Herziene Statenvertaling

[PvS]

Even dit, want hier gaat het ook vaak scheef. Wat versta je onder de Tale Kanaäns? Ik versta daar geen ouderwetse taal onder, tenminste dat hoeft het echt niet te zijn. Het is wel de taal waarin Gods volk van hart tot hart over de geestelijke dingen spreekt. We kunnen wel een oude taal aanleren. we kunnen ook oud-Nederlands leren, maar daarmee spreek je niet de Tale Kanaäns. Deze taal wordt door de werleld niei verstaan. De wereld -en de onwedergeborere- gaat vaak op de klank af. Maar let wel, hier gaat het vaak mis. Immers, de natuurlijke mens verstaat niet de dingen die des Geestes Gods zijn. Die kan hij niet verstaan omdat die dingen geestelijk onderscheiden worden. Hij zal er niets van begrijpen, òf zal het bespotten. Want wat zeiden de geletterde theologen tegen de ongeletterde lompe, plompe Galléërs? Ze zijn vol zoete wijn...
Dat is ook een teken: Mensen die ménen bekeeerd te zijn, en door de Waarheid Gods worden aangesproken zullen vaak zeer vijandig reageren als je hun bekering niet kunt overnemen. En merken ze dat ze de Geest niet kunnen weerstaan met de menselijke rede dan gaan ze spotten.

De vraag is, of "een bekeringsverhaal" overgenomen moet worden door onze naaste. De bekeringsverhalen uit de Schrift zijn uiterst summier en kort. "O God wees mij de zondaar genadig". En hij ging gerechtvaardigd af naar zijn huis. Of neem Paulus' bekering, de langste beschreven bekering uit de Schrift. Neemt misschien net iets meer dan een half A4'tje in beslag.

Ik hou het er daarom met onze gereformeerde vaderen (zoals bv in DL) op, dat we een ieders bekering moeten overnemen, die zegt te geloven in de Heere Jezus tot vergeving der zonden, en deze belijdenis niet in leer of leven zelf tegenspreekt.

Daar heb je gelijk in. Maar het gebeurt dat iemand twee woorden zegt, en de harten vloeien ineen. Dan is een elkaar nader verstaan, en Gods werk zal het werk in het hart van een ander kind van God vaak kunnen voelen. Wat gelooft gij van de gemeenschap der heiligen? Dit ook: De harten van Gods volk mogen wel eens ineenvloeien, en zelfs zonde één woord te zeggen kan dat al. bekend is het van een dominee op een zendigsveld. Geen woord konden ze van elkaar verstaan, maar hun harten vloeiden ineen.
En daar ligt ook net de hele zaak. Het gelovig aanmen. Maar het is maar of je de dat geleerd hebt. Nooit zal je iets kunnen noch willen aannemen en geloven als je niet overgebogen wordt. En daar is sinds het bestaan van de kerk al over geredetwist. De ene keer meer openlijk als de andere keer.
Maar dit ligt vast. Vaster dan vast! Zo wie in Christus is, die is een nieuw schepsel. Een schepsel dat niet bestond voor de wedergeboorte. Een schepsel dat gaat zien dat hij blind is en de weg kwijt is, en niet weet hoe hij de Weg moet vinden. Een nieuw schepsel dat niet alleen benauwdheid kent van de zonden, maar ook de droefennis. Een schepsel dat betreking krijgt op een onbekend God, en een grote leegte gaat bevinden in alles wat van deze wereld is. En de droefheid naar God werk een onbrouwelijke bekering tot zaligheid. Dit is de vastheid van de kerk. Ook al wankelt alles. En daarom zou ik wel eens vanaf de kansel willen uitroepen: O volk, je komt thuis! Je komt eeuwig thuis bij je Vader! Daar is de vreemdelingschap vergteten, en wij zijn in het Vaderland. Dan mag je eeuwig zingen van Gods goedertierengheden! Daar nabij God te zijn. Daar geen zonden meer, geen afzwerven meer, geen tranen meer, want God zal alle tranen van je ogen afwissen. Als alles wankelt, dat geloof, en de genade Gods nooit. Dat de gelovige menigmaal wankelt is een heel ander hoofdstuk, ook dat is een ding wat vast is.

