??Wij serveren zulke uitspraken af als dogmatisch onjuist.
Onderscheid evangelischen en reformatorischen verdwijnt?
Inderdaad, ze stelden hun vertrouwen niet op God terwijl Hij hen aangaf dat wel te doen.Afgewezen schreef:Lees dan ook Jozua 24 vs. 19-28 eens. De grote fout van Israël is de grote fout van vele, vele kerkmensen: ze dachten het zelf wel te kunnen.Afgewezen, ik wijs maar weer eens naar Deuteronomium 30, de keuze tussen leven en dood.
Je trekt hier de boodschap van die tekst wel uit het verband. Ze dienden afgoden en de HEERE. God eiste een plek voor zichzelf.Afgewezen schreef:Lees dan ook Jozua 24 vs. 19-28 eens. De grote fout van Israël is de grote fout van vele, vele kerkmensen: ze dachten het zelf wel te kunnen.Afgewezen, ik wijs maar weer eens naar Deuteronomium 30, de keuze tussen leven en dood.
19 Toen zeide Jozua tot het volk: Gij zult den HEERE niet kunnen dienen, want Hij is een heilig God; Hij is een ijverig God; Hij zal uw overtredingen en uw zonden niet vergeven.
20 Indien gij den HEERE verlaten en vreemde goden dienen zult, zo zal Hij Zich omkeren, en Hij zal u kwaad doen, en Hij zal u verdoen, naar dat Hij u goed gedaan zal hebben.
21 Toen zeide het volk tot Jozua: Neen, maar wij zullen den HEERE dienen.
Vervolgens heeft Jozua een verbond gemaakt dat ze de afgoden zouden wegdoen en dat de HEERE zich niet zal wreken over de oude zonden.
Er is nog een tekst in die geschiedenis. Over die 10 verspieders. God gaf een gebod en ze vonden dat ze dat niet konden. Weet jij hoe dat afgelopen is?
Juist, dat vraag ik me af. Hoe komt dat nou? Ik dacht dat je zo bijbelgetrouw en bijbelvast was.... Maar als iets in de bijbel niet overeenkomst met onze dogma's en kerkleer wordt er opeens gezegd: Tja, we moeten het niet zo letterlijk nemen, wat de apostelen als antwoord hadden op de vraag wat je moet doen om behouden te worden, hoeven wij nog niet als antwoord te geven.Afgewezen schreef:Bedoel je die vraag aan mij? Op een andere topic zijn we daar toch al over bezig?Marnix schreef:Zou ik ook een antwoord op mijn vraag mogen krijgen?
Wat de apostelen in een bepaald geval voor antwoord gaven, moeten we niet lezen als een soort wet: dít antwoord moet je dus altijd geven op díe vraag.
Niemand van dit forum zal zeggen dat wij niet worden opgeroepen tot geloof. Niemand zal zeggen dat we geen eigen verantwoordelijkheid hebben.
Maar nogmaals, als jij tegen iemand die zoekende is, zegt: 'geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden', dan heeft dat niet automatisch hetzelfde gevolg als toen Paulus deze woorden uitsprak.
En hoe komt dat nou?
Is daar dan wat in veranderd? Is het antwoord op die vraag tegenwoordig niet meer hetzelfde als het bijbelse antwoord?
Het gevolg is namelijk wel hetzelfde. Als ik tegen een zoekende zeg: Geloof in Jezus Christus, bekeer je van je zonden, en je zal behouden worden, zal zo iemand gered worden als hij/zij dat doet, en als hij/zij dat niet doet zal die persoon niet gered worden. Het gevolg is hetzelfde... alleen heb je grote kans dat er veel minder mensen gehoor aan die oproep zullen geven.... maar of een antwoord klopt heeft toch niet te maken met de hoeveelheid mensen die dat ook aannemen?
Gravo,gravo schreef:Juist, ja. Kaw peilt hier een diepliggend motief in de religie. Alhoewel het een oppervlakkig en ondiepe motivering lijkt.Kaw schreef:Ik zie zoveel mensen in de reformatorische gezindte die met de eenvoudige vraag zitten: Hoe wordt ik een kind van God?
Zo lang de evangelischen daar wel een antwoord op hebben en de reformatorischen niet, zul je een terugloop van reformatorischen houden. (...)
