Jongere schreef:

Fjodor schreef:En dat is al helemaal voldoende reden om dit beeld van meneer Nouwen dat jij op de verkiezing betrekt niet te volgen. De oudste zoon was namelijk al een zoon en dus al verkoren, hij was er niet één van die hoeren waarbij de jonge zoon zijn goed door had gebracht. Dus om uit dit voorbeeld nu te gaan halen dat God wil dat alle mensen zalig worden..

Dit is absoluut geen juiste uitleg van de gelijkenis. De boodschap van Jezus ligt in deze gelijkenis minstens zoveel in de oudste zoon als in de jongste. Bedenk ook dat aan het (open!) einde van de gelijkenis het de jongste zoon is die weder levend geworden is, maar de oudste zoon die verloren is. Maar ondanks dat genodigd wordt tot hetzelfde feest.

We maken er in Nederland heel vaak het bekeringsverhaal van de jongste zoon van. Bedenk tegen wie Jezus deze gelijkenis spreekt.

Ok. Ja ik heb het wat cru gesteld. Om die oudste zoon nu zonder meer als een uitverkorene neer te zetten gaat wat ver.
Maar toch zegt de Vader dat 'alles wat van mij is is van u' tot de oudste zoon. Ik vraag me sterk af hoe open dat is. 31 En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe.24
24) is uwe.
Dat is, zal u ten laatste toebehoren, want de jongste had zijn goed weg.

Dit kan je niet zomaar overzetten op een willekeurige heiden. En dat werd wel gedaan.

Dat alles van die oudste zoon is, moet je m.i. betrekken op de verbondsvoorrechten van het volk Israël. Dus: de geadresseerden van de gelijkenis. Als Paulus in Romeinen spreekt over deze kwestie (namelijk dat velen van de Israëlieten, Gods volk, Hem hebben geweigerd - Johannes zegt: 'de Zijnen hebben Hem niet aangenomen') gaat hij ook in op wat de oudste zoon dan wel niet heeft:
Want ik zou zelf wel wensen verbannen te zijn van Christus, voor mijn broederen, die mijn maagschap zijn naar het vlees;
Welke Israëlieten zijn, welker is de aanneming tot kinderen, en de heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God, en de beloftenissen;
Welker zijn de vaders, en uit welke Christus is, zoveel het vlees aangaat, Dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid.
Dat is heel veel (zoals de oudste zoon heel veel had), maar het ligt er op de 'verbonds wijze'. Ik bedoel in normaal Nederlands: het is er voor hem, het is zijn erfenis - maar op voorwaarde van bekering, binnenkomst. Want ondanks al deze voorrechten maakt Paulus' droefheid in ditzelfde hoofdstuk wel duidelijk dat de voorrechten niet genoeg zijn.