?

[memento]

Een wat zure reactie op een gesprek wat ik mocht voeren met broeders die jij niet tot hetzelfde huis rekent.
Temeer jammer omdat je het omleidend gesprek niet hebt gehoord.
Ik noem dit een vooroordeel, wat ons mensen niet toekomt.
We spraken over andere zaken waarbij ik de HSV/SV al sprekende invoerde.
Zulks oordelen, memento, ben ik niet van je gewend.
Jammer, je zou hier aanleiding geven tot wat Hendrikus dreigde mij te verwijten.

Ik oordeelde niet hoor, jvdg, lees mn posting nog maar eens goed door. Ik waarschuwde alleen tegen een fenomeen wat veel voorkomt onder ons, namelijk de redenering "we denken hetzelfde over bepaalde zaken (waaronder dan uiterlijkheden verstaan worden), DUS er is oecumene". Terwijl ware oecumene juist begint bij Christus. Dan is die oecumene er ook, als je niet hetzelfde over bepaalde bijzaken, als Bijbelvertaling etc denkt.

Kortom, mijn posting was niet bedoeld als oordeel over jouw persoonlijke verhaal, maar over het lege gebruik van het woordeke oecumene in onze gezindte.

[-DIA-]

Even dit, want hier gaat het ook vaak scheef. Wat versta je onder de Tale Kanaäns? Ik versta daar geen ouderwetse taal onder, tenminste dat hoeft het echt niet te zijn. Het is wel de taal waarin Gods volk van hart tot hart over de geestelijke dingen spreekt. We kunnen wel een oude taal aanleren. we kunnen ook oud-Nederlands leren, maar daarmee spreek je niet de Tale Kanaäns. Deze taal wordt door de werleld niei verstaan. De wereld -en de onwedergeborere- gaat vaak op de klank af. Maar let wel, hier gaat het vaak mis. Immers, de natuurlijke mens verstaat niet de dingen die des Geestes Gods zijn. Die kan hij niet verstaan omdat die dingen geestelijk onderscheiden worden. Hij zal er niets van begrijpen, òf zal het bespotten. Want wat zeiden de geletterde theologen tegen de ongeletterde lompe, plompe Galléërs? Ze zijn vol zoete wijn...
Dat is ook een teken: Mensen die ménen bekeeerd te zijn, en door de Waarheid Gods worden aangesproken zullen vaak zeer vijandig reageren als je hun bekering niet kunt overnemen. En merken ze dat ze de Geest niet kunnen weerstaan met de menselijke rede dan gaan ze spotten.

De vraag is, of "een bekeringsverhaal" overgenomen moet worden door onze naaste. De bekeringsverhalen uit de Schrift zijn uiterst summier en kort. "O God wees mij de zondaar genadig". En hij ging gerechtvaardigd af naar zijn huis. Of neem Paulus' bekering, de langste beschreven bekering uit de Schrift. Neemt misschien net iets meer dan een half A4'tje in beslag.

Ik hou het er daarom met onze gereformeerde vaderen (zoals bv in DL) op, dat we een ieders bekering moeten overnemen, die zegt te geloven in de Heere Jezus tot vergeving der zonden, en deze belijdenis niet in leer of leven zelf tegenspreekt.

