Dank je Lily. Ik vind het een moeilijk onderwerp! Bij ons zeggen ze dan: in de bijbel staan alleen beloften voor de uitverkorenen.....Oorspronkelijk gepost door lily
dit kan ik niet in nederlands zeggen,
maar de belooften zijn voor uw en uw kinderen, you can plead on that promise Pim.
"Elke dag een nieuw hartje"
Ik kan me wel vinden in een van de conclusies van het onderzoek, namelijk dat de omgeving van iemand erg veel invloed heeft op de geloofsbeleving en definitie van geloven. Daarom vind ik het ook zo belangrijk er goed mee om te gaan. Links en rechts zijn klippen.Oorspronkelijk gepost door GerriePim,Oorspronkelijk gepost door Pim
..... Dat welkom in de strijd, daar geloofde ik nooit zo in.....
Zou je het wel of niet uit willen leggen aan de kinderen, dat het een leven vol strijd is en blijft? Of wil je kinderen juist in die 'waan' laten?
Ik zou het wel gaan uitleggen aan de kinderen hoe de vork in de steel zit.
Maar wanneer is een kind daaraan toe?
Dat is misschien ook bij elk kind verschillend.
Wat ik vaak zie bij kinderen is: dat ze overal een simpele oplossing voor hebben.
Hoe leg je een kind uit dat er oorlog is?
En op welke leeftijd?
Stel dat je besluit voorzichtig iets uit te gaan leggen over de strijd tussen vlees en geest. Hoe doen we dat dan?
Ik praat zelf altijd graag in allegorien in beeldspraak. Misschien moeten we eens een mooi beeld verzinnen waarin dit naar voren komt?
[Aangepast op 9/6/04 door Pim]
-
england
Ik vind de psychologie die onderzoek doet naar religieuze belevingen altijd maar bedenkelijk. Bekering verzandt dan heel snel in een psychologisch process, en heeft nix bovennatuurlijks meer. Ik zeg niet dat de schrijver van dit boek dat heeft gedaan (alhoewel zinnen als Als je steeds moet vragen om een nieuw hartje en thuis ook nooit iets goed kunt doen, is de kans groot dat het fout gaat me niet echt hoopvol stemmen), maar dat is meer mijn angst bij dit soort onderwerpen.
De positieve punten die naar voren komen in het artikel vind ik:
1. Als je steeds hetzelfde hoort, raakt het je ook niet meer. Dit vind ik een juiste opmerkingen. Mensen vallen al snoepjes etend in slaap terwijl de predikant het oordeel Gods over de gemeente uitdonderd. Er staat meer in de bijbel dan hoe een mens bekeerd moet worden....
2. Bij bevindelijk-gereformeerden leeft de angst zich een bekering in te beelden. Misschien stellen we bekeerd worden te moeilijk voor? Misschien benadrukken we de enorme hoeveelheid genade die God beschikbaar heeft te weinig. Misschien toch meer aandacht voor Gods allesoverwinnende, trekkende liefde? Misschien toch nog eens uitleggen wat bekeerd worden nu inhoud, en wat de kenmerken zijn van een ware bekering?
3. Er heerst lijdelijkheid. Men bid om bekering en wacht af. En daz nie goe. Wat we nodig hebben is bidden om bekering, in het vertrouwen dat God het niet alleen kán geven, maar ook wíl geven. Niet als automatisme (zo van: ik bid en vertrouw dús ik word bekeerd), maar juist als levensstijl (ik bid om bekering, en vertrouw dat Hij het kan en wil doen. Daarom doe ik alles wat ik kán doen om zalig te worden, ook al weet ik dat dat me niet dichter bij God brengt)
Indirect raakt dit onderwerp natuurlijk ook hoe wij het evangelie brengen aan de kinders. Voor degenen die engels kunnen lezen, hierover heeft Joel Beeke een mooi, eenvoudig en praktisch boekje geschreven: Bringing the Gospel to Covenant Children
[Aangepast op 9/6/2004 door memento]
De positieve punten die naar voren komen in het artikel vind ik:
1. Als je steeds hetzelfde hoort, raakt het je ook niet meer. Dit vind ik een juiste opmerkingen. Mensen vallen al snoepjes etend in slaap terwijl de predikant het oordeel Gods over de gemeente uitdonderd. Er staat meer in de bijbel dan hoe een mens bekeerd moet worden....
