Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Geplaatst: 28 feb 2008, 19:59
door Anti-quoq
Ik zal hieronder een antwoord formuleren, waaruit je kunt afleiden hoe ik in deze discussie sta en waarmee ik tegelijkertijd je bovenstaande vraag wil beantwoorden.
Ik hang inderdaad bewust nu even aan de andere kant van het bootje juist vanwege die gevaren. Ik zou niet durven ontkennen dat de Heere Heart Cry heeft gezegend. Tegelijkertijd wilde ik vier punten maken omdat ik me daar oprecht zorgen over maak:
1. Het volstrekt voorbijgaan aan de wijze waarop de Heere Zelf in Zijn Woord de kerk laat besturen, namelijk via de ambten.
2. De zogenaamde tegenstelling tussen de Bijbel en de belijdenisgeschriften. Ik vind dat levensgevaarlijk en getuigt doorgaans van een andere geest.
3. De overmatige aanwezigheid van het gevaar dat emotie de boventoon gaat voeren. Men geeft daar aanleiding toe.
4. De verkeerde aandacht die er is voor heiligmaking.
1.
De Heere Jezus heeft niet voor niets zijn apostelen bevelen gegeven. Hij eeuwenlang is Zijn gemeente daarom ambtelijk geleid. De ambtsdragers zijn stedehouders van Christus en vertegenwoordigen één van Zijn ambten op aarde in Zijn gemeente. (Dus ook als zij zaken stellen die je niet leuk vindt, waar je het niet mee eens bent, die eenzijdig zijn, etc.) Kritiek op ambtsdragers is daarom ook iets wat slechts in beslotenheid mag plaatsvinden en via de kerkelijke weg. Zijn ambtsdragers daarmee onfeilbaar. Nee, verre van dat. Is het aan mij, of aan welk lid, of aan welke organisatie dan ook om te bepalen of de ambtsdragers iets verkeerd zien? Nee, niet zondermeer. De kerk als geheel heeft daarin recht van spreken.
Heart Cry wil echter juist buiten de kerk om functioneren. Nu is er niets op stichtingen tegen, die geen kerkelijk binding hebben, wel als zij de taak willen opnemen, die de kerk van God Zelf gekregen heeft in de ambtsdragers. (In die zin maak ik ook geen onderscheid tussen Heart Cry, SRA, SRB, Jij Daar, etc.) Jongeren zijn kritisch en dus vatbaar voor het overnemen van kritiek die volwassenen hebben. Waar leren jongeren een positieve en Bijbelse ambtsvisie?(Geen democratie!)
Omdat de oprichters van Heart Cry merkten dat er vanuit de kerken maar weinig eenheid te bespeuren was (terecht), heeft men gemeend (gevaarlijk!) zelf maar eenheid te moeten gaan organiseren buiten de kerk om. (En alsdus meer verdeeldheid scheppend.) Want - en dat is het tweede - men heeft ook kritiek op de kerken. Citaat: "We geloven dat het in veel kerken en gemeentes in Nederland niet goed gaat in geestelijk opzicht." Men noemt onder de 'bewustwording van de noodzaak van opwekking' vervolgens een aantal punten, waarbij ik me afvraag: Komt dat nu door de kerken?? Zie bijvoorbeeld punt 3: "Een aanzienlijk deel van de kerkgangers verslijt kerkbanken, maar gaat zonder Christus naar de eeuwigheid." M.a.w.: Dat is de kerken te verwijten. (gevaarlijk richting jongeren: welk positieve beeld zet je van de eigen kerk neer?)
2.
Ik lees nergens in het visiedocument dat Heart Cry als grondslag heeft: De Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. (Gevaarlijke accentverschuiving!) Wat zijn de thema's die de stichting als doelstellingen verwoord: Geestelijke opwekking, geestelijke groei, Gods beloften, geestelijke verdieping, de Geest niet uitblussen. Allemaal zaken waar ik achter kan staan, maar waarover ik dan wel de vraag zou willen stellen: Waar is de rest? Waar is het evenwicht van de Schrift, HC, van de NBG, van de DL? Er moet (en dat zal men ook niet ontkennen, maar probeer eens in de huid van een 16-jarige te kruipen die dit allemaal hoort) een wonder in ons leven plaatsvinden, anders kan ik geestelijk niet groeien, dan put ik geen troost uit Gods beloften, dan blijft de toorn Gods op mij. En bovendien: Ik wil het niet eens. Waar zijn die accenten?
Bovendien: Geestelijke groei? Wie moet er geestelijke groeien? Ik lees van Johannes de Doper: Hij moet wassen en ik minder worden. Ik lees in antwoord 114 HC dat zelfs de allerheiligsten maar een klein beginsel van deze gehoorzaamheid hebben.
3.
