“Vraag er maar veel om.”

[Refojongere]

Ik snap wel wat DIA bedoelt. Een eenvoudig citaat van ds. L. Vroegindeweij spreekt al boekdelen. Het sluit precies aan op de discussie die kennelijk 70 jaar geleden ook al woedde. Er is alleen geen herv-geref predikant die hem dat meer nazegt:

Maar licht zijn er ook, die zich afvragen of dit nu wel een bijbelse zieleleiding is, die Getrouw geeft. Had hij niet meer op geloof moeten aandringen? Zo in deze vorm: Man, wat ben je toch een ongelovige. 't Is toch zo'n geweldige zonde, dat je niet gelooft. Neem het toch aan. Laat de Heere toch niet langer wachten. Velen houden dit voor de echt-evangelische prediking. Ik niet. Deze overrompeling van de mens, deze verheffing van des mensen krachten kent de bijbelprediking niet. als ik het goed zie. Daar is veel meer sprake van: zoekt de Heere. Daar leert men veel meer van de noodzakelijkheid, dat Christus geopenbaard wordt en van de onmogelijkheid aan 's mensen kant.

Als dan ook de rijke jongeling bij Jezus komt, is daar geen sprake van: geloof toch en neem toch aan. Dit vinden we evenmin bij Nicodemus. Ook niet bij de Samaritaanse vrouw. Nog minder bij de mannen uit Lucas 9. De noodzakelijkheid van Gods werk is een opmerkelijke lijn in het evangelie. Men vindt ze in deze prediking terug. Men vindt die lijn buiten de gereformeerd-bevindelijke prediking zelden of nooit terug. Wel vindt men daar soms een verdwaalde schreeuw, dat God het moet djen. Doch een verdwaalde schreeuw is niet in overeenstemming met de dikke lijn die door het evangelie heenloopt en deze noodzakelijkheid van Gods werk in het middelpunt der aandacht zet. Wat heeft toen Hoop gedaan? Hij heeft veel gebeden. Daar was een Jezusnood, hoewel hij Jezus niet kende. Hoe zou een mens werkelijk in Jezus kunnen geloven, die Hij niet kent? Alle verkeerde opvattingen over geloof en bekering komen daaruit voort, dat men aan 's mensen vermogen, — al of niet onder een gereformeerde belijdenis bedekt — meer toeschrijft dan geloorloofd is. Daar is maar één geloof, dat rechtvaardigt en zaligt. Het is 't geloof, dat de geopenbaarde Christus meebrengt. Het is een Gave Gods en niet een werk van de mens. Dat onderscheid wordt tegenwoordig te weinig verstaan.

[2e Hans]

Ik snap wel wat DIA bedoelt. Een eenvoudig citaat van ds. L. Vroegindeweij spreekt al boekdelen. Het sluit precies aan op de discussie die kennelijk 70 jaar geleden ook al woedde. Er is alleen geen herv-geref predikant die hem dat meer nazegt:

Hoe durven jullie zulke teksten te schrijven. Het is gewoonweg niet waar. Ik hoor heel vaak in herv-gereformeerde kring wel dit geluid.

De inhoud van wat ds. Vroegindeweij beschrijft onderschrijf ik. De (voor)oordelen die u en DIA hier durven te noemen zijn ten eerste niet juist en ten tweede beschamend voor dit forum.

[KDD]

Bevinding bij ons in de kerkbanken is dat babies in het geloof wachten tot ze van God vanzelf de ervaring in hun hart geschonken krijgen. Hierdoor zijn zij nooit zeker, immers het is geen gelouterd geloof, maar een geloof gebaseerd op tijdelijke gevoelens. De heilige omgang met God is niet het doel, maar de ervaring van het wonder. God wordt hierbij middel in plaats van doel.

Hierbij een citaat van de zgn. Marrow-men over het Evangelie en het aannemen ervan:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

Dat is dus die 'ervaring in het hart', waar jij nogal laatdunkend over doet. Het gaat niet zonder.

1, wat voelt iemand van die ervaring?

