GerefGemeente-lid schreef: ↑29 jun 2024, 01:17
Maanenschijn schreef: ↑29 jun 2024, 01:06
Ik omschreef recent een preek die ik laatst beluisterde. Ik omschreef die als volgt: “er zijn mooie dingen en zaken gezegd. Zaken die bevindelijk weerklank vonden. De preek duurde ruim een kwartier langer dan normaal, vooral door de herhaling van zaken die al genoemd waren. Maar het kruis stond ver weg”.
Ik zie hier dat er een oproep van bekering plaats vind van een enkele minuut (zie ik aan de tijdsaanduidingen). Is dat niet heel mager voor een preek van drie kwartier?
Heeft in essentie @refo en @Johannes 3:18 dan niet gelijk?
Nee. Ze gaan eerst de preek framen, naar datgene wat er volgens hen niet gezegd zou zijn. Daarvoor brengen ze geen enkel inhoudelijk argument, dan enkel een linkje wat ik dan maar even moet beluisteren en moet doorzoeken op argumenten die het tegendeel van hun stellingname beweren.
En daarna zeggen ze: zie je wel dat ík gelijk heb. Terwijl het één preek is over een bepaald onderwerp, wat dus totaal geen relevantie in zich heeft om als enig argument te dienen.
Het is precies hetzelfde als ik tien mensen met een BMW uit Waardenburg bij elkaar roep en zeg: alle mensen in Waardenburg rijden in een BMW, dus alle Waardenburgers zijn rijk.
Het is gewoon de grootste onzin. Ik zou zeggen: bedenk bij zulke generaliserende oneliners: wat zou de Heere Jezus er nu van vinden als je Zijn knechten op deze generaliserende wijze wegzet?
Was het maar onzin.
Ik geef weer wat ik in preken hoor. De preek uit de link is daar een typisch een voorbeeld van. Je vroeg immers om een voorbeeld? Ik zou veel meer voorbeelden kunnen noemen. Teveel.
Aan het slot van een preek heb je vaak al genoeg, want dan klinkt meestal de aansporing.
Wat ik waarneem:
Mensen worden opgeroepen tot gebed, niet om te geloven. Tot gebed, of God hen wil bekeren / het geloof wil schenken.
Het probleem is dat dominees zo goed kunnen begrijpen dat mensen niet kunnen geloven en daarom ook niet oproepen tot geloof. Het woord geloof lijkt wel een vies woord geworden te zijn.
Daarom raden de dominees de hoorder aan om te bidden, te smeken. Alsof God overgehaald moet worden om iets te doen. Maar wat verwachten ze dat God dan zal doen? God heeft toch duidelijk genoeg aangegeven wat de weg tot de zaligheid is?
Afgelopen zondag zei er nog een kandidaat dat de kinderen maar net zo lang 'Maak om Jezus wil mij rein' moesten bidden totdat de Heere het zou geven...
Ik moest aan de Baälpriesters op de Karmel denken. Die dachten ook zo.
God wordt voorgesteld als een God Die omgepraat moet worden, Die bewogen moet worden.
Nog een voorbeeld: een preek van begin dit jaar, waarin een predikant in het gedeelte over de wedergeboorte in Johannes 3 zijn luisteraars aanspoorde om 5 dingen te doen:
1) om te bidden tot God
2) om na te denken over hun verdorvenheid
3) om na te denken over Gods wet
4) om de middelen te gebruiken
5) om het evangelie te onderzoeken
Maar de oproep om (zonder uitstel) te geloven klonk niet. En dat in een preek over Johannes 3.
Zonder uitstel, dus op het moment dat het Evangelie klinkt. Op dát moment moet de boodschap worden geloofd.
En ondertussen wordt er (heel gereformeerd) beleden dat het Evangelie met bevel van bekering en geloof gepredikt moet worden.
De praktijk is helaas anders.