Zonnebloem schreef: Dat kan toch ook als je Bijbelstudie doet of als je thuis iets leest uit een boek? Of een preek luistert via internet?

Eilander spreekt over meest gebruikelijk. En dan is de plaats waar de gemeente samenkomt de plek waar de Geest bijzonder werken wil. Uiteraard kan het ook door het lezen van Gods Woord thuis. Zeker!

Ad Anker schreef:

Zonnebloem schreef: Dat kan toch ook als je Bijbelstudie doet of als je thuis iets leest uit een boek? Of een preek luistert via internet?

Eilander spreekt over meest gebruikelijk. En dan is de plaats waar de gemeente samenkomt de plek waar de Geest bijzonder werken wil. Uiteraard kan het ook door het lezen van Gods Woord thuis. Zeker!

Ja, anders is er alleen op zondag een kans om een ontmoeting met Hem.

Ad Anker schreef:Dank voor deze reacties, evenals JCRyle. Het zijn ook wel vragen die ik stel... Toch zijn er velen van Gods volk die betuigen dat ze niet zover komen als wat Posthoorn schrijft. Mijn vraag is dan: is dat een gevolg van prediking en opvoeding? En wat is daar dan mis mee?

Dat is ook een vraag die mij al sinds lang bezighoudt. En dit probleem is niet iets van deze tijd, dat was er ook in het verleden al. Ik weet niet wat de oorzaak daarvan is en ik weet ook niet goed wat nu de staat van deze mensen is: zijn ze behouden of niet?

Wat wordt er met een onwijs volk bedoeld. dat in de kindergeboorte blijft staan?
Ik vraag het mezelf af. Ik probeer het zelf te onderzoeken.

Ad Anker schreef:

eilander schreef:

Posthoorn schreef:

Ad Anker schreef:Is de openbaring van Christus een moment zoals Paulus beleefde? Of is het een moment dat in de prediking op Christus gewezen wordt en je in je hart weet: ik heb het zelf uit Zijn mond gehoord? Of...? Ik hoop dat er hier zijn die dáár iets over willen zeggen.

Ja, het is een moment. Anders dan Paulus beleefde, want dat was een lichamelijke openbaring. Als ons oog geopend wordt voor het Evangelie, als het heilgeheim ons verklaard wordt, dat God in Christus een verzoend God is, dát is pas echt de openbaring van Christus aan het hart. Dan heeft men immers 'de vaste grond gevonden, waarin ons anker eeuwig hecht'?
En dan voor eens en voor altijd verzekerd? Dát ligt verschillend. Maar toch ligt er iets in het hart dat er nooit meer uit kan gaan.

Eens. Ik zou dus zeggen dat het meest gebruikelijke is dat het een moment is in de prediking waarop de Heilige Geest het Woord zodanig in het hart indrukt dat er op dat moment (1) geen twijfel mogelijk is en (2) het je diep verootmoedigt: wat, voor zo iemand als ik?
Ik heb het al vaker gezegd: dan zou je na de dienst de preekstoel wel op willen en zeggen: mensen, dan kan het voor jullie allemaal!!

Dank voor deze reacties, evenals JCRyle. Het zijn ook wel vragen die ik stel... Toch zijn er velen van Gods volk die betuigen dat ze niet zover komen als wat Posthoorn schrijft. Mijn vraag is dan: is dat een gevolg van prediking en opvoeding? En wat is daar dan mis mee?

Als je geloofd maar niet weet in wie je geloofd, dan klopt er volgens mij iets fundamenteel iets niet.
Ik sta op dit punt bekend als zeer strikt en dat blijf ik, wel ik herhalen dat geloven niet direct alles weten en kennen, maar zonder Christuskennis is er geen geloof.
Als mensen weinig kennis hebben van de rijkdom van Gods genade, zullen ze ook klein van God denken, dat is tot schande van henzelf en heeft zijn invloed op loven en dankbaarheid naar God in Christus.