2, zou je de heilige geest ook kunnen weerstaan?

bedankt Posthoorn. tja, Hier heb je een antwoord voor je vragen uit de Dordste Leeregels Hoofdstuk 3/4, Artikel 12:

De Heilige Geest werkt de wedergeboorte in een mens
En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing,
nieuwe schepping, opwekking van de doden, en levendmaking,
waarvan zo heerlijk in de Schriften gesproken wordt,
dewelke God zonder ons in ons werkt.
En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen,
noch door aanrading, of zulke manier van werking,
dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft,
het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden
of niet wedergeboren te worden,
bekeerd te worden of niet bekeerd te worden.

Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige,
en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgene en onuitsprekelijke werking,
dewelke, naar het getuigenis der Schrift
(die van den Auteur van deze werking is ingegeven),
in haar kracht niet minder noch geringer is
dan de schepping of de opwekking der doden;
alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt,
zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven.

En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd,
niet alleen van God gedreven en bewogen,
maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf.
Waarom ook terecht gezegd wordt, dat de mens,
door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

[Refojongere]

Ik snap wel wat DIA bedoelt. Een eenvoudig citaat van ds. L. Vroegindeweij spreekt al boekdelen. Het sluit precies aan op de discussie die kennelijk 70 jaar geleden ook al woedde. Er is alleen geen herv-geref predikant die hem dat meer nazegt:

Hoe durven jullie zulke teksten te schrijven. Het is gewoonweg niet waar. Ik hoor heel vaak in herv-gereformeerde kring wel dit geluid.

De inhoud van wat ds. Vroegindeweij beschrijft onderschrijf ik. De (voor)oordelen die u en DIA hier durven te noemen zijn ten eerste niet juist en ten tweede beschamend voor dit forum.

Geef maar citaten dan. Ik hoor het niet, maar ik ken niet alle hervormd-gereformeerde predikanten, dat geef ik toe. Maar dat predikanten de onmogelijkheid van 's mensen kant preken en de noodzakelijkheid van de openbaring van Christus preken en dat je daar naar moet zoeken? Ik hoor graag namen van niet ge-emiriteerde predikanten, dat zou ik echt hoopgevend vinden

[2e Hans]

Ik snap wel wat DIA bedoelt. Een eenvoudig citaat van ds. L. Vroegindeweij spreekt al boekdelen. Het sluit precies aan op de discussie die kennelijk 70 jaar geleden ook al woedde. Er is alleen geen herv-geref predikant die hem dat meer nazegt:

Hoe durven jullie zulke teksten te schrijven. Het is gewoonweg niet waar. Ik hoor heel vaak in herv-gereformeerde kring wel dit geluid.

De inhoud van wat ds. Vroegindeweij beschrijft onderschrijf ik. De (voor)oordelen die u en DIA hier durven te noemen zijn ten eerste niet juist en ten tweede beschamend voor dit forum.

Geef maar citaten dan. Ik hoor het niet, maar ik ken niet alle hervormd-gereformeerde predikanten, dat geef ik toe. Maar dat predikanten de onmogelijkheid van 's mensen kant preken en de noodzakelijkheid van de openbaring van Christus preken en dat je daar naar moet zoeken? Ik hoor graag namen van niet ge-emiriteerde predikanten, dat zou ik echt hoopgevend vinden

Ik wens totaal geen onderdeel te worden van dit wegen van mensen en ga al helemaal geen domineesnamen op dit forum noemen om vervolgens te laten beoordelen.

Gelukkig zijn er veel hervormd-gereformeerde dominees in actieve dienst, die dat preken wat u beschrijft. Als u ze niet kent, ligt dat echt aan uzelf.

U geeft daarbij aan niet alle hervormd-gereformeerde predikanten te kennen, maar u geeft wel heel stellig aan dat zij het geluid van ds.L.Vroegindeweij niet naspreken. Dat vind ik écht niet kunnen. Doe a.u.b. geen uitspraken over mensen, die u niet of onvoldoende kent.

