TULIP en de Drie Formulieren van Enigheid

[Refojongere]

Ds. Pieters schreef ooit het volgende over particuliere verzoening:

"Het is geen eenvoudige vraag, waarover we ons nu samen buigen. (...) De vraag kan namelijk zo heel sterk opkomen in het verslagen hart van iemand: zou het offer van Golgotha wel voor mij zijn? Mag ik er wel ‘gebruik van maken’? En dan bedoelt iemand: mag ik nu wel gelovig op dat dierbaar bloed pleiten?

Als antwoord wil ik verwijzen naar de tollenaar in de gelijkenis die Jezus vertelt in Lukas 18. Wanneer deze man bidt: “O God, wees mij zondaar genadig”, gebruikt hij een woord voor ‘genadig’, dat in zich de betekenis draagt van ‘wees met mij verzoend.’

Hebt u er wel eens over nagedacht waarom die man nu net naar de tempel gaat om te bidden? Hij kon toch in zijn huis ook wel hebben gebeden?! En hij zal zeer zeker in zijn eigen huis hebben gebeden! Toch gaat hij naar de tempel. Waarom? Omdat daar iets te zien was. Wat? BLOED! Het verzoenende bloed. Nee, de offerdieren konden geen verzoening aanbrengen. Het bloed van stieren en bokken kon niemand van zonden reinigen. En toch… Het bloed dat in stromen werd vergoten in de voorhof van de tempel, wees heen naar het krachtige, alles-reinigende bloed van Jezus Christus, het Lam Gods.

Wat doet nu de tollenaar? Die man, die nergens recht op heeft? Die nergens bij kan? Die niet weet: dit bloed is ook voor mij gestort? Hij wijst, als het ware, naar dat bloed. Naar het Lam Gods, op Golgotha geslacht, en smeekt: “O heilige, rechtvaardige God, wees omwille van dat krachtig bloed toch met mij verzoend.”

Welnu, doe net als hij. Bekommer u niet over de vraag of u uitverkoren bent, of niet. Houd u niet op met de voor u nu nog onoplosbare problematiek: is Christus wel of niet voor mij gestorven? Maar strek u met alles van binnen uit naar dit Lam.

En?

Lees het antwoord van Christus. Hij zegt: “Ik zeg u: deze ging af gerechtvaardigd naar zijn huis.” Let op: Jezus vraagt niet: wat denken jullie ervan, discipelen? Hij gaat niet in op de vraag, wat de farizeeër er van zal hebben gedacht. Hij gaat ook niet in op de vraag, wat de tollenaar er wel of niet van heeft beseft, gevoeld en getuigd. Maar Hij stelt tot geloofsbemoediging voor u, lezer van Om Sions Wil: Ik zeg u…

Houd u aan deze gezaghebbende woorden van de Heere Jezus Christus: “Ik zeg u: deze ging naar huis, vrijgesproken van al zijn zonden.” Hij had zich onvoorwaardelijk, rechteloos, verlaten op het Bloed. Hij werd niet teleurgesteld...

[Refojongere]

Bedankt

[MNB]

Bedankt voor het delen Refojongere

[Refojongere]

Bedankt voor het delen Refojongere

Uiteindelijk gaat het niet om de leerstelling, maar om de praktijk. En ja, die praktijk redeneert niet meer in tijden van zielenood, die zegt: ik moet schuilen achter het bloed!

En wie daar schuilt mag weten: Ook voor mij! Proefondervindelijk.

Buiten het geloof en zielenood om redeneren voor wie het is is veelal vruchteloos.

[Iemand]

Om bovenstaande te illustreren kun je bijvoorbeeld teksten als Psalm 115:3, Psalm 135:6 en 1 Tim. 2:4 met elkaar vergelijken. Daar lijkt bij letterlijke en geïsoleerde interpretatie een tegenstelling te staan als we de woorden in de letterlijke Nederlandse betekenis nemen (de vraag blijft dan bestaan of de Hebreeuwse/Griekse betekenis mogelijk niet breder is waardoor de overeenstemming al is weggelegd in de tekst zelf):

• God doet al wat Hem behaagt (zie Psalm 115:3 en Psalm 135:6)

• Hij wil dat alle mensen zalig worden (zie 1 Tim. 2:4)

• Conclusie: Alle mensen worden zalig. Dit strijd echter tegen bijvoorbeeld Mat. 7:21. Dan kun je wel 1 Tim. 2:4 willen interpreteren op de manier die jij doet dat God in absolute zin, zonder onderscheid wil dat alle mensen zalig worden, maar ik zie niet hoe je dit kunt doen zonder dit in mindering te brengen op de betekenis van Psalm 115:3 en Psalm 135:6, want dan doet God toch niet al wat Hem behaagt.

