Kinderen en bekering

[Willem]

Wat ik me weleens afvraag, mogen we de kinderen leren bidden : "Wilt U mij een nieuw hart geven"
Want eigenlijk spreek je dan een wantrouwen uit tov de gewilligheid van Jezus om zondaren te zaligen. En die gewilligheid houden we onze kinderen ook steeds voor , als het goed is.

Mar 1,40 En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. Je niet teveel afvragen. De schrift onderzoeken!

[Mariavt]

Ik denk dat je dan de meesten verkeerd begrijpt. Het is vrijwel onbegrijpelijk als je onbekeerd bent, als je jaren onder het Woord hebt gezeten!
Onbekeerdheid is zo vreselijk iets!!! En dat mag nooit worden vergoeilijkt of vroom recht gepraat worden!

Ho, Jolanda daar ben ik het niet mee eens,denk jij nu echt dat je als je een kerk gevuld hebt met 2000 mensen dat ze allemaal bekeerd zijn? Het is inderdaad een schande dát het niet zo is, maar in feite is het wel de waarheid, dat er een scheidslijn loopt door de kerk van ware christenen en schijnchristenen. Staat er niet in Romeinen 9:6 Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn.Dit betekent dat niet elk mens die godsdienstig is ook bekeerd is......

[Gian]

Wat ik me weleens afvraag, mogen we de kinderen leren bidden : "Wilt U mij een nieuw hart geven"
Want eigenlijk spreek je dan een wantrouwen uit tov de gewilligheid van Jezus om zondaren te zaligen. En die gewilligheid houden we onze kinderen ook steeds voor , als het goed is.

Mar 1,40 En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. Je niet teveel afvragen. De schrift onderzoeken!

Ook als de Jezus het niet had gewild (wie zou het durven denken!), dan had hij kunnen genezen. De vraag is alleen in die toestand denkbaar omdat de melaatse afstand had moeten houden. Anders had het mi ongepast geweest, en misschien wel een belediging voor de genade die Jezus overal uitdeelde.

[theoloog]

Weet je wat zo mooi was van Jezus zelf? In het dagelijks leven legde hij de dingen van het Koninkrijk van God uit.

Ik heb zelf 3 kinderen inmiddels pubers. Eén ervan is meervoudig beperkt. Wat ik heb gemerkt is dat in het gewone leven er meer dan genoeg momenten zijn om Bijbelse waarheden over te dragen. Het maakt op een kind meer indruk als ze jou zelf met God zien leven, dan wanneer je hen allerlei dogmatische begrippen uitlegt. Begrippen als genade en vergeven leer je pas echt als deze in huiselijke kring functioneren. Dingen benoemen die fout en zonde zijn, als ze op het journaal naar voren komen of in de krant staan. Maar dan op zo'n manier dat ze weer terugkomen in gebed.

Ik heb gemerkt dat mijn gehandicapte zoon niet beter weet dan dat God hem kent. De andere jongens durven dat voor zichzelf niet altijd zo te zeggen. Dit komt omdat ze zich noch wel eens schuldig voelen over de dingen die ze doen. Dat is dan niet altijd omdat wij hen dat zeggen, maar omdat ze dat zelf voelen. Maar een begrip als bekering, opnieuw beginnen en nu wel het goede doen, begrepen onze kinderen al heel jong. Je kunt een kind ook heel goed uitleggen, maar vooral laten merken dat God graag de zonde wil vergeven. Dat is genade uitleggen en voorleven ook aan jonge kinderen.

Als je aan je kinderen die genade onthoud door te zeggen, dat je eerst uitverkoren moet zijn, dan ben je misdadig bezig. De uitverkiezing is iets wat later wel duidelijk wordt. Uitverkiezing is iets wat je gaat 'begrijpen' als je geestelijk volwassen wordt. Je verstaat het pas echt als je door de enge poort bent binnengegaan. Dan achterom kijkend zie je dat het Gods werk was en niet mijn eigen verdienste of keus. God was de eerste die koos. Ook dat mag je aan je gelovige kinderen doorgeven. Maar wel in de juiste volgorde.