Na alles wat ik hierover in eerdere postings gezegd, nog dit:
Ik meen de jongeren wel een beetje te kennen en weet dat bepaalde uitspraken, lezingen, sfeer, etc. bij een jongmens heel andere dingen uitwerkt dan bij een volwassene. Tegelijkertijd merk ik dat zeer weinigen dat in de gaten hebben. Daar wil ik voor waarschuwen, want als je je daar geen rekenschap van geeft, geef je jongeren op zulke momenten valse gronden op weg naar de eeuwigheid.
4.
Verkeerde aandacht voor heiligmaking gaat meestal gepaard met de opmerking (citaat uit visie Heart Cry) dat het zo erg is als mensen levenslang worstelen met de vraag of de Heere hen genadig wil zijn. Men noemt dat vervolgens hypercalvinisme. (Gevaarlijk!) Zo wordt het bedelaarsleven, het verliezersleven van Gods kinderen -wat de Heere Jezus steeds weer tekent in Zijn Woord - onder de noemer hypercalvinisme gebracht. Gevaarlijk!
Hypercalvisme is zwaardoenerij zonder geestelijk leven, wat ik m.n. in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte tegenkom. (Kortweg: We zijn eerlijk onbekeerd.) Ook dat verwerp ik graag met Heart Cry, maar laten we vervolgens niet doorschieten naar de andere kant.
Eerst en voor alles gaat het om de vraag: Hoe zijt gij rechtvaardig voor God? (vr. 60 HC) En misschien is diegene die op aarde de "meeste" heiligmaking bezit wel diegene die zich bij de Heere inn het gebed het meest moet aanklagen dat hij het weer heeft laten zitten, dat hij weer zijn verdorven hart heeft gevolgd en weer de Heere niet gediend heeft, zoals Hij dat waard is.
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Geplaatst: 03 mar 2008, 16:03
door Grace
HEART CRY – VISIE EN VERLANGEN
Onderstaand artikel verwoordt de visie en het verlangen van stichting Heart Cry. Achtereenvolgens is aandacht besteed aan het verlangen en de intentie van de stichting, de doelstellingen die zij nastreeft en de grondslagen waarop de stichting haar werk wil verrichten.
“Heilig ze in Uw waarheid; Uw woord is de waarheid.”
Joh. 17:17
Aan allen die de Naam van Christus hoog willen houden,
Verlangen
‘Heilig ze in Uw waarheid, Uw woord is de waarheid.’ Ons verlangen vloeit voort uit dit gebed van de Heere Jezus Christus, dat Hij uitsprak vlak voordat Hij gevangen werd genomen en gekruisigd zou worden. Het was Zijn gebed, dat Zijn kinderen geheiligd zouden worden in Zijn Woord en Waarheid en dat zij daarin één zouden zijn. ‘Opdat zij één zijn, gelijk als Wij’, keer op keer wordt dit door Christus herhaald in Johannes 17. Hij wist dat Zijn kinderen het moeilijk zouden krijgen in de wereld. De wereld zou hen haten en verstoten, zoals zij Christus zelf hebben gehaat en verstoten. Daarom gaf Christus hen Zijn Woord en Zijn Waarheid, ja Hij gaf Zichzelf, in Wie Woord en Waarheid besloten liggen. Het was en is Zijn heilig verlangen dat zij allen één zullen zijn en in Hem geheiligd.
Waarheid en eenheid lijken echter schaars te zijn geworden. Niet dat er een gebrek is aan allerhande waarheden, die zijn volop te verkrijgen. Zowel in de brede cultuur als ook in de kerk. Iedereen heeft zijn eigen stukje ‘waarheid’ en is er verguld mee. Het idee echter dat er één absolute waarheid is, beangstigt mensen en lijkt niet meer van deze tijd. Jezus spreekt echter: ‘Ik ben de Weg, en de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot den Vader dan door Mij’ (Joh. 14:6). Hij wijst Zichzelf aan als de enige en de noodzakelijke Waarheid. Buiten Hem is er niets. Geen waarheid, geen licht en geen vrede. Daar heersen slechts de leugen en de vorst van de duisternis. Ook eenheid is schaars geworden. Eén lichaam, één Geest, één hoop, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, lezen we in Efeze 4. Het is te vrezen dat weinigen dit zo beleven vandaag de dag. De kerk is eindeloos verdeeld en het Lichaam van Christus functioneert niet of nauwelijks in de breedte van het kerkelijk leven. Het oog heeft de hand niet meer nodig en het hoofd de voet niet meer, zo lijkt het althans. In plaats van eenheid is er verwarring en waar verwarring is, daar is angst en regeert de waan van de dag. Hoe belangrijk is het juist in deze tijd om tot rust te komen in Christus om geheiligd en gelouterd te worden in Zijn Waarheid. Nuchterheid en waakzaamheid zijn geboden. Meer dan ooit tevoren hebben we de gezonde woorden van onze Heere Jezus Christus nodig en zullen we in ootmoed de toevlucht tot Hem moeten nemen om staande te blijven. Zijn unieke Persoon en werk dienen centraal te staan op alle terreinen van ons leven in wereld en kerk, opdat de Waarheid regeert.