[-DIA-]

Antwoord op zaken die ik beleid.
Althans, we proberen hiernaar te spreken en onderwijs te ontvangen
Beste mensen, met zulke vragen als boven kan ik niets. Ik kan alleen verwijzen naar geschriften van onze vaderen en naar de rechtzinnige bevindelijke prediking.
Met ons verstand kunnen we niet verder, deze man incluis.
En ik geloof dat hier juist het punt ligt dat dit niet wordt begrepen.
Al staan we voor 100 % achter de oude leer, als je er zelf niet in kunt komen en het wordt toch van je geëist dan wordt het benauwend. Ik hoop dat er enigen zijn die dit verstaan.
Er zijn er dan ook wel die juist dan komen met verwijt: Man, geloof toch, en alles is goed.
Maar mensen, dit kan ik niet. Ik kan wel wat onderscheiden, maar onderscheidend vermogen is ook niet altijd zaligmakend? Of wel? Er zijn mensen geweest die precies een bekeringsweg konden verstellen, die precies wisten hoe het ging, doordat ze veel met het geoefende volk omgingen. Maar waar toch openbaar kwam dat ze de zaak zelf misten.
Laat ons daarom vrezen, maar meekunnen met een nieuwe leer, dat heb vaak genoemd, dat kan ik niet. Daar heb ik nu nog een consciëntie die spreekt. Daar hebben we als eerste acht op te slaan.
Hopelijk heb ik genoeg, zo niet veel te veel gezegd, wat als het ware door vragen uitgeperst wordt.

[-DIA-]

Antwoord op zaken die ik belijd.
Althans, we proberen hiernaar te spreken en onderwijs te ontvangen
Beste mensen, met zulke vragen als boven kan ik niets. Ik kan alleen verwijzen naar geschriften van onze vaderen en naar de rechtzinnige bevindelijke prediking.
Met ons verstand kunnen we niet verder, deze man incluis.
En ik geloof dat hier juist het punt ligt dat dit niet wordt begrepen.
Al staan we voor 100 % achter de oude leer, als je er zelf niet in kunt komen en het wordt toch van je geëist dan wordt het benauwend. Ik hoop dat er enigen zijn die dit verstaan.
Er zijn er dan ook wel die juist dan komen met verwijt: Man, geloof toch, en alles is goed.
Maar mensen, dit kan ik niet. Ik kan wel wat onderscheiden, maar onderscheidend vermogen is ook niet altijd zaligmakend? Of wel? Er zijn mensen geweest die precies een bekeringsweg konden verstellen, die precies wisten hoe het ging, doordat ze veel met het geoefende volk omgingen. Maar waar toch openbaar kwam dat ze de zaak zelf misten.
Laat ons daarom vrezen, maar meekunnen met een nieuwe leer, dat heb vaak genoemd, dat kan ik niet. Daar heb ik nu nog een consciëntie die spreekt. Daar hebben we als eerste acht op te slaan.
Hopelijk heb ik genoeg, zo niet veel te veel gezegd, wat als het ware door vragen uitgeperst wordt.

[-DIA-]

dubbel (bovenste kan ik niet verwijderen, zit een taalfout in)

[2e Hans]

Antwoord op zaken die ik beleid.
Althans, we proberen hiernaar te spreken en onderwijs te ontvangen
Beste mensen, met zulke vragen als boven kan ik niets. Ik kan alleen verwijzen naar geschriften van onze vaderen en naar de rechtzinnige bevindelijke prediking.
Met ons verstand kunnen we niet verder, deze man incluis.
En ik geloof dat hier juist het punt ligt dat dit niet wordt begrepen.
Al staan we voor 100 % achter de oude leer, als je er zelf niet in kunt komen en het wordt toch van je geëist dan wordt het benauwend. Ik hoop dat er enigen zijn die dit verstaan.
Er zijn er dan ook wel die juist dan komen met verwijt: Man, geloof toch, en alles is goed.
Maar mensen, dit kan ik niet. Ik kan wel wat onderscheiden, maar onderscheidend vermogen is ook niet altijd zaligmakend? Of wel? Er zijn mensen geweest die precies een bekeringsweg konden verstellen, die precies wisten hoe het ging, doordat ze veel met het geoefende volk omgingen. Maar waar toch openbaar kwam dat ze de zaak zelf misten.
Laat ons daarom vrezen, maar meekunnen met een nieuwe leer, dat heb vaak genoemd, dat kan ik niet. Daar heb ik nu nog een consciëntie die spreekt. Daar hebben we als eerste acht op te slaan.
Hopelijk heb ik genoeg, zo niet veel te veel gezegd, wat als het ware door vragen uitgeperst wordt.