Maar al te gauw worden mensen, die open en eerlijk zeggen, dat ze in een andere kerk vinden wat ze zoeken, weggezet als oppervlakkige religie-consumenten, die hun eigen (kerk)gechiedenis niet kennen en daarom gemakkelijk de wijk nemen naar een "zogenaamde aantrekkelijkere gemeente".
Wie dit verwijt van oppervlakkigheid krijgt, kijkt natuurlijk wel goed uit nogmaals zo open en eerlijk te spreken over hun innerlijke drijfveer. Kennelijk is de ware reden om het elders te zoeken niet acceptabel, moet men het voor zichzelf houden of moet men een heel dwingende andere reden kunnen aanvoeren: (we gaan verhuizen!)
Hoeft niet, wat mij betreft. Beslissingen ten aanzien van religie, kerk en godsdienst, die niet langer door familiebanden en autoritatieve structuren worden gereguleerd, worden uitsluitende genomen op basis van individuele handelings-criteria.
De (post) moderne mens staat alleen. Niet de echtgenoot, niet de familie, niet de dominee, niet de kerk, niet een sociale groep beslist over hem, maar allen die individuele mens zelf. We kunnen wel krokodillentranen plengen om dit individualisme (wat een eenzaamheid, wat een armoe, wat een oppervlakkigheid), maar het is zoals het is. De kerkgangers zitten inmiddels zo in elkaar. Ze vinden, dat ze zelf moeten kiezen en het wordt ook van hen verwacht. Trouwens, de kerk zegt niets anders. Ook in de kerken worden geen autoritatieve uitspraken meer gedaan. Omdat de mensen, dat niet willen en omdat predikanten en kerkenraadsleden ook (post)moderne mensen zijn geworden
Dus, wie zelf moet kiezen, kiest op grond van eigen criteria. Welnu, dan is een eenvoudig criterium: "wie geeft mij wat ik zoek" genoeg.
Het is inderdaad een markt-denken. Maar weer: geen krokodillentranen: het is gewoon zo, omdat we het met elkaar ook zo willen. Hier krijg je evangelisch liedboek, nadruk op de geestesgaven, gebedsgenezing, kringwerk, kringgebed en een op de jongerencultuur afgestende liturgie en vormgeving, daar krijg je een kerkenraad in het zwart, een wetslezing, een drie-punten preek, cathechesatie, oude kerken, plechtige stiltes en een orgel.
Elders vind je dan weer liturgische diensten, met kleuren van het kerkelijk jaar, symboliek, liedboek, moderne theologie en een paaskaars. Dan is er nog: taizé, thomas-vieringen, charismatisch, vrijzinnig, affijn: iedereen kent de markt-segmenten, de vrag en het aanbod.
Ja dus, mensen zoeken, struinen de markt af en vinden iets van hun gading. Maar als de gemeente verandert, als zijzelf veranderen kan die zoektocht weer opnieuw beginnen.
Het is net de zorgverzekering: Iedereen heeft een basispakket nodig, maar er zijn verschillende aanbieders op de markt, die ieder een eigen nadruk hebben en een bepaalde nadruk op het een of op het ander.
De kerk is dus niet ouderwets. De kerk doet precies hetzelfde als de wereld om haar heen: privatiseren, liberaliseren, marktwerking, concurrentie, A- en B-merken, reclame, werving: ieder voor zich. En dat er kerken of gemeenten afvallen: tja, zo werkt de markt, moet je maar een beter product leveren.
Enkele dringend gezochte items op de kerkelijk markt zijn:
- mooie muziek
- gegarandeerd heil (een plekje in de hemel)
- troost bij moeilijkheden
- vrienden
- verwondering over wat ons te boven gaat
- mystieke gewaarwordingen
- ethische regels
- status ( dmv een functie in de kerk)
- netwerk (misschien kan hij wat voor mij regelen)
- emotie (huilen, lachen, prijzen, treuren)
- zingeving
- opvoeding (ik doe het voor m'n kinderen)
- traditie (het hoort er bij, kerstnachtdienst, doop, begrafenis)
- overgansritueel (trouwen in de kerk)
- en nog zo wat....