Heart Cry
Temidden van alle verwarring en verdeeldheid is het ons verlangen dat mensen uit verschillende kerken, met verschillende achtergronden elkaar weer zouden vinden aan de voeten van Christus. Dit was de reden om in 2006 stichting Heart Cry op te richten.
Als stichting Heart Cry brengen we de noodzaak van Opwekking en Geestelijke verdieping in het persoonlijk leven en in de gemeente al enige jaren onder de aandacht in kerkelijk Nederland. Dit doen we onder meer door het beleggen van conferenties en het uitgeven van lectuur. We mogen ons verheugen in een groeiende belangstelling en we mogen zien dat er honger en dorst is naar het Woord van de Levende God. En we mogen terugzien op gezegende conferenties. In een paar jaar tijd is een groei doorgemaakt van informele bijeenkomsten naar conferenties met meer dan duizend bezoekers. Hoe is dit echter te waarderen? Daar wordt verschillend over gedacht. Veel mensen waarderen deze initiatieven positief en delen onze bezorgdheid over de toestand van de kerk van Nederland en ons verlangen naar herleving. Anderen hebben vragen over de motieven en de theologische koers van stichting Heart Cry. Weer anderen spreken zich nadrukkelijk uit tegen onze stichting en stigmatiseren haar soms al te gemakkelijk als charismatisch en/of activistisch. Enerzijds is deze onduidelijkheid te begrijpen, omdat sommige (buitenlandse) sprekers uit een iets andere context komen dan wij en daarom is een positief-kritische houding wenselijk. Anderzijds is dit spijtig te noemen, omdat er nogal eens haastig geoordeeld wordt zonder dat er echt goed geluisterd is naar de boodschap en zonder dat deze getoetst is aan het Woord. Daarnaast wordt ons soms onduidelijkheid verweten, wat betreft de grondslagen van onze stichting.
Grondslag
Om bij dit punt te beginnen: we hebben er bewust voor gekozen om er te zijn voor allen, die de Naam van Chistus liefhebben in welke traditie ze ook staan en bij welke kerk of gemeente ze ook behoren. Wie zal scheiden wat God samengevoegd heeft, ook in dit opzicht? Daarom willen we graag een brede beweging vormen en mensen met verschillende achtergronden bij elkaar brengen aan de voeten van Christus. En om diezelfde reden kiezen we ervoor onze grondslagen, samen met die van de Reformatie, kernachtig te formuleren: Sola Scriptura, Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus en Soli Deo Gloria.
Natuurlijk blijven er dan nog verschillende vragen over. Wat heeft ‘een brede beweging zijn’ voor consequenties en welke accenten worden er gelegd? We begrijpen dat het werk van onze stichting deze vragen met zich meebrengt en daarom zijn we bereid te verantwoorden welke keuzes we hierin maken. Met nadruk willen we daarbij opmerken dat we ons afzijdig willen houden van theologische scherpslijperij en niet oneindig zullen discussiëren over zaken van een duidelijke tweede orde. Boven alles gaat het erom in welke verhouding we ieder persoonlijk voor de Heere staan en welke plaats Hij daadwerkelijk in ons leven inneemt. Duidelijk moet eveneens zijn dat we een evenwichtige Bijbelse boodschap willen laten horen en alles aan het Woord willen toetsen. Omdat wij ook maar beperkte mensen zijn, afhankelijk van Gods genade en Zijn oneindige wijsheid, zijn we altijd oprecht bereid tot gesprek over hoe de boodschap die uitgedragen wordt zich verhoudt tot de Schrift. We willen niets liever dan ‘geheiligd worden in Zijn waarheid’, tot meerdere eer en glorie van Zijn Heilige Naam.
Doelstellingen
De volgende paragraaf gaat over de doelstellingen die stichting Heart Cry heeft en wat daar onder verstaan mag worden.
Stichting Heart Cry heeft twee doelstellingen.
A. Bewustwording van de noodzaak van opwekking
B. Geestelijke verdieping
Deze zijn beiden vermeld op de website van de stichting en worden hier achtereenvolgens nader uitgewerkt.
A. Bewustwording van de noodzaak van opwekking
We geloven dat het in veel kerken en gemeentes in Nederland niet goed gaat in geestelijk opzicht. Er zijn verschillende redenen om dit te geloven.
1. De enorme verdeeldheid in de kerk. Bijna nergens elders in de wereld wordt er zo gevochten om ‘religieuze vierkante meters’ als in Nederland. Mensen die zich de ene week broeders noemen, kijken elkaar soms een week later niet meer aan. Kerken, gemeenschappen en families zijn en worden door deze verdeeldheid uiteengescheurd. Deze verdeeldheid gaat in tegen de wil van Christus ‘opdat zij één zijn, gelijk als Wij’ (Johannes 17) en verhindert de krachtige doorwerking van Gods Geest.
