-DIA- schreef:Als Mijn volk zich schuldig zal kennen, dan zal Ik aan Mijn Verbond gedenken.

Staat dit in de Bijbel? Waar? Het is een bekende uitdrukking, die ik echter niet vinden kan in de Bijbel... Help me even uit de droom?

Dat staat niet in de Bijbel, maar in een catechisatieboekje geschreven door ds. J. van der Poel. De uitdrukking is een samenvatting van Leviticus 26 : 41 en 42.
Je kan het boekje hier op theologienet (onder "Jeugdverhalen ...") lezen.

-DIA- schreef:Als Mijn volk zich schuldig zal kennen, dan zal Ik aan Mijn Verbond gedenken.

Staat dit in de Bijbel? Waar? Het is een bekende uitdrukking, die ik echter niet vinden kan in de Bijbel... Help me even uit de droom?

Ik meende te weten dat Gods verbond met Zijn volk onvoorwaardelijk was.... Zo zien we ook in Leviticus, in het verband, dat Gods volk zijn zonden belijden zal. Dus niet, God zal getrouw zijn omdat zij (nu) getrouw zijn zullen. Maar, God heeft in hun harten gewerkt met Zijn Woord en Geest, in Zijn verbondsgetrouwheid.

Lev. 26:

40 Dan zullen zij hun ongerechtigheid belijden en de ongerechtigheid hunner vaderen, met hun overtredingen waarmede zij tegen Mij overtreden hebben, en ook dat zij met Mij in tegenheid gewandeld hebben,
41 56Dat Ik ook met hen in tegenheid gewandeld en hen in het land hunner vijanden gebracht zal hebben. Zo dan hun 57onbesneden hart gebogen wordt en zij dan aan de 58straf hunner ongerechtigheid 59een welgevallen hebben,
42 Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken, en aan het land zal Ik gedenken;

Bert Mulder schreef:

-DIA- schreef:Als Mijn volk zich schuldig zal kennen, dan zal Ik aan Mijn Verbond gedenken.

Staat dit in de Bijbel? Waar? Het is een bekende uitdrukking, die ik echter niet vinden kan in de Bijbel... Help me even uit de droom?

Ik meende te weten dat Gods verbond met Zijn volk onvoorwaardelijk was.... Zo zien we ook in Leviticus, in het verband, dat Gods volk zijn zonden belijden zal. Dus niet, God zal getrouw zijn omdat zij (nu) getrouw zijn zullen. Maar, God heeft in hun harten gewerkt met Zijn Woord en Geest, in Zijn verbondsgetrouwheid.

Lev. 26:

40 Dan zullen zij hun ongerechtigheid belijden en de ongerechtigheid hunner vaderen, met hun overtredingen waarmede zij tegen Mij overtreden hebben, en ook dat zij met Mij in tegenheid gewandeld hebben,
41 56Dat Ik ook met hen in tegenheid gewandeld en hen in het land hunner vijanden gebracht zal hebben. Zo dan hun 57onbesneden hart gebogen wordt en zij dan aan de 58straf hunner ongerechtigheid 59een welgevallen hebben,
42 Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken, en aan het land zal Ik gedenken;

Zie ook Hos. 5:14: "Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken."

Onze dominee zei gisteren: Ik wens Christus te prediken en niet de 'Christen'. Ik dacht dat is het wat Luther bedoeld! Hij plaatste wel een 'maar' bij. Ik ben het even vergeten wat, maar het ging er ieder geval om dat de 'Christen' niet tekort gedaan werd. Wellicht weet -DIA- het nog.

