Gebruiken rond begrafenissen (uit: In memoriam)

[-DIA-]

@Hendrikus:
Ik begrijp dus niet dat de familie dat dan niet zelf regelt. Er is toch vast wel een dominee zo vriendelijk om een fatsoenlijke begrafenis te verzorgen (tegen een behoorlijke vergoeding natuurlijk) zeker als je zelf dominee bent. Maar als er verschil van inzicht is in de familie, is dat lastig.

Ik kan het niet helpen, maar ik moet nu toch even terugdenken aan de recente verzuchting van @Paal.
Zoals je het hier beschrijft, werkt dat toch niet in de praktijk?

Moet je je even voorstellen hoe het gaat: er is iemand overleden. Als één van de eerste wordt de plaatselijke predikant gebeld. Die komt vrij snel, en meerdere keren - of een ouderling maar dat maakt voor deze kwestie niets uit.
Familie regelt ondertussen een begrafenis en wil dingen die de kerkenraad (al dan niet terecht) niet wil.

Meen je dan werkelijk dat er gezegd wordt: o, dat is toch geen probleem, we bellen wel een andere predikant?
En denk je werkelijk dat een andere predikant staat te springen om op zo'n manier de rouwdienst te gaan leiden?
Als ik predikant was, zou ik dat absoluut niet willen. Daar laat je je niet voor lenen. Ook al niet omdat je dan de familie minder goed (of geheel niet) kent.

Er gebeuren wel rare dingen, zo merkte ds. kortgelden nog op. De ouderlingen hadden via een advertentie in een lokale krant gelezen dat een gemeentelid was overleden. Het was niet doorgegeven aan een ouderling noch aan de dominee.
Het betrof een alleenstaande weduwe waarvan de kinderen allen de kerk hadden verlaten. Deze kinderen dachten hun moeder ´in het geniep´ te kunnen cremeren. Dus dat werd pas echt een familie-aangelegenheid, zoals Hendrikus dat voorstelt, als ik hem goed begrijp. Toen de broeders ouderlingen de kinderen bezochten was hun moeder al gecremeerd. Juist met het oog hierop werd nog eens gewezen om het formulier "zo wil ik het" toch in te vullen. Dat zou zoiets eerder kunnen voorkomen.

Bij ons is dat ook al meer keer gebeurd, het is echt heel vervelend, ook als je kinderen wel naar de kerk gaan is het wenselijk om op te schrijven hoe je alles zou willen, wij hebben een boekje van de begrafenisdienaar gekregen en deze ingevuld, de kinderen weten waar deze boekjes liggen, ze hoeven, naast hun verdriet, niet na te denken hoe wij het gewild zouden hebben.

Mijn oma was van de Ger Gem en is door een of andere bejaardenpastor begraven, de familie wilde niets met de Ger Gem te maken hebben. Dus het is goed om op te schrijven wat je wensen zijn.

Zulke dingen hoorde je toch niet vóór de grote afval? Ik las laatst (ik weet niet meer waar) dat in het jaar 1966 een
wissel om gegaan is. Als ik zelf terugdenk dan is er inderdaad juist na 1966 enorm veel ter discussie gesteld, en, dat terzijde opgemerkt, was ook het jaar dat D66 werd opgericht, kwamen de eerste nieuwe psalmberijmingen, werd de ]
Schriftkritiek openlijk uitgesproken. Wij groeiden op in een dorp waar men niets moest hebben van de Gereformeerde
Gemeenten en andere reformatorische kerken. We bezochten de plaatselijk Christelijke lagere (basis)school. Elke dag begonnen we met gebed en sloten we met gebed. Het eerste wat elke dag op het lesprogramma stond was Bijbelse Geschiedenis. Geen enkele leraar durfde toen nog een kritische noot bij de Bijbel te plaatsen. Dan spreken we dus over de jaren, ongeveer 1960-1965... Als we nu in ons 'vaderland' terugkomen blijkt dat daar de meeste kinderen niet meer gedoopt worden, en al helemaal niet meer naar de kerk gaan. Dan zie je toch hoe in een betrekkelijk korte tijd met de kerk grondig is afgerekend. En of dit nu allen gold voor ons dorp, neer het gebeurt massaal in heel Nederland, nee, nog erger, in heel Europa.

