: Wie zoekt, zal vinden etc.
Maar vraagt de nadenkende mens: Ik kan toch niet, ik wil toch niet?
Dan zeg ik: Kun je de Bijbel niet in de hand nemen, kun je je niet onder het Woord zetten. Is het middel dan onbereikbaar? Het is middel dan geen Middel voor mensen?
Weet je een betere weg, een beter middel dan God Zelf?
Het gaat fout als je 'Ik wil niet en kan niet' betrekt op het gebruiken van de middelen. Dat kan en wil je namelijk wel als je overtuigd bent met je verstand van de Waarheid van Gods Woord.
Wie zou het durven om te twijfelen aan Zijn Woord?
Ik stel daarmee dus dat in ieder geval voor mensen die met het Woord zijn opgegroeid er geen excuus mogelijk is met ik kan niet en ik wil niet.
Daarmee zeg ik niet dat zij die de nadruk leggen op 'wil niet, kan niet' Hyper-Calvinistisch zouden zijn.
We doen dan m.i.geen recht met hen die worstelen met de spanning tussen Eis van God en de toepassing van beloften en Evangelie.
De echte Hyper-Calvinist stopt bij het wil niet en kan niet en zet daar een PUNT (wat overigens ook voorkomt in de geref. gezindte, maar niet bij predikanten zover ik weet). Er komt verder geen Evangelie meer, ook niet voor de Uitverkorenen, want die komen er wel.
Hij heeft een halve waarheid wat daarmee spreekwoordelijk vervalt tot een hele leugen.
Degenen die vast zitten op 'wil niet en kan niet' en worstelen met de toepassing van het Evangelie en er niet meer uitkomen zitten mijns inziens vast op een ander punt nl. hoe om te gaan met het aanbod van genade.
Deze zou ik een citaat van Calvijn voor willen leggen naar aanleiding van een uitleg van 1 Tim 2:4
"die wil dat alle mensen behouden worden, en tot erkenning der waarheid komen."
(..)En tenslotte toont hij(Paulus) aan, dat het heil van allen God ter harte gaat, omdat Hij allen tot de erkenning van Zijn waarheid roept.
Het is een argument uit het gevolg. Want indien het evangelie een kracht Gods is tot heil voor ieder die gelooft,
dan is het zeker dat allen worden uitgenodigd tot de hoop op het eeuwige leven, aan wie het evangelie wordt aangeboden.
Eindelijk, zoals de roeping een bewijs is van de verborgen verkiezing, zo laat God degenen, die Hij deelgenoten maakt van Zijn evangelie, ook toe tot het bezit van het heil;
omdat het evangelie ons de gerechtigheid Gods openbaart, welke de zékere ingang is tot het leven.
Bron: Commentaren op de zendbrieven van Paulus (Timotheüs, Titus, Filemon) zie
http://www.theologienet.nl/documenten/C ... ilemon.pdf