Gelezen, gedacht, gehoord... [1]

[Erasmiaan]

Christens tijdreis

tekst L. van der Tang

Toen Christen jonger was, dacht hij dat christenen beter waren dan anderen. Dat ze harder werkten, eerlijker waren en meer overhadden voor een ander. Natuurlijk, ze waren zondaren, net als iedereen. Lang niet allemaal waren ze bekeerd. Dat wist hij opperbest. Toch waren ze de pit en het merg van de natie, meende hij.

Maar toen hij ouder werd, merkte hij dat hij zich vergist had. Allerlei zonden zoals overspel, mishandeling, incest en alcoholmisbruik bleken welig te tieren onder de christenen van zijn tijd.

Het maakte dat Christen heimwee kreeg naar oude tijden. In gedachten reisde hij naar de tijd van het Reveil. Hij las Da Costa’s moedige ”Bezwaren”, Groens heldere ”Ongeloof en revolutie”, en Kohlbrugges radicale boodschap van zonde en genade. Het wekte een groot verlangen dat er nog eens zo’n wonder van de 19e eeuw zou mogen plaatsvinden. Maar naarmate hij meer las, ontdekte hij ook dat het niet alles goud was dat er blonk. Onder de predikanten en oefenaars waren vreemde dwepers zoals H. J. Budding. En de verwarringen en verwikkelingen onder de afgescheidenen waren talloos.

Dat deed Christen besluiten om verder te reizen, naar de tijd van de Nadere Reformatie. Hij las met tranen Smijtegelts ”Keurstoffen”. Hij las met vrucht de afsnijdende en toch christocentrische preken van Van der Groe. Hij werd gesticht door de ”Eigenschappen” van Comrie en kreeg onderwijs van vader Brakel. Het deed hem wensen dat er een nieuwe Reformatie zou plaatsvinden. Maar hij kon er niet omheen dat er ook toen veel loos was. Hij las over bavianen en slijkgeuzen, van overspelige prinsen, van voortwoekerende volkszonden en van schermutselingen tussen predikanten en vroede vaderen.

Daarom stak Christen de oceaan over. Geboeid las hij de ”Journals” van Whitefield. In gedachten verkeerde hij tussen de grote menigten die in heggen en steggen luisterden naar diens bewogen preken. Met jaloersheid las hij in Brainerds ”Life and Diary” over zijn diepe liefde voor arme indianen. Met verwondering las hij Edwards ”Faithful Narrative” over het grote werk Gods in zijn gemeente. Het werd zijn verzuchting dat er nog eens zo’n opwekking zou plaatsvinden in zijn land en in zijn tijd. Maar opnieuw moest hij vaststellen dat er ook toen veel was dat scheef zat. De opwekkingen waren soms vermengd met massahysterie. Er waren bizarre heksenprocessen. En er was de schandelijke uitroeiing van indianen en wijdverbreide slavernij.

Waar hij ook heenreisde, of het nu naar de puriteinen in Engeland waren in de zeventiende eeuw, naar de reformatoren in Zwitserland in de zestiende eeuw of naar de eerste christenen in de vroege eeuwen, steeds weer had hij dezelfde ervaring. De reizen verwekten een intens verlangen naar de genade des ouden tijds, maar ook droefheid over het onvolmaakte en zondige.

Het leerde hem dat de heimwee van een christen zich moet uitstrekken naar hetgeen vóór hem ligt, niet naar wat geweest is. En toch kon hij niet nalaten om de Heere steeds weer te smeken of Hij nog eens zou willen werken zoals Hij dat in verleden tijden had gedaan. Opdat er nog eens een nieuw reveil zou komen. Een nieuwe reformatie. Een nieuwe opwekking.

Maar nu Christen oud geworden was, en veel gereisd had, leerde hij ook dat hij zélf zich in niets onderscheidde van anderen. Alle zonden van alle tijden vond hij in zijn eigen hart. Alleen had hij gezondigd tegen meer licht. Ook hij had het land geen behoudenis aangedaan. Toen dat werkelijk tot hem doordrong, hield de reiswagen stil en zonk hij weg in grondeloze modder.

„Heere, bekeer mij”, werd zijn niet-aflatende smeking. „Keer toch weder; gedenk aan de dagen als vanouds.”

