Luther schreef:

huisman schreef:Met deze uitleg van Ds van Dieren kan ik instemmen. Hij scheidt de roepingen dus niet in inwendig en "maar "uitwendig maar zegt d.m.v de (uitwendige) roeping die God beveelt wil God die uitwendige roeping inwendig zegenen. Hoe langer ik naar dit citaat van Ds van Dieren kijk hoe mooier ik hem vind.

Hij is wel twee-verbonder.........

(Sorry, ik kon het even niet laten....)

Wat me in het boekje van Boston ook opviel was de klemmende ernst waarmee hij de onherboren zondaren benadert. In deze preken geen spoor van de gedachte dat de scheidslijn langs de kerkmuur loopt. In de kerk zijn bekeerden en onbekeerden, gelovigen en ongelovigen. Onderscheid maken was voor puriteinen kennelijk belangrijk. Met veronderstellingen hebben ze niet gewerkt. De waarheid is dat er altijd twee soorten hoorders zijn. Wellicht dat we daar vandaag nog van kunnen leren. Hoe groot en hoe rijk het verbond ook is, het is geen garantie dat het met alle hoorders ook wel goed komt. Integendeel.

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

„Jonge zondaars, jullie die de wereld intrekken: Christus is blij als Hij van jullie is. Spreuken 8 vers 17: „Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.” Oude zondaars: Christus is blij als Hij van u is, ook al hebt u Zijn roep vaak afgewezen. Hij sluit niemand van u uit. Ik smeek u dat u zichzelf niet zult uitsluiten. Jesaja 55 vers 1: „O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.” Christus bewijst dat Hij gewillig is om van u te zijn”, aldus Boston.

Hoe komt het toch dat deze predikers Christus en Zijn gerechtigheid zo indringend aan het hart van onverschillige zondaren hebben gelegd? Natuurlijk is dat een eis vanuit de Bijbel. Geloof is niet alleen een gave maar ook een gebod (1 Joh. 3:23). Bekering is niet alleen een geschenk, maar ook een eis (Matth. 4:17). Zonder bekering en geloof zal geen mens behouden worden. De bevelen in de Bijbel willen ook de noodzaak van bekering en geloof benadrukken. Maar wellicht is er meer waarom predikers van eertijds dergelijke zaken zo hebben geleerd en gepreekt.

huisman schreef:Mooi artikel van Ds W Visscher in het RD van gisteren (18 nov 2011) met als titel; "Laat de klem in de prediking vandaag de dag niet ontbreken"


http://www.refdag.nl/opinie/goed-bekeke ... n_1_604144

Een stukje uit het artikel wat goed in dit topic past.

Wat me in het boekje van Boston ook opviel was de klemmende ernst waarmee hij de onherboren zondaren benadert. In deze preken geen spoor van de gedachte dat de scheidslijn langs de kerkmuur loopt. In de kerk zijn bekeerden en onbekeerden, gelovigen en ongelovigen. Onderscheid maken was voor puriteinen kennelijk belangrijk. Met veronderstellingen hebben ze niet gewerkt. De waarheid is dat er altijd twee soorten hoorders zijn. Wellicht dat we daar vandaag nog van kunnen leren. Hoe groot en hoe rijk het verbond ook is, het is geen garantie dat het met alle hoorders ook wel goed komt. Integendeel.

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

„Jonge zondaars, jullie die de wereld intrekken: Christus is blij als Hij van jullie is. Spreuken 8 vers 17: „Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.” Oude zondaars: Christus is blij als Hij van u is, ook al hebt u Zijn roep vaak afgewezen. Hij sluit niemand van u uit. Ik smeek u dat u zichzelf niet zult uitsluiten. Jesaja 55 vers 1: „O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.” Christus bewijst dat Hij gewillig is om van u te zijn”, aldus Boston.

Hoe komt het toch dat deze predikers Christus en Zijn gerechtigheid zo indringend aan het hart van onverschillige zondaren hebben gelegd? Natuurlijk is dat een eis vanuit de Bijbel. Geloof is niet alleen een gave maar ook een gebod (1 Joh. 3:23). Bekering is niet alleen een geschenk, maar ook een eis (Matth. 4:17). Zonder bekering en geloof zal geen mens behouden worden. De bevelen in de Bijbel willen ook de noodzaak van bekering en geloof benadrukken. Maar wellicht is er meer waarom predikers van eertijds dergelijke zaken zo hebben geleerd en gepreekt.