Het lijkt wat cynisch, maar ik bedoel het serieus. De huisige mens is alleen , moet ales zelf uitzoeken en...doet dat dan ook. Natuurlijk vind ik, dat de mens nooit alleen gelaten had mogen worden. In die zin verfoei ik modernisme en post-modernisme, maar ondanks die theoretische erontwaardiging ben ik en zijn de mensen om mij heen toch alleen.
Wie het profetische woord spreekt, dat een omwenteling betekent voor de mens in deze moderne gevangenis (de gevangenis van zijn eigen individualiteit), heeft wellicht de kracht om iets te veranderen.
gravo
Interessante stelling, maar ik geloof dat refo's met zulke fundamentele vragen ten diepste niet bezig zijn met hun eigen voorkeur van zondagse entertainment. Daar geloof ik niets van.
Omdat die eis gestelt wordt als onmogelijkheid zoals het houden van de 10 geboden. We kunnen niet geloven en daarom hoeven we ook niet aan dat gebod te voldoen. Tis veel rechtzinniger om te bidden om geloof dan om het geloof aan te grijpen en daarmee aan de slag te gaan. De dominee vond dit een gevaarlijke influistering van de duivel.Afgewezen schreef:??Wij serveren zulke uitspraken af als dogmatisch onjuist.
Geloof is geen bezittelijk iets maar een werkwoord. Je kunt geloof niet bezitten. Je kunt geloof wel zoeken, om vragen en nalopen. Grappig genoeg is dat nu precies geloven. Je bezit niet Jezus of vergeving, maar je zoekt vergeving, je bidt Hem, je smeekt en je looft. Dat is geloof. Zalig [zijn] die hongeren en dorsten [naar] de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden. Het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid is het verlangen naar een gerechtvaardigde positie voor God, omdat Hij dat verdient. Het mooie is dat het hongeren en dorsten ook garant staan voor vervulling. Indien je vergeving zoekt zul je het vinden, want God vervult Zijn beloften.
Ik vind het moeilijk om de preek hier goed weer te geven, maar het was voor mij en mijn vriendin een zeldzaam vruchtbare preek, daar op die zondagdagmiddag in de HHK gemeente van Genemuiden.
Ik vraag me af of hier niet een tegenstelling wordt gemaakt die er in feite niet is. Het gaat er niet om wat rechtzinniger is of niet, het gaat erom dat we hoe dan ook dat geloof moeten hebben.Omdat die eis gestelt wordt als onmogelijkheid zoals het houden van de 10 geboden. We kunnen niet geloven en daarom hoeven we ook niet aan dat gebod te voldoen. Tis veel rechtzinniger om te bidden om geloof dan om het geloof aan te grijpen en daarmee aan de slag te gaan. De dominee vond dit een gevaarlijke influistering van de duivel.
Iemand schreef eens: "Ik word ziek van uitweidingen over het geloof, over de plicht om te geloven of om eerst te bidden om genade om te geloven. Als u kunt geloven zonder zulk een bidden, doe het dan, en als een mens voelt dat hij nodig heeft wat God alleen kan verschaffen, dan kunnen alle X's [hier stond een naam] ter wereld hem niet van het bidden afhouden."
Ja, als het geloof je wordt aangeboden hoef je er niet om te bidden, dan kan je er beter voor danken en er mee aan te slag gaan. En als je om echt geloof kan bidden, waar komt dat dan vandaan? Als we uit onszelf tot niets goeds in staat zijn maar we kunnen wel bidden om geloof, dan betekent dat dat God al in je aan het werk is en je trekt. Bekering is het werk van God, dat klopt. Maar soms lijkt het wel alsof we pas zeker weten dat God aan het werk is als er bekering is, terwijl Hij al veel eerder begint met werken. We hebben de opdracht te zoeken naar Gods koninkrijk en Zijn wil, en bidden is daar een belangrijke vorm van.... maar dat we bidden is geen eigen verdienste, maar omdat God in ons werkt en het verlangen naar Leven met Hem geeft, omdat Hij mensen roept. De Geest gaat niet alleen aan het werk als wij bidden, Hij is dan ook al aan het werk omdat we bidden.
Er is dan inderdaad geen tegenstelling.