Toen hoorde God. Nee, in de omstandigheden was nog niets veranderd. Maar Christen kreeg weer gelóóf. Geloof als een mosterzaadje dat bergen verzet. Hij schepte nieuwe moed en hief een nieuw gezang aan: „Hij is mijn liefde waardig.” En hij reisde zijn weg met blijdschap, maar toch ook met meer heimwee dan ooit tevoren.

Refdag.nl

[jakobmarin]

Voorwaar, onze ziekten heeft Híj op Zich genomen, ons leed heeft Hij gedragen.
Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld.
De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen. (...)
Maar de HEERE heeft de ongerechtigheid van ons allen op Hem doen neerkomen.
Maar het behaagde de HEERE Hem te verbrijzelen, Hij heeft Hem ziek gemaakt. (Jesaja 53)

Je verstand staat hier stil
Het was Gods eeuwige wil
Dat Zijn Zoon verwond is
Ziek, gestriemd, verbrijzeld
't Was voor mijn zonden, vrede
't Was voor mijn wonden, genezing
Hallelujah!

[MarthaMartha]

Puberogen

Wie pubers heeft, kijkt af en toe ook zelf met puberogen de wereld in. Dat is heel leerzaam, maar ook schokkkend. Pubers zien meestal namelijk heel scherp en oordelen radicaal. Ze zien volwassenen die vaak erg druk zijn, maar hun levensdoel uit het oog verloren zijn. Ze zien kerkgangers die met de mond belijden christenen te zijn, maar daar in hun leven niet veel van laten zien. Ze zien ambtsdragers die wel zeggen dienend bezig te zijn, maar soms laten blijken vooral zichzelf op het oog te hebben. Ze horen ouderen praten over het gezag van de Bijbel en de grenzeloze generatie, maar zien dat diezelfde mensen op hun werk niet willen buigen onder het gezag. Ze horen volwassenen discussïeren over hoe God een mens bekeert, terwijl velen van hen er bevindelijk niet van weten. Ze horen ouderen klagen over de jeugd van tegenwoordig, maar ervaren dat deze mensen vaak afwezig zijn en geen tijd hebben om zich over hen te ontfermen.

Wie door de ogen van pubers naar de gereformeerde gezindte kijkt, schrikt. Wie de kerk van deze kant bekijkt is verwonderd dat er nog jongeren zijn die de kerk niet verlaten. Wie zo rondkijkt, ontdekt dat er veel gesproken wordt over een jongerenproblematiek, maar dat er in feite sprake is van een ouderenproblematiek. Misschien moeten pubers meer gelegenheid krijgen om volwassenen de spiegel voor te houden. Misschien kunnen pubers wat vaker met de Bijbel in de hand op volwassenen afstappen en hen bevragen op hun levenshouding. Misschien moeten we als volwassenen gewoon wat vaker met puberogen naar onszelf kijken.

Wat zouden puberogen moeten zien? Er is een verhaal dat dit kernachtig aangeeft. Een armoedige jongen dwaalt op koopavond door een winkelstraat met prachtig verlichte etalages en kijkt met groot verlangen naar al dat moois en lekkers. Een vrouw ziet het gebeuren en in een opwelling neemt ze de jongen mee de winkel in. Ze koopt warme kleren en iets lekkers voor hem. Als ze weer buiten zijn, zegt de vrouw: 'Ga maar naar huis en geniet ervan!'. De jongen kijkt naar haar op en vraagt verlegen: 'Mevrouw, bent u God?' De vrouw glimlacht om zijn vraag en zegt eenvoudig: 'Nee jongen, ik ben alleen maar één van Zijn kinderen.' Voordat de jongen wegrent zegt hij: 'Ik wist dat u familie van Hem moest zijn!'

Dát zouden pubers in een volwassene moeten zien: Christus in de christen!

Column van A.M.P.C. van Hartingsveldt-Moree in de Gezindsgids van 21-2-2013

Dat vind ik een mooie column!

