DDD schreef:Hoopvol schreef:DDD schreef:Ik betwijfel of Hoopvol dat bedoelde.
Maar goed. In zo'n geval kan het goed zijn om daar voorzichtig iets over te zeggen. Al moet je daar voor de nabestaanden ook erg voorzichtig in zijn, zou ik zeggen.
Het is natuurlijk niet gepast om te suggereren dat iemand wel in de hemel is als alle aanwezigen weten dat hij zwart geld had of wekelijks een prostituee bezocht. Daarmee doe je God oneer aan en neem je ook jezelf niet serieus.
Maar als het gaat om een bijzonder getuigenis dat God iemand zou hebben veroordeeld, dan zie ik daar weinig bijbelse grondslag voor. Wel bij Ananias en Saffira, maar ik heb nooit gehoord dat gereformeerden dat toepasten alsof de kerkenraad nog steeds zo zou moeten of mogen optreden.
Ik heb alleen de mogelijkheid aangegeven. Maar als de Heere een getuigenis geeft mag dat dan verzwegen worden? Is het dan niet tot Zijn eer om dan te getuigen? De verkorene maar ook zeker de verlorene dienen tot Gods eer. En dat in het verkiezen en verwerpen.
De vraag is dus of God zulke getuigenissen geeft. Ik zou wel eens een betrouwbare gereformeerde theoloog willen zien die zulke dingen opschrijft.
Vooralsnog vind ik het haaks staan op de Bijbel, uitzonderlijke gevallen als Hitler daargelaten. Het is een doorgeschoten contraremonstrantheid, zoals refo al opmerkte. Dit soort praktijken horen bij sekten, niet bij een gereformeerde kerkgemeenschap.
Dat is een mening.
Ik deponeer alleen een stelling dat God aan Zijn eer komt door een verworpene of een verkorene. Vervolgens zeg ik dat als de Heere getuigenis geeft dat dat dan ook bekend gemaakt mag worden omdat dan de Heere door dat getuigenis geëerd word.
Een aantal reacties terug heb ik ook gezegd dat in de mond van 2 of 3 getuigen alle woord zal bestaan.
Stel je voor, meneer X sterft. Meneer X heeft in zijn leven nooit getuigenis gegeven. Na zijn dood geeft de Heere een goed getuigenis aan 2 of 3 mensen die geen enige relatie tot meneer X hadden. Moet je dan het getuigenis zomaar weggooien en voor jezelf houden? Mijn mening is dat dat dan ook verteld mag worden. Niet om meneer X zalig te verklaren maar om de Heere de eer te geven over het werk wat de Heere in meneer X gewerkt heeft.
Stel je voor, mevrouw Y sterft. Mevrouw Y heeft in leven nooit getuigenis gegeven. Na haar dood geeft de Heere een getuigenis dat mevrouw Y verloren is gegaan. De Heere geeft dit getuigenis aan 2 of 3 personen die niet in enige relatie tot mevrouw Y stonden. Wat dan? Dan zal de Heere volgens mij daar ook de eer van moeten krijgen. En ja dit is pijnlijk voor de nabestaanden. En ja dit moet met grote terughoudendheid en schroom gebracht worden. Maar mogen we de Heere Zijn eer ontnemen?
@DDD, je vind het onbijbels maar je noemt zelf een naam, Hitler. Ik vind het bijbels en ik noem ook namen: Korach, Dathan en Abiram bijvoorbeeld Annanias.
Wij mensen zijn in het geheel als mensdom maar een stofje aan de weegschaal, we zijn helemaal niets. We hebben allemaal verdiend dat we verloren gaan. En al zou dat gebeuren, dan zou de Heere nog steeds de eer krijgen. Maar gelukkig heeft de Heere mensen verkoren, van eeuwigheid. Dat is niet per se voor die mensen, of om dat die mensen zo goed zijn maar omdat de Heere dan nog meer eer zal krijgen.
Is mijn stelling ultra contraremonstrant? Geen idee, daar hou ik me niet zo mee bezig. Eigenlijk is het geheel een rare discussie. De verkiezing en openbaring over de zielen van andere mensen terwijl we zelf ook een ziel hebben. En dan is de vraag voor mij en ieder die dit leest, ben ik verloren of verkoren als ik nu sterf?