2. De postmoderne twijfel, die alle zekerheden en waarheden in onze cultuur heeft weg geknaagd, is ook de kerk binnen gedrongen. We zijn de eenvoud van het Evangelie kwijtgeraakt. De eenvoudige en duidelijke boodschap van het Evangelie van zonde en genade wordt steeds vaker afgevlakt of weg gerelativeerd.
3. Een aanzienlijk deel van de kerkgangers verslijt kerkbanken, maar gaat zonder Christus naar de eeuwigheid. Ze zijn horende doof en ziende blind. (Jes. 29:10-13; 2 Kor. 4:4)
4. Veel gelovigen leven in het duister en zijn in verwarring. Ze zijn misleid door de boze en/of missen een Bijbels zicht op het volbrachte werk van Christus aan het kruis.
5. Buitenkerkelijken gaan verloren, omdat hun christelijke buurman zwijgt en leeft in wereldgelijkvormigheid. Het ontbreekt veel gelovigen aan kracht tot getuigenis. (Hand. 1:8)
Dit zijn vijf redenen die de geestelijke nood in Nederland tekenen. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer te noemen, maar het gaat erom dat deze nood gezien en gevoeld wordt. Wij geloven dat het tij maar op één manier gekeerd kan worden. Dat is door een soeverein ingrijpen van God in het zenden van een geestelijke herleving in kerk en cultuur. Als de hemelse dingen weer realiteit worden door Gods ingrijpen zal alles veranderen.
Maar dan nu een paar vragen. In de eerste plaats, wat verstaan we eigenlijk onder een geestelijke opwekking? En misschien nog wel belangrijker, moeten we deze wel willen nastreven? Om met de eerste vraag te beginnen, een geestelijke opwekking vindt plaats als God Zijn Geest uitstort over Zijn kinderen. Als de Kerk ontwaakt uit haar lauwheid en zich opnieuw uitstrekt naar de tegenwoordigheid en de heerlijkheid van de Levende God en als zij onbeleden zonden voor Zijn aangezicht gaat belijden.
Gods beloften
De tweede vraag is of we ons naar herleving moeten uitstrekken of niet? God is soeverein zeggen sommigen, God laat zich niet dwingen. Hij werkt immers waar en wanneer Hij dat wil? In antwoord op deze vraag geloven wij dat geestelijke herleving mogelijk is bij God vandaan. Wij geloven dat de Heere grote wonderen wil doen op het gebed, wanneer wij ons gezamenlijk voor Hem verootmoedigen en onze schuld belijden. Onze persoonlijke schuld, maar ook onze kerkelijke schuld. Daarnaast moeten we ons niet te snel verschuilen achter Gods soevereiniteit. Luister wat Hij zegt: ‘Ziet, de hand des Heeren is niet verkort, dat zij niet zou kunnen verlossen; en Zijn oor is niet zwaar geworden, dat het niet zou kunnen horen. Maar uw ongerechtigheden maken scheiding tussen ulieden en tussen uw God, en uw zonden verbergen het aangezicht van ulieden dat Hij niet hoort!’ (Jes. 59:1,2). God is nooit veranderd. Zijn hand is niet verkort. De geestelijke duisternis is niet Zijn schuld, maar die van ons. Onze zonden hebben scheiding gemaakt en daarom is Zijn aangezicht verborgen. Luister naar Zijn beloften: ‘Want ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal mijn Geest op uw zaad gieten en Mijn zegen op uw nakomelingen’ (Jes. 44:3).
Hij wil het dorre land omvormen door de rivieren van Zijn genade en Hij roept het ons toe: ´Zo iemand dorst heeft, die kome tot Mij en drinke. Die in Mij gelooft gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen van het levende water zullen uit zijn buik vloeien!’ (Joh. 7:37,38). Wat een heerlijke belofte dat er bij Christus levend water te verkrijgen is. Niet met mate, niet hier en daar een druppeltje, maar stromen van Goddelijke genade! Niet om voor ons zelf te houden, maar om door te geven, opdat we kanalen zouden worden van Gods genade in een wereld die vergaat van dorst en droogte en wankelt ten dode. Is een geestelijke herleving dan noodzakelijk? Ja. Is het mogelijk? Wat zegt de Heere in Joël 2: 12-14? ‘Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween, en met rouwklage. En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade. Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE, uw God.’ Hij is genadig en barmhartig en lankmoedig en groot van goedertierenheid, wie weet, Hij mocht zich wenden! Geestelijke herleving is mogelijk, omdat God genadig is en zich ontfermen wil. Laten we ons daarom verootmoedigen voor Zijn aangezicht en ons wenden naar Hem. En laten we ons alstublieft weer concentreren op Christus zelf! We kunnen juist in de kerk zo druk bezig zijn met allerlei zaken en toch Jezus zelf uit het oog verliezen. Dat de kerk van Nederland ijvert, staat buiten kijf. We hebben gestroomlijnde organisaties, met veel goede activiteiten. De offerblokken zitten vol, beleidsplannen worden geschreven. Anderen zijn druk met liturgische vernieuwing en het adopteren van nieuwe liedboeken, maar wie maakt zich druk om het Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt? Moeten we niet eerlijk zijn en zeggen dat we de kern en de eenvoud van het Evangelie grotendeels zijn kwijtgeraakt?
