Geplaatst: 20 jan 2004, 18:31
Maar Gerrie, kan je dan helemaal geen positive dingen bedenken bij de donor-transplantatie?
[Aangepast op 20/1/04 door marsm104]
[Aangepast op 20/1/04 door marsm104]
Bedoel je mij, of Gerrit?Oorspronkelijk gepost door marsm104
Maar Gerrit, kan je dan helemaal geen positive dingen bedenken bij de donor-transplantatie?
Sorry :# ik heb een spelfoutje gemaakt. En maar ook verbeterd...Oorspronkelijk gepost door GerrieBedoel je mij, of Gerrit?Oorspronkelijk gepost door marsm104
Maar Gerrit, kan je dan helemaal geen positive dingen bedenken bij de donor-transplantatie?
Ja, er zijn wel positieve dingen te bedenken, maar ik denk dat het niet mag. Het lijkt te veel op euthanasie.
Ik vind het ook moeilijk.Oorspronkelijk gepost door marsm104
Maar ik bedoel: zie jij de ontwikkeling van donor niet als iets positiefs? Persoonlijk zie ik het als een dankbare gave van God.
Maar over wat jij zegt van eutenasie. Ik heb het er vanavond met mijn moeder over gehad. En zei vertelde ook: het is en blijft moeilijk. Maar is het niet God die de artsen stuurt tot genezen? en (helaas) ook tot overlijden. Of is dat te ver gezocht. God heeft toch met iedereen een plan?
Maar zelf ben ik er ook niet helemaal uit of het écht eutenasie is.
Limosa,Oorspronkelijk gepost door limosa
Jammer dat je de twee van elkaar losstaande onderwerpen euthanasie en orgaandonatie met elkaar vermengt. Euthanasie is makkelijk van te zeggen er tegen te zijn (hoewel dat bij nadere bestudering ook nog niet eenvoudig is!). Zo raakt de discussie over orgaandonatie troebel en uiteindelijk verstikt. Jammer! De essentiele vragen zijn nu niet beantwoord.
Orgaandonatie en euthanasie hebben niets met elkaar te maken. Als je on-topic verder wil moeten we volgens mij de draad oppakken bij de vraag die ik hier quote. Na die vraag is het off-topic gegaan. Wat nu het principele probleem is met het afstaan van organen na overlijden opdat een ander daar het leven wat mee kan verlengen is niet beantwoord. Da's de vraag waar het om draait in deze topic.Oorspronkelijk gepost door limosa
Leg me nu eens uit (als je wil) wat het verschil is tussen afstaan van een stuk bot bij leven en een nier na overlijden.
Hoi Limosa,Oorspronkelijk gepost door limosa
Leg me nu eens uit (als je wil) wat het verschil is tussen afstaan van een stuk bot bij leven en een nier na overlijden.
Orgaandonatie en euthanasie hebben niets met elkaar te maken. Als je on-topic verder wil moeten we volgens mij de draad oppakken bij de vraag die ik hier quote. Na die vraag is het off-topic gegaan. Wat nu het principele probleem is met het afstaan van organen na overlijden opdat een ander daar het leven wat mee kan verlengen is niet beantwoord. Da's de vraag waar het om draait in deze topic.
Over euthanasie zou je een nieuw topic moeten openen. Maar ik weet niet of dat zin heeft.
Gerrie,Oorspronkelijk gepost door Gerrie
Hoi Limosa,
Vraag 1 is, waarover gaat het in dit topic?
Mijn eerste reactie daarop is: over ORGAAN donatie.
Op jouw vraag kan ik dan antwoorden, dat bot geen orgaan is en dus off-topic om daarover verder te gaan.
Vraag 2 is, moeten we niet een nieuwe topic openen over euthanasie?
Ik denk dat ik dat maar doe, dan zien we wel of er reacties op komen. Het woord 'euhanasie' is trouwens door verschillende forummers genoemd in dit topic en staat niet los van het orgaandonatieprobleem.
Vraag 3
Wat is het PRINCIPIËLE verschil?
Dit is een inperking van dit topic tot principes, los van medische, psychosociale bezwaren, gevoelens, handelwijze van ziekenhuizen e.d.
