memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg.

de Overheid gehoorzaam.
En zo hoort het ook.

Gijs83 schreef:

Jo-Ann schreef:

Gijs83 schreef:Hebben jullie het hier over pastorale relaties(waar mij het hier om gaat) of bv. ook een vader-kind relaties?

wat is de reden dat je daar meer over wil weten gijs?
wat denk je er wijzer van te worden?

Omdat het naar buiten komt bij de RK-kerk, ben ik benieuwd hoe dat er in onze gezindte voor staat. Als het goed ligt zou de Heere daar een pastoraal werker van moeten weerhouden.

de Heere heeft David ook niet weerhouden om te zondigen tegen Bathseba toch?
Ook ambtsdragers blijven zelf verantwoordelijk Gijs.
Als ze het niet doen is het inderdaad weerhoudende genade.
Maar als ze het wél doen kan je niet zeggen: er was geen weerhoudende genade dus daarom deden ze het.

Ambtsdragers moeten wel extra alert zijn. Het zal de duivel er alles om te doen zijn om het werk in Gods koninkrijk schade aan te richten. Als een werker in Gods koninkrijk in zonde valt, dan brengt dat veel schade mee. Dus zal de duivel juist zijn pijlen richten op dat soort mensen. Reden genoeg om de geestelijk wapenrusting blijvend te gebruiken.

helma schreef:

Gijs83 schreef:

Jo-Ann schreef:

Gijs83 schreef:Hebben jullie het hier over pastorale relaties(waar mij het hier om gaat) of bv. ook een vader-kind relaties?

wat is de reden dat je daar meer over wil weten gijs?
wat denk je er wijzer van te worden?

Omdat het naar buiten komt bij de RK-kerk, ben ik benieuwd hoe dat er in onze gezindte voor staat. Als het goed ligt zou de Heere daar een pastoraal werker van moeten weerhouden.

de Heere heeft David ook niet weerhouden om te zondigen tegen Bathseba toch?
Ook ambtsdragers blijven zelf verantwoordelijk Gijs.
Als ze het niet doen is het inderdaad weerhoudende genade.
Maar als ze het wél doen kan je niet zeggen: er was geen weerhoudende genade dus daarom deden ze het.

Ambtsdragers moeten wel extra alert zijn. Het zal de duivel er alles om te doen zijn om het werk in Gods koninkrijk schade aan te richten. Als een werker in Gods koninkrijk in zonde valt, dan brengt dat veel schade mee. Dus zal de duivel juist zijn pijlen richten op dat soort mensen. Reden genoeg om de geestelijk wapenrusting blijvend te gebruiken.

Geheel mee eens. Randy Alcorn heeft hier een brochure over geschreven. De satan richt juist zijn pijlen op mensen die een bediening hebben en daar gebruikt hij m.n. zonden/ verzoekingen op het gebied van seksualiteit voor.

Want als het de satan lukt om mensen die actief met de opbouw van het Koninkrijk te laten struikelen des te eerder treedt het verval in of groeit het niet verder.

Het is niet voor niets dat de wereld vaak moet zeggen: ze hebben wel een opgeheven vingertje maar intussen wordt de kat in het donker geknepen. Niet voor niets worden zonden van christelijke ambstdragers / politici of mensen met een hoge positie breed uitgemeten in de pers.

Zoals een predikant eens zei: met één muisklik kan je je hele bediening te niet doen! Laten we daarom voor onze ambtsdragers bidden en als een vurige muur om hen heen staan.

in hoeverre leg je met de redenering de verantwoordelijkheid van de dader bij de duivel?
hoe kijkt een slachtoffer aan tegen een dergelijke redenering?
dat waren twee gedachten die bij me naar boven kwamen, democritus.

De duivel kan veel doen: verlokken, verleiden, in verzoeking brengen.
Maar zondigen doet de dader altijd zelf.

sela schreef:in hoeverre leg je met de redenering de verantwoordelijkheid van de dader bij de duivel?

Ik leg niet de verantwoordelijkheid bij de satan. Ik geef alleen aan dat de satan bij ieder mens zijn zwakke punten weet en daar zijn verzoekingen op richt.
Het zijn vaak juist seksuele verzoekingen die op mensen met een bediening afkomen omdat, als hij slaagt, de schade voor het Koninkrijk dan groot is.

