backtobasic schreef:De opstandige ouders die het advies van een schoolorgaan niet overnemen, zijn goed verkerd bezig. Een schoolleraar kent de intellectuele vermogens en mentaliteit van een kind als geen ander en na 6 jaar weet de leraar denk ik het beste welke richting het kind moet gaan.

Na 6 jaar heeft een kind het VWO afgerond, lijkt me niet dat ouders daar moeite mee zullen hebben.

Ook willen zij nog eens met de roem van een intelligent kind gaan strijken.

In mijn omgeving kom ik weinig van die ouders tegen.

Bureaucraat schreef:

Ook willen zij nog eens met de roem van een intelligent kind gaan strijken.

In mijn omgeving kom ik weinig van die ouders tegen.

Ik in mijn omgeving evenmin.
Daarom ben ik het ook niet eens met de karikatuur die Luther en Albion hier schetsen, als zouden alle ouders hun kinderen op het gymnasium willen hebben.
Kijk, ik sluit niet uit, dat ik tegen één van jullie (Luthers) collega's gezegd heb, dat ik het wel aardig zou vinden als onze dochter naar het VWO zou gaan. Maar daar zou zij zich doodongelukkig gevoeld hebben, omdat ze dan voor haar idee boven haar kunnen moet performen. Laat ze daarom maar lekker Havo doen.

Tiberius schreef:

Bureaucraat schreef:

Ook willen zij nog eens met de roem van een intelligent kind gaan strijken.

In mijn omgeving kom ik weinig van die ouders tegen.

Ik in mijn omgeving evenmin.
Daarom ben ik het ook niet eens met de karikatuur die Luther en Albion hier schetsen, als zouden alle ouders hun kinderen op het gymnasium willen hebben.
Kijk, ik sluit niet uit, dat ik tegen één van jullie (Luthers) collega's gezegd heb, dat ik het wel aardig zou vinden als onze dochter naar het VWO zou gaan. Maar daar zou zij zich doodongelukkig gevoeld hebben, omdat ze dan voor haar idee boven haar kunnen moet performen. Laat ze daarom maar lekker Havo doen.

Even om wat recht te zetten... (Ik was te kort door de bocht en liet me teveel leiden door de ouders waar je 90% van je tijd mee zoet bent...)

1. De meeste ouders zijn fijne en ebtrokken mensen, die graag en goed met de school samenwerken. Als school neem je graag van zulke mensen aan wat ze over hun vertellen; andersom is dat ook zo.

2. Het venijn zit 'm in die 5-10% van de ouders, die inderdaad met hun kind willen pronken, de intelligentie overschatten, de school als voetveeg gebruiken, etc. etc. Helaas groeit deze groep langzaam. Het is een soort consumptiegedrag: wij vragen, u dient te draaien. Zo werkt een school niet. (Met deze ouders ben je dus 90% van je tijd zoet, zodat het lijkt alsof het de over- overgrote meerderheid is...)

3. Ouders kunnen uiteraard wensn hebben en inschattingen maken. Als school adviseer je dan weleens wat anders. Met vrijwel alle ouders valt er in een goed gesprek veel te bereiken. Daarin is het ook erg belangrijk hoe je je als docent opstelt.

4. Er is inderdaad een categorie kinderen die op school heel ander gedrag vertoont, dan men thuis zegt op te merken. (Het moet helaas gezegd: meestal zijn dat kinderen die thuis ongelofelijk strak gehouden worden, ook op punten, waarbij je als verstandige ouder zegt: Ik laat de teugel maar eventjes vieren...)

5. Het moeilijkst vind ik ouders die eisen dat hun kind met een handicap (zoals bijvoorbeeld dyslexie) even ver komt, als een kind met gelijk IQ zonder dyslexie. Maar dat kan vaak helemaal niet. Ik probeer dat altijd uit te leggen aan de hand van het wereldse, maar duidelijk voorbeeld van een voetballer. Kijk, als bij iemand één been geamputeerd is, dan kun je wel eisen dat hij net zo'n goede voetballer moet worden als iemand met twee benen, maar dan eis je het onmogelijke.

@Luther, even op punt 4 terugkomen.
Mijn kinderen gedragen zich op school (of waar dan ook) heel anders dan thuis. Maar dan omgekeerd.
Van anderen krijg ik altijd opmerkingen als: wat zijn ze rustig, wat luisteren ze goed, eentje uit een boekje, blablabla.
Terwijl ik denk: soms berekn ze bij mij thuis ook wel eens de tent af, kletsen ze de oren van mijn hoofd, luisteren ze soms echt niet (bewust) en zie ik totaal geen overeenkomsten met een kind uit het boekje (ja, hooguit van de boekjes van Pietje Bel of Dik Trom)
Doe ik nu iets verkeerd??

