Gian schreef:Ik doe niet anders dan vooruit zien. Ik hoop elke dag dat ik vandaag opgenomen wordt, Hem tegemoet, en ik ga er ook vanuit dat dit elk moment kan gebeuren. Verlost te zijn van mijn ellendig vlees, verlost te zijn van de boze, en voor altijd met mijn Heiland te zijn.

Gian, ik begrijp wat je bedoelt, maar het achterlaten van de geliefden, die de Heere ons gegeven heeft, dat trekt toch ook.
Ik denk aan de tekst:

Job 2:

4 Toen antwoordde de satan den HEERE en zeide: Huid voor huid, en al wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven.
5 Doch strek nu Uw hand uit en tast zijn gebeente en zijn vlees aan; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen!
6 En de HEERE zeide tot den satan: Zie, hij zij in uw hand, doch verschoon zijn leven.

Ik vraag me af of we dat zelf zo zouden missen als het zover is? Ik weet ook niet of Gian doelt op sterven of op de wederkomst van onze Heer.

Paulus had dit verlangen ook. Het leven was hem Christus en het sterven winst. De enige reden waarom hij wilde blijven was omdat dat nodig was voor de gemeente.