merel schreef:
Wij ook. Ik heb nog nooit een sok voor hem gekocht.

Leggen jullie ook de kleding klaar of smeren zijn brood voor de lunch?

Dat laatste is wel erg jaren '50.

Wat een vreselijk denigrerende opmerking! Ik begrijp niet dat je daarin niet de zorgzaamheid van je vrouw waardeert.

Ambtenaar schreef:

merel schreef:
Wij ook. Ik heb nog nooit een sok voor hem gekocht.

Leggen jullie ook de kleding klaar of smeren zijn brood voor de lunch?

Dat laatste is wel erg jaren '50.

Toen Samanthus nog werkte maakte ik zijn brood klaar, ik deed er af en toe iets extra's in... ik zorgde ervoor dat hij gezond at, hij werkte hard en ik waardeerde dat, nu alleen ik nog vrijwilligerswerk doe maakt Samanthus mijn brood klaar en... doet er af en toe iets éxtra's in, de liefde en zorg die we op deze manier uiten is warm en waardevol.
Heeft niets met jaren 50 te maken, maar gewoon met graag voor elkaar zorgen.

Mijn vrouw smeert inderdaad regelmatig mijn brood voor de lunch. Kleren klaarleggen meestal niet. En ik koop vrijwel nooit kleren. Ik heb ooit een paar dingen gepast en nu neemt mijn vrouw altijd mijn kleren mee Ik heb dus altijd hetzelfde, de afwisseling is er in de kleur.

Voor een nieuw kostuum ga ik wel zelf op pad, voor af en toe een andere stropdas, voor de afwisseling, wil ik ook nog wel eens een winkel binnenlopen.

Gelukkig hoef ik meestal ook niet mee als mijn vrouw kleren gaat kopen (ik heb er inmiddels voor gezorgd dat ze me niet eens meer mee wil hebben ). Overigens wil ze vaak wel mijn mening horen als ze op pad is, dus dan krijg ik allerlei foto's doorgestuurd. Dus ik mag wel mijn mening geven. Niet omdat ik dat zo nodig moet, maar omdat mijn vrouw daar waarde aan hecht.

samanthi schreef: Heeft niets met jaren 50 te maken, maar gewoon met graag voor elkaar zorgen.

Juist, helemaal eens. En anders vind ik de jaren 50 zo slecht nog niet.

Ambtenaar schreef:

merel schreef:
Wij ook. Ik heb nog nooit een sok voor hem gekocht.

Leggen jullie ook de kleding klaar of smeren zijn brood voor de lunch?

Dat laatste is wel erg jaren '50.

Dacht ik eerder ook. Ik ( her)ken het van huis uit ook niet. Toch zijn er stellen van onze leeftijd waar het wel zo gaat.

Zeeuw schreef:

merel schreef:

Ambtenaar schreef:

Zeeuw schreef:
Want? Dan kies jij het jouwe en hij het zijne. En je houdt wat rekening met elkaar. Totaal verschillend kan ik me amper voorstellen. Of één van de 2 heeft wel een heel uitgesproken mening.

Mijn vrouw en ik kopen onze kleding geheel onafhankelijk van elkaar. Zij koopt wat zij mooi vindt en vice versa.

Wij ook. Ik heb nog nooit een sok voor hem gekocht.

Leggen jullie ook de kleding klaar of smeren zijn brood voor de lunch?

Serieus? Ik ben blij als er af en toe, als ze toch kleren koopt, iets voor mij wordt meegenomen. Net zo makkelijk.

Dat vindt mijn man helemaal niet fijn. Ik weet daardoor zijn maat niet eens.

Nathanaël schreef:Mijn vrouw smeert inderdaad regelmatig mijn brood voor de lunch. Kleren klaarleggen meestal niet. En ik koop vrijwel nooit kleren. Ik heb ooit een paar dingen gepast en nu neemt mijn vrouw altijd mijn kleren mee Ik heb dus altijd hetzelfde, de afwisseling is er in de kleur.

Voor een nieuw kostuum ga ik wel zelf op pad, voor af en toe een andere stropdas, voor de afwisseling, wil ik ook nog wel eens een winkel binnenlopen.

