Johann Gottfried Walther schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:

WimA schreef:
Ik heb hier voor me een boekje van Ralph Venning, "Leren op de school van Christus". Dit geschrift is ergens voor 1673 gemaakt. Dus de veel gemaakte opmerking dat het voor 1800 nergens zo werd uitgelegd klopt niet.. Bovendien was deze Ralph Venning een puriteinse prediker. Hij maakt ook heel duidelijk een onderscheid tussen "zuigelingen" en " kinderen".

Dat boek ken ik ja, alleen heb ik het niet. Kun je er dan ook eens (kort) bij vertellen wat Ds. Venning verstaat onder: zuigelingen en kinderen?

Want je kan wel menen ergens standen in het genade leven tegen te komen bij een oudvader, maar daarom hoeft het nog niet over hetzelfde te gaan.

Tolle lege

Johann Gottfried Walther schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:

WimA schreef:
Ik heb hier voor me een boekje van Ralph Venning, "Leren op de school van Christus". Dit geschrift is ergens voor 1673 gemaakt. Dus de veel gemaakte opmerking dat het voor 1800 nergens zo werd uitgelegd klopt niet.. Bovendien was deze Ralph Venning een puriteinse prediker. Hij maakt ook heel duidelijk een onderscheid tussen "zuigelingen" en " kinderen".

Dat boek ken ik ja, alleen heb ik het niet. Kun je er dan ook eens (kort) bij vertellen wat Ds. Venning verstaat onder: zuigelingen en kinderen?

Want je kan wel menen ergens standen in het genade leven tegen te komen bij een oudvader, maar daarom hoeft het nog niet over hetzelfde te gaan.

Blijkbaar was Venning destijds een eenling in die dingen en is er na die tijd (tot 1800) niet meer zo gesproken.
Is het boek niet eerder in het Nederlands verschenen?

WimA schreef:

Zonderling schreef:

Bona Fide schreef:

Zonderling schreef:Overigens: ook eens met het stukje van Huntington.

Nog even terugkomend op deze opmerking. Deze verbaasde mij wel van Zonderling, maar mogelijk heb ik hem niet goed begrepen. De laatste zin uit het geciteerde stukje luidde namelijk:

Huntington schreef:wanneer niets dan zonde en dood gezien wordt en niets dan Christus gemist wordt, … dán, ja dan mogen wij naar het oordeel der liefde en ook der waarheid besluiten, dat zulke zielen onder de beloofde beademing van de Geest des levens zijn.

Gezien de vetgedrukte gedeelten had ik dat van Zonderling dus niet verwacht.

Door een tweetal mensen ben ik hierop bevraagd, dus ik wil hier toch op reageren.

Ja, ik begrijp inderdaad deze opmerking aan mijn adres. Eerlijk gezegd had ik ook wel enige aarzeling bij dit gedeelte van Huntington. Waarom ik echter toch zo reageerde op het stukje van Huntington zoals ik gereageerd heb, is omdat ik nimmer zou willen ontkennen dat de Heilige Geest voorbereidend werkt in de zondaren en dat ook dan reeds een zekere droefheid of heimwee naar God, naar Christus gewerkt wordt. Dit werk kan of zal achteraf blijken te zijn een werk met een zaligmakende uitkomst. Maar zonder deze uitkomst, zonder geloof, zonder vereniging met Christus in en door dit geloof kan en mag een mens daar nooit op rusten en mag daar ook nooit de term 'levendgemaakte ziel' opgeplakt worden (iets wat je ook totaal niet zult vinden in de Reformatie, belijdenisgeschriften, kanttekeningen, enz. tot de 18e eeuw toe).

Daarom distantieer ik mij ook van de stelling dat in de Heidelbergse Catechismus de ellendekennis beschreven wordt van een levendgemaakte zondaar. Lees dan eens wat Ursinus schrijft, lees eens wat Olevianus schrijft in hun werken, zelfs in hun eigen verklaringen van de Heidelbergse Catechismus!

Ik heb hier voor me een boekje van Ralph Venning, "Leren op de school van Christus". Dit geschrift is ergens voor 1673 gemaakt. Dus de veel gemaakte opmerking dat het voor 1800 nergens zo werd uitgelegd klopt niet.. Bovendien was deze Ralph Venning een puriteinse prediker. Hij maakt ook heel duidelijk een onderscheid tussen "zuigelingen" en " kinderen".