2. Bij bevindelijk-gereformeerden leeft de angst zich een bekering in te beelden. Misschien stellen we bekeerd worden te moeilijk voor? Misschien benadrukken we de enorme hoeveelheid genade die God beschikbaar heeft te weinig. Misschien toch meer aandacht voor Gods allesoverwinnende, trekkende liefde? Misschien toch nog eens uitleggen wat bekeerd worden nu inhoud, en wat de kenmerken zijn van een ware bekering?
3. Er heerst lijdelijkheid. Men bid om bekering en wacht af. En daz nie goe. Wat we nodig hebben is bidden om bekering, in het vertrouwen dat God het niet alleen kán geven, maar ook wíl geven. Niet als automatisme (zo van: ik bid en vertrouw dús ik word bekeerd), maar juist als levensstijl (ik bid om bekering, en vertrouw dat Hij het kan en wil doen. Daarom doe ik alles wat ik kán doen om zalig te worden, ook al weet ik dat dat me niet dichter bij God brengt)
Indirect raakt dit onderwerp natuurlijk ook hoe wij het evangelie brengen aan de kinders. Voor degenen die engels kunnen lezen, hierover heeft Joel Beeke een mooi, eenvoudig en praktisch boekje geschreven: Bringing the Gospel to Covenant Children
[Aangepast op 9/6/2004 door memento]
-
Adryan
Hoewel er zeker een waarheid in zit vind ik je opmerking wat ontterecht. Want ik ben er bijna van overtuigd dat die mensen die nu in slaap vallen (al dan niet met een snoepje, want ik ken iemand die nog geen 5 minuten in de kerk zit en al slaapt) ook in slaap zullen vallen of in ieder geval niet luisteren onder een heel andere preek. Al zou de prediker nog zo ernstig nodigen. Ik durf te betwijfelen of dat verschil maakt.Oorspronkelijk gepost door memento
1. Als je steeds hetzelfde hoort, raakt het je ook niet meer. Dit vind ik een juiste opmerkingen. Mensen vallen al snoepjes etend in slaap terwijl de predikant het oordeel Gods over de gemeente uitdonderd. Er staat meer in de bijbel dan hoe een mens bekeerd moet worden....
Het verschil zit m niet in het nodigen, het verschil zit m in de gevarieerdheid van de onderwerpen waarover je preekt.Oorspronkelijk gepost door AdryanHoewel er zeker een waarheid in zit vind ik je opmerking wat ontterecht. Want ik ben er bijna van overtuigd dat die mensen die nu in slaap vallen (al dan niet met een snoepje, want ik ken iemand die nog geen 5 minuten in de kerk zit en al slaapt) ook in slaap zullen vallen of in ieder geval niet luisteren onder een heel andere preek. Al zou de prediker nog zo ernstig nodigen. Ik durf te betwijfelen of dat verschil maakt.Oorspronkelijk gepost door memento
1. Als je steeds hetzelfde hoort, raakt het je ook niet meer. Dit vind ik een juiste opmerkingen. Mensen vallen al snoepjes etend in slaap terwijl de predikant het oordeel Gods over de gemeente uitdonderd. Er staat meer in de bijbel dan hoe een mens bekeerd moet worden....
Hoe gevarieerder de boodschap, des te 'spannender' is het, en dus is de kans groter dat je wakker blijft (je hoort tenslotte weer eens iets nieuws). Om meer gevarieerder te zijn denk ik dat we 2 dingen kunnen doen:
1. Meer aandacht voor exegese, dus niet 1 tekst nemen om uit te preken, maar neem een gedeelte wat je uitlegt. Of preek eens een heel bijbelboek door. Of preek eens de Westminster, de NGB of de DL door.
