samanthi schreef:

eilander schreef:

Dodo schreef:@Mara, hoe weet je dat er veel valse toeëigening is?

Ik weet niet hoe Mara dit weet, maar ik weet wel dat het zo is. Omdat ik hoor van mensen die wél zeggen te geloven, maar niets kunnen vertellen over een overgang van dood naar leven, over een inlijving in Christus, én niets daarvan in hun levenspraktijk laten zien. Ik zeg dat voorzichtig, maar toch beslist.

Ik denk dat je het aan de vruchten kunt zien, je kunt een prachtig verhaal ophangen maar dat zegt eveneens niets, zonder de werken is het geloof dood.

Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

eilander schreef:

samanthi schreef:

eilander schreef:

Dodo schreef:@Mara, hoe weet je dat er veel valse toeëigening is?

Ik weet niet hoe Mara dit weet, maar ik weet wel dat het zo is. Omdat ik hoor van mensen die wél zeggen te geloven, maar niets kunnen vertellen over een overgang van dood naar leven, over een inlijving in Christus, én niets daarvan in hun levenspraktijk laten zien. Ik zeg dat voorzichtig, maar toch beslist.

Ik denk dat je het aan de vruchten kunt zien, je kunt een prachtig verhaal ophangen maar dat zegt eveneens niets, zonder de werken is het geloof dood.

Daarom zei ik ook "én"... Ik geloof ook dat iemand wel iets kan vertellen. Dat hoeft geen mooi verhaal te zijn. En wij kunnen ons in alles vergissen, ook als we kijken naar de vruchten.
Dat is ook niet erg, het oordeel komt ons niet toe. Maar daar ging het ook niet over; het ging nu over of er veel valse toeëigening voorkomt.

Sorry had het niet zo goed gelezen, nee dat klopt, toch staat er dat je de boom aan de vruchten herkend, en dat het geloof zonder de werken dood is, het staat er niet om anderen te wegen, maar om jezelf te onderzoeken.

-DIA- schreef:Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

Als we met 'werken' bedoelen: goede dingen die je doet, zou je misschien gelijk kunnen hebben. Als het gaat over 'vruchten', heb je de Dordtse Leerregels niet mee in elk geval.

12.Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen , als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.,, in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen , 2 Kor. 13:5,.

-DIA- schreef:

samanthi schreef:

eilander schreef:

Dodo schreef:@Mara, hoe weet je dat er veel valse toeëigening is?

Ik weet niet hoe Mara dit weet, maar ik weet wel dat het zo is. Omdat ik hoor van mensen die wél zeggen te geloven, maar niets kunnen vertellen over een overgang van dood naar leven, over een inlijving in Christus, én niets daarvan in hun levenspraktijk laten zien. Ik zeg dat voorzichtig, maar toch beslist.

Ik denk dat je het aan de vruchten kunt zien, je kunt een prachtig verhaal ophangen maar dat zegt eveneens niets, zonder de werken is het geloof dood.

Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

Dat kan niet DIA, er moet ergens licht zijn, ook Heman zei God van mijn heil.

samanthi schreef:

-DIA- schreef:Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

Dat kan niet DIA, er moet ergens licht zijn, ook Heman zei God van mijn heil.

Maar dát zal deze man toch ook wel gezegd hebben zeker? Als je in zijn binnenkamer had kunnen meekijken, geloof ik vast dat je dat zou horen. Anders is het inderdaad niet echt.
Het is niet altijd licht bij Gods kinderen, toch?
Iets anders is dat we het donker als een soort norm gaan verheffen, dat mag ook niet. Want vaak lopen we door eigen schuld in het donker.

Dodo schreef:@Mara, hoe weet je dat er veel valse toeëigening is?

Ik zei toch geen veel?

Ditbenik schreef:Dat kan natuurlijk niet. Het kan best zijn dat die man er mee worstelt, maar hij kan geen diaken zijn.

O. Maar dit gebeurt wel, zeker in gemeentes waar maar heel weinig mannen zijn.

Johannes 3:16 schreef:Het antwoord is dan (de praktijk die ik meemaakte): "Ja, maar de gemeente heeft me geroepen, dus God heeft me geroepen".

En de vraag is, of dit altijd zo is. Want in de praktijk wordt iemand gekozen op basis van zijn trouwe opgang, een sympathiek karakter, communicatieve vaardigheden enz.

eilander schreef:Ik weet niet hoe Mara dit weet, maar ik weet wel dat het zo is. Omdat ik hoor van mensen die wél zeggen te geloven, maar niets kunnen vertellen over een overgang van dood naar leven, over een inlijving in Christus, én niets daarvan in hun levenspraktijk laten zien. Ik zeg dat voorzichtig, maar toch beslist.

Dat bedoelde ik.
En nogmaals, ik zei niet dat het veel of vaak voorkomt, maar het komt wel voor.

eilander schreef:

-DIA- schreef:Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

Als we met 'werken' bedoelen: goede dingen die je doet, zou je misschien gelijk kunnen hebben. Als het gaat over 'vruchten', heb je de Dordtse Leerregels niet mee in elk geval.

12.Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen , als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.,, in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen , 2 Kor. 13:5,.