Dat 'standen in het genadeleven' zo expliciet worden gekoppeld aan de heilsorde en in het bijzonder aan het 'beleven' ervan is toch wel een tamelijk recente lijn. Dat er voor 1800 over kinderen en zuigelingen gesproken wordt, lijkt me nogal wiedes aangezien het een bijbels onderscheid is.

Recensie van het boek van Ralph Venning : Leren op de school van Christus

RD schreef:Ze zitten allen op de school van Christus: de heiligen, Gods kinderen. Maar niet allemaal in dezelfde klas, er is verscheidenheid. Sommigen groeien sneller dan anderen. Dat verschil zit niet in de genade, maar in de gaven.

Dat is de grondtoon van ”Leren op de school van Christus” van de puritein Ralph Venning (1621-1674). De auteur was een van de ongeveer 2000 non-conformisten die in het jaar 1662 uit de Anglicaanse Kerk werden gezet. Hij beschrijft in het boek vier standen die verband houden met de groei in het geestelijk leven: zuigelingen, kinderen, jongelingen en vaders. De inhoud is met name gebaseerd op de Bijbelteksten 1 Joh. 2:12, 1 Kor. 3:1 en 2 en Hebr. 5:12-14.

Zuigelingen

Onder zuigelingen verstaat Venning kinderen van God die, al zijn ze wedergeboren, er de zekerheid niet van hebben. Ze ervaren dat de Heere goedertieren is en verlangen naar de onvervalste melk van het Woord. Ze drinken melk door het gehoorzamen van de beginselen van de leer van Christus. Het ontbreekt hun slechts aan duidelijk bewijs van het geloof. Ze bezitten dus wel genade, maar die is heel zwak. Het sterrenlicht van hun genade is voor de zuigelingen niet helder genoeg om er hun weg bij te vinden. Ze hebben een bepaalde mate van leven, licht en kracht, maar nog niet de verzekering. Ze dienen God meer als slaven dan als kinderen. Ze zijn wel op de weg, maar moeten wel tempo houden en niet lui zijn.

Kinderen hebben als belangrijkste kenmerk de zekerheid die ze bezitten van Gods liefde, omdat ze Hem gekend hebben als Vader. Ze weten niet alleen dat God een Vader is, ze kennen Hem door verborgen omgang, in gemeenschap en overtuiging. Ze komen tot deze kennis door de werking en het getuigenis van de Geest. Dat getuigenis is helder, zeker en krachtig. Daarbij schiet al de welsprekendheid van de wereld tekort om de zoetheid van deze honing te laten smaken. De Geest van God geeft getuigenis dat men een kind van God is, niet op grond van werken en eigen gerechtigheid, maar op grond van de verlossing die in Christus Jezus is. De kinderen worden aangespoord niet hoogmoedig te zijn, de Zoon van Gods liefde en Christus’ gerechtigheid niet te verachten, de Geest niet te bedroeven, de hemelse Vader te eren en het Woord van God in hen te laten wonen.

Uitgelezen jongelingen

De schrijver vat het woord voor jongeling op in militaire betekenis. De tekst 1 Joh. 2:13 parafraseert hij dan zo: Ik schrijf aan u, soldaten, strijders, overwinnaars. Jongelingen zijn sterke mannen omdat ze met de boze gevochten hebben en hem hadden overwonnen. De zuigelingen zouden kunnen doorgaan voor gewone soldaten, maar dit zijn de goede soldaten van Christus Jezus, uitgelezen jongelingen, omdat ze sterk zijn in de genade. De bron ervan ligt in de Heere en in de sterkte van Zijn macht, hun kracht is gelegen in het geloof, dat wereldoverwinnend is. Het zwaard waardoor ze overwinnen is het Woord van God. Jongelingen overwinnen door recht en macht, door werk en zwaard, in de rechtbank en op het slagveld. Waar geloof is daar is God, daar is een kracht waar niemand het van kan winnen. Want dat geloof ziet de overwinning al van verre, zoals de arend zijn prooi ziet.

De vaders worden gekenmerkt door zowel leeftijd als vorderingen. Ze zijn de oudsten in Israël, die de goede weg bewandelen. Ze zijn vervuld met vruchten van de gerechtigheid, de kroon van hun heerlijkheid. Het Woord van God werkt rijk in hen, in alle wijsheid en geestelijk verstand.