Vraag 4
Wat is nu hersendood precies?
De meningen daarover zijn nl. verdeeld.
Aan jou, het antwoord op deze 4 vragen.
Met name hoe wil je verder gaan?
Toch geen orgaandonatie
Op 8 december 1993 werd onze dochter Maartje op haar fiets aangereden door een auto. Ze was net twaalf jaar en op weg naar school. Ze werd met spoed naar het Academisch Ziekenhuis in Utrecht gebracht. De situatie was ernstig. Natuurlijk heb je de hoop dat het meevalt, maar Maartje raakte hersendood. We wilden samen met het gezin tot het laatste moment bij haar zijn. We mochten dan ook bij het afkoppelen van de beademingsapparatuur zijn en konden haar zelf verzorgen.
Toen de neuroloog ons de vraag stelde of Maartje orgaandonor wilde zijn, zeiden we in eerste instantie dat het goed was. De neuroloog vertelde dat we dan niet bij het afkoppelen van de beademingsapparatuur konden zijn. Maartje zou ons warm en beademend verlaten en heel koud en dood terugkomen. Dit wilden we eerst met de kinderen bespreken. Tegen onze verwachting in, attendeerden de kinderen ons erop dat we juist bij die allerlaatste fase erbij zouden zijn. Dat was voor ons zo belangrijk dat we alsnog hebben besloten om Maartje geen donor te laten zijn. We vonden het belangrijk om dit deel van het sterven van Maartje met elkaar mee te maken.
We hebben heel veel bedacht en geregeld in die week. Ik wist dat Maartje hersendood was en dat ze dus niet meer leefde. Maar dat moest ik voor mezelf toch op een rijtje zetten: Maartje was dood, maar ze moest nog sterven. Ik merkte dat het voor mezelf op deze manier een plek kreeg. Dit had nooit mogen gebeuren, maar het is wel goed gegaan, zoals het is gegaan. Om verder te kunnen gaan, is dit zo ontzettend belangrijk. Je kunt gek worden van het verlies van je kind. De neuroloog heeft ons goed begeleid.
De uitspraak: je moet altijd donor zijn, want dan heeft het nog zin, kan me zo kwaad maken. Maartje haar dood was zinloos. Al waren er 100 mensen beter geworden van haar organen, dan nog zie ik de zin van Maartje haar dood niet in. Dit wil niet zeggen dat ik tegen orgaandonatie ben. Integendeel zelfs. Maar ik vind orgaandonatie wel een zaak van nabestaanden. Praat er met elkaar van tevoren over, zodat je weet wat de overlevende had gewild. Wij hebben binnen het gezin ook uitvoerig gesproken en weten van elkaar hoe ieder hierover denkt.
Een goede herinnering aan je kind, maar ook een goede herinnering aan hoe het sterven uiteindelijk is verlopen, helpt je bij het leren leven met je verdriet. Het geeft mij een goed gevoel en een bepaalde rust dat Maartje geen donor is geweest. Ik ben blij dat we dat laatste stukje niet uit handen hebben geven.
Toos
Gerrie,Oorspronkelijk gepost door Gerrie
Ik vertaal de vragen maar even zo:
Wat is het verschil tussen het geven van een nier, als je nog leeft of als je (net) dood bent.
A. principieel
B. gevoelsmatig
A. Er is geen verschil. Een nier is een nier.
Dus allerlei bezwaren van: mag je wel doen met je lichaam wat je wilt e.d. zijn hier dus wel of niet van toepassing.
Als je bij leven kiest voor het geven van een nier, dan kun je geen bezwaar hebben tegen het afstaan van die nier bij overlijden.
Ware het niet, dat er bij het overlijden de nodige vragen zijn te stellen.
B. gevoelsmatig is er meer verschil.
Bij leven mag ik rustig nadenken en bespreken voor wie die nier is en op welke wijze ik geopereerd wil worden.
Bij overlijden ligt het een stuk gecompliceerder.
Over hersendood zal ik even wat opzoeken. Op de RD site is een dossier over dit probleem en daar stond ook iets over hersendood in.