Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.
Mee eens!ejvl schreef:Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".
Het zal wel aan mij liggen maar nu begrijp ik het helemaal niet meer. Kerkraaden die willen dat iemand geloof heeft voor dat dat ze belijdenis doen laten ook mensen belijdenis doen waar ze de bekering niet overnemen?ejvl schreef:Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".
Dat zou eventueel zo kunnen zijn simpelweg omdat ze niet mogen oordelen over het hart.KDD schreef:Het zal wel aan mij liggen maar nu begrijp ik het helemaal niet meer. Kerkraaden die willen dat iemand geloof heeft voor dat dat ze belijdenis doen laten ook mensen belijdenis doen waar ze de bekering niet overnemen?ejvl schreef:Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".
Dat "overnemen" doet niet ter zake, zie onze belijdenisgeschriften.KDD schreef:Het zal wel aan mij liggen maar nu begrijp ik het helemaal niet meer. Kerkraaden die willen dat iemand geloof heeft voor dat dat ze belijdenis doen laten ook mensen belijdenis doen waar ze de bekering niet overnemen?ejvl schreef:Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".
Hoe kun je anders gemeenschap der heiligen beoefenen? Als je Gods werk in de ander niet erkent? Of bedoel je het anders?DDD schreef:Het is uberhaupt de vraag of een christen andermans bekering zou behoeven te erkennen. Ik vind het een wonderlijk fenomeen, maar dat schijnt in sommige kringen toch heus een thema te zijn.
Dat is een goede vraag. Als je erkennen ziet als een actieve beoordeling, waartoe je gerechtigd bent, dan lijkt mij dat daarvoor niet nodig. Maar de gemeenschap van de heiligen ontstaat eigenlijk vanzelf, naar mijn idee. En daar zit natuurlijk iets subjectiefs in. Dus misschien is het voor sommige mensen daarbij nodig eerst andermans wedergeboorte te erkennen of over te nemen.Susanna schreef:Hoe kun je anders gemeenschap der heiligen beoefenen? Als je Gods werk in de ander niet erkent? Of bedoel je het anders?DDD schreef:Het is uberhaupt de vraag of een christen andermans bekering zou behoeven te erkennen. Ik vind het een wonderlijk fenomeen, maar dat schijnt in sommige kringen toch heus een thema te zijn.
Hier zegt ds Smytegelt dus eigenlijk dat iedereen belijdenis moet doen met of zonder genade kennend, daar ben ik het niet mee eens. Je kan geen antwoord geven op de vragen zonder genade.Susanna schreef:Ik vond dit:
"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!
Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."
Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl
Zou je de bron willen delen? Ik zou het hele stukje wel willen lezen namelijk.Susanna schreef:Ik vond dit:
"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!
Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."
Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl
Zo was het ons altijd voorgehouden.Susanna schreef:Ik vond dit:
"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!
Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."
Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl
