Terri schreef:

Mara schreef:

Dit is een boek dat je rustig, in gedeeltes moet lezen.

Door de reacties van DDD en Ad Anker ben ik even gaan 'neuzen' .
Ik was juist positief verrast, vond dit stukje heel aansprekend:



“Als het geloof leeft, zal het steeds weer gewond raken, blootstaan aan crises en soms zelfs ‘gedood’ worden. Er zijn momenten waarop ons geloof afsterft – om weer te worden opgewekt. Alleen het gewonde geloof kan genezen. Ik vrees dat een geloof dat niet door de nacht van het kruis is heengegaan en niet in het hart is getroffen, daartoe niet in staat is. Een geloof dat nooit blind is geworden, dat nooit de duisternis heeft ervaren, zal vrijwel niet in staat zijn hen te helpen die niet hebben gezien en die niet zien. Pas het ‘niet-zien’, het eerlijke en nederig erkende niet-zien, baant de weg voor het geloof. Het is de opgave van het geloof om te volharden in dit niet-zien.”

Charles schreef:'Samen genieten' van Piet Wagenaar e.a. 2ehands op de kop getikt door mn vrouw. Ik herinnerde me vaag dat er jaren geleden gedoe was over dat boek. Het oude draadje daarover doorgenomen, man wat een kouwe drukte. Heel goed en heerlijk nuchter boek. Alle echtparen van harte aanbevolen!

Terri schreef:
“Als het geloof leeft, zal het steeds weer gewond raken, blootstaan aan crises en soms zelfs ‘gedood’ worden. Er zijn momenten waarop ons geloof afsterft – om weer te worden opgewekt. Alleen het gewonde geloof kan genezen. Ik vrees dat een geloof dat niet door de nacht van het kruis is heengegaan en niet in het hart is getroffen, daartoe niet in staat is. Een geloof dat nooit blind is geworden, dat nooit de duisternis heeft ervaren, zal vrijwel niet in staat zijn hen te helpen die niet hebben gezien en die niet zien. Pas het ‘niet-zien’, het eerlijke en nederig erkende niet-zien, baant de weg voor het geloof. Het is de opgave van het geloof om te volharden in dit niet-zien.”

Panny schreef:

Panny schreef:Louis Couperus: De boeken der kleine zielen.

Leest lekker weg voor een boek van iets meer dan 100 jaar oud

Mooie taal toch (soms wel een beetje te):

Zij zetten zich en Henri deed zich geweld, sprak gewoon, over Driebergen.
Zo vol was het verleden tussen hen, dat het scheen of zij nooit elkaar over die hindernis zouden naderen.
Zo vele woorden waren er niet gezegd, die gezegd hadden moeten zijn, om te kunnen zwijgen in harmonie, dat het zwijgen een marteling was, en zo vele jaren waren er gestapeld tussen die ouders en die kinderen, dat het ondoenlijk scheen elkaar nu te bereiken met woorden.
De woorden vielen vreemd, in het sombere vertrek, dat uitzag op de maartse tuin en de weg, wegwazend in vage misten. Zij vielen, als dingen, de woorden vreemd, als harde, ronde dingen, als dingen van materie, en als knikkers botsten zij op elkaar. hotsend...
Het was het pijnlijke praten over onverschillige dingen, dat bijna onmogelijk was. Want telkens rolden de woorden tegen wat pijnlijk aanvoelde uit het verleden en er waren geen onverschillige dingen.
Toen Henri zei, dat Driebergen zo veranderd was duidde hij op zijn afwezigheid van jaren. Toen Constance even over Brussel iets zei, duidde zij op hun jarenlang verblijf daar, in welke jaren haar schoonouders haar niet hadden willen zien, als een schande.
Toen zij spraken over Addy's kleine-kindjes-jaren, was het, of zij beiden, vader, moeder, de grootouders iets verweten. Er waren geen onverschillige dingen en het was een wanhopige somberheid tussen die oude mensen en dat kind, omdat zij het kind niet bereiken konden, over hun zoon en hun schoondochter heen...
Buiten stak de wind huilend op, de zware, grauwe wolken rolden aan als een stoom van vocht en de regen kletste neer. Henri had juist zijn vader willen verzoeken met hem in de tuin te gaan, om te zien, of hij het er nog herkende. Maar de kletsregen nu weerhield hem en hij zag altijd de tranen van zijn moeder... In stilte verweet hij die aan zijn vrouw.
Tussen hun aller zielen was het verleden opgestapeld als tot een muur.

Mannetje schreef:

Charles schreef:'Samen genieten' van Piet Wagenaar e.a. 2ehands op de kop getikt door mn vrouw. Ik herinnerde me vaag dat er jaren geleden gedoe was over dat boek. Het oude draadje daarover doorgenomen, man wat een kouwe drukte. Heel goed en heerlijk nuchter boek. Alle echtparen van harte aanbevolen!

Is het een eerste of tweede druk? Dat schijnt een verschil te zijn.
Al heb ik het boek niet gelezen trouwens, het is maar wat ik er over hoorde.

FlyingEagle schreef:God leren kennen. J.I. Packer

Johannes S schreef:

FlyingEagle schreef:God leren kennen. J.I. Packer

Dat is echt belangrijk, God kennen.

'En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt' (Joh.17:3)