Beroepingswerk discussie [7]

[Bertiel]

bedankt voor je eerlijkheid

[merel]

En... Het is toch logisch dat binnen een kerk men denkt daar te verkeren onder de waarheid die naar de godzaligheid is. Dan is het toch logisch dat vertrekkers voor pijn zorgen en toetreders tot vreugde?

Eerlijk gezegd vind ik dat een hele rare gedachte. Alsof de eigen kerk de enige en juiste weg tot zaligheid is. Deze gedachte heb ik al nooit gehad en door mijn indertijd oecumenische huwelijk ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat Gods wereldwijde kerk vele malen groter is dan het West-Europese reformatorische gedachtegoed.

[merel]

en waarin blijkt dit verdriet dan? ik ben ook opgeschoven, heb weinig verdriet gehoord, behalve onbegrip en stevige afkeur vanuit de kerkenraad

Serieus? Waarom?

[Job]

Ik heb beide kanten ervaren. Verdriet en afwijzing. Het geeft niet. Ik begrijp allebei.
De rotte appel opmerking heb ik destijds niet heel serieus genomen; dat had wel met de zender ervan te maken. Maar zo af en toe komt het terug in je gedachten. Als er een soort karikatuur voorbijkomt over vertrekkers die alleen maar linkser en lichter willen.
Wellicht zijn ze er. Ik herken mezelf daar niet in.
Maar het kan nog komen natuurlijk.

Helma, jij bent dan ook één van de enigen hier die geen sneren uitdeelt naar je vroegere kerkverband of over allerlei hedendaagse mensen en gebeurtenissen heen blijft strijden voor jouw gelijk rondom je vertrek. Dat siert je en het helpt mij om begrip of tenminste respect voor je afwegingen te hebben. Ik ervaar vaak dat het bevuilen van het eigen nest en het aannemen van een slachtofferrol de gesprekken over kerkelijke overstappen vertroebelen en het decimeert het begrip ervoor. Dan is het gewoon best lastig om onbevangen naar de verhalen te luisteren.

[Bertiel]

en waarin blijkt dit verdriet dan? ik ben ook opgeschoven, heb weinig verdriet gehoord, behalve onbegrip en stevige afkeur vanuit de kerkenraad

Serieus? Waarom?

ik quote: denk je het daar te horen...

[TSD]

en waarin blijkt dit verdriet dan? ik ben ook opgeschoven, heb weinig verdriet gehoord, behalve onbegrip en stevige afkeur vanuit de kerkenraad

Serieus? Waarom?

ik quote: denk je het daar te horen...

Dat is toch een terechte vraag die je krijgt? Of mag die ook al niet meer gesteld worden?

Vertrekkers a la Helma zijn zeldzaam, ik ken ze meer van het kaliber uit de post van wfloor. Een plaatselijke PKN dominee zei eens bijna exact hetzelfde.

En nee, ik ben geen hartenkenner, maar de uiterlijke veranderingen zijn toch wel veelzeggend.

En natuurlijk zijn er ook anderen, vertrekkers waar pijn zit om wat voor reden dan ook, iedereen over 1 kam scheren is ook weer niet nodig.

[Maanenschijn]

en waarin blijkt dit verdriet dan? ik ben ook opgeschoven, heb weinig verdriet gehoord, behalve onbegrip en stevige afkeur vanuit de kerkenraad

Serieus? Waarom?

ik quote: denk je het daar te horen...

Dat is toch een terechte vraag die je krijgt? Of mag die ook al niet meer gesteld worden?

Vertrekkers a la Helma zijn zeldzaam, ik ken ze meer van het kaliber uit de post van wfloor. Een plaatselijke PKN dominee zei eens bijna exact hetzelfde.

En nee, ik ben geen hartenkenner, maar de uiterlijke veranderingen zijn toch wel veelzeggend.

En natuurlijk zijn er ook anderen, vertrekkers waar pijn zit om wat voor reden dan ook, iedereen over 1 kam scheren is ook weer niet nodig.