Daar heb je gelijk in. Maar het gebeurt dat iemand twee woorden zegt, en de harten vloeien ineen. Dan is een elkaar nader verstaan, en Gods werk zal het werk in het hart van een ander kind van God vaak kunnen voelen. Wat gelooft gij van de gemeenschap der heiligen? Dit ook: De harten van Gods volk mogen wel eens ineenvloeien, en zelfs zonde één woord te zeggen kan dat al. bekend is het van een dominee op een zendigsveld. Geen woord konden ze van elkaar verstaan, maar hun harten vloeiden ineen.
En daar ligt ook net de hele zaak. Het gelovig aanmen. Maar het is maar of je de dat geleerd hebt. Nooit zal je iets kunnen noch willen aannemen en geloven als je niet overgebogen wordt. En daar is sinds het bestaan van de kerk al over geredetwist. De ene keer meer openlijk als de andere keer.
Maar dit ligt vast. Vaster dan vast! Zo wie in Christus is, die is een nieuw schepsel. Een schepsel dat niet bestond voor de wedergeboorte. Een schepsel dat gaat zien dat hij blind is en de weg kwijt is, en niet weet hoe hij de Weg moet vinden. Een nieuw schepsel dat niet alleen benauwdheid kent van de zonden, maar ook de droefennis. Een schepsel dat betreking krijgt op een onbekend God, en een grote leegte gaat bevinden in alles wat van deze wereld is. En de droefheid naar God werk een onbrouwelijke bekering tot zaligheid. Dit is de vastheid van de kerk. Ook al wankelt alles. En daarom zou ik wel eens vanaf de kansel willen uitroepen: O volk, je komt thuis! Je komt eeuwig thuis bij je Vader! Daar is de vreemdelingschap vergteten, en wij zijn in het Vaderland. Dan mag je eeuwig zingen van Gods goedertierengheden! Daar nabij God te zijn. Daar geen zonden meer, geen afzwerven meer, geen tranen meer, want God zal alle tranen van je ogen afwissen. Als alles wankelt, dat geloof, en de genade Gods nooit. Dat de gelovige menigmaal wankelt is een heel ander hoofdstuk, ook dat is een ding wat vast is.

?

Bestond het nieuwe leven dan al? Het is toch een nieuwe schepping, een nieuw leven, dat God aan en in de ziel werkt. Voel je de strijd? Dat nieuwe leven is in oorlog met het oude bestaan. Die twee verdragen elkaar niet.
Of... Dwaal ik hier? Het is wel te ervaren: de strijd van het leven (dat er niet was) tegen de oude natuur.
Toch? Als ik hier dwaal corrigeer me dan.

[PvS]

@DIA,

Als wij Christus niet kennen, kan er ook geen betrekking op het goddelijk Wezen zijn.
En wat zou de inhoud zijn van een betrekking op een onbekend iemand?

Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt, maar kan niet in de uitleg meekomen.
Paulus zegt: "Naar de genade Gods die mij gegeven is, heb ik als een wijs bouwmeester het fundament gelegd, en een ander bouwt daarop. Maar een iegelijk zie toe hoe hij daarop bouwt."
Hiervan zeggen de kanttekenaren o.a.: "dat de apostel hier de leraars wil vermanen, dat zij toezien wat leer zij op het fundament, dat de apostelen gelegd hebben, voorstellen tot versterking en vermeerdering der opgerichte gemeenten."

[-DIA-]

@DIA,

Als wij Christus niet kennen, kan er ook geen betrekking op het goddelijk Wezen zijn.
En wat zou de inhoud zijn van een betrekking op een onbekend iemand?

Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt, maar kan niet in de uitleg meekomen.
Paulus zegt: "Naar de genade Gods die mij gegeven is, heb ik als een wijs bouwmeester het fundament gelegd, en een ander bouwt daarop. Maar een iegelijk zie toe hoe hij daarop bouwt."
Hiervan zeggen de kanttekenaren o.a.: "dat de apostel hier de leraars wil vermanen, dat zij toezien wat leer zij op het fundament, dat de apostelen gelegd hebben, voorstellen tot versterking en vermeerdering der opgerichte gemeenten."

Dit kan ik het in eerste instantie niet met je eens zijn. Want er is (lees de oudvaders) wel een betrekking op een onbekende God.
Dit is een van de eerste trekkingen die een mens ervaart. Vanzelf is elke weg anders. Bekend is de vergelijking van de bekering van Lydia en de stokbewaarder.
Toch, lees ook eens als Lambertus Myseras, `Der vromen ondervinding op weg naar de hemel`Het is dat ik dit boekje met verwondering heb gelezen.
Maar ik weet het ook: Ook een oude schrijver kan dwalen. Maar ware het niet dat ik dit zelf wel bij tijden sterk gevoel. Dan zou ik zelf zeggen: het is de bevinding, maar ik weet ook dat we hier moeten oppassen,want er kan ook veel gevoel zijn. Maar er geen bevinding zonder gevoel. Wel gevoel zonder het ware leven.