Toch is alles ook geen automatisme.... we kunnen niet anders.... we hebben totaal geen keuze.... De bijbel geeft duidelijk aan dat God ons hart wil, mensen die Hem liefhebben en dankbaar zijn, en daarin hebben we keuzes. Als we daar naar luisteren kunnen we nooit onszelf daarop beroemen, als we Hem de rug toekeren kunnen we wel dat onszelf verwijten en komt dat niet omdat God niet genoeg aan ons trok.
Volgens mij is dat de balans tussen wel moeten en uit onszelf niet kunnen.
Er is dan inderdaad geen tegenstelling.
Toch is alles ook geen automatisme.... we kunnen niet anders.... we hebben totaal geen keuze.... De bijbel geeft duidelijk aan dat God ons hart wil, mensen die Hem liefhebben en dankbaar zijn, en daarin hebben we keuzes. Als we daar naar luisteren kunnen we nooit onszelf daarop beroemen, als we Hem de rug toekeren kunnen we wel dat onszelf verwijten en komt dat niet omdat God niet genoeg aan ons trok.
Volgens mij is dat de balans tussen wel moeten en uit onszelf niet kunnen.
-
Houthakker
En als je nu niet alleen mijn openingszin had genomen, maar het hele stuk? Wat dan?memento schreef:Er is wel zeker een verschil. Een heel fundamenteel verschil, waar door de eeuwen heen door onze reformatoren hard tegen gevochten is. En wel het verschil met betrekking tot de visie op de menselijke wil.Maar ten diepste is er helemaal geen onderscheid tussen reformatorischen en evangelischen.
Evangelischen zeggen: De mens moet en kán geloven.
De reformatie zegt: De mens moet geloven, maar kan het niet. Daar is genade voor nodig.
Ik weet dat men tegenwoordig dat liever niet meer hoort. Van genade wil men wel weten, maar niet van genade als het gaat om geloven. En als we dat loslaten, het 'geloof is een gave Gods', dan rust het meervoudig anathema wat de reformatie (in de lijn van de Schrift) herhaaldelijk heeft uitgesproken, op ons.
En ik weet het, er is in de reformatorische kerken ook veel mis. Lijdelijkheid viert hoogtij. En dat is een evengrote gruwel. Maar dat geeft ons geen vrijbrief om hetgeen de reformatie voor streed, het sola gratia, het 'alleen uit genade', los te laten. Zonder genade kan er geen geloof zijn, hoe hard we ook proberen. Niets wat wij doen, doet er toe, ook onze pogingen om te geloven niet.
Kortom, weg met de remonstrantse gedachten. En aangezien vele evangelische gemeenten remonstrants zijn (is het niet in belijden, dan wel in de praktijk), zeg ik: weg met de evangelische gedachten...
Want ik schreef over andere dingen, dan waarover jij nu schrijft, kijk maar:
Ben je het daar niet mee eens?Onderscheid reformatorischen en evangelischen verdwijnt. Dat is de titel van dit hoofdstuk.
Daarover heb ik nog eens nagedacht.
Het is maar hoe je het bekijkt of bekijken wilt. Maar ten diepste is er helemaal geen onderscheid tussen reformatorischen en evangelischen. Ze zijn allemaal mensen. Ze zijn allemaal geboren als zondaren en alle kwaad wordt in hen allen gevonden. Ze zijn van nature allemaal geneigd God en hun naaste te haten.
En als er wel echt, wezenlijk onderscheid is, dan kan dat geen ander onderscheid zijn dan dit: ze zijn of dood of levend. Ze zijn nog zoals ze geboren zijn of ze zijn opnieuw geboren. Ze zijn kinderen van de Satan of ze zijn kinderen van God.
Misschien zijn we dit een beetje te veel uit het oog verloren.
Die indruk krijgen wij soms.
-
Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
Ja wat een dag zal dat zijn de Koning te zien in Zijn Schoonheid!!!plebe schreef:Gelukkig zal in de eeuwige heerlijkheid bij de Heere het onderscheid weg zijn! Samen voor Zijn troon, met al de heiligen.
Geen groepjes meer, geen karikaturen meer van elkaar.
Kom dan
Heere Jezus
Ja, kom haastig
Maranatha!
Bent u bereid Hem te ontmoeten? Nog is er tijd!!
Haast u om uw levenswil want de tijd is voorts kort.
