Vervolgde schreef:Mijn vragen hadden niet direct betrekking op het spreken van en door God. Mijn vragen hadden meer betrekking op het gebruik van taal door de mens.

O, maar het spreken van God biedt veel meer stof dan dat van de mens.

"Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één;
Hun keel is een geopend graf; met hun tongen plegen zij bedrog; slangenvenijn is onder hun lippen;
Welker mond vol is van vervloeking en bitterheid."

Adagio schreef:

Vervolgde schreef:Mijn vragen hadden niet direct betrekking op het spreken van en door God. Mijn vragen hadden meer betrekking op het gebruik van taal door de mens.

O, maar het spreken van God biedt veel meer stof dan dat van de mens.

"Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één;
Hun keel is een geopend graf; met hun tongen plegen zij bedrog; slangenvenijn is onder hun lippen;
Welker mond vol is van vervloeking en bitterheid."

Het is volkomen waar wat je naar voren brengt. Maar maakt dat overbodig om te onderzoeken welke gaven God ons in de schepping gegeven heeft? En voor mij behoort de taal daar ook bij.
En dat taal belangrijk is blijkt wel uit de discussie over het wel of niet herzien van de SV.

Wij zijn voor zuiverheid en nauwkeurigheid. Maar wat doen we met onze taal? Dan wordt geroepen om welwillendheid, om begrip (je begrijpt me wel). De onderscheiding in begrippen hoeft niet meer zo precies. In toenemende mate worden begrippen als synoniem gezien. Feitelijk neemt daarmee de effectieve woordenschat van een taal af. Hoe relevant blijft dan een discussie over de nauwkeurigheid van een Bijbelvertaling? De taalverarming haalt die discussie in! Belangrijke vraag is dan of die taalverarming zo erg is en wat is de oorzaak daarvan?

Taal is een instrument om ons denken met anderen te delen. Zo heeft taal een duidelijk bindende functie voor ons met onze omgeving, met ons verleden. We spreken dezelfde taal. In die taal zijn onze waarden en normen uitgedrukt. Maar wat nu als we niet meer dezelfde taal spreken? Wat als we een andere vertaling willen? Geeft dat dan uitdrukking aan de behoefte om andere woorden te gebruiken of is dat een uiting van de behoefte naar andere waarden en normen?
Waar we dezelfde taal spreken leidt dat tot gemeenschapsvorming, hoe sta ik dan in een maatschappij die multicultureel is? Een maatschappij waar door de mondialisering de grenzen steeds meer vervagen? Is het dan geen probleem: hoe blijf ik dezelfde taal spreken als mijn medeburger? Zijn dan waarden en normen niet meer dan een keuzepakket dat iedereen naar eigen inzicht samenstelt? Welke taal spreek ik?

Taal heeft dus ook te maken heeft met onze identiteit en wortelt zich in onze cultuur. De hedendaagse cultuur individualiseert en richt zich op het behalen van ‘succes’. Zonder succes is men afgeschreven als ‘loser’. Wat voor taal geeft een dergelijke cultuur? Of heeft die cultuur genoeg aan plaatjes, aan beeld? Geeft een dergelijke cultuur niet een activistische taal? De behoefte aan directe verwoording en het afwijzen van de lijdende vorm spreekt dan boekdelen. Hoe verdraagt de taal van de hedendaagse cultuur zich met de boodschap van lijdzaamheid? Geeft dat niet automatisch een botsing en een niet-begrijpen? Ligt dat dan aan de taal of aan de cultuur? Ligt het aan de cultuur, wat moet ik dan met al die herzieningen en hertalingen?

Taal geeft het instrument om onze gewaarworden van de realiteit te verwoorden. Wij mensen doen dat op een zintuigelijke wijze. De taal sluit aan bij onze zintuigelijke waarneming. Het woord 'taalkleed' bewijst al op die zintuigelijke kant. Maar wat moet ik met de zo gevormde taal, als de oriëntatie op de realiteit niet langer alleen kan berusten op de zintuigelijke waarneming? In deze gedigitaliseerde wereld volstaat een oriëntatie op basis van tijd, ruimte, causaliteit niet langer. De taal die ik van mijn ouders heb meegekregen geeft niet langer de inhouden weer die ik in het leven tegenkom. Mijn taal schiet tekort. Wat dan, hoe los ik dat op? Is dan de roep om bijv. een nieuwe Bijbelvertaling niet het uitdrukking geven aan een heel ander probleem?

Kortom: als ik zeg voor mijn Nederlandse taal te zijn, wat spreek ik dan uit, wat ligt in mijn taal besloten?