JolandaOudshoorn schreef:@Luther, even op punt 4 terugkomen.
Mijn kinderen gedragen zich op school (of waar dan ook) heel anders dan thuis. Maar dan omgekeerd.
Van anderen krijg ik altijd opmerkingen als: wat zijn ze rustig, wat luisteren ze goed, eentje uit een boekje, blablabla.
Terwijl ik denk: soms berekn ze bij mij thuis ook wel eens de tent af, kletsen ze de oren van mijn hoofd, luisteren ze soms echt niet (bewust) en zie ik totaal geen overeenkomsten met een kind uit het boekje (ja, hooguit van de boekjes van Pietje Bel of Dik Trom)
Doe ik nu iets verkeerd??

Dat betekent dat je het heel goed doet, Jolanda.Jou kinderen voelen zich thuis echt thuis en daar zijn ze dus ook helemaal zichzelf en je hebt ze blijkbaar zo'n goed voorbeeld gegeven van gewenst gedrag tov andere mensen dat ze zich daar perfect kunnen gedragen! Complimenten!

Tiberius schreef:Best interessant topic hier; om eens te lezen hoe leerkrachten over ons als ouders denken en spreken.

Tiberius schreef:Best interessant topic hier; om eens te lezen hoe leerkrachten over ons als ouders denken en spreken.

Enne...geschrokken?
Of herkenbaar.

jvdg schreef:

Tiberius schreef:Best interessant topic hier; om eens te lezen hoe leerkrachten over ons als ouders denken en spreken.

Enne...geschrokken?
Of herkenbaar.

Nooit geweten; ze doen in je gezicht altijd zo vriendelijk, he?

Maar het topic bevat wel wat aardig materiaal voor de wist-je-dat-rubriek van de volgende schoolkrant.

Tiberius schreef:

jvdg schreef:

Tiberius schreef:Best interessant topic hier; om eens te lezen hoe leerkrachten over ons als ouders denken en spreken.

Enne...geschrokken?
Of herkenbaar.

Nooit geweten; ze doen in je gezicht altijd zo vriendelijk, he?

Maar het topic bevat wel wat aardig materiaal voor de wist-je-dat-rubriek van de volgende schoolkrant.

Met een oprechte bekering kunnen en willen we toch in vrede met onze zusters / broeders hier op aarde blijven leven en rechtstreeks in den minne schikken ? Er mag toch niets tussen ons zitten ? Censura Amorum toch in het uiterste geval ?

Luther schreef:In een ander topic las ik van Jongere het volgende:

Jongere schreef:We kunnen leren van de aanwijzingen die Paulus geeft aan de christelijke gemeente. Bijv. geen rechtszaken tegen broeders.

Ik vroeg me af: Hoe zou dat in de praktijk moeten functioneren?
Als het gaat om individuen dan is het makkelijk, maar geldt deze aanwijzing van Paulus ook t.o.v. reformatorische kerken, stichtingen, scholen, bedrijven?
Cases:
- Een stichting blijft ten onrechte geld automatisch afschrijven.
- Een school behandelt een leerling verkeerd.
- Een bedrijf klopt teveel geld uit je zak.

Even helemaal on-topic, dus de begin posting maar weer naar boven gehaald.
We moeten uitkijken dat iedereen en alles dat zich reformatorisch noemt, ook als broeder/zuster gaan zien. we belijden dat in elke gemeente het kaf tussen het koren zit, dus moeten we ook af van de instellinf: er staat christelijk of reformatorisch bij, dus dat zit wel goed.
Voor zover mogelijk is, op de man afstappen en duidelijk maken wat het probleem is, hem aanspreken op de indediteit die hij voorstaat en mocht men toch door blijven gaan met het verkeerde gedrag, dan is het geen probleem om juridische stappen te ondernemen.

JolandaOudshoorn schreef:[
We moeten uitkijken dat iedereen en alles dat zich reformatorisch noemt, ook als broeder/zuster gaan zien. we belijden dat in elke gemeente het kaf tussen het koren zit, dus moeten we ook af van de instellinf: er staat christelijk of reformatorisch bij, dus dat zit wel goed.
Voor zover mogelijk is, op de man afstappen en duidelijk maken wat het probleem is, hem aanspreken op de indediteit die hij voorstaat en mocht men toch door blijven gaan met het verkeerde gedrag, dan is het geen probleem om juridische stappen te ondernemen.