-
Houthakker
Kaw,Kaw schreef:Gravo,gravo schreef:Juist, ja. Kaw peilt hier een diepliggend motief in de religie. Alhoewel het een oppervlakkig en ondiepe motivering lijkt.Kaw schreef:Ik zie zoveel mensen in de reformatorische gezindte die met de eenvoudige vraag zitten: Hoe wordt ik een kind van God?
Zo lang de evangelischen daar wel een antwoord op hebben en de reformatorischen niet, zul je een terugloop van reformatorischen houden. (...)
Maar al te gauw worden mensen, die open en eerlijk zeggen, dat ze in een andere kerk vinden wat ze zoeken, weggezet als oppervlakkige religie-consumenten, die hun eigen (kerk)gechiedenis niet kennen en daarom gemakkelijk de wijk nemen naar een "zogenaamde aantrekkelijkere gemeente".
Wie dit verwijt van oppervlakkigheid krijgt, kijkt natuurlijk wel goed uit nogmaals zo open en eerlijk te spreken over hun innerlijke drijfveer. Kennelijk is de ware reden om het elders te zoeken niet acceptabel, moet men het voor zichzelf houden of moet men een heel dwingende andere reden kunnen aanvoeren: (we gaan verhuizen!)
Hoeft niet, wat mij betreft. Beslissingen ten aanzien van religie, kerk en godsdienst, die niet langer door familiebanden en autoritatieve structuren worden gereguleerd, worden uitsluitende genomen op basis van individuele handelings-criteria.
De (post) moderne mens staat alleen. Niet de echtgenoot, niet de familie, niet de dominee, niet de kerk, niet een sociale groep beslist over hem, maar allen die individuele mens zelf. We kunnen wel krokodillentranen plengen om dit individualisme (wat een eenzaamheid, wat een armoe, wat een oppervlakkigheid), maar het is zoals het is. De kerkgangers zitten inmiddels zo in elkaar. Ze vinden, dat ze zelf moeten kiezen en het wordt ook van hen verwacht. Trouwens, de kerk zegt niets anders. Ook in de kerken worden geen autoritatieve uitspraken meer gedaan. Omdat de mensen, dat niet willen en omdat predikanten en kerkenraadsleden ook (post)moderne mensen zijn geworden
Dus, wie zelf moet kiezen, kiest op grond van eigen criteria. Welnu, dan is een eenvoudig criterium: "wie geeft mij wat ik zoek" genoeg.
Het is inderdaad een markt-denken. Maar weer: geen krokodillentranen: het is gewoon zo, omdat we het met elkaar ook zo willen. Hier krijg je evangelisch liedboek, nadruk op de geestesgaven, gebedsgenezing, kringwerk, kringgebed en een op de jongerencultuur afgestende liturgie en vormgeving, daar krijg je een kerkenraad in het zwart, een wetslezing, een drie-punten preek, cathechesatie, oude kerken, plechtige stiltes en een orgel.
Elders vind je dan weer liturgische diensten, met kleuren van het kerkelijk jaar, symboliek, liedboek, moderne theologie en een paaskaars. Dan is er nog: taizé, thomas-vieringen, charismatisch, vrijzinnig, affijn: iedereen kent de markt-segmenten, de vrag en het aanbod.
Ja dus, mensen zoeken, struinen de markt af en vinden iets van hun gading. Maar als de gemeente verandert, als zijzelf veranderen kan die zoektocht weer opnieuw beginnen.
Het is net de zorgverzekering: Iedereen heeft een basispakket nodig, maar er zijn verschillende aanbieders op de markt, die ieder een eigen nadruk hebben en een bepaalde nadruk op het een of op het ander.
De kerk is dus niet ouderwets. De kerk doet precies hetzelfde als de wereld om haar heen: privatiseren, liberaliseren, marktwerking, concurrentie, A- en B-merken, reclame, werving: ieder voor zich. En dat er kerken of gemeenten afvallen: tja, zo werkt de markt, moet je maar een beter product leveren.