De Geest niet uitblussen
Anderen worstelen niet met Gods soevereiniteit, maar zitten in het geheel niet om opwekking verlegen. Ze vinden het maar druk gedoe en denken dat het zoeken van herleving, streven is naar een toestand van religieuze of emotionele opwinding. Weer anderen geloven dat de enige echte opwekking plaatsvond op de Pinksterdag en daarna niet meer. Hoe komt het toch dat er zulke misverstanden zijn rondom de thematiek van geestelijke herleving? Enerzijds kan dit eenvoudig komen door onwetendheid wat betreft de beloften van God aangaande herleving. Anderzijds kan het ook komen, omdat men totaal niet verlegen zit om een geestelijke herleving. Uit angst voor onzuiverheid in leer en leven is te vrezen dat de Geest menigmaal wordt uitgeblust. Keer op keer heeft de geschiedenis dit uitgewezen. Tijdens grote opwekkingen rondom bijvoorbeeld George Whitefield, de gebroeders Wesley, Charles Finney en Jonathan Edwards kwam de meeste tegenstand vanuit de kerk. Dr. Martyn Lloyd-Jones zegt over het uitblussen van de Geest en de tegenstand rondom opwekking het volgende:
“Er zijn mensen die alles wat ze horen zeggen automatisch met een korrel zout nemen; ze zijn in hun hele denken bevooroordeeld, ze hebben er een vooroordeel tegen. De geschiedenis laat zien dat de grootste tegenstand tegen een waarachtige opwekking in de kerk, of tegen het werk van mensen persoonlijk, die met de Geest gedoopt zijn, bijna altijd van de kant van de kerk zelf komt. Het is een ontstellende, angstaanjagende waarheid en dit komt allemaal door het uitblussen van de Geest. Dat was de reden waarom de rooms-katholieke kerk de reformatoren vervolgde. Helaas heeft de protestantse kerk op haar beurt dikwijls mensen vervolgd op wie de Geest van God was gekomen. Waarom? Wel, het gevaar is institutionalisering en de hang naar vormelijkheid, orde en praal. Men heeft alles zo in de hand, alles is zo geordend. Als er dan iets anders plaatsvindt haalt men daar onmiddellijk de neus voor op en keert zich daar tegen.” (uit: Beproeft alle dingen)
Eén ding is wel duidelijk. Als God herleving schenkt gaat alles op zijn kop. Als Gods Geest de kerk bezoekt heeft dat altijd geresulteerd in diepe verslagenheid en sterke overtuiging van zonde. Dan rukt Hij ons misschien wel uit ons comfortabele leventje. De vraag is of we dat wel willen, of dat we liever doorgaan in eigen kracht, zo goed en zo kwaad als het gaat.
Met het noemen van dit citaat willen wij overigens absoluut geen positie innemen tegenover de gevestigde kerken. Wij geloven dat God juist in Zijn gemeente herleving wil geven. Wat we echter wel willen, dat is de woorden van de Schrift serieus nemen: ‘Blust den Geest niet uit’, (1 Thes. 5:19) en ook ‘Beproeft de geesten of zij uit God zijn’ (1 Joh. 4:1). We hopen dat allen die de Naam van Christus hoog willen houden, eensgezind tot Hem zullen gaan om te pleiten op Zijn beloften, opdat de ‘hemelen zullen scheuren.’ (Jes.64:1).
B. Geestelijke verdieping
De tweede doelstelling richt zich op geestelijke verdieping. Dat wil allereerst zeggen, dat we er naar uitzien dat Gods kinderen meer verdiept zullen worden in het Woord en dat ze zullen opwassen in de ‘genade en de kennis van de Heere Jezus Christus’ (2 Petr. 3:18).
Het fundament van geestelijke verdieping
Verdieping betekent dat er iets moet zijn om verdiept te worden. Duidelijk willen we stellen dat het fundament voor geestelijke verdieping, de ‘rechtvaardiging van de goddeloze’ is. Het is allernoodzakelijkst dat een mens door God wordt levend gemaakt en opnieuw wordt geboren uit water en Geest en dat God door Zijn Geest woning bij hem maakt. Het is noodzakelijk dat de Heilige Geest licht laat vallen over de totale verdorvenheid van de mens in zijn natuurstaat en hem overtuigt van zonde, zodat hij door het geloof de toevlucht neemt tot Jezus Christus. We belijden van harte dat het Gods genade is als een zondaar dit doet en vruchten gaat dragen van bekering en geloof. Dit werk van God en Zijn verkiezende liefde zijn altijd de basis voor geestelijke verdieping en komen altijd en op elke conferentie aan bod. Daarbij willen we de uitersten vermijden van verbondsautomatisme en vormen van hypercalvinisme, waardoor mensen óf niet weten dat ze wederom geboren zijn, óf levenslang worstelen met de vraag of de Heere ook hen genadig wil zijn. Laten we, ook als het gaat om het leerstuk van de rechtvaardigmaking, de eenvoud bewaren, zoals we die tegenkomen bij R.M. MacCheyne: ‘Ik boog me en geloofde en mijn God sprak mij vrij!’