Het "vraag maar veel om een nieuw hartje" is inderdaad het paard achter de wagen spannen. We moeten onze kinderen leren, dat zodra ze gezondigd hebben, ze vergeving nodig hebben, maar dat die ook direct te krijgen is! Daar hoef je niet eerst groot voor te zijn. Dat is immers wat het gereformeerde doopformulier ons ook zegt. Als je je kinderen anders leert, krijgen ze een onbijbels beeld van God. Ze krijgen het beeld, wat ik soms zelf nog heb, dat ik eerst weer een aantal dingen goed moet doen, voordat ik bij God mag komen. Of ze krijgen het beeld, dat je maar moet afwachten of God je wel wil vergeven. Je kunt immers niet weten of je uitverkoren bent. Dan wordt God een boeman.

Ik zie dit bovenstaande als de zonde van zware reformatorische kringen. De zonde die doorwerkt in de geslachten. God krijgt er uiteindelijk de schuld van dat Hij ons niet wilde redden. Is genade dan maar een makkelijk iets. Nee zeker niet! Kijk maar eens naar het kruis, waar Jezus Christus moest lijden. Als je daar samen met je kinderen naar luistert uit Gods Woord, voor zover ze het kunnen bevatten, dan wordt het stil, heel stil. Dan is er verwondering over een God die ons zo lief had, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf, zodat wij niet verloren hoeven te gaan, maar eeuwig leven hebben.

Onlangs heeft mijn gehandicapte zoon bij zijn doop in onze gemeente getuigenis afgelegd. Met zijn gebrekkig verstand, werd hem gevraagd, wat betekent de Heere Jezus voor jou? Zijn antwoord met een diepe zucht: heel veel! Als je zijn eenvoudige getuigenis verder hoort dan blijkt dat hij God op alle dingen van zijn leven betrekt. Of hij begrijpt wat uitverkiezing inhoud? Ik denk het niet. Maar hij bidt wel voor alles tot de Heere Jezus. Hij laat volwassen mensen die bij hun verstand zijn, verstelt staan over de genade van God. Hij geeft al zijn pijn en zorgen over aan God. Dat is zo mooi om mee te maken als vader.

[jvdg]

Weet je wat zo mooi was van Jezus zelf? In het dagelijks leven legde hij de dingen van het Koninkrijk van God uit.

Ik heb zelf 3 kinderen inmiddels pubers. Eén ervan is meervoudig beperkt. Wat ik heb gemerkt is dat in het gewone leven er meer dan genoeg momenten zijn om Bijbelse waarheden over te dragen. Het maakt op een kind meer indruk als ze jou zelf met God zien leven, dan wanneer je hen allerlei dogmatische begrippen uitlegt. Begrippen als genade en vergeven leer je pas echt als deze in huiselijke kring functioneren. Dingen benoemen die fout en zonde zijn, als ze op het journaal naar voren komen of in de krant staan. Maar dan op zo'n manier dat ze weer terugkomen in gebed.

Ik heb gemerkt dat mijn gehandicapte zoon niet beter weet dan dat God hem kent. De andere jongens durven dat voor zichzelf niet altijd zo te zeggen. Dit komt omdat ze zich noch wel eens schuldig voelen over de dingen die ze doen. Dat is dan niet altijd omdat wij hen dat zeggen, maar omdat ze dat zelf voelen. Maar een begrip als bekering, opnieuw beginnen en nu wel het goede doen, begrepen onze kinderen al heel jong. Je kunt een kind ook heel goed uitleggen, maar vooral laten merken dat God graag de zonde wil vergeven. Dat is genade uitleggen en voorleven ook aan jonge kinderen.

Als je aan je kinderen die genade onthoud door te zeggen, dat je eerst uitverkoren moet zijn, dan ben je misdadig bezig. De uitverkiezing is iets wat later wel duidelijk wordt. Uitverkiezing is iets wat je gaat 'begrijpen' als je geestelijk volwassen wordt. Je verstaat het pas echt als je door de enge poort bent binnengegaan. Dan achterom kijkend zie je dat het Gods werk was en niet mijn eigen verdienste of keus. God was de eerste die koos. Ook dat mag je aan je gelovige kinderen doorgeven. Maar wel in de juiste volgorde.