2. Gevarieeerd in onderwerpen. Dus niet elke zondag vertellen hoe God een mens bekeerd (niet dat je dat niet elke zondag moet noemen, maar wijd er niet steeds weer een hele preek aan), maar preek bijvoorbeeld eens over Gods eigenschappen, als je elke zondag daar een preek over houd ben je best lang bezig, en het is zeker nuttig.
-
Adryan
Zeker vertel je dat. Kijk of je direct moet vertellen over de strijd in het hart dat durf ik te betwijfelen. Dat kan op latere leeftijd wel. Wel zal je kunnen vertellen dat je, ookal heb je een rein hart, je toch nog zonde doet. Ook al heb je de Heere Jezus lief, je toch nog steeds verkeerde dingen doet. Dat je dat heel erg vindt. Want je doet er de Heere verdriet mee. Die wil het niet en je houdt van de Heere dus wil je ook geen verkeerde dingen meer doen. Zo vertel, mijns inziens, op eenvoudige wijze, over de strijd tussen de oude mens en de nieuwe mens.Oorspronkelijk gepost door Pim
Adryan,
Het gaat mij er om hoe je aan je kind duidelijk gaat maken dat je niet een nieuw hartje krijgt en dan klaar, uitbekeerd, bent
Een zendingspredikant hoorde ik het ooit zo zeggen: je hebt dan 2 harten. Nog een oud hart en een nieuw hart. En als je sterft, dan ben je dat oude hart pas kwijt.
Maar hoe leggen wij het uit aan de kinderen?
Ik vind het zelf heel erg moeilijk om het eenvoudig te vertellen. Ik heb altijd erg veel bewondering voor Rianne die het wel heel erg eenvoudig kan. Ze noemt dan een "moeilijk" begrip in haar verhaal om dat vervolgens ook uit te leggen. En dat is heel goed volgens mij. Zo leer je ze wennen aan begrippen en leren ze daarvan de betekenis.
Ik moest voor CGO een bijbelverhaal maken. Mocht zelf kiezen welke klas. HEb gekozen voor Groep 7/8. Maar ik zal je vertellen dat ik heel erg lang over gedaan heb om wat in elkaar te draaien. Eerst kreeg ik het niet eenvoudig genoeg. En vervolgens sloeg ik door naar het andere door bijna niet inhoudelijk durven te vertellen. Nee ik vind het erg moeilijk.
-
Adryan
Ok. Daar kan ik wel in meegaan. Want dat is gewoon waar. Maar ik kan je ook wel de tegenwerpingen noemen.Oorspronkelijk gepost door mementoHet verschil zit m niet in het nodigen, het verschil zit m in de gevarieerdheid van de onderwerpen waarover je preekt.Oorspronkelijk gepost door AdryanHoewel er zeker een waarheid in zit vind ik je opmerking wat ontterecht. Want ik ben er bijna van overtuigd dat die mensen die nu in slaap vallen (al dan niet met een snoepje, want ik ken iemand die nog geen 5 minuten in de kerk zit en al slaapt) ook in slaap zullen vallen of in ieder geval niet luisteren onder een heel andere preek. Al zou de prediker nog zo ernstig nodigen. Ik durf te betwijfelen of dat verschil maakt.Oorspronkelijk gepost door memento
1. Als je steeds hetzelfde hoort, raakt het je ook niet meer. Dit vind ik een juiste opmerkingen. Mensen vallen al snoepjes etend in slaap terwijl de predikant het oordeel Gods over de gemeente uitdonderd. Er staat meer in de bijbel dan hoe een mens bekeerd moet worden....
Hoe gevarieerder de boodschap, des te 'spannender' is het, en dus is de kans groter dat je wakker blijft (je hoort tenslotte weer eens iets nieuws). Om meer gevarieerder te zijn denk ik dat we 2 dingen kunnen doen:
1. Meer aandacht voor exegese, dus niet 1 tekst nemen om uit te preken, maar neem een gedeelte wat je uitlegt. Of preek eens een heel bijbelboek door. Of preek eens de Westminster, de NGB of de DL door.