Gods oogst

Een kritische noot is dat de meeste aandacht uitgaat naar zuigelingen (de helft van het boek), terwijl vaders in de genade het met minder dan twee pagina’s moeten doen. Maar dat doet aan de waarde van het boek niet af. Het geeft op heldere en levendige wijze geestelijk onderwijs en pastorale leiding, met een veelheid aan gegevens uit de Bijbel. En al is het geen boek voor een theologisch debat, het geeft wel een heilzame en noodzakelijke correctie als het gaat om de zaak waar het deze puritein om te doen is, te weten het gebouwd worden in het allerheiligst christelijk geloof en daarin toe te nemen. Want zoals niemand van Gods uitverkorenen zal sterven voordat hij bekeerd is, zo zal ook geen bekeerde sterven voordat hij als een bos gerijpte korenaren klaar is voor Gods oogst.

Aangezien ik dit boek momenteel aan het lezen ben, toch even een reactie op bovenstaande opmerkingen.

Ralph Venning spoort zeker iedere gelovige aan om op te wassen in de genade, om niet te berusten in een 'lage' stand. Maar aan de andere kant legt hij er telkens weer nadruk op dat ieder die stand zal bereiken waarvoor hij of zij bestemd is. Hij doet daarbij uitspraken die sommigen zullen verbazen,
zoals: "Ik neig ernaar te geloven dat het Koninkrijk van God en van Christus, zowel in de hemel als op de aarde, meer vervuld is met zuigelingen dan met gelovigen van de hogere standen."
En ook, als hij handelt over de verloren zoon die terugkeerde en een ring om de vinger kreeg van de vader: " Bij anderen kan het zo zijn dat, hoewel God erbarmen met hen heeft, hen in Zijn gezin opneemt en hen melk geeft om te voorkomen dat ze omkomen van honger, Hij hen hun leven lang toch geen ring geeft en hen alleen met Zijn melk blijft voeden."

Kortom, er zijn werkelijk genoeg citaten aan te dragen waaruit blijkt dat Venning wel degelijk dezelfde standen in de genade bedoelde als Comrie e.d. Dat komt in bovenstaande postings niet echt uit de verf namelijk.

Verder lijkt de door @huisman geciteerde recensent van het RD het voorwoord van Venning niet gelezen te hebben waarin hij verklaart waarom hij zo weinig over de vaders in het geloof spreekt.

Zucht schreef:

DDD schreef:

Bona Fide schreef:Hierbij een artikel, geschreven door ds. A. Moerkerken, waar je een paar minuten de tijd voor nodig hebt, maar wat m.i. deze zaak evenwichtig benaderd en waar ik me bij thuisvoel.
http://www.digibron.nl/search/detail/6e ... hristus/24

Ik ben het in grote lijnen met het artikel eens.

Ik in alle lijnen. Fijn dat je dit artikel geplaatst hebt.

Daarom hopen we in de komende tijd in ons kerkelijk blad - opnieuw - aandacht te geven aan zaken als een onbewuste wedergeboorte (wat is dat eigenlijk? ), de verhouding tussen de levendmaking en de kennis van de Middelaar, en dergelijke. Ons wordt dienaangaande vandaag de dag van alles verweten, tot de meest ongerijmde dwalingen toe. Maar afgezien daarvan: de zaken zijn het waard!

Ik vind wel dat ds. Moerkerken en zijn opvolger(s) na dit artikel te weinig aandacht hebben gegeven in de saambinder aan deze zaken.

Een mooie tijd toen!

ds. Moerkerken: "Nee, er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte. Er is geen tussenstaat tussen dood en leven. Maar er is wél een toeleidende weg tot Christus. Die weg vangt met de wedergeboorte aan."

De vereniging met Christus wordt in deze uitspraak zeer duidelijk losgemaakt van de wedergeboorte (of ds. Moerkerken leert 2 verenigingen met Christus, wat ook onjuist is), en dus creëert hij juist een weg tussen dood en leven. Of in ieder geval verwarring wat leven is en wat niet. Ik luister er nooit meer naar, naar zo'n onbijbelse leer!! Alle zogenaamde goede bedoelingen en pastorale smoesjes ten spijt. Vind je het vreemd dat met deze onbijbelse opvattingen verwarring ontstaat?

Ik houd niet van schema's, maar zo'n leer en zo'n verklaring nodigt daartoe uit. Ik houd ook niet van het drijven van standpunten, maar onderstaande moet ik kwijt: Ds Moerkerken leert: Doodstaat Levendmaking / Wedergeboorte Zogenaamde toeleidende weg (tranen, oprecht.. tsja, dat blijft het grote vraagstuk) Christus als Weg-Waarheid Leven verborgen In het rechtshuis Door de Vader tot Christus Christuskennis Vrijspraak Rust. Dit is zo vals....