Beste DIA,

Het is een erg breedsprakig bericht en het geeft totaal geen antwoord op mijn vragen. Ik zal de vragen maar niet herhalen, want na 2 keer geloof ik niet echt dat er nog een antwoord komt.

Laten we maar teruggaan naar het onderwerp. Ik snap oprecht niet waarom u -op dit forum met gelijkgestemden- zo reageert en ik heb voor mezelf besloten om niet meer te reageren op de (volgens mij) polariserende en negatief stemmingmakende opmerkingen van u en van refojongere.

Fijn vind ik het allerminst, maar het zij zo.

[tja]

Bevinding bij ons in de kerkbanken is dat babies in het geloof wachten tot ze van God vanzelf de ervaring in hun hart geschonken krijgen. Hierdoor zijn zij nooit zeker, immers het is geen gelouterd geloof, maar een geloof gebaseerd op tijdelijke gevoelens. De heilige omgang met God is niet het doel, maar de ervaring van het wonder. God wordt hierbij middel in plaats van doel.

Hierbij een citaat van de zgn. Marrow-men over het Evangelie en het aannemen ervan:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

Dat is dus die 'ervaring in het hart', waar jij nogal laatdunkend over doet. Het gaat niet zonder.

1, wat voelt iemand van die ervaring?

2, zou je de heilige geest ook kunnen weerstaan?

bedankt Posthoorn. tja, Hier heb je een antwoord voor je vragen uit de Dordste Leeregels Hoofdstuk 3/4, Artikel 12:

De Heilige Geest werkt de wedergeboorte in een mens
En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing,
nieuwe schepping, opwekking van de doden, en levendmaking,
waarvan zo heerlijk in de Schriften gesproken wordt,
dewelke God zonder ons in ons werkt.
En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen,
noch door aanrading, of zulke manier van werking,
dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft,
het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden
of niet wedergeboren te worden,
bekeerd te worden of niet bekeerd te worden.

Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige,
en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgene en onuitsprekelijke werking,
dewelke, naar het getuigenis der Schrift
(die van den Auteur van deze werking is ingegeven),
in haar kracht niet minder noch geringer is
dan de schepping of de opwekking der doden;
alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt,
zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven.

En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd,
niet alleen van God gedreven en bewogen,
maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf.
Waarom ook terecht gezegd wordt, dat de mens,
door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

@Posthoorn en @KDD

Mogelijk hebben jullie mijn vraag niet goed begrepen. Want jullie lijken te suggereren dat ik de door jullie aangedragen gedeelten ontken of niet ken.

Hier een kleine samenvatting en aanvulling,
Posthoorn reageert op een opmerking van Cyrillus over de bevindingen, (zaken die een gelovige waarneemt)
Je post daarbij een stuk over de werkingen van de Heilige Geest. (Door wie en waar worden de noodzaak van deze werking ontkend?)

Mijn eerste vraag was, wat voelt een mens daarvan? Maw Hoe kun je weten of de Heilige Geest werkt?
Naar mijn mening over het algemeen op geen andere manier dan wanneer je gaat geloven. Hij is als de wind, Je weet niet vanwaar de wind komt of waar hij heen gaat. Je ziet wel de gevolgen van de wind. Maar mogelijk hebben jullie hierop aanvullingen?

Mijn volgende vraag. Kun je de Heilige Geest ook weerstaan?