Posthoorn schreef:

Ad Anker schreef:Dank voor deze reacties, evenals JCRyle. Het zijn ook wel vragen die ik stel... Toch zijn er velen van Gods volk die betuigen dat ze niet zover komen als wat Posthoorn schrijft. Mijn vraag is dan: is dat een gevolg van prediking en opvoeding? En wat is daar dan mis mee?

Dat is ook een vraag die mij al sinds lang bezighoudt. En dit probleem is niet iets van deze tijd, dat was er ook in het verleden al. Ik weet niet wat de oorzaak daarvan is en ik weet ook niet goed wat nu de staat van deze mensen is: zijn ze behouden of niet?

Om met je laatste vraag te beginnen, dat weten we niet. Ik denk ook dat we dergelijke vragen moeten laten liggen en het aan de Heere overlaten. Het is naar de Schrift om mensen te wijzen op de noodzaak van kennis aan Christus. En daarmee doel ik op het moment dat de zondaar de vrijspraak mag horen door de Heere. Dat wil de Heere werken, dat belooft Hij. Een ontdekte zondaar die een betrekking heeft op Christus mag geen rust gegeven worden, voordat de Christus Zich geopenbaard heeft als Zaligmaker. Met minder kan een mens niet toe. Die scherpte mag nooit weggeredeneerd worden.

Wat de oorzaak is van weinig doorbrekend werk weet ik ook niet. Zou het gebrek zijn aan kennis van de Schrift en gebrek aan geestelijke leiding in de prediking? Worden mensen geleid tot Christus? Dat vraag ik mij af.

Ad Anker schreef:

eilander schreef:

Posthoorn schreef:

Ad Anker schreef:Is de openbaring van Christus een moment zoals Paulus beleefde? Of is het een moment dat in de prediking op Christus gewezen wordt en je in je hart weet: ik heb het zelf uit Zijn mond gehoord? Of...? Ik hoop dat er hier zijn die dáár iets over willen zeggen.

Ja, het is een moment. Anders dan Paulus beleefde, want dat was een lichamelijke openbaring. Als ons oog geopend wordt voor het Evangelie, als het heilgeheim ons verklaard wordt, dat God in Christus een verzoend God is, dát is pas echt de openbaring van Christus aan het hart. Dan heeft men immers 'de vaste grond gevonden, waarin ons anker eeuwig hecht'?
En dan voor eens en voor altijd verzekerd? Dát ligt verschillend. Maar toch ligt er iets in het hart dat er nooit meer uit kan gaan.

Eens. Ik zou dus zeggen dat het meest gebruikelijke is dat het een moment is in de prediking waarop de Heilige Geest het Woord zodanig in het hart indrukt dat er op dat moment (1) geen twijfel mogelijk is en (2) het je diep verootmoedigt: wat, voor zo iemand als ik?
Ik heb het al vaker gezegd: dan zou je na de dienst de preekstoel wel op willen en zeggen: mensen, dan kan het voor jullie allemaal!!

Dank voor deze reacties, evenals JCRyle. Het zijn ook wel vragen die ik stel... Toch zijn er velen van Gods volk die betuigen dat ze niet zover komen als wat Posthoorn schrijft. Mijn vraag is dan: is dat een gevolg van prediking en opvoeding? En wat is daar dan mis mee?

Bedoel je dat ze de zekerheid missen en twijfelen of het wel echt is?

Nasrani schreef: Bedoel je dat ze de zekerheid missen en twijfelen of het wel echt is?

Ik bedoel het eerste. Als je deze twee al kan onderscheiden.

-DIA- schreef:Wat wordt er met een onwijs volk bedoeld. dat in de kindergeboorte blijft staan?
Ik vraag het mezelf af. Ik probeer het zelf te onderzoeken.

Beeldspraak voor een kind wat zo dom is dat hij niet geboren wil worden?

Ad Anker schreef:

Nasrani schreef: Bedoel je dat ze de zekerheid missen en twijfelen of het wel echt is?

Ik bedoel het eerste. Als je deze twee al kan onderscheiden.