[dennis]

Puberogen

Wie pubers heeft, kijkt af en toe ook zelf met puberogen de wereld in. Dat is heel leerzaam, maar ook schokkkend. Pubers zien meestal namelijk heel scherp en oordelen radicaal. Ze zien volwassenen die vaak erg druk zijn, maar hun levensdoel uit het oog verloren zijn. Ze zien kerkgangers die met de mond belijden christenen te zijn, maar daar in hun leven niet veel van laten zien. Ze zien ambtsdragers die wel zeggen dienend bezig te zijn, maar soms laten blijken vooral zichzelf op het oog te hebben. Ze horen ouderen praten over het gezag van de Bijbel en de grenzeloze generatie, maar zien dat diezelfde mensen op hun werk niet willen buigen onder het gezag. Ze horen volwassenen discussïeren over hoe God een mens bekeert, terwijl velen van hen er bevindelijk niet van weten. Ze horen ouderen klagen over de jeugd van tegenwoordig, maar ervaren dat deze mensen vaak afwezig zijn en geen tijd hebben om zich over hen te ontfermen.
Wie door de ogen van pubers naar de gereformeerde gezindte kijkt, schrikt. Wie de kerk van deze kant bekijkt is verwonderd dat er nog jongeren zijn die de kerk niet verlaten. Wie zo rondkijkt, ontdekt dat er veel gesproken wordt over een jongerenproblematiek, maar dat er in feite sprake is van een ouderenproblematiek. Misschien moeten pubers meer gelegenheid krijgen om volwassenen de spiegel voor te houden. Misschien kunnen pubers wat vaker met de Bijbel in de hand op volwassenen afstappen en hen bevragen op hun levenshouding. Misschien moeten we als volwassenen gewoon wat vaker met puberogen naar onszelf kijken.

Wat zouden puberogen moeten zien? Er is een verhaal dat dit kernachtig aangeeft. Een armoedige jongen dwaalt op koopavond door een winkelstraat met prachtig verlichte etalages en kijkt met groot verlangen naar al dat moois en lekkers. Een vrouw ziet het gebeuren en in een opwelling neemt ze de jongen mee de winkel in. Ze koopt warme kleren en iets lekkers voor hem. Als ze weer buiten zijn, zegt de vrouw: 'Ga maar naar huis en geniet ervan!'. De jongen kijkt naar haar op en vraagt verlegen: 'Mevrouw, bent u God?' De vrouw glimlacht om zijn vraag en zegt eenvoudig: 'Nee jongen, ik ben alleen maar één van Zijn kinderen.' Voordat de jongen wegrent zegt hij: 'Ik wist dat u familie van Hem moest zijn!'

Dát zouden pubers in een volwassene moeten zien: Christus in de christen!

Column van A.M.P.C. van Hartingsveldt-Moree in de Gezindsgids van 21-2-2013

Dat vind ik een mooie column!

Mooi, leerzaam en confronterend!

[refo]

Als ik het geschreven had zou ik al weer een strafpunt opgelopen hebben: kritiek op ambtsdragers, generaliseren, onbewezen stelling over 'de gereformeerde gezindte' (graag bewijzen).
En we gaan ons toch niet de wet laten voorschrijven door pubers?

Ze heeft wel gelijk overigens en sinds het laatste huisbezoek bij ons weet ik ook hoe het komt.

[Mara]

Ik vind het geen fijne column. Erg generaliserend. En als pubers zouden doen wat deze mevrouw aanraadt, zouden ze als vrijpostig en betweterig worden gekenschetst.
Maar goed, het is een column, daar mag zwart en wit nog wat zwarter en witter worden gemaakt.

[Afgewezen]

Ik krijg een -gevoel bij dit soort columns, ook bij die van Van der Tang dus.

[refo]

Dat bedoel ik..

[Erasmiaan]

Een nieuw boek over iets wat niemand onberoerd zal laten: http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... n_1_726726.
Vrees vervult je hart als je om je heen kijkt.

[refo]

Aan een boekje over ambtsdragers en kerkverlaters is blijkbaar minder behoefte.

[Ad Anker]

Ik ben toch niet de enige die soms wat vraagtekens heb bij ontwikkelingen in onze gezindte. Zowel het interview met dr. Buitelaar als de ingezonden brief over de SGP-jongeren zijn me toch wel uit het hart gegrepen.

[Johannes 3:16]

"Klachten over geesteloosheid, steeds meer ontbrekend geestelijk leven, onzekerheid, onverschilligheid en baanbrekend materialisme zijn dan ook niet van de lucht. Maar niemand die bedenkt dat dat ook wel eens aan de prediking zou kunnen liggen."

Bart Jan Spruyt in zijn bespreking van het boek "Bevindingen: gesprekken over de orde van het heil".