Vertrekkers als Helma zijn niet zeldzaam. Je hoort ze alleen niet. Ook niet hier op het forum.

De ervaringen en opmerkingen die Helma heeft gehoord zijn helaas niet zeldzaam. Maar dat wordt door de 'stillen' vaak zwijgend en met pijn aangehoord.

[TSD]

Serieus? Waarom?

ik quote: denk je het daar te horen...

Dat is toch een terechte vraag die je krijgt? Of mag die ook al niet meer gesteld worden?

Vertrekkers a la Helma zijn zeldzaam, ik ken ze meer van het kaliber uit de post van wfloor. Een plaatselijke PKN dominee zei eens bijna exact hetzelfde.

En nee, ik ben geen hartenkenner, maar de uiterlijke veranderingen zijn toch wel veelzeggend.

En natuurlijk zijn er ook anderen, vertrekkers waar pijn zit om wat voor reden dan ook, iedereen over 1 kam scheren is ook weer niet nodig.

Vertrekkers als Helma zijn niet zeldzaam. Je hoort ze alleen niet. Ook niet hier op het forum.

De ervaringen en opmerkingen die Helma heeft gehoord zijn helaas niet zeldzaam. Maar dat wordt door de 'stillen' vaak zwijgend en met pijn aangehoord.

Laat ik ik het dan beperken tot mijn huidige gemeente: Ik ken er nauwelijks.

En de categorie die wfloor noemt, die ken ik er genoeg.

[Bertiel]

en waarin blijkt dit verdriet dan? ik ben ook opgeschoven, heb weinig verdriet gehoord, behalve onbegrip en stevige afkeur vanuit de kerkenraad

Serieus? Waarom?

ik quote: denk je het daar te horen...

Dat is toch een terechte vraag die je krijgt? Of mag die ook al niet meer gesteld worden?

Vertrekkers a la Helma zijn zeldzaam, ik ken ze meer van het kaliber uit de post van wfloor. Een plaatselijke PKN dominee zei eens bijna exact hetzelfde.

En nee, ik ben geen hartenkenner, maar de uiterlijke veranderingen zijn toch wel veelzeggend.

En natuurlijk zijn er ook anderen, vertrekkers waar pijn zit om wat voor reden dan ook, iedereen over 1 kam scheren is ook weer niet nodig.

Ces’t la tone…
Het werd niet heel vriendelijk gevraagd

[Job]

Vertrekkers als Helma zijn niet zeldzaam. Je hoort ze alleen niet. Ook niet hier op het forum.
(...)[/quote]

Als dat zo is, mogen degenen die hier altijd maar weer een zuur plasje komen doen over de (leiding van) de Gereformeerde Gemeenten - en impliciet komen melden dat zijzelf gelijk hadden en houden in hun visie - het zich best eens aantrekken dat zij zo beeldbepalend zijn voor vertrekkers. Net als wfloor ken ik ze buiten het forum ook. Gemene deler is het grote eigen gelijk en het graag spuwen in het oude nest. Hun houding gaat ten koste van mensen die in ootmoed en stilte de weg van vertrek kozen, misschien wel beseffend dat waar er twee het oneens zijn, er altijd wel bij twee een gebrek te vinden is.

[Terri]

Serieus? Waarom?

ik quote: denk je het daar te horen...

Dat is toch een terechte vraag die je krijgt? Of mag die ook al niet meer gesteld worden?

Vertrekkers a la Helma zijn zeldzaam, ik ken ze meer van het kaliber uit de post van wfloor. Een plaatselijke PKN dominee zei eens bijna exact hetzelfde.

En nee, ik ben geen hartenkenner, maar de uiterlijke veranderingen zijn toch wel veelzeggend.

En natuurlijk zijn er ook anderen, vertrekkers waar pijn zit om wat voor reden dan ook, iedereen over 1 kam scheren is ook weer niet nodig.

Vertrekkers als Helma zijn niet zeldzaam. Je hoort ze alleen niet. Ook niet hier op het forum.