Het "vraag maar veel om een nieuw hartje" is inderdaad het paard achter de wagen spannen. We moeten onze kinderen leren, dat zodra ze gezondigd hebben, ze vergeving nodig hebben, maar dat die ook direct te krijgen is! Daar hoef je niet eerst groot voor te zijn. Dat is immers wat het gereformeerde doopformulier ons ook zegt. Als je je kinderen anders leert, krijgen ze een onbijbels beeld van God. Ze krijgen het beeld, wat ik soms zelf nog heb, dat ik eerst weer een aantal dingen goed moet doen, voordat ik bij God mag komen. Of ze krijgen het beeld, dat je maar moet afwachten of God je wel wil vergeven. Je kunt immers niet weten of je uitverkoren bent. Dan wordt God een boeman.

Ik zie dit bovenstaande als de zonde van zware reformatorische kringen. De zonde die doorwerkt in de geslachten. God krijgt er uiteindelijk de schuld van dat Hij ons niet wilde redden. Is genade dan maar een makkelijk iets. Nee zeker niet! Kijk maar eens naar het kruis, waar Jezus Christus moest lijden. Als je daar samen met je kinderen naar luistert uit Gods Woord, voor zover ze het kunnen bevatten, dan wordt het stil, heel stil. Dan is er verwondering over een God die ons zo lief had, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf, zodat wij niet verloren hoeven te gaan, maar eeuwig leven hebben.

Onlangs heeft mijn gehandicapte zoon bij zijn doop in onze gemeente getuigenis afgelegd. Met zijn gebrekkig verstand, werd hem gevraagd, wat betekent de Heere Jezus voor jou? Zijn antwoord met een diepe zucht: heel veel! Als je zijn eenvoudige getuigenis verder hoort dan blijkt dat hij God op alle dingen van zijn leven betrekt. Of hij begrijpt wat uitverkiezing inhoud? Ik denk het niet. Maar hij bidt wel voor alles tot de Heere Jezus. Hij laat volwassen mensen die bij hun verstand zijn, verstelt staan over de genade van God. Hij geeft al zijn pijn en zorgen over aan God. Dat is zo mooi om mee te maken als vader.

Als liefhebber van zulke kinderen in het bijzonder ben ik heel verblijdt.
Daardoor ben ik beschaamd.
Wie ben ik om daarover te oordelen?
Wat is de Heere toch goed om zulke zwakken in de samenleving volledig op te nemen, daar waar velen zo'n kind verachten.
Verblijdt je in dit getuigenis van een kind wat getuigen mag van Gods Genade.
Is Hij juist daarvoor niet op aaarde neergedaald?
En ook voor zondaren die het volle verstand hebben mogen ontvangen?

Hij maakt geen onderscheid, Hij heeft lief die Hij die Liefde gegeven heeft.
Aan wijzen, verstandigen en onverstandigen.
Nogmaals, het onderscheid is niet aan ons. Gelukkig maar.

[parsifal]

Ik denk dat als we het Hem zouden kunnen vragen (en ik geloof dat we dat ook kunnen), dat het antwoord van Hem altijd actief zal zijn. Niet: Ja of nee. Of wacht maar af. Maar "volg mij".

Hoe lang blijft het refoforum deze ketterse taal gedogen?

Help me hier even? Is het nu al ketters als we geloven dat we de Heere dingen kunnen vragen?
We leren onze kinderen te vragen om een nieuw hart en dat ze dat al jong nodig hebben, maar we geloven niet dat ze het ook jong krijgen blijkbaar. We dopen onze kinderen, waarna we danken voor de vergeving die ons en onze kinderen geschonken is door het bloed van Christus, maar we zijn ketters als we geloven waar we voor danken? De Bijbel spreekt de gemeente als gelovigen aan (lees de brieven van Paulus, lees de eerste brief van Johannes) nu ben je een gevaarlijke verbondsautomatist als je dat ook doet.

