Ad Anker schreef:Ik denk dat het fenomeen, beschreven in de laatste postings, in veel plaatsen voorkomt. Bij ons ook.
Ik vraag me wel af wat precies de beweegredenen zijn om de gemeente te verlaten. Dus geen antwoorden als: geen voedsel, de prediking deugt niet etc. Maar wat zijn de diepste drijfveren om een kerkelijke gemeente te verlaten. Voor velen geldt dat er belijdenis is gedaan, deelgenomen is aan de sacramenten. Wat maakt dat je toch zo'n ingrijpende stap maakt. En daarbij een wat seculiere vraag: wat levert het je op? En de laatste vraag: welke Bijbelse grond is er om de gemeente te verlaten?

Door op voorhand bepaalde antwoorden uit te sluiten, maak je de discussie niet makkelijker.

Ik denk dat het voor de meesten (in ieder geval de meesten die ik ken) een lang proces is met veel gebed om leiding en licht.

Wanneer men structureel opmerkt dat de prediking anders is dan wat bij de oudvaders gelezen wordt, men serieus honger heeft naar het Woord, dan krijgt men vragen. Wanneer pastoraal niet met die vragen kan worden omgegaan en deze serieuze levensvragen eigenlijk niet serieus genomen worden, begint het proces van losmaken. Maar ik ben nog niemand tegengekomen die het een gemakkelijk proces vond.

Enige zelfreflectie als kerkverband lijkt mij noodzakelijk.

Ad Anker schreef:Ik vind een reactie met een link naar een preek van 'wel een goeie GG-predikant' overigens kwalijk. Alsof hij daarin een uitzondering is.

Uiteraard niet. Ik kan nog veel meer voorbeelden noemen, maar de omschrijving van @Tiberius vind ik wel een hele goede:

Tiberius schreef:Ad stelt een eerlijke vraag, ik geef een eerlijk antwoord. Dat kan enigszins herkenbaar zijn, maar anders vraagt men toch naar concrete zaken. Dat doe je zelf ook altijd.
Als we hier met elkaar over willen spreken, moet dat ook in alle duidelijkheid en respect kunnen. Met vaagheid is niemand gebaat, want dan komen er weer opmerkingen dat het niet te verifiëren is.

Forummer schreef:Wanneer men structureel opmerkt dat de prediking anders is dan wat bij de oudvaders gelezen wordt, men serieus honger heeft naar het Woord, dan krijgt men vragen.

Je zult gelijk hebben dat een bepaald deel van het besproken kerkverband naast door de (nadere) reformatie, gevormd is door het gezelschapsleven.

Maar dan vraag ik me wel af of in de huidige liedboek/weerklank gemeente waar je nu kerkt, of de Mozaiek dienst waar je te gast was en positief over was, de prediking wel overeenkomt met de oudvaders. Ik vind dat eerlijk gezegt moeilijk om te geloven.

GerefGemeente-lid schreef:

Tiberius schreef:

GerefGemeente-lid schreef:

Tiberius schreef:Knippen is onzin.
Ad stelt een eerlijke vraag, ik geef een eerlijk antwoord. Dat kan enigszins herkenbaar zijn, maar anders vraagt men toch naar concrete zaken. Dat doe je zelf ook altijd.
Als we hier met elkaar over willen spreken, moet dat ook in alle duidelijkheid en respect kunnen. Met vaagheid is niemand gebaat, want dan komen er weer opmerkingen dat het niet te verifiëren is.

Juist ja. Deze post zal ik archiveren. Die komt later dan vast ook nog eens van pas in mijn situatie.

Hopelijk is @Ad het niet met jou eens.

Maar goed, even los van personen en zegen en dergelijke.

Hoe vind jij het als een predikant 2x vlak achter elkaar een gemeente verwoest en vervolgens toch gewoon door mag gaan naar de volgende gemeente? Dat kan toch niet?
Dan is er toch wel iets grondig mis in het controlesysteem van meerdere vergaderingen?
En dan is het toch ook wel een beetje vreemd als mensen verwonderd vragen: waarom loopt iedereen weg?
Of niet soms?

Juist ja. Dan had de Heere David ook maar koning af moeten maken na zijn zonde met Bathseba (overtreding 6de en 7de gebod)? Is dat wat je zegt?

Bovendien: de huidige gemeente van betreffende predikant is nog nooit zo groot geweest en het kerkje is zelfs te klein aan het worden.

Je maakt het nu wel erg herkenbaar, maar goed.
Ik kan daar enkele dingen op antwoorden, maar het belangrijkste is wel, dat David op enig moment zei: 'Ik heb gezondigd tegen de Heere'. En later: 'Ik heb gezondigd, maar deze schapen, wat hebben zij gedaan?'.

