RD interview B. Florijn

[albion]

Ik zet de citaten van de krant maar even er zo in:

Citaat

„Kan me geen fluit schelen. Elk mens staat voor zichzelf.

Vroeger waren de mensen te waar om beschaafd te zijn, tegenwoordig zijn ze te beschaafd om waar te zijn.

Ik denk dat dat zijn reactie wel zal zijn op al de quotations die er staan.

[FlyingEagle]

Ik weet niet welke kerk, wel het kerkverband (volgens mij).

Dat zegt nog niets.

Ik houd van hokjes

Hokjes, vakjes, we stoppen iedereen in hokjes, vakjes, omdat ze anders zijn dan wij.

[Rochus]

Hokjes, vakjes, we stoppen iedereen in hokjes, vakjes, omdat ze anders zijn dan wij.

Tekstschrijver willen we even niet weten

[Hendrikus]

Hokjes, vakjes, we stoppen iedereen in hokjes, vakjes, omdat ze anders zijn dan wij.

Tekstschrijver willen we even niet weten

Niet zo bijdehand hè

[chapman]

Het interview sprak mij ook wel aan.

Mijns inziens wijst hij met "het is onmogelijk" enkel op Christus. Er had ook kunnen staan "wat een wonder, wat een wonder, wat een wonder". Wat weten wij ervan?

Eerst als God het werkt is het een vanzelfsheid, zo eenvoudig. Het ligt buiten ons en geheel ín Hem.

Wij moeten worden wat we zijn (dat is onmogelijk), eerst dan wordt verklaard dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Wij niets, Hij alles!

Het is een persoonlijke zaak, al zegt heel de wereld dat je bekeerd ben. Daar heb je niets aan.

[Afgewezen]

Het interview sprak mij ook wel aan.

Mijns inziens wijst hij met "het is onmogelijk" enkel op Christus. Er had ook kunnen staan "wat een wonder, wat een wonder, wat een wonder". Wat weten wij ervan?

Eerst als God het werkt is het een vanzelfsheid, zo eenvoudig. Het ligt buiten ons en geheel ín Hem.

Wij moeten worden wat we zijn (dat is onmogelijk), eerst dan wordt verklaard dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Wij niets, Hij alles!

Het is een persoonlijke zaak, al zegt heel de wereld dat je bekeerd ben. Daar heb je niets aan.

Als hij dat bedoelt, brengt hij het wel heel cryptisch.

[jvdg]

Het interview sprak mij ook wel aan.

Mijns inziens wijst hij met "het is onmogelijk" enkel op Christus. Er had ook kunnen staan "wat een wonder, wat een wonder, wat een wonder". Wat weten wij ervan?

Eerst als God het werkt is het een vanzelfsheid, zo eenvoudig. Het ligt buiten ons en geheel ín Hem.

Wij moeten worden wat we zijn (dat is onmogelijk), eerst dan wordt verklaard dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Wij niets, Hij alles!

Het is een persoonlijke zaak, al zegt heel de wereld dat je bekeerd ben. Daar heb je niets aan.

Als hij dat bedoelt, brengt hij het wel heel cryptisch.

Dat is dan weer het probleem wat bij elk interview opduikt.
Ik proef (uit de gepubliceerde woorden) ongeveer hetzelfde als chapman.

[memento]

Het interview sprak mij ook wel aan.

Mijns inziens wijst hij met "het is onmogelijk" enkel op Christus. Er had ook kunnen staan "wat een wonder, wat een wonder, wat een wonder". Wat weten wij ervan?

Eerst als God het werkt is het een vanzelfsheid, zo eenvoudig. Het ligt buiten ons en geheel ín Hem.

Wij moeten worden wat we zijn (dat is onmogelijk), eerst dan wordt verklaard dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Wij niets, Hij alles!

Het is een persoonlijke zaak, al zegt heel de wereld dat je bekeerd ben. Daar heb je niets aan.

Als hij dat bedoelt, ben ik het van harte met hem eens. Maar ik vraag het me af, hij heeft wel een erg negatieve insteek, waarbij ik erg weinig hoor over Christus.