[Luther]

@DIA,

Als wij Christus niet kennen, kan er ook geen betrekking op het goddelijk Wezen zijn.
En wat zou de inhoud zijn van een betrekking op een onbekend iemand?

Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt, maar kan niet in de uitleg meekomen.
Paulus zegt: "Naar de genade Gods die mij gegeven is, heb ik als een wijs bouwmeester het fundament gelegd, en een ander bouwt daarop. Maar een iegelijk zie toe hoe hij daarop bouwt."
Hiervan zeggen de kanttekenaren o.a.: "dat de apostel hier de leraars wil vermanen, dat zij toezien wat leer zij op het fundament, dat de apostelen gelegd hebben, voorstellen tot versterking en vermeerdering der opgerichte gemeenten."

Dit kan ik het in eerste instantie niet met je eens zijn. Want er is (lees de oudvaders) wel een betrekking op een onbekende God.
Dit is een van de eerste trekkingen die een mens ervaart. Vanzelf is elke weg anders. Bekend is de vergelijking van de bekering van Lydia en de stokbewaarder.
Toch, lees ook eens als Lambertus Myseras, `Der vromen ondervinding op weg naar de hemel`Het is dat ik dit boekje met verwondering heb gelezen.
Maar ik weet het ook: Ook een oude schrijver kan dwalen. Maar ware het niet dat ik dit zelf wel bij tijden sterk gevoel. Dan zou ik zelf zeggen: het is de bevinding, maar ik weet ook dat we hier moeten oppassen,want er kan ook veel gevoel zijn. Maar er geen bevinding zonder gevoel. Wel gevoel zonder het ware leven.

Maar het is wel goed om vast te blijven houden dat mensen die hun hele leven lang niet verder komen dan 'een betrekking op een onbekende God', straks wel voor eeuwig verloren zullen gaan, omdat zij Christus niet als Borg en Zaligmaker door het geloof hebben omhelsd.

[-DIA-]

@DIA,

Als wij Christus niet kennen, kan er ook geen betrekking op het goddelijk Wezen zijn.
En wat zou de inhoud zijn van een betrekking op een onbekend iemand?

Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt, maar kan niet in de uitleg meekomen.
Paulus zegt: "Naar de genade Gods die mij gegeven is, heb ik als een wijs bouwmeester het fundament gelegd, en een ander bouwt daarop. Maar een iegelijk zie toe hoe hij daarop bouwt."
Hiervan zeggen de kanttekenaren o.a.: "dat de apostel hier de leraars wil vermanen, dat zij toezien wat leer zij op het fundament, dat de apostelen gelegd hebben, voorstellen tot versterking en vermeerdering der opgerichte gemeenten."

Dit kan ik het in eerste instantie niet met je eens zijn. Want er is (lees de oudvaders) wel een betrekking op een onbekende God.
Dit is een van de eerste trekkingen die een mens ervaart. Vanzelf is elke weg anders. Bekend is de vergelijking van de bekering van Lydia en de stokbewaarder.
Toch, lees ook eens als Lambertus Myseras, `Der vromen ondervinding op weg naar de hemel`Het is dat ik dit boekje met verwondering heb gelezen.
Maar ik weet het ook: Ook een oude schrijver kan dwalen. Maar ware het niet dat ik dit zelf wel bij tijden sterk gevoel. Dan zou ik zelf zeggen: het is de bevinding, maar ik weet ook dat we hier moeten oppassen,want er kan ook veel gevoel zijn. Maar er geen bevinding zonder gevoel. Wel gevoel zonder het ware leven.

Maar het is wel goed om vast te blijven houden dat mensen die hun hele leven lang niet verder komen dan 'een betrekking op een onbekende God', straks wel voor eeuwig verloren zullen gaan, omdat zij Christus niet als Borg en Zaligmaker door het geloof hebben omhelsd.