Dag Gijs83,
Dat bedoel ik o.a.
De 'maar' die er achteraan genoemd zal zijn, zal betrekking hebben op de kwestie voorwerpelijk-onderwerpelijk.
Want het gaat er uiteraard niet alleen om dat de Christus gepredikt wordt, maar ook dat de hoorder in de klem gezet wordt: Wat doet u met deze Jezus?
En: Wie wil Hij zijn voor mensen die Hem vijandig afwijzen, ook al is dat met een vroom sausje overgoten.
Ik was blij om het juiste evenwicht te horen bij ds. J. Roos. (Zie http://www.esnips.com/doc/ff535600-c7d4 ... oos-opb.-3)

Luther schreef:Dag Gijs83,
Dat bedoel ik o.a.
De 'maar' die er achteraan genoemd zal zijn, zal betrekking hebben op de kwestie voorwerpelijk-onderwerpelijk.
Want het gaat er uiteraard niet alleen om dat de Christus gepredikt wordt, maar ook dat de hoorder in de klem gezet wordt: Wat doet u met deze Jezus?
En: Wie wil Hij zijn voor mensen die Hem vijandig afwijzen, ook al is dat met een vroom sausje overgoten.
Ik was blij om het juiste evenwicht te horen bij ds. J. Roos. (Zie http://www.esnips.com/doc/ff535600-c7d4 ... oos-opb.-3)

Zonder gepreekte bevinding is er ook geen bevindelijke prediking

given schreef:Zonder gepreekte bevinding is er ook geen bevindelijke prediking

Mysterieuze oneliners doen het altijd goed, maar of het er duidelijker op wordt is nog maar de vraag. Wat zeg je nou eigenlijk? En belangrijker: waarom is dat hier belangrijk?

Jongere schreef:

given schreef:Zonder gepreekte bevinding is er ook geen bevindelijke prediking

Mysterieuze oneliners doen het altijd goed, maar of het er duidelijker op wordt is nog maar de vraag. Wat zeg je nou eigenlijk? En belangrijker: waarom is dat hier belangrijk?

Luther:
Deze betekenis heeft bevinding ook als we dit woord gebruiken in de context van deze topic, bevindelijke prediking. Bevindelijke prediking is dus niet: n.a.v. een tekst beschrijven wat een mens kan ervaren (gepreekte bevinding), maar het Woord en de geestelijke lessen daaruit zo aan het hart leggen dat een mens (door de werking van de Geest) gaat ervaren (bevindelijke prediking).

Dit is daarna in het topic al genuanceerd, maar ik zou het graag nog verder nuanceren. Als in een preek niet verteld wordt wat de mens MOET (daarnaast kan hij zaken) ervaren kan het volgens mij geen bevindelijke prediking zijn.

given schreef:Dit is daarna in het topic al genuanceerd, maar ik zou het graag nog verder nuanceren. Als in een preek niet verteld wordt wat de mens MOET (daarnaast kan hij zaken) ervaren kan het volgens mij geen bevindelijke prediking zijn.

Ah, dus de Reformatoren waren geen bevindelijke predikers?

given schreef:

Jongere schreef:

given schreef:Zonder gepreekte bevinding is er ook geen bevindelijke prediking

Mysterieuze oneliners doen het altijd goed, maar of het er duidelijker op wordt is nog maar de vraag. Wat zeg je nou eigenlijk? En belangrijker: waarom is dat hier belangrijk?

Luther:
Deze betekenis heeft bevinding ook als we dit woord gebruiken in de context van deze topic, bevindelijke prediking. Bevindelijke prediking is dus niet: n.a.v. een tekst beschrijven wat een mens kan ervaren (gepreekte bevinding), maar het Woord en de geestelijke lessen daaruit zo aan het hart leggen dat een mens (door de werking van de Geest) gaat ervaren (bevindelijke prediking).

Dit is daarna in het topic al genuanceerd, maar ik zou het graag nog verder nuanceren. Als in een preek niet verteld wordt wat de mens MOET (daarnaast kan hij zaken) ervaren kan het volgens mij geen bevindelijke prediking zijn.

Sorry Given, totaal oneens. Wat heb jij eraan als je hoort hoe Gods volk het altijd ervaren heeft? Of jezegt: hoor ik niet bij. Of je zegt: Dat heb ik ook zo beleefd, dus... Waar ligt in dat laatste geval je grond? Niet inn Christus, maar in jezelf! Eén van de oudvader heeft dat eens vergeleken met een schip in de storm, waarbij de bemanning het anker in het ruim gooiden (dwaas) i.p.v. buiten het schip.