Zoiezo vind ik het raar dat als je het wonder van genade wilt uitdrukken, dat je dan blijft steken in het benadrukken van de onmogelijkheid. Juist dát er een mogelijkheid is, is het wonder! Het Licht der wereld schitterd weleswaar het meest tegenover de zwarte achtergrond van doorleefde zondekennis, maar uiteindelijk gaat het om dat Licht, niet om die onbetekenende achtergrond.

[chapman]

Wij kunnen het bespreken en beamen.

Florijn schrijft over 'een donkere tijd' "Als wij dan maar zouden mogen beseffen, wanneer wij dat zeggen, en het zou wezenlijk waar zijn in onze beleving, dat een donkere tijd de beste tijd is om de wegen des Heeren te leren kennen. De nacht kan niet donker genoeg zijn. Dan, juist dan. Bij alléén nacht. Bij alléén duisternis."

Onmogelijk (bij de mensen), te leren onmogelijk (bij God, want God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede). Dat te leren, persoonlijk.

[JolandaOudshoorn]

Wij kunnen het bespreken en beamen.

Florijn schrijft over 'een donkere tijd' "Als wij dan maar zouden mogen beseffen, wanneer wij dat zeggen, en het zou wezenlijk waar zijn in onze beleving, dat een donkere tijd de beste tijd is om de wegen des Heeren te leren kennen. De nacht kan niet donker genoeg zijn. Dan, juist dan. Bij alléén nacht. Bij alléén duisternis."

Onmogelijk (bij de mensen), te leren onmogelijk (bij God, want God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede). Dat te leren, persoonlijk.

volgens mij haal je nu twee dingen door elkaar. De donkere tijd waarin we leven (volgens sommige) heeft niets te maken met de donkere achtergrond van je persoonlijk zonden, waartegen het Licht moet afsteken.

[refo]

Raar is dat. In OT stelde God Israel tot ZIjn volk. Er was altijd toegang en in geval van zone was terugkeer mogelijk. God schreef precies voor hoe. Wat is er veranderd? Heeft de uitstorting van de Geest het juist moeilijker gemaakt om tot God te naderen?

[accoord]

Het gaat volgens Florijn om een open wond: typisch hetgeen Ds. E. du Marchie van Voorthuizen zijn hoorders altijd voorhield, een gezicht op Christus te krijgen kan een grote verandering teweeg brengen in het leven. Hij geloofde toen ook vast dat hij eens zou aankomen in die stad die fundmenten heeft! Echter door de prediking van genoemde predikant geloofde hij het toen weer niet, hij was onverenigd, onverlost en onverzoend.
Dit is voor mij een raadsel. Een werk Gods, wat het achteraf toch niet blijkt te zijn, gezichtelijk werk.

Deze dag meen ik iets anders gehoord te hebben en dat tijdens de begrafenis van Ds. Wijnmaalen. Deze moest vaak uitroepen, eerlijk als hij was(aldus Ds. J. Roos): ik ben onbekeerd! Hij stond in de schaduw van het genadeleven van zijn vrouw, bij wie het werk Gods zo helder naar voren kwam. Echter, een enkele keer mocht Ds. W. geloven dat het voor hem toch ook een beter lot was toebereid. Maar meestal verkeerde hij naar zijn ziel in het duister.
Ds. Roos kon zijn vriend Wijnmaalen maar niet kwijt raken en worstelde er mee hoe het toch zou zijn aangaande zijn ziel. Echter kwamen er toen met kracht bij hem deze woorden:
„Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlaswiek zal Hij niet uitblussen.” Ds. Wijnmaalen zou niet als een dominee sterven, maar als een bedelaar, als een rokende vlaswiek of een gekrookt riet. Des te groter is het wonder dan ook wanneer de hemel ontsloten word voor zo één. Een zeer bijzondere dienst moet ik zeggen, waarbij de blijdschap van de predikant afstraalde en dat vanwege de eer die God toekwam.
Ik wilde hier alleen maar mee zeggen dat de kleinste in de genade, de meest bestreden ziel toch ondanks alles wat er tegen opkomt, hier vergeleken met een rokende vlaswiek, niet zal uitgeblust worden. En dat ondanks dat dit werk Gods door mensen voor gezichtelijk werk wordt afgedaan omdat men grote stukken dient te kunnen verklaren, zoals rechtvaardigmaking, heiligmaking e.d.