Ik ben hier helemaal mee eens. Ik heb al gauw gemerkt dat als je in tijden dat het goed gaat het begrip "Christelijk bedrijf / of iets met reformatorisch" vaak door de leiding wordt benadrukt en wordt de naam van de Heere er vaak bijgehaald. Maar als dan het economische tij om slaat dan is er werkelijk geen enkel verschil en dan wordt er snoeihard gesanneerd en wordt de naam van de Heere opeens vermeden in de toespraken. En dan opeens wordt er naar achtergronden gekeken, welke kerk of gemeente een persoon is en is er altijd wel een excuus te vinden dat de functie boventalliig is geworden. (Of leeftijd).

Wel moet ik zeggen dat ik respect heb gekregen voor 1 van de directeuren die zelf op zich nam om mensen te ontslaan en ik weet van een aantal betrokkenen dat hij op eigen initiatief sommige gezinnen ondersteund heeft en ook hen geholpen heeft een andere functie te vinden (maar dat deed hij in stilte). En de rest van directie draaide de rug toe en gingen weer vrolijk verder.

Auto schreef:

JolandaOudshoorn schreef:[
We moeten uitkijken dat iedereen en alles dat zich reformatorisch noemt, ook als broeder/zuster gaan zien. we belijden dat in elke gemeente het kaf tussen het koren zit, dus moeten we ook af van de instellinf: er staat christelijk of reformatorisch bij, dus dat zit wel goed.
Voor zover mogelijk is, op de man afstappen en duidelijk maken wat het probleem is, hem aanspreken op de indediteit die hij voorstaat en mocht men toch door blijven gaan met het verkeerde gedrag, dan is het geen probleem om juridische stappen te ondernemen.

Ik ben hier helemaal mee eens. Ik heb al gauw gemerkt dat als je in tijden dat het goed gaat het begrip "Christelijk bedrijf / of iets met reformatorisch" vaak door de leiding wordt benadrukt en wordt de naam van de Heere er vaak bijgehaald. Maar als dan het economische tij om slaat dan is er werkelijk geen enkel verschil en dan wordt er snoeihard gesanneerd en wordt de naam van de Heere opeens vermeden in de toespraken. En dan opeens wordt er naar achtergronden gekeken, welke kerk of gemeente een persoon is en is er altijd wel een excuus te vinden dat de functie boventalliig is geworden. (Of leeftijd).

Wel moet ik zeggen dat ik respect heb gekregen voor 1 van de directeuren die zelf op zich nam om mensen te ontslaan en ik weet van een aantal betrokkenen dat hij op eigen initiatief sommige gezinnen ondersteund heeft en ook hen geholpen heeft een andere functie te vinden (maar dat deed hij in stilte). En de rest van directie draaide de rug toe en gingen weer vrolijk verder.

Mooi voorbeeld, dat laatste, waar men op het eerste gezicht ook die directeur zou kunnen afrekenen. Ik ken ook een directeur, die een deel van zijn bedrijf verkocht. Onder voorwaarde dat het personeel zijn baan mocht behouden voor minimaal 2 jaar. Dat heeft hem heel veel geld gekost. Niemand wist dat laatste overigens, men was alleen verontwaardigd dat zij met een deel van het bedrijf afscheid moesten nemen van het "moederbedrijf" en niet mee konden herstarten in de zeer verkleinde vorm ervan.
overbodig om nog eens te benadrukken dat snel veroordelen zo fout is!

Tiberius schreef:
Mocht dit werkelijk waar zijn (dit forum is niet capabel zich daarover uit te spreken), dan kan je altijd bij een hogere kerkelijke vergadering terecht, de classis of synode.

In de ger. gem. werkt dat nog, maar bij andere kerken functioneert dat maar matig.

Tiberius schreef:

Luther schreef:((((Als topicstarter wil ik bij nader inzien met klem zeggen, dat ik geen discussie wil over zogenaamd leugenachtige kerkenraden, want daarvoor is de kerkelijk weg. Bovendien wordt dit topic dan gelijk weer 'vervuild' met allerlei terechte of onterecht frustraties.))))

Als moderator wil ik dit met klem onderstrepen.

Ook gij, Gajus...