Gelukkig hoef ik meestal ook niet mee als mijn vrouw kleren gaat kopen (ik heb er inmiddels voor gezorgd dat ze me niet eens meer mee wil hebben ). Overigens wil ze vaak wel mijn mening horen als ze op pad is, dus dan krijg ik allerlei foto's doorgestuurd. Dus ik mag wel mijn mening geven. Niet omdat ik dat zo nodig moet, maar omdat mijn vrouw daar waarde aan hecht.

Je kon bijna mijn man zijn. Ik koop ook heel vaak zijn kleren, ik heb hem liever ook niet mee als ik al eens ga winkelen. Alleen voor schoenen en een pak gaat hij mee. Kleren voor mijzelf naai ik meestal zelf. Mijn man mag dan zeggen of hij het mooi vindt of niet, maar terug kan het niet

Ik ken iemand die elke dag de kleding voor haar man neerlegt.
Brood smeren heb ik nooit gedaan, ook niet voor de kinderen.
Kaartjes sturen doe ik vaak, maar als hij het belangrijk vindt dat er een kaartje naar iemand gaat die hij het beste kent, schrijft hij dat.
Dingen in huis aanschaffen doen we wel samen, hij moet er net zo goed tegenaan kijken en mee leven.

Nathanaël schreef:Gelukkig hoef ik meestal ook niet mee als mijn vrouw kleren gaat kopen (ik heb er inmiddels voor gezorgd dat ze me niet eens meer mee wil hebben ).

Hoe heb je dat dan voor elkaar gekregen?

merel schreef:Ik weet daardoor zijn maat niet eens.

Ik kan me daar nou helemaal niets bij voorstellen. Het is wel erg onafhankelijk. Ik denk zelf een beetje té.

Ik denk dat de meeste mannen hier de maten van hun vrouw ook niet weten. Is dat ook te onafhankelijk?

Jantje schreef:

Nathanaël schreef:Gelukkig hoef ik meestal ook niet mee als mijn vrouw kleren gaat kopen (ik heb er inmiddels voor gezorgd dat ze me niet eens meer mee wil hebben ).

Hoe heb je dat dan voor elkaar gekregen?

Haha, dat is niet helemaal bewust gegaan, maar blijkbaar kan ik erg vervelend worden als we bij de derde winkel komen. Blijkbaar is het dan niet goed als je buiten blijft wachten

merel schreef:Ik denk dat de meeste mannen hier de maten van hun vrouw ook niet weten. Is dat ook te onafhankelijk?

Mijn vrouw is mijn maat(je).

Dodo schreef:Ik ken iemand die elke dag de kleding voor haar man neerlegt.
Brood smeren heb ik nooit gedaan, ook niet voor de kinderen.
.

Wij wel voor de kinderen. Vanaf groep 5/6 smeren zelf hun lunch tijdens het ontbijt.

Gritje schreef:

Nathanaël schreef:Mijn vrouw smeert inderdaad regelmatig mijn brood voor de lunch. Kleren klaarleggen meestal niet. En ik koop vrijwel nooit kleren. Ik heb ooit een paar dingen gepast en nu neemt mijn vrouw altijd mijn kleren mee Ik heb dus altijd hetzelfde, de afwisseling is er in de kleur.

Voor een nieuw kostuum ga ik wel zelf op pad, voor af en toe een andere stropdas, voor de afwisseling, wil ik ook nog wel eens een winkel binnenlopen.

Gelukkig hoef ik meestal ook niet mee als mijn vrouw kleren gaat kopen (ik heb er inmiddels voor gezorgd dat ze me niet eens meer mee wil hebben ). Overigens wil ze vaak wel mijn mening horen als ze op pad is, dus dan krijg ik allerlei foto's doorgestuurd. Dus ik mag wel mijn mening geven. Niet omdat ik dat zo nodig moet, maar omdat mijn vrouw daar waarde aan hecht.

Je kon bijna mijn man zijn. Ik koop ook heel vaak zijn kleren, ik heb hem liever ook niet mee als ik al eens ga winkelen. Alleen voor schoenen en een pak gaat hij mee. Kleren voor mijzelf naai ik meestal zelf. Mijn man mag dan zeggen of hij het mooi vindt of niet, maar terug kan het niet

Haha, herkenbaar. Mijn vrouw naait ook veel kleren zelf, maar over het algemeen heb ik de stofjes dan al wel een keer op de foto gezien