QrunchyPlane wrote:
...Het zou best kunnen dat we op dat moment God niet vanuit ons hele hart dienden, maar na verloop van tijd wel, omdat we steeds meer inzicht krijgen in God’s gelijk...
God wil niet een stijgende lijn, maar God wil volmaaktheid. Een God die met minder dan volmaaktheid genoegen neemt, houdt op met God zijn (God kan nu eenmaal geen compromisen sluiten).
Dus God is geen god meer om het feit dat Adam & Eva nog niet al het mogelijke inzicht hadden? Ik heb het niet over goed >doen<, maar >inzicht< in het (nut van het) goede. Het is dus nog steeds niet noodzakelijk, volgens mij, om de zondeval te laten gebeuren, als de bijbelse visie wordt gevolgd.
memento wrote:
Nee. De mens heeft nog steeds een wil. In zekere zin zou je zelfs kunnen zeggen dat de wil nog wel vrij is, maar niet meer gericht op het goede (met de woorden van de Heidelberger Catechismus: onbekwaam tot enig goed, en geneigd tot alle kwaad). Ons wezen is gericht op tijdelijk plezier, en niet op eeuwig geluk. Bij de bekering krijgt een mens weer de mogelijkheid om te kiezen voor het goede, alhoewel hij tot zijn dood toe onvolmaakt is en blijft.
God zou idd iedereen krachtig kunnen bekeren. Dit doet Hij echter niet. Met opzet niet zelfs. Hij heeft enkelen voorbestemd om zalig te worden. Daarin komt Zijn barmhartigheid openbaar. Anderen verdoemt Hij. Daarin komt Zijn rechtvaardigheid openbaar. Waarom het niet gemeen is dat God niet allen voorbestemd heeft om behouden te worden, heb ik al eerder toegelicht.
Ik vind je redenering niet kloppen, eerst heb je gepleit dat kwaad de afwezigheid van goed is. Maar hoe kan iemand dan niet voor het goede kiezen, maar toch een vrije wil hebben? Buiten het goede is er niets te kiezen. Eerst benadrukken dat de mens nog best een vrije wil heeft, maar als het er op aan komt zeggen dat de mens geen wil/mogelijkheden in zich heeft om goed te doen, en dat het enkel God’s uitverkiezende genade is, dat klopt voor mij dus niet.
Maak een keuze;
a. Wij zijn onze vrije wil verloren na de zondeval, willen enkel het kwade vanuit onszelf, en het is God die ons nog uitverkiest (buiten onze wil/levenstijl om).
b. Wij hebben ook na de zondeval nog steeds een vrije wil, en het is onze vrije wil die voor Jezus kiest (en daarbij het goede kiest) en zich bekeerd. God’s uitverkiezing is dan gebasseerd op voorkennis.
Aantekening: Al was onze wil nog voor 1% goed, dan zouden wij op grond van onze eigen 1% goede wil zalig kunnen worden, nl. in de keuze voor Jezus als verlosser (en dit lijkt me reformatorisch gezien geen optie, en daarnevens zijn het jouw woorden dat we onze vrije wil hebben verloren na de zondeval).
Zoals de Catechismus het zegt, zijn wij satan eig. gelijk qua wil (onbekwaam tot enig goed, en geneigd tot alle kwaad), en volgens de bijbel zijn wij ook kinderen van satan, dus roze verhalen over onze wil vind ik een beetje vreemd (tenzij je niet reformatorisch bent, maar als je met de catechismus ed aankomt...
).
Als we dus verder gaan met punt a, komen we op het punt van de uitverkiezing:
Maar ik zou het wijzer van God vinden als Hij voor ons besliste omdat dat het beste voor ons is (zeker als het om de eeuwigheid gaat; zoals wij al mensen met een psychische afwijking dingen van tijdelijke duur dwingen te doen, die ze niet leuk vinden, voor hun eigen bestwil). Jij zou ook geen kuikentjes in een doolhof zetten om ze de uitgang te laten vinden, wat boven hun macht is, en de kuikentjes die falen hun hele leven martelen. Je pakt ze op en zet ze bij hun etensbakje, of hun moederkip.
Dat is geen vergelijking, want in beide gevallen gaat het niet om een morele keuze. Ik zou het willen vergelijken met iemand die een portomonaille in zn kontzak heeft. Iedereen kan die er misschien makkelijk uitjatten, echter daarmee is de verantwoordelijkheid van het jatten nog steeds bij de dief, en niet bij iemand die de portomonaille draagt. Bij een moreel kwaad is nl. vaak de aanleiding geen kwaad. Oftwel: Ik ben niet fout als ik met een portomonaille in mn kontzak over straat loopt.
memento wrote:
Waarom het niet gemeen is dat God niet allen voorbestemd heeft om behouden te worden, heb ik al eerder toegelicht.
Je hebt toegelicht dat de vergelijking niet opgaat, maar je hebt nog niet gezegd (of ik vat de clue niet) waarom het niet gemeen is dat God niet allen voorbestemd heeft om behouden te worden (Dit stukje vond ik het meeste op deze vraag ‘antwoorden’, maar als je dit stukje niet bedoeld, sorry voor ’t commentaar, en graag een verwijzing naar het bedoelde stukje :p). Het voorbestemmen van iemands eeuwigheid, met dus verregaande consequenties, vind ik niet vergelijkbaar met het in-principe-zonder-consequenties-zijnde-portomonaille-in-je-kontzak-steken-voorbeeld, want voorbestemmen heeft per definitie vaste consequenties, en een portomonaille in je kontzak steken heeft dat niet.
Ik denk dat de reformatoren er eerlijk voor uit durven te komen wat de bijbel zegt (zonder compromissen sluiten tussen hun gevoel en de letterlijke boodschap van de bijbel). Voor deze manier van kijken van de reformatoren heb ik ook altijd respect gehad. Ondanks dat heb wel kritiek op de inhoud van hun visie.
Daarnaast, met alle respect voor God Zelf, maar als hij 80% (en dat is nog krap genomen, gezien enkel Noach’s familie t.o.v. een wereld aan mensen, en Israël t.o.v. een hele wereld, etc) van de wereld naar de hel helpt, om zijn rechtvaardigheid te botvieren, en de resterende 20% de hemel in laat, dan vind ik kreten als “Want alzo lief...â€