Je betrekt dat meteen op het wel of niet wedergeboren worden, alsof ik dat bedoel. Dat lijkt me nogal vooringenomen, want Ik geloof niet dat ik dat ergens zeg.
Ik bedoel hiermee dat de Heilige Geest voornamelijk werkt door de verkondiging van het Woord. Als een mens gaat wachten op bepaalde “gevoelens” waaruit hij de werking van de Heilige Geest denkt te herkennen, dan weersta je de Heilige Geest. Dat houd God niet tegen om een mens wedergeboren te laten worden, maar kan wel een oorzaak zijn dat je een klein onvast geloof houd. Want je hebt ten slotte niet die krachtige werking ervaren zoals je denkt dat het moet, of je hebt je nog nooit schuldig genoeg gevoeld of je kunt niet het plekje aanwijzen waar het is gebeurd, of het is niet gebeurd zoals onze dominee zegt dat het moet. Etc etc. (En ja, ik ben er vast van overtuigd dat nogal wat predikanten, ambtsdragers en ouders en kerkleden mede schuldig zijn aan het kleine en wankele geloof van kinderen van God)

[Cyrillus]

Bevinding bij ons in de kerkbanken is dat babies in het geloof wachten tot ze van God vanzelf de ervaring in hun hart geschonken krijgen. Hierdoor zijn zij nooit zeker, immers het is geen gelouterd geloof, maar een geloof gebaseerd op tijdelijke gevoelens. De heilige omgang met God is niet het doel, maar de ervaring van het wonder. God wordt hierbij middel in plaats van doel.

Hierbij een citaat van de zgn. Marrow-men over het Evangelie en het aannemen ervan:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

Dat is dus die 'ervaring in het hart', waar jij nogal laatdunkend over doet. Het gaat niet zonder.

Wij worden opgeroepen om te geloven en ons te bekeren. Niet om een ervaring te ervaren wat het doel schijnt te zijn van velen.

[-DIA-]

Ik denk dat nu toch iedereen wel kan aanvoelen dat dit zeer ongeestelijk is en we daarom ook wensen verder te gaan. Overigens gisteren had ds. wel een passende preek op wat hier gebeurt. Maar misschien dat er zich nog een gelegenheid voordoet om dit elders te zeggen. Ik weet het niet, dat ligt er ook aan hoe dit verder verloopt.

[GerefGemeente-lid]

Bevinding bij ons in de kerkbanken is dat babies in het geloof wachten tot ze van God vanzelf de ervaring in hun hart geschonken krijgen. Hierdoor zijn zij nooit zeker, immers het is geen gelouterd geloof, maar een geloof gebaseerd op tijdelijke gevoelens. De heilige omgang met God is niet het doel, maar de ervaring van het wonder. God wordt hierbij middel in plaats van doel.

Hierbij een citaat van de zgn. Marrow-men over het Evangelie en het aannemen ervan:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

Dat is dus die 'ervaring in het hart', waar jij nogal laatdunkend over doet. Het gaat niet zonder.

Wij worden opgeroepen om te geloven en ons te bekeren. Niet om een ervaring te ervaren wat het doel schijnt te zijn van velen.

Met een gestolen Jezus kom je de hemel niet in.

[Bertiel]

wie kan Jezus stelen als er een aanbod van genade is?

[Cyrillus]

Bevinding bij ons in de kerkbanken is dat babies in het geloof wachten tot ze van God vanzelf de ervaring in hun hart geschonken krijgen. Hierdoor zijn zij nooit zeker, immers het is geen gelouterd geloof, maar een geloof gebaseerd op tijdelijke gevoelens. De heilige omgang met God is niet het doel, maar de ervaring van het wonder. God wordt hierbij middel in plaats van doel.

Hierbij een citaat van de zgn. Marrow-men over het Evangelie en het aannemen ervan:

Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, die werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder, zowel uit een oogpunt van verplichting als van belang voor zichzelf moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven, omdat men hiervoor een goede en voldoende grond en waarborg in het Woord heeft - evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf "een getrouw woord en alle aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken", en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.

Dat is dus die 'ervaring in het hart', waar jij nogal laatdunkend over doet. Het gaat niet zonder.

Wij worden opgeroepen om te geloven en ons te bekeren. Niet om een ervaring te ervaren wat het doel schijnt te zijn van velen.

Met een gestolen Jezus kom je de hemel niet in.

Een antwoord van een gergemdominee, dan hoef je mij er niet op aan te spreken :-): https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/22 ... len-jezus/