HersteldHervormd schreef:
Je had een soort OGG in Rotterdam onder leiding van ds Pronk. Die gemeente is op te duur HHK geworden. Een deel van die gemeenteleden is naar Oudekerk gegaan, waardoor de gemeente verrechts is. De gemeente in Rotterdam is de gemeente van ds. G van den Brink. Een aantal forummers kerken hier nog steeds geloof ik.

De gemeente is niet meer Oudgereformeerd te noemen. Iets dergelijks zie je ook in Den Helder, ook een OGG die aansluiting vond bij de HHK, en dat lag ook in de lijn van die gemeente.

Tiberius schreef:Ik kan daar enkele dingen op antwoorden, maar het belangrijkste is wel, dat David op enig moment zei: 'Ik heb gezondigd tegen de Heere'. En later: 'Ik heb gezondigd, maar deze schapen, wat hebben zij gedaan?'.

Inderdaad.

Voor ons geldt: wie zonder zonden is, werpe de eerste steen.

Ik mag hopen dat we geen stenen zullen durven werpen.

En als je wilt, ik kan je nog een mooie preek toezenden.

Ik denk dat een belangrijk punt over het hoofd wordt gezien.
In de loop van de tijd, de laatste decennia zeg maar, is er veel meer oog gekomen dat een bijbelse prediking elders ook nog klinkt.
Vroeger, zonder internet, beperkte mobiliteit was je gebonden aan je eigen plaatselijke gemeente, en alles wat buiten je kerkverband stond werd enigszins met argus ogen bekeken.
Dat is nu totaal anders geworden. Preken worden doorgestuurd, en men is verrast wat er elders te horen is, en ja dan gaan ook bepaalde verschillen opvallen.
Daarnaast zie je soms ook het domino effect. Als er mensen uit een bepaalde flank vertrekken, zet dat anderen weer aan het denken, en zorgt weer voor nieuwe vertrekkers. Op deze wijze kan een gemeente snel van kleur veranderen. Zelfs zo dat leden die al hun leven lang trouw blijven, moeten erkennen dat de ligging van de gemeente in 10 jaar tijd, soms maar onder invloed van één predikant, zo gewijzigd is dat men de gemeente van weleer er niet meer in herkent.

En in de loop van de tijd kan dat soms ook weer wijzigen, maar dat duurt voor veel gezinnen, zeker met opgroeiende kinderen dan toch te lang.

Daarnaast zal elke overstapper moeten erkennen, dat ook een nieuwe gemeente nooit volmaakt is. En dat je soms zelfs zaken uit de vorige gemeente weer gaat waarderen.
In welke gemeente je ook zit, het blijft een kerk in gebrokenheid. Niet in de eerste plaats door anderen, maar omdat we altijd onszelf meenemen.

Bezorgd schreef:In welke gemeente je ook zit, het blijft een kerk in gebrokenheid. Niet in de eerste plaats door anderen, maar omdat we altijd onszelf meenemen.

Inderdaad. Spurgeon zei het al: Mochten we ooit een volmaakte kerk vinden, dan wordt die onvolmaakt op het moment dat wij er ons bij aansluiten.

GerefGemeente-lid schreef:

Tiberius schreef:Ik kan daar enkele dingen op antwoorden, maar het belangrijkste is wel, dat David op enig moment zei: 'Ik heb gezondigd tegen de Heere'. En later: 'Ik heb gezondigd, maar deze schapen, wat hebben zij gedaan?'.

Inderdaad.

Voor ons geldt: wie zonder zonden is, werpe de eerste steen.

Ik mag hopen dat we geen stenen zullen durven werpen.

En als je wilt, ik kan je nog een mooie preek toezenden.

Je gebruikt het nu als een dooddoener. Zo is het nooit bedoeld geweest.

huisman schreef:

Tiberius schreef:

Ad Anker schreef:

Zeeuw schreef:ik kan me zo voorstellen dat je diepste drijfveren alleen deelt met mensen waarbij je het gevoel hebt dat ze hier ook voor open staan.

Dat snap ik hoor. Dat is op een forum sowieso lastig. Maar waar begint, wat algemeen gesproken, het proces van het loskomen van je gemeente. Hoe werkt dat? En hoe ga je daar vervolgens mee om? Dat lijkt me heel belangrijk om dit proces duidelijk te krijgen.

Ik denk dat het proces begint met Bijbellezen en -studie.
Vooral verklaringen als Calvijn en Matthew Henry geven regelmatig een ander licht op een tekst. Als dat één keer gebeurt, is er niet zoveel aan de hand. Maar als dat keer op keer het geval is, wordt het voor veel mensen toch bedenkelijker.