De inhoud van geestelijke verdieping
Eigenlijk is dit heel eenvoudig: mensen wijzen op Christus en op Zijn volbrachte werk aan het kruis. Aan het kruis zijn twee dingen gebeurd. Het eerste is dat Christus vóór ons stierf en voor ons gerechtigheid heeft verworven. Op grond daarvan kan God ons rechtvaardig verklaren. Het tweede is dat wij ook mét Hem stierven aan het kruis: ‘Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.’ (Rom. 6:6) In deze tekst wordt kernachtig geformuleerd dat we, als we met Christus zijn gekruisigd, niet meer verplicht zijn de zonde te dienen. Dit wil zoveel zeggen dat naast de verlossing en de rechtvaardigmaking, ook de heiligmaking is begrepen in het volbrachte werk van Christus op Golgotha. Ook voor de heiligmaking mogen we leven uit de heilsfeiten. Christus heeft aan het kruis de schuld van de zonden weggenomen, maar ook de macht van de zonde gebroken.
Verhouding rechtvaardigmaking en heiligmaking
Juist over de macht van de zonde is veel theologisch debat. Daarom willen we daar iets langer bij stilstaan. Van Luther zijn de bekende woorden: ‘simul iustus et peccator’, tegelijkertijd rechtvaardig en tegelijkertijd zondaar. Andere woorden van Luther die vaak worden aangehaald, zijn de laatste woorden die van hem teruggevonden zijn: ‘Wir sind Bettler, das ist wahr’, (wij zijn bedelaars, dat is waar).
Beide citaten duiden op een honderd procent afhankelijkheid van God, in de rechtvaardigmaking, maar ook juíst in de heiligmaking. Dit onderstrepen en belijden we als stichting ten volle.
Een vervolgvraag kan zijn: hoe verhouden rechtvaardigmaking en heiligmaking zich dan tot elkaar? Zonder twijfel is het heel belangrijk dat we dit scherp voor ogen hebben. Rechtvaardigmaking en heiligmaking zijn onderscheiden zaken, hoewel ze nimmer te scheiden zijn. Er zijn punten waarin ze overeenkomen en er zijn punten waarin ze verschillen. Overeenkomsten zijn: ze komen beiden voort uit vrije genade van God, beiden zijn onderdeel van het grote verlossingswerk van Christus. ‘Christus is de Fontein van het leven, waaruit zowel de vergeving als de heiligheid vloeien. De wortel van beide is Christus.’ (J.C. Ryle). Beiden beginnen op hetzelfde tijdstip, beiden worden in één en dezelfde persoon gevonden en beiden zijn even nodig tot de zaligheid, want er staat geschreven: ‘Jaagt de vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.’ (Hebr. 12:14)
Maar er zijn ook verschillen: De rechtvaardigmaking is eenmalig en voorgoed, terwijl de heiligmaking een voortgaand proces is. ‘In de rechtvaardigmaking is er voor onze eigen werken geen enkele plaats; het eenvoudige geloof in Christus is het ene nodige. In de heiligmaking zijn onze eigen werken van zeer groot belang, en God gebiedt ons om te strijden, te waken, te bidden, te worstelen en ons moeite en inspanning te getroosten.’ (J.C. Ryle) De rechtvaardigmaking is de daad van God aan ons, de heiligmaking is het werk van God in ons.
De balans bewaren
Als we dit onderscheid niet scherp zien en zorgvuldig bewaren, zullen we de klippen van lijdelijkheid en activisme niet kunnen ontwijken. Wie alleen oog heeft voor de rechtvaardiging door het geloof, loopt het gevaar het minder nauw te nemen met Gods eis: ‘Wees heilig, want Ik ben heilig’. Ook loopt diegene het risico teleurgesteld te worden in het leven met God, omdat met (boezem)zonden maar niet gebroken kan worden, hoewel dat wel het verlangen is. Anderen hebben alleen oog voor de heiligmaking en stappen over de schuldvraag heen en dus over de notie: ‘hoe word ik rechtvaardig voor God?’ In zijn uiterste consequentie leidt dit tot dwaas activisme van onwedergeboren mensen. Maar ook kinderen van God verstaan soms niet goed wat het zeggen wil dat God hen door het geloof eens en voor altijd rechtvaardig verklaard heeft in Christus. Zij kunnen hierdoor behoorlijk vastlopen in het leven met God en perfectionistische en/of activistische trekken gaan vertonen. Er is hier dus een spanning tussen lijdelijkheid en activisme, waartussen een weg gevonden moet worden.