Enkele dringend gezochte items op de kerkelijk markt zijn:
- mooie muziek
- gegarandeerd heil (een plekje in de hemel)
- troost bij moeilijkheden
- vrienden
- verwondering over wat ons te boven gaat
- mystieke gewaarwordingen
- ethische regels
- status ( dmv een functie in de kerk)
- netwerk (misschien kan hij wat voor mij regelen)
- emotie (huilen, lachen, prijzen, treuren)
- zingeving
- opvoeding (ik doe het voor m'n kinderen)
- traditie (het hoort er bij, kerstnachtdienst, doop, begrafenis)
- overgansritueel (trouwen in de kerk)
- en nog zo wat....
Het lijkt wat cynisch, maar ik bedoel het serieus. De huisige mens is alleen , moet ales zelf uitzoeken en...doet dat dan ook. Natuurlijk vind ik, dat de mens nooit alleen gelaten had mogen worden. In die zin verfoei ik modernisme en post-modernisme, maar ondanks die theoretische erontwaardiging ben ik en zijn de mensen om mij heen toch alleen.
Wie het profetische woord spreekt, dat een omwenteling betekent voor de mens in deze moderne gevangenis (de gevangenis van zijn eigen individualiteit), heeft wellicht de kracht om iets te veranderen.
gravo
Interessante stelling, maar ik geloof dat refo's met zulke fundamentele vragen ten diepste niet bezig zijn met hun eigen voorkeur van zondagse entertainment. Daar geloof ik niets van.
Misschien begrijp je het nu wat verkeerd. Je noemt entertainment, kennelijk met de veronderstelling, dat mensen, die hun eigen keuze maken op het gebied van kerk en geloof eenvoudige en makkelijk beinvloedbare mensen zijn, die door enig 'entertaiment' kritiekloos vallen voor religieuze zwendelaars.
Maar mijn stelling gaat wat dieper:. ook de wens om een traditioneel geloof te belijden en een traditionele geloofsbeleving vast te houden, is uiteindelijk een persoonlijke keuze. Zo werkt het inmiddels. Wie naar een serieuze (niet op entertainment gerichte kerk, zeg maar) gaat, maar zijn of haar kinderen maken een andere keuze, snapt gelijk waar het om gaat. Vroeger was het buigen of barsten: gelovig of ongelovig, heiden of christen. Tegenwoordig is er veel meer begrip voor het individuele maatwerk, dat mensen zoeken en vinden.
Maar ondanks en juist door dit maatwerk is er toich één nieuwe gemeenschappelijk karaktertrek in deze religiositeit te vinden: dat is het nieuwe verschijnsel, dat mensen bewust een keuze maken. Die keuze kan naar alle kanten uitvallen: van (stok)oud-gereformeerd tot New-Age, maar...het is een persoonlijke afweging geworden. wie dat niet ziet, snapt ook de enorme omwenteling op het gebied van de religie niet en zal de vele vormen van gelovig zijn niet kunnen duiden.
Ik blijf er bij: kerk, geloof, religie en spiritualiteit zijn produkten geworden: een zeer gevarieerd aanbod en een onstuitbaar diverse vraag.
Natuurlijk is dit voor een deel ook geestelijke armoede, een eindeloze persoonlijke zoektocht, soms een jarenlang gesjok van de ene naar de ander club, maar dat wil nog niet zeggen, dat die werkelijkheid niet bestaat. Religie is markt geworden en we doen er allemaal aan mee. Ook al beoren we (met familie en al) al jaren tot een traditionele kerk. Er is hedentendage een andere reden bijgekomen om in de kerk te blijven, nl. ons persoonlijke belang, dat wij als individu hebben afgewogen tegen alternatieven. Het geeft tevens eens een wat andere blik op al die kerkscheuringen. Je kunt het ook zien als mensen die liever in winkel A, dan in winkel B shoppen of als een voorkeur voor een stevig, maar degelijk produkt boven een licht en vluchtig produkt of vice versa.
gravo
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Dat is dus een welvaartsprobleem. (Als je het als een probleem ziet..).gravo schreef:[Je kunt het ook zien als mensen die liever in winkel A, dan in winkel B shoppen of als een voorkeur voor een stevig, maar degelijk produkt boven een licht en vluchtig produkt of vice versa.
gravo
ik ben blij dat er zoveel kerken zijn waar uit de Bijbel gepreekt wordt. Ook Paulus zegt: zelfs al wordt Christus onder een deksel gepredikt, -daarin verblijd ik mij.