Als ik hier ketterijen verkondig dan hoor ik graag waarom het ketterijen zijn. Het soort smeekbedes om een ban zoals hier boven geciteerd vind ik echt beneden alle peil, als daarbij niet wordt uitgelegd wat de ketterij is.

[parsifal]

Weet je wat zo mooi was van Jezus zelf? In het dagelijks leven legde hij de dingen van het Koninkrijk van God uit.

Ik heb zelf 3 kinderen inmiddels pubers. Eén ervan is meervoudig beperkt. Wat ik heb gemerkt is dat in het gewone leven er meer dan genoeg momenten zijn om Bijbelse waarheden over te dragen. Het maakt op een kind meer indruk als ze jou zelf met God zien leven, dan wanneer je hen allerlei dogmatische begrippen uitlegt. Begrippen als genade en vergeven leer je pas echt als deze in huiselijke kring functioneren. Dingen benoemen die fout en zonde zijn, als ze op het journaal naar voren komen of in de krant staan. Maar dan op zo'n manier dat ze weer terugkomen in gebed.

Ik heb gemerkt dat mijn gehandicapte zoon niet beter weet dan dat God hem kent. De andere jongens durven dat voor zichzelf niet altijd zo te zeggen. Dit komt omdat ze zich noch wel eens schuldig voelen over de dingen die ze doen. Dat is dan niet altijd omdat wij hen dat zeggen, maar omdat ze dat zelf voelen. Maar een begrip als bekering, opnieuw beginnen en nu wel het goede doen, begrepen onze kinderen al heel jong. Je kunt een kind ook heel goed uitleggen, maar vooral laten merken dat God graag de zonde wil vergeven. Dat is genade uitleggen en voorleven ook aan jonge kinderen.

Als je aan je kinderen die genade onthoud door te zeggen, dat je eerst uitverkoren moet zijn, dan ben je misdadig bezig. De uitverkiezing is iets wat later wel duidelijk wordt. Uitverkiezing is iets wat je gaat 'begrijpen' als je geestelijk volwassen wordt. Je verstaat het pas echt als je door de enge poort bent binnengegaan. Dan achterom kijkend zie je dat het Gods werk was en niet mijn eigen verdienste of keus. God was de eerste die koos. Ook dat mag je aan je gelovige kinderen doorgeven. Maar wel in de juiste volgorde.

Het "vraag maar veel om een nieuw hartje" is inderdaad het paard achter de wagen spannen. We moeten onze kinderen leren, dat zodra ze gezondigd hebben, ze vergeving nodig hebben, maar dat die ook direct te krijgen is! Daar hoef je niet eerst groot voor te zijn. Dat is immers wat het gereformeerde doopformulier ons ook zegt. Als je je kinderen anders leert, krijgen ze een onbijbels beeld van God. Ze krijgen het beeld, wat ik soms zelf nog heb, dat ik eerst weer een aantal dingen goed moet doen, voordat ik bij God mag komen. Of ze krijgen het beeld, dat je maar moet afwachten of God je wel wil vergeven. Je kunt immers niet weten of je uitverkoren bent. Dan wordt God een boeman.

Ik zie dit bovenstaande als de zonde van zware reformatorische kringen. De zonde die doorwerkt in de geslachten. God krijgt er uiteindelijk de schuld van dat Hij ons niet wilde redden. Is genade dan maar een makkelijk iets. Nee zeker niet! Kijk maar eens naar het kruis, waar Jezus Christus moest lijden. Als je daar samen met je kinderen naar luistert uit Gods Woord, voor zover ze het kunnen bevatten, dan wordt het stil, heel stil. Dan is er verwondering over een God die ons zo lief had, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf, zodat wij niet verloren hoeven te gaan, maar eeuwig leven hebben.

Onlangs heeft mijn gehandicapte zoon bij zijn doop in onze gemeente getuigenis afgelegd. Met zijn gebrekkig verstand, werd hem gevraagd, wat betekent de Heere Jezus voor jou? Zijn antwoord met een diepe zucht: heel veel! Als je zijn eenvoudige getuigenis verder hoort dan blijkt dat hij God op alle dingen van zijn leven betrekt. Of hij begrijpt wat uitverkiezing inhoud? Ik denk het niet. Maar hij bidt wel voor alles tot de Heere Jezus. Hij laat volwassen mensen die bij hun verstand zijn, verstelt staan over de genade van God. Hij geeft al zijn pijn en zorgen over aan God. Dat is zo mooi om mee te maken als vader.