2. Gevarieeerd in onderwerpen. Dus niet elke zondag vertellen hoe God een mens bekeerd (niet dat je dat niet elke zondag moet noemen, maar wijd er niet steeds weer een hele preek aan), maar preek bijvoorbeeld eens over Gods eigenschappen, als je elke zondag daar een preek over houd ben je best lang bezig, en het is zeker nuttig.
Het is dan te theoretisch. HEt wordt te moeilijk. We zijn maar eenvoudige mensen. Al die kennis kunnen we niet volgen. Een tekstuitleg kan iedereen wel geven.
Dat zijn de tegenwerpingen die ik nogal eens hoor. Want ik denk dat onze dominee redelijk voldoet aan jouw criteria.
-
Adryan
Ik moest vanavond hier nog aandenken. Is het zo moeilijk daar een beeld bij te verzinnen?Oorspronkelijk gepost door Pim
Ik praat zelf altijd graag in allegorien in beeldspraak. Misschien moeten we eens een mooi beeld verzinnen waarin dit naar voren komt?
[Aangepast op 9/6/04 door Pim]
Je zoons (toch?) houden van pappa/mamma. Als ze iets stouts doen worden pappa/mamma boos. Maar ook verdrietig. Vinden ze niet fijn en daarom willen ze dat ook niet meer doen. En zie daar je beeld. Het moeilijke komt als je het vervolg doet. Want doen ze nooit meer stoute dingen? Als je ze dat op de man af vraagt zullen ze nee zeggen. Terwijl ze het weer wel doen. Alleen dat zullen ze op dat moment niet kunnen begrijpen en krijg je niet uitgelegd.
Ik hoop dat je mijn verhaal nog een beetje snapt. 't is wat ingewikkeld geworden.
Ik wilde nog een tweede opmerking maken. Kinderen zullen heel snel zeggen dat ze van de Heere Jezus houden. Omdat pappa en mamma gezegd hebben dat ze dat moeten en omdat pappa/mamma gezegd hebben dat ze met verkeerde dingen de Heere verdriet doen zullen ze ook zeggen dat ze dat niet meer willen.
Dus in deze zou ik toch altijd erg voorzichtig blijven. En bijna willen zeggen dat, als kinderen niet zeggen dat ze de Heere liefhebben, het ook wel eens aan het onderwijs (van de ouders) kan liggen. Of ga ik dan te kort door de bocht?
Of kinderen zeggen dat ze van de Heere houden ligt aan de ouders. Maar of ze snappen wát ze zeggen, dat ligt aan de Heere Zelf. Het is al een onmogelijke taak om uit te leggen wat menselijke liefde is, laat staan wat Goddelijke liefde is..Dus in deze zou ik toch altijd erg voorzichtig blijven. En bijna willen zeggen dat, als kinderen niet zeggen dat ze de Heere liefhebben, het ook wel eens aan het onderwijs (van de ouders) kan liggen. Of ga ik dan te kort door de bocht?
Ik denk niet dat ouders méér kunnen dan hun kinderen wijzen op de Weg. En verwachtend hopen, en opziend bidden of Christus Zichzelf aan hen bekend wilt maken.
Owja, ook heel belangrijk zijn goede voorbeelden. Geloven we zelf? Stralen we ons geloof uit, in woorden én daden?
[Aangepast op 10/6/2004 door memento]
Natuurlijk moeten kinderen altijd vragen om een nieuw hartje. Ik weet nog van mezelf, dat ik dacht: "Hoe kan dat nou, een nieuw hartje? Moet ik dan geopereerd worden?". Ik had wel vaker van die dingen. Als de dominee het had over "een schare die niemand telle kan", dan zat ik (volgens mijn moeder) met m'n vingers een schaar na te doen. Dus ik denk dat alleen al bij de term "een nieuw hartje" bij sommige kinderen heel verwarrend kan zijn. Ze weten niet dat het om een geestelijk hartje gaat. Goed, toen ik een jaar of 8, 9 , 10 jaar was, toen wist ik het wel.