Kernpunten in geestelijke verdieping die vatbaar zijn voor mogelijke misverstanden
Nadat we dit gezegd hebben, willen we ons op een aantal punten met betrekking tot geestelijke verdieping in het bijzonder uitspreken. Deze zijn vatbaar gebleken voor betreurenswaardige misverstanden.
1. Christus centraal
Er is geen heiligmaking en geen verdieping mogelijk buiten Christus. Hij is de bron van alle leven en ‘zonder Hem kunnen wij niets doen!’ (Joh. 15:5). Hij is de Wijnstok en Zijn kinderen de ranken.
2. Leven uit de overwinning van Christus
Waar hebben we het over als we spreken over ‘overwinningsleven’? We hebben helaas moeten constateren, dat dit een begrip is, dat zomaar een eigen leven kan gaan leiden. Wat is het niet? Met overwinningsleven bedoelen we geen leven van een christen dat bestaat uit zelfbehaalde overwinningen, van voortgaand succes, op weg naar zondeloze volmaaktheid. Zeker niet! Daar is de realiteit van de zonde, de wereld en de boze een té grote realiteit voor. Wat bedoelen we wel? Het gaat er om dat we als vrucht van de kruisverdienste van Christus mogen leven uit de overwinning die Híj behaald heeft. Dat betekent heel concreet dat we dus niet langer verplicht zijn naar het vlees te leven. Romeinen 6:11 stelt het heel duidelijk: ‘Alzo ook gijlieden, houd het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere’ Houd het daarvoor! Een opdracht van God. Waarom moeten we het daarvoor houden? ‘opdat de zonde niet heerse’ (vs. 12) De Heere heeft niet alleen willen verlossen van schuld en straf, maar ook van de macht van de zonde. Hij geeft Zijn Geest om ons in staat te stellen daar ook naar te leven. ‘Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde. Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest. Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.’ (Rom. 7:25-8:2) ‘Maar indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij leven.’ (Rom. 8:13). Het bestuderen van Romeinen 6-8 maakt duidelijk dat de macht van de zonde gebroken is. Als we daar in ons leven echter niets van ervaren, geeft dat ook geen verdieping. Daarom worden we opgeroepen door Gods Geest te wandelen en in Zijn kracht de inwonende zonde te doden. Dit zal altijd onvolkomen zijn, maar het moet wel zichtbaar zijn/worden in ons leven. We mogen namelijk geloven in Hem, waarvan Judas zegt: ‘Hem nu, Die machtig is u van struikelen te bewaren, en onstraffelijk te stellen voor Zijn heerlijkheid, in vreugde, den alleen wijzen God, onzen Zaligmaker, zij heerlijkheid en majesteit, kracht en macht, beide nu en in alle eeuwigheid. (Judas: 25) Nooit is daar enig excuus om in de zonde te blijven, want dat zij verre. En nooit, nooit is daar enige roem, want de roem is uitgesloten!
3. Persoon en werk van de Heilige Geest
Regelmatig komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan de orde. Ook hier blijken veel misverstanden over te bestaan. Duidelijk moet zijn dat de Heilige Geest zeer nauw verbonden is met de Persoon van Christus en dat Hij allereerst gekomen is om Hem te verheerlijken. Christus staat dus ook centraal, als het gaat om het werk van de Heilige Geest. Daarnaast willen we Woord en Geest altijd bij elkaar houden. De Schrift is de volledige openbaring van God. Meer dan dat zoeken we niet en willen we ook vermijden. Als het gaat over vervulling met de Heilige Geest, gaat dit zeker niet om allerlei ‘geestelijke extra’s’, waardoor we ons beter zouden voelen als christenen. Het gaat er niet in de eerste plaats om hoeveel wij van de Geest hebben, maar hoeveel de Geest van ons heeft. Het gaat om totale overgave aan het Lam. Dat is de boodschap die keer op keer centraal staat, als het gaat om vervulling met de Heilige Geest. In die context willen we de opdracht van de Heere in Efeze 5:18 lezen: Wordt (voortdurend)vervuld met de Geest!’ Altijd wordt benadrukt dat God mensen eerst afbreekt in zichzelf om ze vervolgens op te bouwen in Hem. Maar wat bedoelen we dan met vervulling met de Heilige Geest? Een aantal aspecten zijn hier belangrijk. Vervulling met Gods Geest heeft alles te maken met meer zicht krijgen op het werk van Christus. De Bijbel laat duidelijk zien dat het onze opdracht is om ‘op te wassen in de genade en de kennis van de Heere Jezus Christus’ (2Petr. 3:18). Veel christenen ervaren een doorbraak in hun leven als ze meer zicht krijgen op bepaalde aspecten van de Bijbelse boodschap en het werk van Christus, waarvoor ze eerder geen oog hadden. Toch mogen en willen we een dergelijke (crisis)ervaring niet normatief stellen. God werkt ook vaak in de weg van de geleidelijkheid. Een zogenaamde second blessing willen we in die zin afwijzen. Een te sterke concentratie op een bepaalde ervaring, kan mensen terugwerpen op zichzelf en de troost van de zaligheid ontnemen. Wel geloven we, dat in de weg van overgave de Heere Zijn zegen wil geven en Zijn kinderen krachtig wil gebruiken en vervullen met Zijn Heilige Geest. In die zin hebben we allemaal een tweede, een derde, een vierde enz. zegen nodig. We willen hier dus met voorzichtigheid over spreken. Vervulling met de Heilige Geest zal tenslotte altijd zichtbaar worden aan de vrucht (Gal.5). Deze zal niet in de eerste plaats bestaan in allerlei bijzonderheden, maar in de verandering van de gelovige naar het Beeld van Christus. Om meer met deze Geest van Christus vervuld te worden is het goed om voortdurend de dingen te bedenken die van de Geest zijn (Rom.8:5,6). En daarnaast te beseffen dat we Gods Geest kunnen bedroeven als we bitterheid, toorn en wrok en andere onbeleden zonden toelaten in ons leven, waardoor Hij niet in staat is door ons heen te werken. (Ef. 4:30, 31).