Als liefhebber van zulke kinderen in het bijzonder ben ik heel verblijdt.
Daardoor ben ik beschaamd.
Wie ben ik om daarover te oordelen?
Wat is de Heere toch goed om zulke zwakken in de samenleving volledig op te nemen, daar waar velen zo'n kind verachten.
Verblijdt je in dit getuigenis van een kind wat getuigen mag van Gods Genade.
Is Hij juist daarvoor niet op aaarde neergedaald?
En ook voor zondaren die het volle verstand hebben mogen ontvangen?

Hij maakt geen onderscheid, Hij heeft lief die Hij die Liefde gegeven heeft.
Aan wijzen, verstandigen en onverstandigen.
Nogmaals, het onderscheid is niet aan ons. Gelukkig maar.

hier sluit ik me bij aan.

[caprice]

Ik denk dat als we het Hem zouden kunnen vragen (en ik geloof dat we dat ook kunnen), dat het antwoord van Hem altijd actief zal zijn. Niet: Ja of nee. Of wacht maar af. Maar "volg mij".

Hoe lang blijft het refoforum deze ketterse taal gedogen?

Ja, Willem, ik heb daar ook mijn bedenkingen bij.
Maar dat wordt niet gedoogd.

Ik vrees soms dat we heel ver weg zijn. Door deze redenering van het wel te kunnen, raakt de noodzaak van wedergeboorte onder het zand. Over Zandt gesproken, ik hoor het ds. Wijnmalen nog zeggen: 'Ik ben een Zandt-mannetje. Houdt toch vast aan de noodzaak van wedergeboorte!'.

[JolandaOudshoorn]

Ik denk dat je dan de meesten verkeerd begrijpt. Het is vrijwel onbegrijpelijk als je onbekeerd bent, als je jaren onder het Woord hebt gezeten!
Onbekeerdheid is zo vreselijk iets!!! En dat mag nooit worden vergoeilijkt of vroom recht gepraat worden!

Ho, Jolanda daar ben ik het niet mee eens,denk jij nu echt dat je als je een kerk gevuld hebt met 2000 mensen dat ze allemaal bekeerd zijn? Het is inderdaad een schande dát het niet zo is, maar in feite is het wel de waarheid, dat er een scheidslijn loopt door de kerk van ware christenen en schijnchristenen. Staat er niet in Romeinen 9:6 Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn.Dit betekent dat niet elk mens die godsdienstig is ook bekeerd is......

Ik heb het daarna verduidelijkt. Ik weet dat, helaas, er hier geen kerkgemeenschap is, die voor 100% uit ware gelovigen bestaat. Maar daarom is het nog niet goed te praten!

Bekeerd zijn is geen vanzelfsprekendheid als je maar jaren in de kerk zit. Net zomin als onbekeerd zijn dat is.
Helaas kom je nog wel eens tegen dat men toch denkt met "goede werken" er wel te komen. (ik ga ieder zondag 2x naar de kerk, lees goede boeken, een verantwoorde Bijbelvertaling, werk niet op zondag, vloek niet, houd mij keurig aan de reformatorische regeltjes, dus het zal wel goed komen, of in ieder geval heb ik een streepje voor bij God)

[Ander]

De Heere Jezus vertelde de theoloog Nicodemus inderdaad over de wedergeboorte. De wedergeboorte is ook iets van levensbelang.

En toch kun je niet zo makkelijk zeggen: het is waar en daarom moet je je kinderen het zo zeggen. Er is een verschil tussen waarheid en verkondiging. Denk bijvoorbeeld maar aan de uitverkiezing. Dat is iets wat absoluut Bijbels is - èn gezegd moet kunnen worden. Maar hoe? In welke verhouding? In welke volgorde?