Dat is vast en zeker waar! En ook het overdenken waard!
Want ligt alles stil is het ook maar de dood in de pot, en daar wordt ook geen mens jaloers op.
Toch kan het wel gebeuren, dat een mens zijn leven lang met vreze des doods bezet is, en niets durft toe te eigenen. Ik zelf zie het het wel eens, en heb er meerdern gekend. die met een lantaartje op hun rug liepen. En dan bliijkt Gods werk toch vroeg of laat. Soms op hun sterfbed.
Maar laten we dit niet als de normale weg beschouwen. maar ziet uw verkiezing en roeping vast te maken.

[oesterschelpje]

Men kan een betrekking hebben op een onbekende God.
Afgelopen zondag hebben we dit nog gehoord in een voorbereidingspreek.
Maar dit kan ook zijn door een " slaafse vrees "!

[eenvoudige]

@DIA,

Als wij Christus niet kennen, kan er ook geen betrekking op het goddelijk Wezen zijn.
En wat zou de inhoud zijn van een betrekking op een onbekend iemand?

Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt, maar kan niet in de uitleg meekomen.
Paulus zegt: "Naar de genade Gods die mij gegeven is, heb ik als een wijs bouwmeester het fundament gelegd, en een ander bouwt daarop. Maar een iegelijk zie toe hoe hij daarop bouwt."
Hiervan zeggen de kanttekenaren o.a.: "dat de apostel hier de leraars wil vermanen, dat zij toezien wat leer zij op het fundament, dat de apostelen gelegd hebben, voorstellen tot versterking en vermeerdering der opgerichte gemeenten."

Dit kan ik het in eerste instantie niet met je eens zijn. Want er is (lees de oudvaders) wel een betrekking op een onbekende God.
Dit is een van de eerste trekkingen die een mens ervaart. Vanzelf is elke weg anders. Bekend is de vergelijking van de bekering van Lydia en de stokbewaarder.
Toch, lees ook eens als Lambertus Myseras, `Der vromen ondervinding op weg naar de hemel`Het is dat ik dit boekje met verwondering heb gelezen.
Maar ik weet het ook: Ook een oude schrijver kan dwalen. Maar ware het niet dat ik dit zelf wel bij tijden sterk gevoel. Dan zou ik zelf zeggen: het is de bevinding, maar ik weet ook dat we hier moeten oppassen,want er kan ook veel gevoel zijn. Maar er geen bevinding zonder gevoel. Wel gevoel zonder het ware leven.

Maar het is wel goed om vast te blijven houden dat mensen die hun hele leven lang niet verder komen dan 'een betrekking op een onbekende God', straks wel voor eeuwig verloren zullen gaan, omdat zij Christus niet als Borg en Zaligmaker door het geloof hebben omhelsd.

Dat is vast en zeker waar! En ook het overdenken waard!
Want ligt alles stil is het ook maar de dood in de pot, en daar wordt ook geen mens jaloers op.
Toch kan het wel gebeuren, dat een mens zijn leven lang met vreze des doods bezet is, en niets durft toe te eigenen. Ik zelf zie het het wel eens, en heb er meerdern gekend. die met een lantaartje op hun rug liepen. En dan bliijkt Gods werk toch vroeg of laat. Soms op hun sterfbed.
Maar laten we dit niet als de normale weg beschouwen. maar ziet uw verkiezing en roeping vast te maken.

Uw roeping en verkiezing vast maken, bedoelt de apostel de zwakgelovigen in Christus mee.
Het nieuwe leven is in Christus en is er niet bij een betrekking hebben op een onbekende God. De wedergeboorte is door het geloof in Christus.

[-DIA-]

Maar het is wel goed om vast te blijven houden dat mensen die hun hele leven lang niet verder komen dan 'een betrekking op een onbekende God', straks wel voor eeuwig verloren zullen gaan, omdat zij Christus niet als Borg en Zaligmaker door het geloof hebben omhelsd.