[Afgewezen]

"Klachten over geesteloosheid, steeds meer ontbrekend geestelijk leven, onzekerheid, onverschilligheid en baanbrekend materialisme zijn dan ook niet van de lucht. Maar niemand die bedenkt dat dat ook wel eens aan de prediking zou kunnen liggen."

Bart Jan Spruyt in zijn bespreking van het boek "Bevindingen: gesprekken over de orde van het heil".

!

[Ad Anker]

"Klachten over geesteloosheid, steeds meer ontbrekend geestelijk leven, onzekerheid, onverschilligheid en baanbrekend materialisme zijn dan ook niet van de lucht. Maar niemand die bedenkt dat dat ook wel eens aan de prediking zou kunnen liggen."

Bart Jan Spruyt in zijn bespreking van het boek "Bevindingen: gesprekken over de orde van het heil".

!

Nou, niks geen uitroepteken. Bart Jan Spruyt kan beter vertellen hoe het wel moet, in plaats van met de vinger te wijzen. Dan is het interview met dr. Buitelaar in de krant van vandaag me liever:

Werp het Woord er maar in. Ik heb geen verwachting van denktanks en werkgroepen, hoe geod bedoeld ook. We zijn zo geneigd het altijd zelf te willen doen, zelf van alles en nog wat te organiseren. Laten we de Heilige Geest niet voor de voeten lopen met ons eigen activisme. De Heere moet het doen. Laat Hem besturen, waken, het is wijsheid wat Hij doet.

[Luther]

Puberogen

Wie pubers heeft, kijkt af en toe ook zelf met puberogen de wereld in. Dat is heel leerzaam, maar ook schokkkend. Pubers zien meestal namelijk heel scherp en oordelen radicaal. Ze zien volwassenen die vaak erg druk zijn, maar hun levensdoel uit het oog verloren zijn. Ze zien kerkgangers die met de mond belijden christenen te zijn, maar daar in hun leven niet veel van laten zien. Ze zien ambtsdragers die wel zeggen dienend bezig te zijn, maar soms laten blijken vooral zichzelf op het oog te hebben. Ze horen ouderen praten over het gezag van de Bijbel en de grenzeloze generatie, maar zien dat diezelfde mensen op hun werk niet willen buigen onder het gezag. Ze horen volwassenen discussïeren over hoe God een mens bekeert, terwijl velen van hen er bevindelijk niet van weten. Ze horen ouderen klagen over de jeugd van tegenwoordig, maar ervaren dat deze mensen vaak afwezig zijn en geen tijd hebben om zich over hen te ontfermen.

Wie door de ogen van pubers naar de gereformeerde gezindte kijkt, schrikt. Wie de kerk van deze kant bekijkt is verwonderd dat er nog jongeren zijn die de kerk niet verlaten. Wie zo rondkijkt, ontdekt dat er veel gesproken wordt over een jongerenproblematiek, maar dat er in feite sprake is van een ouderenproblematiek. Misschien moeten pubers meer gelegenheid krijgen om volwassenen de spiegel voor te houden. Misschien kunnen pubers wat vaker met de Bijbel in de hand op volwassenen afstappen en hen bevragen op hun levenshouding. Misschien moeten we als volwassenen gewoon wat vaker met puberogen naar onszelf kijken.

Wat zouden puberogen moeten zien? Er is een verhaal dat dit kernachtig aangeeft. Een armoedige jongen dwaalt op koopavond door een winkelstraat met prachtig verlichte etalages en kijkt met groot verlangen naar al dat moois en lekkers. Een vrouw ziet het gebeuren en in een opwelling neemt ze de jongen mee de winkel in. Ze koopt warme kleren en iets lekkers voor hem. Als ze weer buiten zijn, zegt de vrouw: 'Ga maar naar huis en geniet ervan!'. De jongen kijkt naar haar op en vraagt verlegen: 'Mevrouw, bent u God?' De vrouw glimlacht om zijn vraag en zegt eenvoudig: 'Nee jongen, ik ben alleen maar één van Zijn kinderen.' Voordat de jongen wegrent zegt hij: 'Ik wist dat u familie van Hem moest zijn!'

Dát zouden pubers in een volwassene moeten zien: Christus in de christen!

Column van A.M.P.C. van Hartingsveldt-Moree in de Gezindsgids van 21-2-2013

Wat ben ik het hier ontzettend mee eens!