Dat weten we allemaal gelukkig nog wel een beetje. Er waren (of ze zijn er nog) die voor zichzelf in het donker lopen. Mensen die wel eens wat gezien hebben, beleefd hebben, door de traliën des Woords, zoals dat gezegd werd, maar toch de toepassing voor zichzelf bewust misten. We hebben nu een Godsdienst dat men Jezus ineens heeft, en men is bekeerd. Van verdere leidingen hoor je niet zoveel. Van een bewuste inplanting in Christus van een vrijspraak in de vierschaar ook niet. Dan wordt vanzelf ook een mens met een lichtje op de rug niet verstaan. Of zelfs wordt een schuchter waar christen door een brutale godsdienst ongeloof verweten. Zo is de praktijk toch?

eilander schreef:

samanthi schreef:

-DIA- schreef:Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

Dat kan niet DIA, er moet ergens licht zijn, ook Heman zei God van mijn heil.

Maar dát zal deze man toch ook wel gezegd hebben zeker? Als je in zijn binnenkamer had kunnen meekijken, geloof ik vast dat je dat zou horen. Anders is het inderdaad niet echt.
Het is niet altijd licht bij Gods kinderen, toch?
Iets anders is dat we het donker als een soort norm gaan verheffen, dat mag ook niet. Want vaak lopen we door eigen schuld in het donker.

Ja dat bedoel ik.

Het o-zo-bekende verhaal van het licht op de rug kan zeker waar zijn. Maar laat dat toch een uitzondering blijven, zo hoort het immers niet. Zeker niet verheerlijken!

Moderamen schreef:Het o-zo-bekende verhaal van het licht op de rug kan zeker waar zijn. Maar laat dat toch een uitzondering blijven, zo hoort het immers niet. Zeker niet verheerlijken!

Ik zou wensen, waren er maar meer. Echt, de gemeenten zouden bloeien en gebouwd worden.

-DIA- schreef:

Moderamen schreef:Het o-zo-bekende verhaal van het licht op de rug kan zeker waar zijn. Maar laat dat toch een uitzondering blijven, zo hoort het immers niet. Zeker niet verheerlijken!

Ik zou wensen, waren er maar meer. Echt, de gemeenten zouden bloeien en gebouwd worden.

Is in het donker lopen, geen zicht op Christus, dan zo tot eer van God??
Zij die zicht op Jezus Christus mogen hebben, leren ook ootmoedigheid, en kennen verwondering, en kunnen juist in die gestalte tot zegen van anderen zijn. Nee, wij hoeven zelf niet de zegen te zien, en zeker niet trots zijn op wat iemand door genade mag doen...
maar Gods werk door genade werkende zal een getuigend leven met zich meebrengen, en dan gaat het niet slechts om getuigen zonder dat je eht zelf weet.

-DIA- schreef:

Moderamen schreef:Het o-zo-bekende verhaal van het licht op de rug kan zeker waar zijn. Maar laat dat toch een uitzondering blijven, zo hoort het immers niet. Zeker niet verheerlijken!

Ik zou wensen, waren er maar meer. Echt, de gemeenten zouden bloeien en gebouwd worden.

zou het?
Ik zie ze in de Bijbel niet.

samanthi schreef:

-DIA- schreef:
Toch denk ik dat juist een waar levende geen grond kan vinden in zijn werken. Soms is het wel waar dat een ander het eerder opmerkt dan de persoon zelf. Er waren wel mensen die een lichtend licht waren in de Kerk, en voor zichzelf in het duister liepen. Men zei dan wel: Die man loopt met een lampje op de rug. Hij kon het zelf niet zien.

Dat kan niet DIA, er moet ergens licht zijn, ook Heman zei God van mijn heil.

Dat is juist het punt: Heman mocht 'mijnen'. Ik denk dat er meer Hemans zijn dan we misschien denken. Ze zullen zich waarschijnlijk niet op het wereldwijde web laten horen.

samanthi schreef:

-DIA- schreef:

Moderamen schreef:Het o-zo-bekende verhaal van het licht op de rug kan zeker waar zijn. Maar laat dat toch een uitzondering blijven, zo hoort het immers niet. Zeker niet verheerlijken!

Ik zou wensen, waren er maar meer. Echt, de gemeenten zouden bloeien en gebouwd worden.

zou het?
Ik zie ze in de Bijbel niet.

Waar leven is gaat een gemeente bloeien, toch? Gaat het leven verdwijnen, dan is de dood in de pot.

Johann Gottfried Walther schreef:

-DIA- schreef:

Moderamen schreef:Het o-zo-bekende verhaal van het licht op de rug kan zeker waar zijn. Maar laat dat toch een uitzondering blijven, zo hoort het immers niet. Zeker niet verheerlijken!

Ik zou wensen, waren er maar meer. Echt, de gemeenten zouden bloeien en gebouwd worden.

Is in het donker lopen, geen zicht op Christus, dan zo tot eer van God??
Zij die zicht op Jezus Christus mogen hebben, leren ook ootmoedigheid, en kennen verwondering, en kunnen juist in die gestalte tot zegen van anderen zijn. Nee, wij hoeven zelf niet de zegen te zien, en zeker niet trots zijn op wat iemand door genade mag doen...
maar Gods werk door genade werkende zal een getuigend leven met zich meebrengen, en dan gaat het niet slechts om getuigen zonder dat je eht zelf weet.

Het kon wel eens zijn dat Gods veel nauwer opgebonden ligt bij zo'n ziel die in het duister zijn weg moet gaan. Ik vrees toch dat we elkaar niet verstaan.