Dat is vast en zeker waar! En ook het overdenken waard!
Want ligt alles stil is het ook maar de dood in de pot, en daar wordt ook geen mens jaloers op.
Toch kan het wel gebeuren, dat een mens zijn leven lang met vreze des doods bezet is, en niets durft toe te eigenen. Ik zelf zie het het wel eens, en heb er meerdern gekend. die met een lantaartje op hun rug liepen. En dan bliijkt Gods werk toch vroeg of laat. Soms op hun sterfbed.
Maar laten we dit niet als de normale weg beschouwen. maar ziet uw verkiezing en roeping vast te maken.

Uw roeping en verkiezing vast maken, bedoelt de apostel de zwakgelovigen in Christus mee.
Het nieuwe leven is in Christus en is er niet bij een betrekking hebben op een onbekende God. De wedergeboorte is door het geloof in Christus.

Ja... Vraag: wat zijn zwakgelovigen?
Veel zin in een discussie hierover heb ik niet.
Maar mensen die een betrekking hebben op (een onbekende) God, zijn toch levende zielen, als het waar is.
Inbeelding en gevoel laten we hier liggen, want wie er een beetje aan is ontdekt weet hoe dodelijk arglistig het hart van de mens is... Maar het gaat dus hier over Gods werk, en dan zou je toch met recht kunnen spreken van zwakgelovigen. Het nu wel theoretisch gezegd, maar wie er bevindelijk kennis aan heeft mag verder gaan. Want goed onderwijs is zo broodnodig. Ik zie heel wat een verwarring ontstaan in reformatorische kerken waar de 'diversiteit' in de prediking steeds groter wordt.

[eenvoudige]

Maar het is wel goed om vast te blijven houden dat mensen die hun hele leven lang niet verder komen dan 'een betrekking op een onbekende God', straks wel voor eeuwig verloren zullen gaan, omdat zij Christus niet als Borg en Zaligmaker door het geloof hebben omhelsd.

Dat is vast en zeker waar! En ook het overdenken waard!
Want ligt alles stil is het ook maar de dood in de pot, en daar wordt ook geen mens jaloers op.
Toch kan het wel gebeuren, dat een mens zijn leven lang met vreze des doods bezet is, en niets durft toe te eigenen. Ik zelf zie het het wel eens, en heb er meerdern gekend. die met een lantaartje op hun rug liepen. En dan bliijkt Gods werk toch vroeg of laat. Soms op hun sterfbed.
Maar laten we dit niet als de normale weg beschouwen. maar ziet uw verkiezing en roeping vast te maken.

Uw roeping en verkiezing vast maken, bedoelt de apostel de zwakgelovigen in Christus mee.
Het nieuwe leven is in Christus en is er niet bij een betrekking hebben op een onbekende God. De wedergeboorte is door het geloof in Christus.

Ja... Vraag: wat zijn zwakgelovigen?
Veel zin in een discussie hierover heb ik niet.
Maar mensen die een betrekking hebben op (een onbekende) God, zijn toch levende zielen, als het waar is.
Inbeelding en gevoel laten we hier liggen, want wie er een beetje aan is ontdekt weet hoe dodelijk arglistig het hart van de mens is... Maar het gaat dus hier over Gods werk, en dan zou je toch met recht kunnen spreken van zwakgelovigen. Het nu wel theoretisch gezegd, maar wie er bevindelijk kennis aan heeft mag verder gaan. Want goed onderwijs is zo broodnodig. Ik zie heel wat een verwarring ontstaan in reformatorische kerken waar de 'diversiteit' in de prediking steeds groter wordt.

Een zwakgelovige is een ziel, die Christus door het geloof mag kennen, maar de verzegeling van de Heilige Geest nog mist. "Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zoon niet heeft, die heeft het leven niet." 2 Joh.5:12.
De verwarring in kerkelijk Nederland is ongelooflijk. Daarom terug naar het Woord van God. Christus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Wanneer een ziel nog onder de wet is, dan is hij dood in zonden en misdaden. Het einde der wet is Christus. Wanneer een ziel door ontdekkend werk van de Heilige Geest aan het einde gekomen is van zichzelf, om nog door de wet zalig te kunnen worden, dan wordt het onmogelijk om zalig te worden van 's mensenkant. In dit dodelijkst tijdsgewricht openbaart Christus Zich aan de ziel als de schuldovernemende Borg en de Wetsvervuller. Dan mag hij door het geloof Christus omhelzen en ontvangt het leven vanuit Hem.
"Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt." Joh. 17:3.