Wilhelm schreef:

huisman schreef:Mooi artikel van Ds W Visscher in het RD van gisteren (18 nov 2011) met als titel; "Laat de klem in de prediking vandaag de dag niet ontbreken"


http://www.refdag.nl/opinie/goed-bekeke ... n_1_604144

Een stukje uit het artikel wat goed in dit topic past.

Wat me in het boekje van Boston ook opviel was de klemmende ernst waarmee hij de onherboren zondaren benadert. In deze preken geen spoor van de gedachte dat de scheidslijn langs de kerkmuur loopt. In de kerk zijn bekeerden en onbekeerden, gelovigen en ongelovigen. Onderscheid maken was voor puriteinen kennelijk belangrijk. Met veronderstellingen hebben ze niet gewerkt. De waarheid is dat er altijd twee soorten hoorders zijn. Wellicht dat we daar vandaag nog van kunnen leren. Hoe groot en hoe rijk het verbond ook is, het is geen garantie dat het met alle hoorders ook wel goed komt. Integendeel.

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

„Jonge zondaars, jullie die de wereld intrekken: Christus is blij als Hij van jullie is. Spreuken 8 vers 17: „Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.” Oude zondaars: Christus is blij als Hij van u is, ook al hebt u Zijn roep vaak afgewezen. Hij sluit niemand van u uit. Ik smeek u dat u zichzelf niet zult uitsluiten. Jesaja 55 vers 1: „O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.” Christus bewijst dat Hij gewillig is om van u te zijn”, aldus Boston.

Hoe komt het toch dat deze predikers Christus en Zijn gerechtigheid zo indringend aan het hart van onverschillige zondaren hebben gelegd? Natuurlijk is dat een eis vanuit de Bijbel. Geloof is niet alleen een gave maar ook een gebod (1 Joh. 3:23). Bekering is niet alleen een geschenk, maar ook een eis (Matth. 4:17). Zonder bekering en geloof zal geen mens behouden worden. De bevelen in de Bijbel willen ook de noodzaak van bekering en geloof benadrukken. Maar wellicht is er meer waarom predikers van eertijds dergelijke zaken zo hebben geleerd en gepreekt.

Prachtig artikel!

Luther schreef:

Wilhelm schreef:

huisman schreef:Mooi artikel van Ds W Visscher in het RD van gisteren (18 nov 2011) met als titel; "Laat de klem in de prediking vandaag de dag niet ontbreken"


http://www.refdag.nl/opinie/goed-bekeke ... n_1_604144

Een stukje uit het artikel wat goed in dit topic past.

Wat me in het boekje van Boston ook opviel was de klemmende ernst waarmee hij de onherboren zondaren benadert. In deze preken geen spoor van de gedachte dat de scheidslijn langs de kerkmuur loopt. In de kerk zijn bekeerden en onbekeerden, gelovigen en ongelovigen. Onderscheid maken was voor puriteinen kennelijk belangrijk. Met veronderstellingen hebben ze niet gewerkt. De waarheid is dat er altijd twee soorten hoorders zijn. Wellicht dat we daar vandaag nog van kunnen leren. Hoe groot en hoe rijk het verbond ook is, het is geen garantie dat het met alle hoorders ook wel goed komt. Integendeel.

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

„Jonge zondaars, jullie die de wereld intrekken: Christus is blij als Hij van jullie is. Spreuken 8 vers 17: „Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.” Oude zondaars: Christus is blij als Hij van u is, ook al hebt u Zijn roep vaak afgewezen. Hij sluit niemand van u uit. Ik smeek u dat u zichzelf niet zult uitsluiten. Jesaja 55 vers 1: „O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.” Christus bewijst dat Hij gewillig is om van u te zijn”, aldus Boston.

Hoe komt het toch dat deze predikers Christus en Zijn gerechtigheid zo indringend aan het hart van onverschillige zondaren hebben gelegd? Natuurlijk is dat een eis vanuit de Bijbel. Geloof is niet alleen een gave maar ook een gebod (1 Joh. 3:23). Bekering is niet alleen een geschenk, maar ook een eis (Matth. 4:17). Zonder bekering en geloof zal geen mens behouden worden. De bevelen in de Bijbel willen ook de noodzaak van bekering en geloof benadrukken. Maar wellicht is er meer waarom predikers van eertijds dergelijke zaken zo hebben geleerd en gepreekt.