De grote fout is dat hier het overtuigende en dode werk van de Wet niet de juiste plaats krijgt (en daardoor ook de wedergeboorte niet). Het werk van de Wet wordt zelfs niet eens genoemd. De Wet (in de hand van de Heilige Geest) overtuigt een mens van zijn verloren staat, Godsgemis en hopeloosheid. Dat is GEEN vrucht van de wedergeboorte of levendmaking. De wanhopigheid en tranen die hieruit voorkomen zijn dus ook GEEN vrucht van levendmaking (dus ook niet van Christus) maar een vrucht van het toepassen door de Heilige Geest van de Wet op de mens (zonder God). Ef. 2:12: 'Dat gij in dien tijd waart zonder Christus, vervreemd van het burgerschap Israëls, en vreemdelingen van de verbonden der belofte, geen hoop hebbende, en zonder God in de wereld.'. Zo iemand probeert van God weg te komen, omdat hij voelt dat hij voor God niet kan bestaan. "Bergen valt op ons, heuvelen bedekt ons". Zo iemand probeert God te behagen, maar dat kan hij niet, omdat hij geen geloof, en dus geen deel aan Christus heeft. Hebreeën 11:6 'Want zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen'. Zo iemand kan alleen maar handelen en denken volgens het verbond der werken.

Als dan God in Christus zich uit vrije genade bekendmaakt als Intreder, Plaatsvervanger, ja als werkelijke God van de mens die hem dan ook om Christus wil geen kwaad meer kan en zal doen, dan is dat voldoende. Dan is er berouw over het van nature afwijken van Zijn Beeld en de ongehoorzaamheid (dadelijk en in Adam). Er vindt dan een nieuwe schepping plaats, een herschepping door het Woord, de Geest en de opstandingskracht van Christus. 1 Petr. 1:3 "Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden." Dan is er dus gegronde hoop, omdat God zichzelf heeft bekend gemaakt! Dan wordt ook de Heilige Geest ontvangen. 1 Johannes 3: 24: "En die Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in denzelven. En hieraan kennen wij, dat Hij in ons blijft, namelijk uit den Geest, Dien Hij ons gegeven heeft.". Dit veroorzaakt de wederliefde tot God! Dit betekent en veroorzaakt ook het overgaan van het deel hebben aan het verbond der werken (Adam als hoofd) naar deelhebben aan het verbond der genade (Christus als hoofd)

Dit is een geheel andere wedergeboorte dan de zogenoemde Moerkerkse start van de toeleidende weg waarin nog allerlei zaken moeten plaatshebben (zoals Christuskennis en het afhandelen van het recht).

Ik geef toe dat de 'termen' als rechtvaardiging en wedergeboorte misschien later pas begrepen worden. Maar de zaken wordt zeker gevat met het hart. Iemand die zich als hopeloos onder de Wet bevind, en na het Goddelijk wonder vervolgens in verzoend staat met een Drie-enig God, bemerkt in zijn hart wel degelijk dat verschil. Later worden dingen in het verstand misschien meer opgehelderd, zodat ze onder woorden en in verband gebracht kunnen worden. En er moet zeker nog veel geleerd worden, met name over de heiligmaking. Maar het primaire van bovenstaande is wel duidelijk en niet zoals Moerkerken leert.

Weg met deze verderfelijke leer van Moerkerken welke de basis is van veel preken in de GerGem!!
Ja...het zit me diep.

JCM schreef:Ik houd niet van schema's, maar zo'n leer en zo'n verklaring nodigt daartoe uit. Ik houd ook niet van het drijven van standpunten, maar onderstaande moet ik kwijt: Ds Moerkerken leert: Doodstaat Levendmaking / Wedergeboorte Zogenaamde toeleidende weg (tranen, oprecht.. tsja, dat blijft het grote vraagstuk) Christus als Weg-Waarheid Leven verborgen In het rechtshuis Door de Vader tot Christus Christuskennis Vrijspraak Rust. Dit is zo vals....

Met alle respect, maar weet jij wel waar de klepel hangt?

JCM schreef:ds. Moerkerken: "Nee, er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte. Er is geen tussenstaat tussen dood en leven. Maar er is wél een toeleidende weg tot Christus. Die weg vangt met de wedergeboorte aan."