[-DIA-]

Dat is vast en zeker waar! En ook het overdenken waard!
Want ligt alles stil is het ook maar de dood in de pot, en daar wordt ook geen mens jaloers op.
Toch kan het wel gebeuren, dat een mens zijn leven lang met vreze des doods bezet is, en niets durft toe te eigenen. Ik zelf zie het het wel eens, en heb er meerdern gekend. die met een lantaartje op hun rug liepen. En dan bliijkt Gods werk toch vroeg of laat. Soms op hun sterfbed.
Maar laten we dit niet als de normale weg beschouwen. maar ziet uw verkiezing en roeping vast te maken.

Uw roeping en verkiezing vast maken, bedoelt de apostel de zwakgelovigen in Christus mee.
Het nieuwe leven is in Christus en is er niet bij een betrekking hebben op een onbekende God. De wedergeboorte is door het geloof in Christus.

Ja... Vraag: wat zijn zwakgelovigen?
Veel zin in een discussie hierover heb ik niet.
Maar mensen die een betrekking hebben op (een onbekende) God, zijn toch levende zielen, als het waar is.
Inbeelding en gevoel laten we hier liggen, want wie er een beetje aan is ontdekt weet hoe dodelijk arglistig het hart van de mens is... Maar het gaat dus hier over Gods werk, en dan zou je toch met recht kunnen spreken van zwakgelovigen. Het nu wel theoretisch gezegd, maar wie er bevindelijk kennis aan heeft mag verder gaan. Want goed onderwijs is zo broodnodig. Ik zie heel wat een verwarring ontstaan in reformatorische kerken waar de 'diversiteit' in de prediking steeds groter wordt.

Een zwakgelovige is een ziel, die Christus door het geloof mag kennen, maar de verzegeling van de Heilige Geest nog mist. "Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zoon niet heeft, die heeft het leven niet." 2 Joh.5:12.
De verwarring in kerkelijk Nederland is ongelooflijk. Daarom terug naar het Woord van God. Christus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Wanneer een ziel nog onder de wet is, dan is hij dood in zonden en misdaden. Het einde der wet is Christus. Wanneer een ziel door ontdekkend werk van de Heilige Geest aan het einde gekomen is van zichzelf, om nog door de wet zalig te kunnen worden, dan wordt het onmogelijk om zalig te worden van 's mensenkant. In dit dodelijkst tijdsgewricht openbaart Christus Zich aan de ziel als de schuldovernemende Borg en de Wetsvervuller. Dan mag hij door het geloof Christus omhelzen en ontvangt het leven vanuit Hem.
"Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt." Joh. 17:3.

Ik bedoel met onderwijs ook het verklaren van de weg (toeleidende wegen) naar Christus. Oftwel ontdekking waar je staat, is meer dan broodnodig. Want hoevelen zulllen niet menen op 'de weg' te zijn, zonder er erg in te hebben dat ze op een bij- of zijweg wandelen. De onkunde en verwarring groot is hier zo groot, en het zou zeker als een oordeel van God gezien mogen worden. Wie weet de Weg nog? Wie kan verklaren waar de ziel legert. Bedrieg ik mezelf of... Dit bedoel ik met een bevindelijke preek. Aanwijzen. Waar ben ik? Waar reis ik heen? Wat is de weg? Wat is een schadelijke weg? Wat zijn de kenmerken dat ik op de juiste weg wandel... Dode wegwijzers wijzen wel een plaats aan, maar vertellen verder niets over de weg... Dat is de grote armoede van deze tijd.

[eenvoudige]

Uw roeping en verkiezing vast maken, bedoelt de apostel de zwakgelovigen in Christus mee.
Het nieuwe leven is in Christus en is er niet bij een betrekking hebben op een onbekende God. De wedergeboorte is door het geloof in Christus.