Maar hoe weten kinderen dat ze een boos hartje hebben? Ik denk dat ook de predikanten in hun prediking meer aandacht moeten schenken aan kinderen. Ook de kleine kinder zonden aanwijzen! En niet alleen zeggen: "Kinderen, jullie moeten een nieuw hartje hebben hoor. Vraag daar maar veel om!". De kinderen moeten ook weten wáárom ze een nieuw hartje nodig moeten hebben. Ja, niet alleen zeggen dat als ze geen nieuw hartje hebben, dat ze dan niet naar de hemel mogen. Nee, de oorzaak aanwijzen waarom de mens ( dus ook kinderen) moeten sterven, waarom de mens naar een rechtvaardig oordeel tijdelijke en eeuwige straffen verdiend hebben. Voor de kinderen uiteraard in kindertaal en met eenvoudige voorbeelden! Maar ook de kinderen hun zonden aanwijzen. De dominee moet de vloek niet alleen preken naar ouderen, maar ook naar kinderen. Wet en Evangelie, vloek en zegen, dood en leven, rampzaligheid en zaligheid voor jong en oud! En ik geloof dat kinderen regelmatig vergeten worden in de prediking. Pas geleden heb ik ds. Buijs uit Nieuwleusen gehoord. Wat een geweldige preek! Ook voor kinderen. Hij sprak de jonge kinderen persoonlijk aan. De kinderen voor in de kerk wisten niet waar ze kijken moesten, maar ze hebben wel heel de dienst geluisterd, want stel je voor dat de dominee weer wat aan ze ging vragen of zeggen. Eén kind gaf zelfs heel zachtjes een antwoord op de vraag van de dominee (en dat wilde volgens mij ds. Buijs net). Echt mooi!
Maar, vraag eens aan een kind wat ze héél graag wil hebben. Ik denk bijvoorbeeld aan speelgoed, aan een nieuwe fiets enz. Ik hoop dat ze meteen zeggen: "een nieuw hartje!". Want waar het hart vol van is, loopt de mond van over, toch? Maar stel dat het kind zegt: "Ik zou heel graag een nieuwe fiets willen hebben. En dan net zo'n mooie fiets als m'n vriendje of vriendinnetje ook heeft". Wat zullen ze zeggen als je dan vraagt: "Als je nou mag kiezen, tussen een nieuwe fiets en een nieuw hartje, wat zou je dan liever willen hebben?". Ik denk dat er dan heel veel lang na moeten denken! De voorbeelden zijn er, dat er kleine kinderen met zonde overtuigd zijn geweest door de Heilige Geest, en dat dat leidde tot een waarachtige bekering. Hoe jong ze ook zijn, als de Heilige Geest werkt, dan krijgt ook een kind het te verstaan dat ze een boos hartje heeft. Maar om bij de fiets te blijven. Van nature zouden we allemaal voor een nieuwe fiets kiezen! Er is geen mens dat een godzalig leven wil leiden. Alleen diegenen die door de Geest Gods wedergeboren zijn. En ik hoop dat een kind, als ze mogen kiezen, iets gaan verstaan door het onwederstandelijk werk van de Heilige Geest in hun hart, van hun vijandschap tegen God, tegen Jezus en daarom een walg van hun zelf krijgen. En de Heere Jezus écht zullen begeren en vinden als een goddeloze!
Ik ben er van overtuigd dat de Heilige Geest ook in kleine kinderhartjes van zonde, oordeel een gerechtigheid kan overtuigen. Zou God, de Schepper van de mensen, niet door Zijn Heilige Geest in Zijn schepseltjes kunnen overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel, zou God de Schepper dat niet kunnen? God is God. Een God bij Wie alle dingen mogelijk zijn. Voor Hem is niets te moeilijk hoor!
Het is anders wat als een kind vanaf de geboorte af aan al een nieuw hart ontvangen heeft. Maar dopen betekent geen nieuw hartje ontvangen! Wel een belofte daartoe!