Ik geef toe dat de 'termen' als rechtvaardiging en wedergeboorte misschien later pas begrepen worden. Maar de zaken wordt zeker gevat met het hart. Iemand die zich als hopeloos onder de Wet bevind, en na het Goddelijk wonder vervolgens in verzoend staat met een Drie-enig God, bemerkt in zijn hart wel degelijk dat verschil. Later worden dingen in het verstand misschien meer opgehelderd, zodat ze onder woorden en in verband gebracht kunnen worden. En er moet zeker nog veel geleerd worden, met name over de heiligmaking. Maar het primaire van bovenstaande is wel duidelijk en niet zoals Moerkerken leert.

Weg met deze verderfelijke leer van Moerkerken welke de basis is van veel preken in de GerGem!!
Ja...het zit me diep.

Het lijkt me dat je hier je eigen tegenspreekt.

Vraag - Denk je dat Christen in de Christenreis wedergeboren was voor de poort?

JCM schreef:
Weg met deze verderfelijke leer van Moerkerken welke de basis is van veel preken in de GerGem!!
Ja...het zit me diep.

Als je aan trollen ben kun je beter een andere onderwerp kiezen.

JCM schreef:ds. Moerkerken: "Nee, er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte. Er is geen tussenstaat tussen dood en leven. Maar er is wél een toeleidende weg tot Christus. Die weg vangt met de wedergeboorte aan."

De vereniging met Christus wordt in deze uitspraak zeer duidelijk losgemaakt van de wedergeboorte (of ds. Moerkerken leert 2 verenigingen met Christus, wat ook onjuist is), en dus creëert hij juist een weg tussen dood en leven. Of in ieder geval verwarring wat leven is en wat niet. Ik luister er nooit meer naar, naar zo'n onbijbelse leer!! Alle zogenaamde goede bedoelingen en pastorale smoesjes ten spijt. Vind je het vreemd dat met deze onbijbelse opvattingen verwarring ontstaat?

Ik houd niet van schema's, maar zo'n leer en zo'n verklaring nodigt daartoe uit. Ik houd ook niet van het drijven van standpunten, maar onderstaande moet ik kwijt: Ds Moerkerken leert: Doodstaat Levendmaking / Wedergeboorte Zogenaamde toeleidende weg (tranen, oprecht.. tsja, dat blijft het grote vraagstuk) Christus als Weg-Waarheid Leven verborgen In het rechtshuis Door de Vader tot Christus Christuskennis Vrijspraak Rust. Dit is zo vals....

De grote fout is dat hier het overtuigende en dode werk van de Wet niet de juiste plaats krijgt (en daardoor ook de wedergeboorte niet). Het werk van de Wet wordt zelfs niet eens genoemd. De Wet (in de hand van de Heilige Geest) overtuigt een mens van zijn verloren staat, Godsgemis en hopeloosheid. Dat is GEEN vrucht van de wedergeboorte of levendmaking. De wanhopigheid en tranen die hieruit voorkomen zijn dus ook GEEN vrucht van levendmaking (dus ook niet van Christus) maar een vrucht van het toepassen door de Heilige Geest van de Wet op de mens (zonder God). Ef. 2:12: 'Dat gij in dien tijd waart zonder Christus, vervreemd van het burgerschap Israëls, en vreemdelingen van de verbonden der belofte, geen hoop hebbende, en zonder God in de wereld.'. Zo iemand probeert van God weg te komen, omdat hij voelt dat hij voor God niet kan bestaan. "Bergen valt op ons, heuvelen bedekt ons". Zo iemand probeert God te behagen, maar dat kan hij niet, omdat hij geen geloof, en dus geen deel aan Christus heeft. Hebreeën 11:6 'Want zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen'. Zo iemand kan alleen maar handelen en denken volgens het verbond der werken.

Als dan God in Christus zich uit vrije genade bekendmaakt als Intreder, Plaatsvervanger, ja als werkelijke God van de mens die hem dan ook om Christus wil geen kwaad meer kan en zal doen, dan is dat voldoende. Dan is er berouw over het van nature afwijken van Zijn Beeld en de ongehoorzaamheid (dadelijk en in Adam). Er vindt dan een nieuwe schepping plaats, een herschepping door het Woord, de Geest en de opstandingskracht van Christus. 1 Petr. 1:3 "Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden." Dan is er dus gegronde hoop, omdat God zichzelf heeft bekend gemaakt! Dan wordt ook de Heilige Geest ontvangen. 1 Johannes 3: 24: "En die Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in denzelven. En hieraan kennen wij, dat Hij in ons blijft, namelijk uit den Geest, Dien Hij ons gegeven heeft.". Dit veroorzaakt de wederliefde tot God! Dit betekent en veroorzaakt ook het overgaan van het deel hebben aan het verbond der werken (Adam als hoofd) naar deelhebben aan het verbond der genade (Christus als hoofd)

Dit is een geheel andere wedergeboorte dan de zogenoemde Moerkerkse start van de toeleidende weg waarin nog allerlei zaken moeten plaatshebben (zoals Christuskennis en het afhandelen van het recht).