Luther schreef:

given schreef:

Jongere schreef:

given schreef:Zonder gepreekte bevinding is er ook geen bevindelijke prediking

Mysterieuze oneliners doen het altijd goed, maar of het er duidelijker op wordt is nog maar de vraag. Wat zeg je nou eigenlijk? En belangrijker: waarom is dat hier belangrijk?

Luther:
Deze betekenis heeft bevinding ook als we dit woord gebruiken in de context van deze topic, bevindelijke prediking. Bevindelijke prediking is dus niet: n.a.v. een tekst beschrijven wat een mens kan ervaren (gepreekte bevinding), maar het Woord en de geestelijke lessen daaruit zo aan het hart leggen dat een mens (door de werking van de Geest) gaat ervaren (bevindelijke prediking).

Dit is daarna in het topic al genuanceerd, maar ik zou het graag nog verder nuanceren. Als in een preek niet verteld wordt wat de mens MOET (daarnaast kan hij zaken) ervaren kan het volgens mij geen bevindelijke prediking zijn.

Sorry Given, totaal oneens. Wat heb jij eraan als je hoort hoe Gods volk het altijd ervaren heeft? Of jezegt: hoor ik niet bij. Of je zegt: Dat heb ik ook zo beleefd, dus... Waar ligt in dat laatste geval je grond? Niet inn Christus, maar in jezelf! Eén van de oudvader heeft dat eens vergeleken met een schip in de storm, waarbij de bemanning het anker in het ruim gooiden (dwaas) i.p.v. buiten het schip.

Je mag altijd het totaal met mij oneens zijn, maar denk er dan eens aan wat de inhoud van de gelijkenissen is (vaak beschrijvend).
Bovendien zijn het preken van kenmerken (gepreekte bevinding) altijd het kenmerk van een goede prediking geweest.
Anders ontstaat er vervlakking van de boodschap, als er geen toetssteen is.

given schreef: Je mag altijd het totaal met mij oneens zijn, maar denk er dan eens aan wat de inhoud van de gelijkenissen is (vaak beschrijvend).
Bovendien zijn het preken van kenmerken (gepreekte bevinding) altijd het kenmerk van een goede prediking geweest.
Anders ontstaat er vervlakking van de boodschap, als er geen toetssteen is.

Ik snap je redenering. Echter, vind ik de argumentatie erachter niet afdoende. Een prediker kan toch niet de totale controle uitvoeren op alles wat zijn hoorders ervaren? Een prediker kan namelijk helemaal niets. Alleen de Heilige Geest kan in waarheid Gods kinderen leiden. En daarom hecht ik sterk aan een objectieve prediking, die het subjectieve opwekt.

Want wat is logischer? Eerst aan dode mensen preken hoe de levendmaking in zijn werk gaat, of dode mensen door de prediking levendmaken?

Herman schreef:

given schreef: Je mag altijd het totaal met mij oneens zijn, maar denk er dan eens aan wat de inhoud van de gelijkenissen is (vaak beschrijvend).
Bovendien zijn het preken van kenmerken (gepreekte bevinding) altijd het kenmerk van een goede prediking geweest.
Anders ontstaat er vervlakking van de boodschap, als er geen toetssteen is.

Ik snap je redenering. Echter, vind ik de argumentatie erachter niet afdoende. Een prediker kan toch niet de totale controle uitvoeren op alles wat zijn hoorders ervaren? Een prediker kan namelijk helemaal niets. Alleen de Heilige Geest kan in waarheid Gods kinderen leiden. En daarom hecht ik sterk aan een objectieve prediking, die het subjectieve opwekt.

Want wat is logischer? Eerst aan dode mensen preken hoe de levendmaking in zijn werk gaat, of dode mensen door de prediking levendmaken?