Ja... Vraag: wat zijn zwakgelovigen?
Veel zin in een discussie hierover heb ik niet.
Maar mensen die een betrekking hebben op (een onbekende) God, zijn toch levende zielen, als het waar is.
Inbeelding en gevoel laten we hier liggen, want wie er een beetje aan is ontdekt weet hoe dodelijk arglistig het hart van de mens is... Maar het gaat dus hier over Gods werk, en dan zou je toch met recht kunnen spreken van zwakgelovigen. Het nu wel theoretisch gezegd, maar wie er bevindelijk kennis aan heeft mag verder gaan. Want goed onderwijs is zo broodnodig. Ik zie heel wat een verwarring ontstaan in reformatorische kerken waar de 'diversiteit' in de prediking steeds groter wordt.

Een zwakgelovige is een ziel, die Christus door het geloof mag kennen, maar de verzegeling van de Heilige Geest nog mist. "Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zoon niet heeft, die heeft het leven niet." 2 Joh.5:12.
De verwarring in kerkelijk Nederland is ongelooflijk. Daarom terug naar het Woord van God. Christus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Wanneer een ziel nog onder de wet is, dan is hij dood in zonden en misdaden. Het einde der wet is Christus. Wanneer een ziel door ontdekkend werk van de Heilige Geest aan het einde gekomen is van zichzelf, om nog door de wet zalig te kunnen worden, dan wordt het onmogelijk om zalig te worden van 's mensenkant. In dit dodelijkst tijdsgewricht openbaart Christus Zich aan de ziel als de schuldovernemende Borg en de Wetsvervuller. Dan mag hij door het geloof Christus omhelzen en ontvangt het leven vanuit Hem.
"Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt." Joh. 17:3.

Ik bedoel met onderwijs ook het verklaren van de weg (toeleidende wegen) naar Christus. Oftwel ontdekking waar je staat, is meer dan broodnodig. Want hoevelen zulllen niet menen op 'de weg' te zijn, zonder er erg in te hebben dat ze op een bij- of zijweg wandelen. De onkunde en verwarring groot is hier zo groot, en het zou zeker als een oordeel van God gezien mogen worden. Wie weet de Weg nog? Wie kan verklaren waar de ziel legert. Bedrieg ik mezelf of... Dit bedoel ik met een bevindelijke preek. Aanwijzen. Waar ben ik? Waar reis ik heen? Wat is de weg? Wat is een schadelijke weg? Wat zijn de kenmerken dat ik op de juiste weg wandel... Dode wegwijzers wijzen wel een plaats aan, maar vertellen verder niets over de weg... Dat is de grote armoede van deze tijd.

Wanneer weet een ziel dat hij op de goede weg is? Wanneer hij door het geloof het eigendom van Christus is. Op de toeleidende weg kan geen rust gegeven worden, want dan is de bloedwreker achter hem om hem te doden. Wanneer de schuld nog niet betaald is, dan is hij een kind des doods.
De bevinding op de toeleidende weg is ellendekennis en Godsgemis, maar niemand kan dan zeggen dat het dan goed zal komen. Wanneer weet je dat het overtuigend werk des Geestes was? Achteraf, wanneer hij door Christus gezaligd is. Dan mag hij in verwondering terugzien: Gods Geest was werkzaam in m'n ziel.
Schadelijke wegen zijn wanneer mensen rust gegeven wordt buiten Christus en het dan al leven noemen.
De grote armoe van deze tijd is dat men in bevinding op de toeleidende weg en kenmerkenprediking heimelijk rust geeft en zoekt, terwijl dat ophouders op de weg zijn, want Christus is de Rustaanbrenger. Christus zegt: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." Matth. 11:28.

[Upquark]

Ik vind bovenstaande posts moeilijk te volgen. Wat wordt bedoeld met 'betrekking hebben op God'?

[Hendrikus]

Ik vind bovenstaande posts moeilijk te volgen. Wat wordt bedoeld met 'betrekking hebben op God'?

Ze zijn ondertussen ook flink off-topic