Ja. Op het moment dat een predikant het op een goede manier over de schuld van de hoorders heeft, dan is daar 'ellendekennis'. Kijk maar in de HC. Het hoofdstuk 'ellende' is heel kort en zelfs redelijk onderkoeld geformuleerd. Zelfs is op te merken dat het daar meer als 'lot' dan als 'persoonlijke doorleefde schuld' wordt aangevoerd.Wilhelm schreef:Erasmiaan, je doet geen recht aan Brakel. Het is een feit dat er vroeger (ook door bv Comrie) veel meer nadruk gelegd werd op het veelkleurige werk van Gods Geest. Natuurlijk zijn er de drie stukken, twee wegen en Eén Naam die door een ieder van Gods kinderen geleerd worden. En een ieder leert hoe hij staat als zondaar tegenover een rechtvaardig God. Maar er zitten velen vast in een systeem. Velen die het werk Gods in hun leven niet erkennen omdat men vast zit in een schema en wachten op zaken die men via de achterdeur allang gekregen heeft. (Kohlbrugge) Het zijn vragen die zo vaak naar voren komen ! Luister eens een gemiddelde lezing en er is altijd wel een vraag naar de diepte van ellendekennis of over het krijgen van teksten of over de weg van bekering etc etc.
Juist theologen als Brakel weten heel pastoraal met deze vragen om te gaan. Hij durft zelfs te schrijven dat niemand zich hoeft te bekommeren als hij zijn bekeringsweg niet beschreven ziet staan, als de liefde tot Christus in het leven te vinden is.
Logisch. De HC wil zo snel mogelijk Christus laten zien aan de catechumenen. Of het nu lot of schuld is, Hij is de Enige.