Preekten de apostelen:
- u moet een nieuw hart krijgen
of
- bekeert u en gelooft het evangelie

Het eerste gaat niet zonder het tweede, en het tweede niet zonder het eerste. Maar ik zou niet té snel dit afdoen als ongereformeerd.

Inderdaad, we zijn off-topic.

Je moet geloven, daar had ik het over. Niet over bekeert u en gelooft het evangelie. Is bekering en een nieuw hart krijgen niet hetzelfde?

Wat ik me weleens afvraag, mogen we de kinderen leren bidden : "Wilt U mij een nieuw hart geven"
Want eigenlijk spreek je dan een wantrouwen uit tov de gewilligheid van Jezus om zondaren te zaligen. En die gewilligheid houden we onze kinderen ook steeds voor , als het goed is.

Nee, dat zie je toch verkeerd. Die vraag behelsd dat het onverdiend is dat de Heere naar ons omziet. "Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen", vroeg de melaatse. Gods almacht en Gods vrijmacht. Jouw redenatie leidt er toe dat de doodsstaat van de mens geloochend wordt.

Wat ook erg meespeelt in de discussie over het vragen naar een nieuw hart is dat we de kinderen soms nauwelijks meer leren (door een verkeerde verbondsvisie o.a.) dat ze een duister hart, een verdorven hart, een boos hart hebben door de zonde. Wanneer kinderen dat leren is het helemaal niet vreemd voor ze dat ze een nieuw hart nodig hebben.

[MarthaMartha]

Wat ik me weleens afvraag, mogen we de kinderen leren bidden : "Wilt U mij een nieuw hart geven"
Want eigenlijk spreek je dan een wantrouwen uit tov de gewilligheid van Jezus om zondaren te zaligen. En die gewilligheid houden we onze kinderen ook steeds voor , als het goed is.

Mar 1,40 En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. Je niet teveel afvragen. De schrift onderzoeken!

Als je die schrift onderzoekt zul je ontdekken dat je in het antwoord van de Heere Jezus ook een bestraffing zou kunnen lezen... Ik wil! Hij is zo gewillig, dat heeft Hij bij onze doop al aan ons bevestigd. En wij maar denken dat wij wel gewillig zijn, veel gewilliger dan Hij, omdat we zo ons best doen en zoveel vragen... maar als de ogen open gaan voor Zijn gewilligheid, dan komt er overgave, dat kan niet anders...

Ik denk dat het goed is onze kinderen op te voeden, inderdaad met de wetenschap dat ze een verdorven hart hebben, maar ook voluit de gewilligheid van de Heere Jezus.

Iets anders: ik ben regelmatig geschrokken als kinderen het hebben over 'je moet een nieuw hartje krijgen' en je vraagt dan 'wat is ee nieuw hartje?' dat ze het niet weten.... daarom áls ik de uitdrukking al gebruik, zal ik die meteen toelichten met een toevoeging: dat is een hartje dat heel veel van de Heere Jezus houdt, dat wil doen wat Hij wil, een hart dat een hekel heeft aan de zonden en daar verdriet om heeft" ... o.i.d.

[Ander]

Wat ik me weleens afvraag, mogen we de kinderen leren bidden : "Wilt U mij een nieuw hart geven"
Want eigenlijk spreek je dan een wantrouwen uit tov de gewilligheid van Jezus om zondaren te zaligen. En die gewilligheid houden we onze kinderen ook steeds voor , als het goed is.

Mar 1,40 En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. Je niet teveel afvragen. De schrift onderzoeken!

Als je die schrift onderzoekt zul je ontdekken dat je in het antwoord van de Heere Jezus ook een bestraffing zou kunnen lezen...

In welke zin dan? Ik zie er niet een bestraffing in, wel een bevestiging. God is immers ook rechtvaardig en daarom had hij deze melaatse ook kunnen laten liggen. Die Bijbelse notie moeten we niet voorbijgaan. En dat is met onze kinderen ook zo. God komt tot ons, Hij geeft ons het Evangelie van vrije genade, maar wel onverdiend!