Het is de verantwoording van de mens hoe deze met een verzoeking omgaat. Indien de mens de geestelijke wapenrusting aantrekt dan is deze weerbaar tegen verzoekingen. Indien de mens toegeeft aan de verzoeking dan is deze voor de volle 100% verantwoordelijk.

hoe kijkt een slachtoffer aan tegen een dergelijke redenering?

Voor een slachtoffer haalt bovenstaande niet uit. Niet de satan is verantwoordelijk voor de begane zonde maar de mens die toegeeft aan de verzoeking. Een mens kan zich nooit verschuilen achter: maar de satan verzocht mij.

@Democritus.
Kan de duivel mensen laten struikelen die met de bouw van Zijn Koninkrijk bezig zijn?
NEE! Hijzelf bouwt aan het koninkrijk.
JE opmerking lijkt ook te willen zeggen dat zij die het hardste bouwen aan Zijn Koninkrijk, het meeste weerstand van de satan zullen ondervinden.Zijn de RK priesters dan hardere arbeiders dan gereformeerden?

Joannah schreef:@Democritus.
Kan de duivel mensen laten struikelen die met de bouw van Zijn Koninkrijk bezig zijn?
NEE! Hijzelf bouwt aan het koninkrijk.
JE opmerking lijkt ook te willen zeggen dat zij die het hardste bouwen aan Zijn Koninkrijk, het meeste weerstand van de satan zullen ondervinden.Zijn de RK priesters dan hardere arbeiders dan gereformeerden?

Dat vul je nu zelf in. Dat leek Demo helemaal niet te zeggen.

memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg. De plicht tot de bescherming van het recht der zwakken gaat bóven de geheimhoudingsplicht van het pastorale gesprek (en van een goede pastor is bekend, dat hij van zijn leden verwacht dat zij zich onderwerpen aan het burgerlijke recht).

Is dit ook zo, als iemand in een pastoraal gesprek zonde belijdt? We kennen in de calvinistische traditie geen biecht, maar is er ook niet een soort biechtgeheim voor ouderlingen en predikanten?

parsifal schreef:

memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg. De plicht tot de bescherming van het recht der zwakken gaat bóven de geheimhoudingsplicht van het pastorale gesprek (en van een goede pastor is bekend, dat hij van zijn leden verwacht dat zij zich onderwerpen aan het burgerlijke recht).

Is dit ook zo, als iemand in een pastoraal gesprek zonde belijdt? We kennen in de calvinistische traditie geen biecht, maar is er ook niet een soort biechtgeheim voor ouderlingen en predikanten?

Als er strafbare feiten worden opgebiecht, is er geen andere weg dan die naar justitie.

eilander schreef:

parsifal schreef:

memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg. De plicht tot de bescherming van het recht der zwakken gaat bóven de geheimhoudingsplicht van het pastorale gesprek (en van een goede pastor is bekend, dat hij van zijn leden verwacht dat zij zich onderwerpen aan het burgerlijke recht).

Is dit ook zo, als iemand in een pastoraal gesprek zonde belijdt? We kennen in de calvinistische traditie geen biecht, maar is er ook niet een soort biechtgeheim voor ouderlingen en predikanten?

Als er strafbare feiten worden opgebiecht, is er geen andere weg dan die naar justitie.

Precies. Het biechtgeheim is absoluut, het ambtsgeheim niet.
Het biechtgeheim is onschendbaar; daarom is het de biechtvader ten strengste verboden met woorden of op welke andere wijze en om welke reden ook over de boeteling maar iets bekend te maken

Dat is ook het gevaar van het biechtgeheim: men kan daar misbruik van maken, indien een geestelijke getuige is van een misdrijf.

eilander schreef:

parsifal schreef:

memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg. De plicht tot de bescherming van het recht der zwakken gaat bóven de geheimhoudingsplicht van het pastorale gesprek (en van een goede pastor is bekend, dat hij van zijn leden verwacht dat zij zich onderwerpen aan het burgerlijke recht).