[samanthi]

DIA schreef: Zulke dingen hoorde je toch niet vóór de grote afval? Ik las laatst (ik weet niet meer waar) dat in het jaar 1966 een
wissel om gegaan is. Als ik zelf terugdenk dan is er inderdaad juist na 1966 enorm veel ter discussie gesteld, en, dat terzijde opgemerkt, was ook het jaar dat D66 werd opgericht, kwamen de eerste nieuwe psalmberijmingen, werd de ]
Schriftkritiek openlijk uitgesproken. Wij groeiden op in een dorp waar men niets moest hebben van de Gereformeerde
Gemeenten en andere reformatorische kerken. We bezochten de plaatselijk Christelijke lagere (basis)school. Elke dag begonnen we met gebed en sloten we met gebed. Het eerste wat elke dag op het lesprogramma stond was Bijbelse Geschiedenis. Geen enkele leraar durfde toen nog een kritische noot bij de Bijbel te plaatsen. Dan spreken we dus over de jaren, ongeveer 1960-1965... Als we nu in ons 'vaderland' terugkomen blijkt dat daar de meeste kinderen niet meer gedoopt worden, en al helemaal niet meer naar de kerk gaan. Dan zie je toch hoe in een betrekkelijk korte tijd met de kerk grondig is afgerekend. En of dit nu allen gold voor ons dorp, neer het gebeurt massaal in heel Nederland, nee, nog erger, in heel Europa.

Ikzelf heb daar ook nog iets van meegekregen, ik ben van 62, de seksuele revolutie, het anarchisme, het waren de gesprekken op verjaardagen ed. daar heb ik wel iets van meegekregen, de oudere generatie die de nieuwe generatie veroordeelde en andersom. de oudere mensen in mijn buurt hebben vaak nog wel iets met God, de jongere generatie meer met spiritualiteit of religie.

Toch denk ik niet dat isolement de kracht is waarin we moeten staan, ik zie Paulus op de Areopagus en Petrus bij Cornelius, de Heere zegt toch in de gelijkenis ga in de heggen of steggen...
Het is niet de bedoeling om een stukje van de wereld te worden, maar wel om uit te dragen Kom ga met ons en doe als wij!

[Mara]

Steeds vaker zie je dat een (klein)zoon of (klein)dochter een persoonlijk woord spreekt, tijdens de rouwdienst.
Ik moest er eerst aan wennen. In de wereld praat men tegen de kist, alsof de dode het nog kan horen.
Maar in de kerk verloopt dit heel mooi. Je wordt er meer van doordrongen hoe vreselijk de straf op de zonde eigenlijk is.
Je moet elkaar loslaten. Er is ziekte, moeite en verdriet.

Ik ben altijd tegen bloemen bij een begrafenis geweest, totdat mijn oma stierf, mijn oma kreeg van mijn neef Jan altijd rozen op haar verjaardag, zoveel rozen als haar leeftijd, op de begrafenis gooiden alle kleinkinderen een roos in het graf, er was niet raars bij, het hoorde bij oma, het deed mee aan een stukje verwerking.

Ik ben nog steeds tegen, maar onlangs kregen we bij het verlaten van de aula een bloem in ons handen gedrukt.
De nicht die we gingen begraven was een begenadigd schilderes en ze had veel bloemenschilderijen, kaarten e.d. gemaakt.
Na de plechtigheid legden we allemaal dus een bloem rond haar graf. Dat vond ik wel een mooi gebaar.
(ik hoorde laatst wat een beetje bloemstuk kost daar kun je tijdens iemand's leven heel veel planten en boeketjes van kopen)

[eilander]

Steeds vaker zie je dat een (klein)zoon of (klein)dochter een persoonlijk woord spreekt, tijdens de rouwdienst.

Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat de hele dienst door zoons (als ik mij goed herinner hadden deze mensen geen dochters) gedaan werd. De ene sprak een persoonlijke herinnering, de ander las alleen het de geloofsbelijdenis en een derde heeft een meditatie uitgesproken. Ik moet zeggen dat ik dat heel mooi en persoonlijk vond, zeker omdat in die gemeenten nogal eens een dominee komt om de begrafenis te leiden die de overledene totaal niet heeft gekend.

[-DIA-]

Steeds vaker zie je dat een (klein)zoon of (klein)dochter een persoonlijk woord spreekt, tijdens de rouwdienst.

Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat de hele dienst door zoons (als ik mij goed herinner hadden deze mensen geen dochters) gedaan werd. De ene sprak een persoonlijke herinnering, de ander las alleen het de geloofsbelijdenis en een derde heeft een meditatie uitgesproken. Ik moet zeggen dat ik dat heel mooi en persoonlijk vond, zeker omdat in die gemeenten nogal eens een dominee komt om de begrafenis te leiden die de overledene totaal niet heeft gekend.

Het is inderdaad wel een beetje jammer als een andere dominee de begrafenis leidt dan degene die de (als dat van toepassing is) de mens heeft begeleidt op het sterfbed of de mens nader kent. Bij de laatste twee begrafenissen deed het zich voor dat een ander dan de eigen predikant de begrafenis leidt. In dat geval mis je ergens de persoonlijke aanspraak.
Beide keren was het op een tijdstip de dominee niet in de gemeente was (vrije dagen of dat de predikant aan de overkant van de oceaan verbleef). Dan valt voor Noord ons ds. van Laar of ds. Schreuder in. Is het in Zuid, dan valt ds. Van Laar of ds. van Dieren in. In de plaatselijke OGGiN worden rouwdiensten geleid door een ouderling, en naar ik denk bij de GGiN ook.