Jij ook dank voor je reactie. Soms ben ik wellicht wat lastiger te volgen omdat ik nogal geïsoleerd over 1 punt kan discussiëren (in dit geval over een specifiek argument) en ik in het algemeen liever redenen geef dan dat ik expliciet mijn standpunt omschrijf.

Dat is ook in de discussie over 1 Tim. 2:4 het geval. Wat ik hier probeer te beargumenteren is dat het argument van de kanttekening niet echt sterk is, omdat het een bepaald onderscheid niet maakt (wat jij juist wel maakt, dus tussen de wil van Gods bevel en besluit, of door te spreken over Gods voorwaardelijke wil), terwijl datzelfde onderscheid bij de verklaring van andere teksten wel gemaakt wordt.

Dat staat los van mijn standpunt in dezen, want in principe ben ik het met je eens dat je de tekst prima kunt verklaren met dit onderscheid, en ik vind het jammer dat de kanttekening dat niet doet, maar kiest voor deze 'verklaring' met een argument waar best wel wat op af te dingen is (en wat ik daarom dus eerder een disclaimer zou noemen).

Overigens geef ik de voorkeur aan een verklaring die niet alles expliciet beredeneert, maar die meer de gedachte achter (of het beeld van) een tekst overbrengt, bijvoorbeeld door in dit geval een parallel te trekken met Jezus die weent over Jeruzalem, of Psalm 81:14 Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!

[Iemand]

Maar goed. Ik ben dus volgens Brakel een volgeling van Amyraldus. Daar kan ik mee leven. Maar ik heb altijd gedacht dat Amyraldus niet helemaal de lijn van de DL volgde. Wat is dan het verschil?

Want wat Brakel stelt, is toch ook niet de lijn van de DL?

De vraag is ook, of ik wel de juiste dingen van Amyraldus heb begrepen. Hijzelf heeft altijd gezegd dat hij zich kon vinden in de DL, maar drs. K. Exalto vindt dat blijkens dit artikel onterecht.

Wat Brakel betreft moet ik je het antwoord schuldig blijven, maar wat Amyraut (en Cameron) betreft is mijn sterke vermoeden dat de meeste mensen die daar een oordeel over vellen (zeker in deze tijd) zich er niet in verdiept hebben, als ze al een boek van hem gelezen hebben.

Amyraut zelf was inderdaad van mening dat zijn standpunt niet streed met de Dordtse Leerregels, en ik zie niet in waarom dat niet zo zou zijn. Het 'probleem' is dat Amyrauts redenering nogal filosofisch is, en sommige mensen dat niet begrijpen. Amyraut sprak bijvoorbeeld wel over verschillende besluiten in God, maar wel met die kanttekening of vanuit die gedachte dat er in God geen volgorde of orde is, maar dat wij dit onderscheid maken ten behoeve van onszelf. Als je dan echter zegt dat Amyraut Gods welmenend aanbod van genade tot een afzonderlijk besluit heeft gemaakt, dan doe je hem mijns inziens geen recht.

Daarnaast bestreden de Franse predikanten niet alleen dwalingen van Rome, maar ook van de remonstranten, en door dit standpunt waren ze daar effectiever in dan hun Nederlandse collega's. Ook was het bestrijden van de remonstranten daar gebruikelijker (wat ook weer wel logisch is omdat er daar meer leefden, zoals bijvoorbeeld Hugo de Groot). Ik heb in elk geval bij Nederlandse oudvaders uit de zeventiende eeuw nooit zoveel argumenten tegen de remonstranten gelezen als bij Franse predikanten uit dezelfde tijd.