Zou kunnen maar is m.i. wel een te optimistisch beeld van kerkwisselaars. In jouw optiek zien degenen die weggaan het blijkbaar altijd Bijbels juist.
Veel verandering van kerk heeft te maken met ontwikkelingen binnen het gezin. Je ziet in onze omgeving in zo’n gezin veel meer veranderen na de switch.
Ik veroordeel zeker niet elke verandering maar zou toch ook willen benadrukken dat trouw aan de gemeente waar de HEERE je heeft geplaatst ook enige nadruk mag krijgen.
We worden ook in het kerkelijke leven wel erg flex en dat lijkt mij geen goede zaak.

Vergeet niet dat er ook op sociaal vlak veel verandert. In vrijwel elke gemeenschap is sprake een zekere groepsdruk mbt bijzaken. Wellicht is dit met name in gemeenten buiten de steden. Degenen die veranderen van gemeente kunnen een zekere ontspanning ervaren tov deze bijzaken. Dit geeft overigens vaak wel weer een ziejewel-reactie bij degenen die toekijken.

Tiberius schreef:

Ad Anker schreef:

Zeeuw schreef:ik kan me zo voorstellen dat je diepste drijfveren alleen deelt met mensen waarbij je het gevoel hebt dat ze hier ook voor open staan.

Dat snap ik hoor. Dat is op een forum sowieso lastig. Maar waar begint, wat algemeen gesproken, het proces van het loskomen van je gemeente. Hoe werkt dat? En hoe ga je daar vervolgens mee om? Dat lijkt me heel belangrijk om dit proces duidelijk te krijgen.

Ik denk dat het proces begint met Bijbellezen en -studie.
Vooral verklaringen als Calvijn en Matthew Henry geven regelmatig een ander licht op een tekst. Als dat één keer gebeurt, is er niet zoveel aan de hand. Maar als dat keer op keer het geval is, wordt het voor veel mensen toch bedenkelijker.

Inderdaad, zoals @Tiberius het zegt, begon het. Met onderzoek van Gods Woord en de oudvaders, uit persoonlijke nood. Zelfs dat was eigenlijk taboe. Een onbekeerd mens kan dat toch niet? Maar juist daar las dat het wel moest! Zelfs in Gods Woord: Berea. Velen van hen geloofden.

Onze gemeente heeft ook wel eens gefungeerd als een doorgeefluik van de GG naar de Doorbrekers oid. Waar onze gemeente eerst 'een verademing' was, waren we twee jaar later ineens 'star'. Het zal zo zijn, maar of dan ook echte honger naar het Woord nog de onderliggende reden was vraag ik mij af. Laat ik het zo zeggen dat deze mensen gewoon een compleet andere geloofsbeleving hebben gekregen/ontwikkeld. Overigens zijn er ook andere verhalen hoor, mensen die na een nare gebeurtenis overstappen en nieuwe trouwe kerkgangers worden.
Maar het lijkt mij in het tweede geval alsnog onverstandig om overstappers binnen 5 jaar in de kerkenraad te benoemen, alhoewel dat anders ligt bij een verhuizing natuurlijk. Zie ook 1 Timotheüs 3:6.

't Is in de kerk soms net als in 'de wereld': strijd voor het eigen gelijk en 'ik, ik ik'.

Tiberius schreef:

GerefGemeente-lid schreef:

Tiberius schreef:Knippen is onzin.
Ad stelt een eerlijke vraag, ik geef een eerlijk antwoord. Dat kan enigszins herkenbaar zijn, maar anders vraagt men toch naar concrete zaken. Dat doe je zelf ook altijd.
Als we hier met elkaar over willen spreken, moet dat ook in alle duidelijkheid en respect kunnen. Met vaagheid is niemand gebaat, want dan komen er weer opmerkingen dat het niet te verifiëren is.

Juist ja. Deze post zal ik archiveren. Die komt later dan vast ook nog eens van pas in mijn situatie.

Hopelijk is @Ad het niet met jou eens.

Maar goed, even los van personen en zegen en dergelijke.

Hoe vind jij het als een predikant 2x vlak achter elkaar een gemeente verwoest en vervolgens toch gewoon door mag gaan naar de volgende gemeente? Dat kan toch niet?
Dan is er toch wel iets grondig mis in het controlesysteem van meerdere vergaderingen?
En dan is het toch ook wel een beetje vreemd als mensen verwonderd vragen: waarom loopt iedereen weg?
Of niet soms?

Om deze 'verwoesting' eenzijdig toe te schrijven aan deze predikant is natuurlijk onzin.
Ik begrijp de aantrekkingskracht van de HHK totaal niet, maar dat mensen door pastorale blunders de GG verlaten kan ik dan wel weer begrijpen.

Thea schreef:'t Is in de kerk soms net als in 'de wereld': strijd voor het eigen gelijk en 'ik, ik ik'.

In feite is dat niet anders dan 'kerkje spelen'. Dat zou niet zo moeten zijn, want daarvoor zijn de zaken te ernstig.