Prachtig artikel!

INDERDAAD!

huisman schreef:Wat een éénheid

Wilhelm schreef:

huisman schreef:Wat een éénheid

Waar zijn al die discussies over het aanbod nodig voor geweest vraag je je dan af.

Luther schreef:

Wilhelm schreef:

huisman schreef:Wat een éénheid

Waar zijn al die discussies over het aanbod nodig voor geweest vraag je je dan af.

Daar heb ik ook niet aan mee gedaan; want die snap ik niet.
Jullie bedoelen namelijk allemaal hetzelfde, maar je noemt het anders. Zie: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 55#p561655

Maar zijn we ondertussen niet heel erg een kind van onze tijd geworden? Klinken de preken uit vroeger tijden zo anders, zo christocentrisch, zo indringend omdat wij niet meer werkelijk staan tussen de levenden en de doden?
Het is een vraag die een prediker van het Evangelie bezig kan houden

huisman schreef:

Luther schreef:

Wilhelm schreef:

huisman schreef:Wat een éénheid

Waar zijn al die discussies over het aanbod nodig voor geweest vraag je je dan af.

Daar heb ik ook niet aan mee gedaan; want die snap ik niet.
Jullie bedoelen namelijk allemaal hetzelfde, maar je noemt het anders. Zie: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 55#p561655

Daar is Ds W Visscher niet zo van overtuigd in dit artikel over klemmende prediking. Ik ben het erg met hem eens.

Maar zijn we ondertussen niet heel erg een kind van onze tijd geworden? Klinken de preken uit vroeger tijden zo anders, zo christocentrisch, zo indringend omdat wij niet meer werkelijk staan tussen de levenden en de doden?
Het is een vraag die een prediker van het Evangelie bezig kan houden

huisman schreef:Daar is Ds W Visscher niet zo van overtuigd in dit artikel over klemmende prediking. Ik ben het erg met hem eens.

Maar zijn we ondertussen niet heel erg een kind van onze tijd geworden? Klinken de preken uit vroeger tijden zo anders, zo christocentrisch, zo indringend omdat wij niet meer werkelijk staan tussen de levenden en de doden?
Het is een vraag die een prediker van het Evangelie bezig kan houden

Willem schreef:

huisman schreef:Daar is Ds W Visscher niet zo van overtuigd in dit artikel over klemmende prediking. Ik ben het erg met hem eens.

Maar zijn we ondertussen niet heel erg een kind van onze tijd geworden? Klinken de preken uit vroeger tijden zo anders, zo christocentrisch, zo indringend omdat wij niet meer werkelijk staan tussen de levenden en de doden?
Het is een vraag die een prediker van het Evangelie bezig kan houden

Ik ben er ook nog niet zo van overtuigd. En ben het ook heel erg eens met bovenstaand citaat.

Willem schreef:

huisman schreef:Daar is Ds W Visscher niet zo van overtuigd in dit artikel over klemmende prediking. Ik ben het erg met hem eens.

Maar zijn we ondertussen niet heel erg een kind van onze tijd geworden? Klinken de preken uit vroeger tijden zo anders, zo christocentrisch, zo indringend omdat wij niet meer werkelijk staan tussen de levenden en de doden?
Het is een vraag die een prediker van het Evangelie bezig kan houden

Ik ben er ook nog niet zo van overtuigd. En ben het ook heel erg eens met bovenstaand citaat.

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

huisman schreef: en ook met onderstaand citaat uit hetzelfde artikel ?

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

Willem schreef:

huisman schreef: en ook met onderstaand citaat uit hetzelfde artikel ?

Aan de andere kant treft het ook dat Boston niet blijft steken in beschrijvingen en wensen. Hoorders worden aangespoord. Ook de onbekeerde hoorders worden regelrecht naar Christus verwezen. Er wordt niet alleen gezegd dat bekering en geloof nodig zijn. Hoorders worden bevolen zich te bekeren en te geloven. Christus wordt immers verkondigd „met bevel van bekering en geloof” (DL II, 5). Predikers moeten niet veronderstellen en ook niet alleen wensen, maar zondaren bevelen zich te bekeren en te geloven. Door dergelijke vermaningen, wordt, aldus de Dordtse Leer­regels, „de genade medegedeeld” (DL III/IV, 17).

Natuurlijk onderschrijf ik dat volledig huisman. Wat denk je wel niet van mij?