Zekerheid waarvan vraag ik me af

samanthi schreef:

-DIA- schreef:Wat wordt er met een onwijs volk bedoeld. dat in de kindergeboorte blijft staan?
Ik vraag het mezelf af. Ik probeer het zelf te onderzoeken.

Beeldspraak voor een kind wat zo dom is dat hij niet geboren wil worden?

Neem dan even de tijd het door DIA geposte stuk van ds. Mallan te lezen in de andere topic. Ik vind deze toon niet goed, Samanthi.

Ad Anker schreef:

samanthi schreef:

-DIA- schreef:Wat wordt er met een onwijs volk bedoeld. dat in de kindergeboorte blijft staan?
Ik vraag het mezelf af. Ik probeer het zelf te onderzoeken.

Beeldspraak voor een kind wat zo dom is dat hij niet geboren wil worden?

Neem dan even de tijd het door DIA geposte stuk van ds. Mallan te lezen in de andere topic. Ik vind deze toon niet goed, Samanthi.

Ik denk écht dat het zo is hoor, lees de rest van hoofdstuk maar!

samanthi schreef:

Ad Anker schreef:

samanthi schreef:

-DIA- schreef:Wat wordt er met een onwijs volk bedoeld. dat in de kindergeboorte blijft staan?
Ik vraag het mezelf af. Ik probeer het zelf te onderzoeken.

Beeldspraak voor een kind wat zo dom is dat hij niet geboren wil worden?

Neem dan even de tijd het door DIA geposte stuk van ds. Mallan te lezen in de andere topic. Ik vind deze toon niet goed, Samanthi.

Ik denk écht dat het zo is hoor, lees de rest van hoofdstuk maar!

kijk met KT
13 41Smarten ener barende vrouw zullen hem aankomen; hij is een onwijs 42kind; 43want anders zou hij geen tijd in de kindergeboorte blijven staan.


41 Dat is, zeer grote nood en bangheid, als elders dikwijls.
42 Dat is, als een zeer onvernuftig of verkeerd, mismaakt kind, dat tot de geboorte niet arbeidt, en zichzelven (om zo te spreken) in den weg is.
43 Of aldus: want hij staat niet tijdig, of te rechter tijd in de voortbreking der kinderen, dat is, baarmoeder of arbeid tot de geboorte. Vgl. 2 Kon. 19:3, en zie de aant. aldaar. Sommigen verstaan het van den stoel waar de barende vrouw op zit. De zin is, dat Efraïm, in plaats dat hij intijds zijn nakende verderf door boetvaardigheid zou voorkomen, zo blijft hij, tegen alle vermaningen, waarschuwingen en dreigementen, in zijn boosheid en onboetvaardigheid steken, gelijk een kind in de geboorte, dat zichzelven en zijn moeder om hals brengt, waar toch de kleinste onvernuftige creaturen het gevaar in dezen door natuurlijk ingeven weten te ontgaan.

Ad Anker schreef: Dank voor deze reacties, evenals JCRyle. Het zijn ook wel vragen die ik stel... Toch zijn er velen van Gods volk die betuigen dat ze niet zover komen als wat Posthoorn schrijft. Mijn vraag is dan: is dat een gevolg van prediking en opvoeding? En wat is daar dan mis mee?

Kan het zijn dat sommigen deze weldaad ontvingen, maar het er niet voor durven houden, en diengevolge zoeken naar iets wat ze al hebben?

Ad Anker schreef:

Nasrani schreef: Bedoel je dat ze de zekerheid missen en twijfelen of het wel echt is?

Ik bedoel het eerste. Als je deze twee al kan onderscheiden.

Zoals @J.C. Philpot schrijft, dat het kan zijn dat ze het al wel ontvangen hebben, maar het er niet voor durven houden. Ik denk dat zo iets regelmatig voorkomt, zeker ook door invloed van de omgeving. Kijk maar naar bijvoorbeeld Refoweb waar er daar vragen over gesteld worden. Uiteindelijk zou dat zeker kunnen komen door prediking en opvoeding. Zeker als de onzekerheid tot norm wordt verheven.