Is dit ook zo, als iemand in een pastoraal gesprek zonde belijdt? We kennen in de calvinistische traditie geen biecht, maar is er ook niet een soort biechtgeheim voor ouderlingen en predikanten?

Als er strafbare feiten worden opgebiecht, is er geen andere weg dan die naar justitie.

Ook als de belangen van het slachtoffer hierdoor geschaad (kunnen) worden !?
Dan wordt er mss. recht gedaan, maar als het slachtoffer er daardoor slechter vanaf komt, heb ik toch zo m'n twijfels.

Tiberius schreef:

eilander schreef:

parsifal schreef:

memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg. De plicht tot de bescherming van het recht der zwakken gaat bóven de geheimhoudingsplicht van het pastorale gesprek (en van een goede pastor is bekend, dat hij van zijn leden verwacht dat zij zich onderwerpen aan het burgerlijke recht).

Is dit ook zo, als iemand in een pastoraal gesprek zonde belijdt? We kennen in de calvinistische traditie geen biecht, maar is er ook niet een soort biechtgeheim voor ouderlingen en predikanten?

Als er strafbare feiten worden opgebiecht, is er geen andere weg dan die naar justitie.

Precies. Het biechtgeheim is absoluut, het ambtsgeheim niet.
Het biechtgeheim is onschendbaar; daarom is het de biechtvader ten strengste verboden met woorden of op welke andere wijze en om welke reden ook over de boeteling maar iets bekend te maken

Dat is ook het gevaar van het biechtgeheim: men kan daar misbruik van maken, indien een geestelijke getuige is van een misdrijf.

Dat is niet waar, dingen die een priester buiten de biecht om te weten is gekomen mag hij openbaar maken. Het punt is dat door een ambtsgeheim invloed kan worden uitgeoefend op een dader (aandringen op zichzelf aangeven bijvoorbeeld, of op het inwisselen van een positie ver van kinderen), terwijl deze mogelijkheid wegvalt als het ambtsgeheim minder absoluut is.

Ik dacht trouwens dat het ambtsgeheim ophield als verdere misdaden voorkomen kunnen worden, niet op het moment dat misdaden beleden worden.

jvdg schreef:

eilander schreef:

parsifal schreef:

memento schreef:In gereformeerde kringen is het de regel (helaas niet altijd nagekomen), dat bij misbruik altijd en direct aangifte gedaan wordt bij politie. Dat is de enige ethisch verantwoorde weg. De plicht tot de bescherming van het recht der zwakken gaat bóven de geheimhoudingsplicht van het pastorale gesprek (en van een goede pastor is bekend, dat hij van zijn leden verwacht dat zij zich onderwerpen aan het burgerlijke recht).

Is dit ook zo, als iemand in een pastoraal gesprek zonde belijdt? We kennen in de calvinistische traditie geen biecht, maar is er ook niet een soort biechtgeheim voor ouderlingen en predikanten?

Als er strafbare feiten worden opgebiecht, is er geen andere weg dan die naar justitie.

Ook als de belangen van het slachtoffer hierdoor geschaad (kunnen) worden !?
Dan wordt er mss. recht gedaan, maar als het slachtoffer er daardoor slechter vanaf komt, heb ik toch zo m'n twijfels.

Er zijn gevallen waarbij het slachtoffer het om die reden zelf niet wil. Zelfs als dat zo is, vind ik toch dat je wel héle goede redenen moet hebben om toch niet naar justitie te gaan.

parsifal schreef:Dat is niet waar, dingen die een priester buiten de biecht om te weten is gekomen mag hij openbaar maken.

En wat als een priester als enige ziet hoe iemand een moord pleegt, terwijl die man dat een uurtje later bij hem op komt biechten?

parsifal schreef:Ik dacht trouwens dat het ambtsgeheim ophield als verdere misdaden voorkomen kunnen worden, niet op het moment dat misdaden beleden worden.

Het eerste klopt, het tweede niet.
Overigens kan een ambtsdrager om niet in gewetensnood te komen zich beroepen op het verschoningsrecht, waarbij de rechter slechts marginaal toetst of het beroep terecht is.