Maar hoe weten kinderen dat ze een boos hartje hebben? Ik denk dat ook de predikanten in hun prediking meer aandacht moeten schenken aan kinderen. Ook de kleine kinder zonden aanwijzen! En niet alleen zeggen: "Kinderen, jullie moeten een nieuw hartje hebben hoor. Vraag daar maar veel om!". De kinderen moeten ook weten wáárom ze een nieuw hartje nodig moeten hebben. Ja, niet alleen zeggen dat als ze geen nieuw hartje hebben, dat ze dan niet naar de hemel mogen. Nee, de oorzaak aanwijzen waarom de mens ( dus ook kinderen) moeten sterven, waarom de mens naar een rechtvaardig oordeel tijdelijke en eeuwige straffen verdiend hebben. Voor de kinderen uiteraard in kindertaal en met eenvoudige voorbeelden! Maar ook de kinderen hun zonden aanwijzen. De dominee moet de vloek niet alleen preken naar ouderen, maar ook naar kinderen. Wet en Evangelie, vloek en zegen, dood en leven, rampzaligheid en zaligheid voor jong en oud! En ik geloof dat kinderen regelmatig vergeten worden in de prediking. Pas geleden heb ik ds. Buijs uit Nieuwleusen gehoord. Wat een geweldige preek! Ook voor kinderen. Hij sprak de jonge kinderen persoonlijk aan. De kinderen voor in de kerk wisten niet waar ze kijken moesten, maar ze hebben wel heel de dienst geluisterd, want stel je voor dat de dominee weer wat aan ze ging vragen of zeggen. Eén kind gaf zelfs heel zachtjes een antwoord op de vraag van de dominee (en dat wilde volgens mij ds. Buijs net). Echt mooi!
Maar, vraag eens aan een kind wat ze héél graag wil hebben. Ik denk bijvoorbeeld aan speelgoed, aan een nieuwe fiets enz. Ik hoop dat ze meteen zeggen: "een nieuw hartje!". Want waar het hart vol van is, loopt de mond van over, toch? Maar stel dat het kind zegt: "Ik zou heel graag een nieuwe fiets willen hebben. En dan net zo'n mooie fiets als m'n vriendje of vriendinnetje ook heeft". Wat zullen ze zeggen als je dan vraagt: "Als je nou mag kiezen, tussen een nieuwe fiets en een nieuw hartje, wat zou je dan liever willen hebben?". Ik denk dat er dan heel veel lang na moeten denken! De voorbeelden zijn er, dat er kleine kinderen met zonde overtuigd zijn geweest door de Heilige Geest, en dat dat leidde tot een waarachtige bekering. Hoe jong ze ook zijn, als de Heilige Geest werkt, dan krijgt ook een kind het te verstaan dat ze een boos hartje heeft. Maar om bij de fiets te blijven. Van nature zouden we allemaal voor een nieuwe fiets kiezen! Er is geen mens dat een godzalig leven wil leiden. Alleen diegenen die door de Geest Gods wedergeboren zijn. En ik hoop dat een kind, als ze mogen kiezen, iets gaan verstaan door het onwederstandelijk werk van de Heilige Geest in hun hart, van hun vijandschap tegen God, tegen Jezus en daarom een walg van hun zelf krijgen. En de Heere Jezus écht zullen begeren en vinden als een goddeloze!
Ik ben er van overtuigd dat de Heilige Geest ook in kleine kinderhartjes van zonde, oordeel een gerechtigheid kan overtuigen. Zou God, de Schepper van de mensen, niet door Zijn Heilige Geest in Zijn schepseltjes kunnen overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel, zou God de Schepper dat niet kunnen? God is God. Een God bij Wie alle dingen mogelijk zijn. Voor Hem is niets te moeilijk hoor!
Het is anders wat als een kind vanaf de geboorte af aan al een nieuw hart ontvangen heeft. Maar dopen betekent geen nieuw hartje ontvangen! Wel een belofte daartoe!
Ja, mee eens Rhode, maar je hebt bij de Doop ook wat beloofd en al valt dat ook veruit in het niet bij wat hier nu genoemd wordt, toch moeten ouders ook de belofte die zij bij de Doop hebben afgelegd heel nauw nemen!
Dat kan ook wel de eerste weg zijn waarlangs de Heere uit genade in kinderharten werken wil.
Dat kan ook wel de eerste weg zijn waarlangs de Heere uit genade in kinderharten werken wil.