De ervaringen en opmerkingen die Helma heeft gehoord zijn helaas niet zeldzaam. Maar dat wordt door de 'stillen' vaak zwijgend en met pijn aangehoord.

Dank je wel.
Wat vertrekkers meegemaakt hebben en wat er een verdriet achter vertrek schuilt, kan vaak niet op een 'goede' manier besproken worden.
Dus inderdaad is zwijgen het beste.

[Herman]

Gemene deler is het grote eigen gelijk

Hoewel ik niet wil generaliseren is dat wel een beetje typisch voor zowel vertrekkers als blijvers en dat lijkt me wel cultureel bepaald door de kerk- en waarheidsvisie van de Gergem. Maar neem dit inzicht aub niet al te zwaar op.

[refo]

Als dat zo is, mogen degenen die hier altijd maar weer een zuur plasje komen doen over de (leiding van) de Gereformeerde Gemeenten - en impliciet komen melden dat zijzelf gelijk hadden en houden in hun visie - het zich best eens aantrekken dat zij zo beeldbepalend zijn voor vertrekkers. Net als wfloor ken ik ze buiten het forum ook. Gemene deler is het grote eigen gelijk en het graag spuwen in het oude nest. Hun houding gaat ten koste van mensen die in ootmoed en stilte de weg van vertrek kozen, misschien wel beseffend dat waar er twee het oneens zijn, er altijd wel bij twee een gebrek te vinden is.

Ik vind bovenstaande dan ook weer een zuur plasje.

Een gemeente kan ook van kleur verschieten. Dan word je lid onder ds A. Vervolgens vertrekt die, dan krijg je ds B. Daardoor treden een paar ouderlingen af en komen er nieuwe, meer naar de smaak van ds B. (Echt kiezen kun je namelijk nooit). Na een jaar of tien zit je in een gemeente waar je niet voor gekozen hebt.
Dan kun je ook niet spreken over 'spuwen in het oude nest'. Dat is er niet meer, dus je kunt er ook niet in spuwen, alleen nog maar naar verlangen.
Je laatste zin is speculatie. Je weet niets van stille mensen en wat ze denken is helemaal onbekend.

[Job]

Dank je wel.
Wat vertrekkers meegemaakt hebben en wat er een verdriet achter vertrek schuilt, kan vaak niet op een 'goede' manier besproken worden.
Dus inderdaad is zwijgen het beste.

Ik wil daar echt wel oog voor hebben. Het is duidelijk dat het niet 'zomaar' gaat. Maar ik heb in het algemeen (niet specifiek bij jou) toch een hekel aan de eenzijdigheid in woordkeuze vaak: het is voor ons verdrietig, wij hebben veel meegemaakt.

Ja, dat geloof ik. Daar wil ik oog voor hebben.

Maar er is ook een andere kant. Men is zelden enkel slachtoffer. Om het maar heel praktisch te nemen: als je het ene jaar een kindje ten doop houdt en twee jaar later met de Bijbel in de hand meent te mogen vertrekken, dan blijft toch staan dat je als vertrekker een eed verbreekt die je nog maar twee jaar daarvoor aflegde. Ongeveinsdelijk gezworen voor Gods aangezicht en voor de gemeente dat je o.a. de leer "die alhier geleerd wordt" houdt voor de enige en zuivere leer der zaligheid. Het gebeurt volop.

Als vertrekker ben je daarin beslist niet lijdelijk.

[J.C. Philpot]

Ik ken redelijk wat voorbeelden van "rechts erin, links eruit". Die groep is niet te verwaarlozen waarschijnlijk. Maar ik ken ook voorbeelden van mensen die beschadigd zijn, en het lidmaatschap thuisgestuurd kregen. En andere vertrekkers die hier integer mee omgingen.

En soms hangt de vlag er een aantal jaren later heel anders bij. Ieder geval is uniek.

Ik zie dus het nut van generaliseren niet in. Voor elke classificatie zijn wel voorbeelden aan te dragen.