Het gaat dus uiteindelijk erom wat het doel is van de prediking.. en onder andere die tot troost en opbouw van het vaak zo bestreden geloof. Dan kan je je hart er wel eens naast leggen... Maar goed blijft zeker ook staan dat de oproep tot bekering en geloof niet gemist mag worden.

given schreef:

Herman schreef:

given schreef: Je mag altijd het totaal met mij oneens zijn, maar denk er dan eens aan wat de inhoud van de gelijkenissen is (vaak beschrijvend).
Bovendien zijn het preken van kenmerken (gepreekte bevinding) altijd het kenmerk van een goede prediking geweest.
Anders ontstaat er vervlakking van de boodschap, als er geen toetssteen is.

Ik snap je redenering. Echter, vind ik de argumentatie erachter niet afdoende. Een prediker kan toch niet de totale controle uitvoeren op alles wat zijn hoorders ervaren? Een prediker kan namelijk helemaal niets. Alleen de Heilige Geest kan in waarheid Gods kinderen leiden. En daarom hecht ik sterk aan een objectieve prediking, die het subjectieve opwekt.

Want wat is logischer? Eerst aan dode mensen preken hoe de levendmaking in zijn werk gaat, of dode mensen door de prediking levendmaken?

Het gaat dus uiteindelijk erom wat het doel is van de prediking.. en onder andere die tot troost en opbouw van het vaak zo bestreden geloof. Dan kan je je hart er wel eens naast leggen... Maar goed blijft zeker ook staan dat de oproep tot bekering en geloof niet gemist mag worden.

Hier zie je al dat de prediking als levend Woord dat dode harten tot leven opwekt secundair wordt gemaakt aan het beschrijven. Typisch een dopers trekje. Je komt het ook tegen in de lijn van Philpot en vele bevindelijke(?) gemeenten. De prediking is verworden tot beschrijven van het geestelijk leven. Voor mij dringt dan de vraag op: hoe komen ze tot het leven? Door iets buiten het Woord om?

hervormde schreef:

given schreef:

Herman schreef:

given schreef: Je mag altijd het totaal met mij oneens zijn, maar denk er dan eens aan wat de inhoud van de gelijkenissen is (vaak beschrijvend).
Bovendien zijn het preken van kenmerken (gepreekte bevinding) altijd het kenmerk van een goede prediking geweest.
Anders ontstaat er vervlakking van de boodschap, als er geen toetssteen is.

Ik snap je redenering. Echter, vind ik de argumentatie erachter niet afdoende. Een prediker kan toch niet de totale controle uitvoeren op alles wat zijn hoorders ervaren? Een prediker kan namelijk helemaal niets. Alleen de Heilige Geest kan in waarheid Gods kinderen leiden. En daarom hecht ik sterk aan een objectieve prediking, die het subjectieve opwekt.

Want wat is logischer? Eerst aan dode mensen preken hoe de levendmaking in zijn werk gaat, of dode mensen door de prediking levendmaken?

Het gaat dus uiteindelijk erom wat het doel is van de prediking.. en onder andere die tot troost en opbouw van het vaak zo bestreden geloof. Dan kan je je hart er wel eens naast leggen... Maar goed blijft zeker ook staan dat de oproep tot bekering en geloof niet gemist mag worden.

Hier zie je al dat de prediking als levend Woord dat dode harten tot leven opwekt secundair wordt gemaakt aan het beschrijven. Typisch een dopers trekje. Je komt het ook tegen in de lijn van Philpot en vele bevindelijke(?) gemeenten. De prediking is verworden tot beschrijven van het geestelijk leven. Voor mij dringt dan de vraag op: hoe komen ze tot het leven? Door iets buiten het Woord om?

Dat hoor je veel, ja. De prediking speelt daarin nauwelijks of geen rol.

Dat zeggen de predikers zelf ook: is het niet Paulus die plant en Apollos die nat maakt, maar de Geest die de wasdom moet geven? Die Geest wordt losgekoppeld van de preek, want Die gaat na het uitgaan van de kerk wasdom geven. Of niet natuurlijk. De angel wordt zo volkomen uit het evangelie gehaald.