Een taalvraagje over het woord "vanaf". Als bijvoorbeeld in deze zin: vanaf donderdag is de winkel gesloten.
Ik lees dat altijd als: de eerste dag dat de winkel dicht is, is dus op vrijdag.
Maar officieel betekent het dat donderdag de eerste dag is dat de winkel dicht is.

Ben ik de enige die dat onwillekeurig verkeerd opvat? Of is dat een algemeen iets?

Dodo schreef:Een taalvraagje over het woord "vanaf". Als bijvoorbeeld in deze zin: vanaf donderdag is de winkel gesloten.
Ik lees dat altijd als: de eerste dag dat de winkel dicht is, is dus op vrijdag.
Maar officieel betekent het dat donderdag de eerste dag is dat de winkel dicht is.
Ben ik de enige die dat onwillekeurig verkeerd opvat? Of is dat een algemeen iets?

Ik vind het wel verwarrend moet ik zeggen. Beter is om te zeggen: na donderdag zijn wij gesloten.

Het blijkt ook vaak dat, terwijl je zit te formuleren in je hoofd, het anders overkomt bij de ander.
Dat gebeurt vaak in de app.
Je wilt het dan kort houden en prompt ontstaat er een misverstand.

Ik zou zeker niet op donderdag gaan, in zo'n geval.

DDD schreef:Ik zou zeker niet op donderdag gaan, in zo'n geval.

We zijn tot donderdag gesloten, zijn we dan tot en met woensdag gesloten?

samanthi schreef:

DDD schreef:Ik zou zeker niet op donderdag gaan, in zo'n geval.

We zijn tot donderdag gesloten, zijn we dan tot en met woensdag gesloten?

Ik dacht van wel, anders staat er: we zijn t/m donderdag gesloten. Sowieso duidelijker.

samanthi schreef:

DDD schreef:Ik zou zeker niet op donderdag gaan, in zo'n geval.

We zijn tot donderdag gesloten, zijn we dan tot en met woensdag gesloten?

Precies. Dat gebruik ik altijd bij een afwezigheidsmelding. Dan lieg je niet maar mensen nemen toch graag het zekere voor het onzekere.

Vanaf 18 jaar mag je alcohol nuttigen. Hiermee wordt niet bedoeld 19 jaar.

Ik kan me nog herinneren dat er gezegd werd dat een stelletje mochten trouwen.
Er werd bedoeld dat ze moesten trouwen.
Dit komt misschien alleen in provincie Zeeland voor.

Bij vanaf telt de genoemde grens mee, anders moet je na gebruiken.
Hetzelfde geldt voor tot en met en tot, al gaat dat met tot vaak mis.
Dat is ook weer afhankelijk van de context, bedenk ik ineens.

Tot je achttiende mag je geen drank kopen.
Tot de achttiende is onze winkel gesloten.

Rare taal, dat Nederlands.

CvdW schreef:Vanaf 18 jaar mag je alcohol nuttigen. Hiermee wordt niet bedoeld 19 jaar.

18 jaar en 1 dag is ook vanaf 18.

Voluit zou je moeten zeggen:
vanaf die tijd... van die tijd af... van dat jaar af...
beginnende bij die dag, tijd...

CvdW schreef:Vanaf 18 jaar mag je alcohol nuttigen. Hiermee wordt niet bedoeld 19 jaar.

Ik kan me nog herinneren dat er gezegd werd dat een stelletje mochten trouwen.
Er werd bedoeld dat ze moesten trouwen.
Dit komt misschien alleen in provincie Zeeland voor.

Wie heeft er bedacht om een bruidspaar als 'stelletje ' aan te duiden?

Dodo schreef:Een taalvraagje over het woord "vanaf". Als bijvoorbeeld in deze zin: vanaf donderdag is de winkel gesloten.
Ik lees dat altijd als: de eerste dag dat de winkel dicht is, is dus op vrijdag.
Maar officieel betekent het dat donderdag de eerste dag is dat de winkel dicht is.

Ben ik de enige die dat onwillekeurig verkeerd opvat? Of is dat een algemeen iets?

Ik zou dit opvatten dat donderdag de eerste gesloten dag is en niet vrijdag.

CvdW schreef:Vanaf 18 jaar mag je alcohol nuttigen. Hiermee wordt niet bedoeld 19 jaar.

Ik kan me nog herinneren dat er gezegd werd dat een stelletje mochten trouwen.
Er werd bedoeld dat ze moesten trouwen.
Dit komt misschien alleen in provincie Zeeland voor.

Ik vind 'moeten trouwen' ook een hele rare uitdrukking. Alsof iemand een pistool op je hoofd zet voordat het ja-woord gegeven wordt. Helemaal als de relatie nog vrij kort/pril is, kan ik niet begrijpen dat aangedrongen wordt op een huwelijk ( maar dat is een andere discussie)