Ik geef toe dat de 'termen' als rechtvaardiging en wedergeboorte misschien later pas begrepen worden. Maar de zaken wordt zeker gevat met het hart. Iemand die zich als hopeloos onder de Wet bevind, en na het Goddelijk wonder vervolgens in verzoend staat met een Drie-enig God, bemerkt in zijn hart wel degelijk dat verschil. Later worden dingen in het verstand misschien meer opgehelderd, zodat ze onder woorden en in verband gebracht kunnen worden. En er moet zeker nog veel geleerd worden, met name over de heiligmaking. Maar het primaire van bovenstaande is wel duidelijk en niet zoals Moerkerken leert.

Weg met deze verderfelijke leer van Moerkerken welke de basis is van veel preken in de GerGem!!
Ja...het zit me diep.

Je kunt natuurlijk ook zelf weggaan. Alle respect voor een predikant is in jouw bijdrage weg. Dat je er niet mee eens kunt/wilt zijn prima, maar kies gewoon even wat respectvollere woorden.

Ik ben niet aan het trollen.

Over Christen in het boek van Bunyan: Ik denk niet dat hij daadwerkelijk wedergeboren was voor de poort nee. Hij kreeg wel diverse aanwijzingen dat de mogelijkheid van zalig worden bestond en voor hem mogelijk zou zijn. Maar het gevaar van omkomen was nog niet geweken voor hij door de poort ging. Anderen die dezelfde weg als hij gingen hadden te maken met reus Wanhoop, poel Mistrouwen en terugkeer naar de stad Verderf.

JCM schreef:Ik ben niet aan het trollen.

Over Christen in het boek van Bunyan: Ik denk niet dat hij daadwerkelijk wedergeboren was voor de poort nee. Hij kreeg wel diverse aanwijzingen dat de mogelijkheid van zalig worden bestond en voor hem mogelijk zou zijn. Maar het gevaar van omkomen was nog niet geweken voor hij door de poort ging. Anderen die dezelfde weg als hij gingen hadden te maken met reus Wanhoop, poel Mistrouwen en terugkeer naar de stad Verderf.

Is het komen tot de Enge Poort bij Bunyan dan een eigengerechtigd werk van een dode zondaar? Was het dan geen geloofsdaad om de stad verderf te ontvluchten en, hoewel nog zo onwetende van veel zaken, was het dan het eigen vrome vlees dat Christen deed gehoorzamen in het volgen van de aangewezen weg ten leven?
Zomaar een aantal vragen die je kunt stellen, even los van de theologische doordenking.

Maar je moet ook uitkijken om over de Christenreis een heel schema te leggen.
Volgens mij is het boek daar helemaal niet voor bedoeld.

GJdeBruijn schreef:

JCM schreef:Ik ben niet aan het trollen.

Over Christen in het boek van Bunyan: Ik denk niet dat hij daadwerkelijk wedergeboren was voor de poort nee. Hij kreeg wel diverse aanwijzingen dat de mogelijkheid van zalig worden bestond en voor hem mogelijk zou zijn. Maar het gevaar van omkomen was nog niet geweken voor hij door de poort ging. Anderen die dezelfde weg als hij gingen hadden te maken met reus Wanhoop, poel Mistrouwen en terugkeer naar de stad Verderf.

Is het komen tot de Enge Poort bij Bunyan dan een eigengerechtigd werk van een dode zondaar? Was het dan geen geloofsdaad om de stad verderf te ontvluchten en, hoewel nog zo onwetende van veel zaken, was het dan het eigen vrome vlees dat Christen deed gehoorzamen in het volgen van de aangewezen weg ten leven?
Zomaar een aantal vragen die je kunt stellen, even los van de theologische doordenking.

Het gaat erom dat Christen niet kon zeggen dat hij wedergeboren was toen het pak nog op z'n rug zat.
En omdat vast te houden, is het denk ik beter voor de mens pas over wedergeboorte te praten als je in Christus bent. Niet daarvoor.