[MarthaMartha]

Wat ik me weleens afvraag, mogen we de kinderen leren bidden : "Wilt U mij een nieuw hart geven"
Want eigenlijk spreek je dan een wantrouwen uit tov de gewilligheid van Jezus om zondaren te zaligen. En die gewilligheid houden we onze kinderen ook steeds voor , als het goed is.

Mar 1,40 En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. Je niet teveel afvragen. De schrift onderzoeken!

Als je die schrift onderzoekt zul je ontdekken dat je in het antwoord van de Heere Jezus ook een bestraffing zou kunnen lezen...

In welke zin dan? Ik zie er niet een bestraffing in, wel een bevestiging.

Ik wil.... Hij wilde allang... Hij is zo bereidwillig.
Ik zeg niet dat het een bestraffing is, maar je zou het zo kunnen lezen, of terechtwijzing...
Het ging bij de melaatse om een ziekte... dat moeten we altijd overgeven aan Gods wil of Hij genezen wil.
Als het gaat om de vergeving van zonden, de genezing van ons hart, dan wéten we dat Hij gewillig is.
Juist als we de schrift onderzoeken komen we dat op elke bladzijde tegen, het ís geen vraag, wel een WONDER !!

[Marnix]

Ik denk dat als we het Hem zouden kunnen vragen (en ik geloof dat we dat ook kunnen), dat het antwoord van Hem altijd actief zal zijn. Niet: Ja of nee. Of wacht maar af. Maar "volg mij".

Hoe lang blijft het refoforum deze ketterse taal gedogen?

En hoe lang dit soort ononderbouwde reacties die ook nog eens heel ongereformeerd zijn?

Ik stel op basis van de Bijbel dat het antwoord actiever is dan wij er wel eens van maken. Niet afwachten of er iets gebeurt, maar Hem volgen. Dat is de volop Bijbelse lijn. Als een rijke jongeman Jezus vraagt wat hij moet doen om behouden te worden zegt Jezus: Verkoop je bezittingen, geef het aan de armen, kom dan terug en volg mij. Blijkbaar mag dat niet meer gezegd worden? Verder stel ik dat we het Hem kunnen vragen omdat we mogen bidden tot Hem en Hij antwoordt op gebed. Ook die zaken zijn helder in de Bijbel terug te vinden. Ik zeg dus niet dat we onszelf kunnen bekeren, ik zeg dat we Hem kunnen en mogen aanroepen. En als het goed is leren we dat onze kinderen ook bij het opgroeien.

Mocht hier iets ketters of onbijbels zijn, toon dat dan ook. Ik krijg nu het idee dat je nog wel de moeite wil nemen om me voor van alles en nog wat uit te maken maar niet meer de moeite wil nemen om te aan te tonen vanuit de Bijbel wat ik verkeerd zeg. En dat is heel vervelend. Ik spreek de Bijbel na en krijg als antwoord: Je bent een ketter, dat dit nog wordt toegestaan hier... maar ik ga niet uitleggen waarom.

Gezellig hoor.

Ik denk dat als we het Hem zouden kunnen vragen (en ik geloof dat we dat ook kunnen), dat het antwoord van Hem altijd actief zal zijn. Niet: Ja of nee. Of wacht maar af. Maar "volg mij".

Hoe lang blijft het refoforum deze ketterse taal gedogen?

Help me hier even? Is het nu al ketters als we geloven dat we de Heere dingen kunnen vragen?

Tja, blijkbaar is zelfs dat al niet meer Bijbels...... Opmerkelijk....

14 En dit is de vrijmoedigheid die wij hebben in het toegaan tot God, dat Hij ons verhoort, telkens als wij iets bidden naar Zijn wil.
15 En als wij weten dat Hij ons verhoort, wat wij ook bidden, dan weten wij dat wij het gevraagde, dat wij van Hem hebben gebeden, ontvangen.

[Tiberius]

Moderator opmerking

Beste mensen,

Laat allerlei persoonlijke schimpscheuten maar achterwege en beperk u tot de discussie.
Wanneer er zaken zijn die u buiten de forumgrondslag vind vallen, dan is daar de meldknop voor.

Met vriendelijke groet,
Tiberius