[albion]

Het Licht der wereld schitterd weleswaar het meest tegenover de zwarte achtergrond van doorleefde zondekennis, maar uiteindelijk gaat het om dat Licht, niet om die onbetekenende achtergrond.

Maar vlgs Jezus (Matth. 5) waren de discipelen ook het licht der wereld en dan wijst Hij niet naar henzelf, maar (vlgs de kanttek) naar hun leer omdat zij anderen daarmee verlichten en ook met hun leven dezelve moeten voorlichten.
In Joh. 9 zegt Hij het van Zichzelf niet ziende op Zijn Persoon, maar (weer vlgs de kanttek) moest Hij de wereld verlichten met Zijn leer en wonderwerken hoewel Hij daarvoor gelasterd en vervolgd werd.

Wat je bedoelt met: uiteindelijk gaat het om dat Licht, niet om die onbetekenende achtergrond begrijp ik eigenlijk niet zo goed. Het gaat om Christus, dat geloof ik ook, maar dat wordt toch verkondigd door Zijn geroepen knechten die met hun leer anderen moeten verlichten. En dan vind ik de leer niet zo onbetekenend of bedoel je er wat anders mee te zeggen?

[freek]

U bent een man vol levensernst.
„Daar zegt u wat. Soms zou ik willen begeren, soms zou ik ertoe willen neigen om de ernst van mijn moeder te krijgen. Want ik geloof toch zeker dat zij enigszins de vreze Gods had.”
Na enige stilte: „Ach man, er kunnen momenten in je leven zijn geweest dat je, ondanks jezelf, door geestelijke zaken bent gegrepen. Ik heb van jongs af indrukken van dood en eeuwigheid. Dat zou je niet zeggen, maar vooruit, het is toch waar. En toen is voor mij, al vele jaren geleden, tijdens een preek over Simeon, de hemel opengegaan. „En hij nam het kindeke in zijn armen.” Toen heb ik voor het eerst in m’n leven mogen geloven.
Toen kreeg ik, laat ik het zo zeggen, van doen met het gezichtelijke werk van Christus. Dus niet met het gerichtelijke, maar het gezichtelijke werk. Snapt u wat ik bedoel? Anders moet u het maar bewonderen.”

Wilt u het uitleggen?
„Ik kreeg zicht op Christus en dat heeft mij zo verbroken, dat heeft mij zo diep ontroerd, dat is niet te zeggen. Alle twijfel ging uit mijn hart weg en ik geloofde zekerlijk dat ik eens zou aankomen in de stad die fundamenten heeft. Mijn vrouw zat naast me in de bank toen dat gebeurde. Ik liep naar huis met mijn handen omhoog.”

Is dat wat u in een van uw boeken omschrijft als „het alleronbegrijpelijkste wonder en nochtans te ervaren, onbeschrijfelijke wonder der wonderen”?
„Het gordijn ging even open. Maar het ging ook weer dicht. Ik dacht dat ik was gered, maar onder de bediening van ds. E. du Marchie van Voorthuijsen kwam ik erachter dat dat niet zo was. Hij hield mij voor dat er drie wonden overblijven: onverlost, onverenigd, onverzoend. Dat moet ik hem nazeggen. Er is een grote haper in mijn leven gebleven, al tientallen jaren, al zeg ik niet dat ik al die tijd alleen maar in de woestijn heb gelopen, o nee, dat zeg ik niet. Maar die haper is de ontzetting van mijn leven, de nacht van mijn bestaan.”
„Bij ds. M. A. Mieras las ik onlangs dat er niet alleen een billijken van het recht is, maar ook een omhelzen. Bij het eerste gebeurt er in het leven van een zondaar niets, zegt hij. Weet u waar de zaken worden geleerd? Bij het omhelzend recht. Daar vindt de toepassing van het heil plaats. Daar gaat Christus in de plaats van de zondaar staan. Eerder niet.”