4. Heiligmaking
Het doel van de heiligmaking vinden we in Rom. 8:29 ‘Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen.’ Daar gaat het om, dat we veranderd worden naar het Beeld van Christus, dat we veranderd worden in ons denken, onze gezindheid, ons gedrag, kortom in alles. Daar willen we ons naar uitstrekken. Weliswaar is op deze aarde geen zondeloze volmaaktheid mogelijk voor de gerechtvaardigde zondaar. Dit ontslaat ons echter nimmer van onze verantwoordelijkheid en vraagt ons de gezindheid te hebben die we ook bij Paulus aantreffen in bijvoorbeeld Fil. 3: ‘Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben. Broeders, ik acht niet, dat ikzelf het gegrepen heb. Maar één ding doe ik, vergetende hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus.’ (Fil. 3:12-14). Zijn we bereid te jagen naar het wit, of maken we ons er graag gemakkelijk van af met een ongegrond beroep op de ‘rechtvaardiging van de goddeloze?’ Het is waar, dat een wedergeboren mens juist in de dagelijkse beleving, de (soms hevige) strijd ervaart tussen vlees en Geest die lijnrecht tegenover elkaar staan, maar het is ook waar dat we in betrekking tot onze positie in Christus een nieuw schepsel zijn. ‘Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.’ (2Kor. 5:17) En daarom mogen we door het geloof en door Gods genade ons steeds weer als een nieuw schepsel zien in Hem. Hierdoor kunnen we meer en meer veranderd worden naar Zijn beeld en worden wie we zijn in Christus. Heiligmaking heeft dan ook niets te maken met eigen slaafse pogingen, maar met de levende gemeenschap met Christus’ dood en opstanding door Zijn Geest Die in ons woont.
Eén ding omtrent de heiligmaking is vanuit de Schrift heel duidelijk: ‘zonder heiligmaking zal niemand de Heere zien.’ (Hebr. 12:14) Niet na dit leven, maar ook niet in dit leven. Een slordige levenswandel brengt ons altijd in de duisternis en neemt de vrede van God weg, die alle verstand te boven gaat. Is dit ook niet een reden van veel geloofsonzekerheid bij veel christenen? Daarom is het belangrijk de heiliging na te jagen, terwijl we mogen weten dat God ons in de Zoon van Zijn liefde al gegrepen heeft.
Afsluitend
Met het uitgeven van onze visie en ons verlangen hopen we dat velen overtuigd zullen zijn en worden van de noodzaak van een geestelijke herleving en van de mogelijkheid die er daarvoor is bij God vandaan. ‘Hij is barmhartig en genadig en groot van goedertierenheid. Wie weet, zal Hij zich wenden.’ (Joel 2:13) De geschiedenis heeft uitgewezen dat (gezamenlijk) gebed altijd vooraf ging aan een geestelijke herleving. En we mogen weten dat God ons wil verhoren, alles wat we bidden naar Zijn wil. Daarom willen we ook een ieder oproepen deze nood bij de Heere te brengen. Als we tot Hem komen in geloof, dan zal Hij zeker horen, want de ‘hand van de Heere is niet verkort en Zijn oor is niet zwaar geworden’. Want deze ‘God nu, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken, naar de kracht, die in ons werkt, Hem, zij de heerlijkheid in de Gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot alle eeuwigheid.’ (Jes.59:1; Ef. 3:20,21). Laten we een voorbeeld nemen aan de groep mensen, die we in Handelingen 2:42 vergaderd zien: ‘En zij waren volhardende in de leer de apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.’
Het bestuur van Stichting Heart Cry.
Februari 2008