Als ik Wikipedia mag geloven, was Zacharinus Ursinus en waren meerdere ondertekenaars van de DL ook hypothetisch universalisten en daarmee geen vijfpuntscalvinisten avant la lettre. Dus misschien ben ik gewoon in het verleden vanuit gebrek aan daadwerkelijke kennis hiervan, te kritiekloos meegegaan in stellingen dat zijn standpunt in strijd zou zijn met de DL.

Onder de afgevaardigden van Groot-Brittannië en Bremen waren er inderdaad die nadrukkelijk stelden dat Christus voor allen gestorven is, dat kun je lezen in de Acta in hun oordeel over het tweede artikel. De Engelsen schrijven daar bijvoorbeeld over de prijs die voor allen betaald is, maar nochtans allen niet behulpzaam is. Nu is het wel zo (dat kun je lezen in de brieven van de Engelse afgevaardigden) dat hun standpunt niet echt gewaardeerd werd door de overige theologen, en er is ook wel fors over gediscussieerd, maar ik denk dat de Dordtse Synode hoe dan ook gefaald zou zijn als de Engelsen niet ingestemd zouden hebben met de artikelen.

[DDD]

Dank! Je maakt me nieuwsgierig. Ik ben geen theoloog, maar theologische boeken kan ik meestal prima volgen, zolang er geen talenkennis vereist is.

Wat zou ik over hem het beste kunnen lezen?

Los daarvan kan ik de stelling dat Christus niet voor alle mensen gestorven is, vanuit een bepaalde theologische uitverkiezingsgerichte redenering, volgen. Maar ik vind dat je daarmee wel op de rand van het christendom wiebelt.

Paulus heeft het over mensen die zichzelf wel behouden, maar niet die hen horen. Dat gevaar is dan heel groot.

[Posthoorn]

'Van Calvijn tot Barth', door dr. C. Graafland.

[huisman]

Dank! Je maakt me nieuwsgierig. Ik ben geen theoloog, maar theologische boeken kan ik meestal prima volgen, zolang er geen talenkennis vereist is.

Wat zou ik over hem het beste kunnen lezen?

Los daarvan kan ik de stelling dat Christus niet voor alle mensen gestorven is, vanuit een bepaalde theologische uitverkiezingsgerichte redenering, volgen. Maar ik vind dat je daarmee wel op de rand van het christendom wiebelt.

Paulus heeft het over mensen die zichzelf wel behouden, maar niet die hen horen. Dat gevaar is dan heel groot.

Dit vond ik een duidelijk boek. Tip van @Posthoorn trouwens ook.
https://www.vanderwalboeken.nl/product/ ... rAsEPGubds

Je hoeft geen uitverkiezingsgerichte redenering te volgen om het Bijbels onderscheid van Thomas Boston te begrijpen. Jezus is niet voor alle mensen gestorven maar er is een gestorven Christus beschikbaar voor alle mensen.

[DDD]

Dat gaat toch niet over Amyraut?

[huisman]

Dat gaat toch niet over Amyraut?

Tip van @Posthoorn zeker wel. ( o.a blz 181 e.v. ) Daar komt de universiteit van Saumur en Amyraut zeker aan bod. Boek van C. Harinck leert je gereformeerd denken over dit onderwerp

[DDD]

Dat boek heb ik in ieder geval staan.

[Refojongere]

Dat boek heb ik in ieder geval staan.

En...scheert ds. C. Harinck ook langs de randen van het christendom, of leert hij geen particuliere verzoening?

[Posthoorn]

In het boek van ds. Harinck gaat het volgens mij niet over Amyraut. Heb er net nog even in staan bladeren, maar wordt niet expliciet besproken dacht ik.
Graafland is beter. En is min of meer congeniaal met Amyraut. Was destijds zeer geboeid door zijn uiteenzetting.

[DDD]

Dat boek heb ik in ieder geval staan.

En...scheert ds. C. Harinck ook langs de randen van het christendom, of leert hij geen particuliere verzoening?

Dat laatste weet ik niet precies, ik weet niet meer goed wat er in dat boek staat.

Hoewel mijn gevoel zegt dat hij er ruim binnen blijft, zegt mijn verstand dat hij op de grens bivakkeert. De grens naar het hypercalvinisme gaat hij niet over, in ieder geval.