Dit is echt zo erg. De beste man wacht op 'meer' en nu is hij 88 en er komt helemaal niks meer. Geen wonder dat hij zegt: 'die haper is de ontzetting van mijn leven, de nacht van mijn bestaan'. Zal hij dan echt pas op z'n sterfbed moeten ontdekken dat hij het zicht op Christus na dat ene moment altijd zelf weer toegedekt heeft? 'Dankzij' een dominee.

[albion]

U bent een man vol levensernst.
„Daar zegt u wat. Soms zou ik willen begeren, soms zou ik ertoe willen neigen om de ernst van mijn moeder te krijgen. Want ik geloof toch zeker dat zij enigszins de vreze Gods had.”
Na enige stilte: „Ach man, er kunnen momenten in je leven zijn geweest dat je, ondanks jezelf, door geestelijke zaken bent gegrepen. Ik heb van jongs af indrukken van dood en eeuwigheid. Dat zou je niet zeggen, maar vooruit, het is toch waar. En toen is voor mij, al vele jaren geleden, tijdens een preek over Simeon, de hemel opengegaan. „En hij nam het kindeke in zijn armen.” Toen heb ik voor het eerst in m’n leven mogen geloven.
Toen kreeg ik, laat ik het zo zeggen, van doen met het gezichtelijke werk van Christus. Dus niet met het gerichtelijke, maar het gezichtelijke werk. Snapt u wat ik bedoel? Anders moet u het maar bewonderen.”

Wilt u het uitleggen?
„Ik kreeg zicht op Christus en dat heeft mij zo verbroken, dat heeft mij zo diep ontroerd, dat is niet te zeggen. Alle twijfel ging uit mijn hart weg en ik geloofde zekerlijk dat ik eens zou aankomen in de stad die fundamenten heeft. Mijn vrouw zat naast me in de bank toen dat gebeurde. Ik liep naar huis met mijn handen omhoog.”

Is dat wat u in een van uw boeken omschrijft als „het alleronbegrijpelijkste wonder en nochtans te ervaren, onbeschrijfelijke wonder der wonderen”?
„Het gordijn ging even open. Maar het ging ook weer dicht. Ik dacht dat ik was gered, maar onder de bediening van ds. E. du Marchie van Voorthuijsen kwam ik erachter dat dat niet zo was. Hij hield mij voor dat er drie wonden overblijven: onverlost, onverenigd, onverzoend. Dat moet ik hem nazeggen. Er is een grote haper in mijn leven gebleven, al tientallen jaren, al zeg ik niet dat ik al die tijd alleen maar in de woestijn heb gelopen, o nee, dat zeg ik niet. Maar die haper is de ontzetting van mijn leven, de nacht van mijn bestaan.”
„Bij ds. M. A. Mieras las ik onlangs dat er niet alleen een billijken van het recht is, maar ook een omhelzen. Bij het eerste gebeurt er in het leven van een zondaar niets, zegt hij. Weet u waar de zaken worden geleerd? Bij het omhelzend recht. Daar vindt de toepassing van het heil plaats. Daar gaat Christus in de plaats van de zondaar staan. Eerder niet.”

Dit is echt zo erg. De beste man wacht op 'meer' en nu is hij 88 en er komt helemaal niks meer. Geen wonder dat hij zegt: 'die haper is de ontzetting van mijn leven, de nacht van mijn bestaan'. Zal hij dan echt pas op z'n sterfbed moeten ontdekken dat hij het zicht op Christus na dat ene moment altijd zelf weer toegedekt heeft? 'Dankzij' een dominee.

Freek, ik denk dat deze man vééél meer levenservaring heb dan jij en ik denken te weten