Ik hoorde dat ze bij de zuiderburen al veel verder zijn met het klimaatakkoord. Daar hebben ze al een eerste, nog wel experimenteel, volledig elektrisch vliegtuig. De prijs is ook al bekend. € 300 miljoen euro.....



.......€100 miljoen voor het vliegtuig en € 200 miljoen voor het verlengsnoer.

Ik hou niet van man- of vrouwonvriendelijke grappen.
Ik denk dat het niet Bijbels is om op die manier over je man of vrouw te spreken.

(door ervaringen in mijn omgeving ben ik daar super-allergisch voor)

Ik hou niet van grappen die een ander kunnen kwetsen, maar daarom kan ik gezonde humor goed waarderen. Zelf ben ik van kinds af het voorwerp geweest van allerlei praat en leugen, vaak wel uit onbegrip of domheid. Maar ook met opzet! Dat men daar behagen in schepte. Ook dat!

Ik maak zelfs grappen over mezelf. God heeft ons humor gegeven, zolang het maar niet ten koste gaat van een ander. Ik ben ambtenaar vertel vaak in de familie wel een mop over mezelf zoals:

Bij ons op het gemeentehuis hebben ze alle houten plafonds vervangen.......hout werkt....

Als ambtenaar passen wij in brieven ook ons taalgebruik aan. We gebruiken minder werkwoorden....

Boertje schreef:Ik maak zelfs grappen over mezelf. God heeft ons humor gegeven, zolang het maar niet ten koste gaat van een ander. Ik ben ambtenaar vertel vaak in de familie wel een mop over mezelf zoals:

Bij ons op het gemeentehuis hebben ze alle houten plafonds vervangen.......hout werkt....

Als ambtenaar passen wij in brieven ook ons taalgebruik aan. We gebruiken minder werkwoorden....

Zelfspot kan relativerend werken, en dat doe ik ook wel eens. Maar ook dat wordt niet gewaardeerd. Als ik mezelf (wanneer ik iets van "wijsheid" of "waarheid" of wat ook heb gepost (wat is wijsheid?)), en dat het dan als dwaasheid wordt bestempeld (ik noem maar een mogelijk voorbeeld) dan kan ik me wel een opvallend dom dwaas of onwijs noemen, maar dan met de bedoeling om na te denken. Maar dat heeft men dan blijkbaar weer niet door. Dus toch domheid?

Mensen waarderen het leven en de schepping niet die ons door God is gegeven. God wil ook dat wij genieten van Zijn schepping en dat we blij zijn. Daarbij past het om ook heerlijk te lachen. Weet je wat ik ook zo mooie humor vindt? De echte joodse humor. In de jaren 70 hadden we Max Tailleur. Daar genoot ik echt van.

Boertje schreef:Mensen waarderen het leven en de schepping niet die ons door God is gegeven. God wil ook dat wij genieten van Zijn schepping en dat we blij zijn. Daarbij past het om ook heerlijk te lachen. Weet je wat ik ook zo mooie humor vindt? De echte joodse humor. In de jaren 70 hadden we Max Tailleur. Daar genoot ik echt van.

Ik had geen tv, dus ik weet (toch gelukkig?) weinig van deze mensen. Ik heb de namen wel eens gehoord, maar wie of wat ze zijn laat ik voor wie of wat ze zijn.
Ik kan er zo een paar noemen, die ik half ken of van horen zeggen.
Wim Sonnevelt, Wim Kan, Wim Kok(!?), André van Duijn, Henk Elsink, Toon Hermans,... De gehakbal, de voorzitter van Ons Genoegen, Sinterklaas.... enz. Ik heb het filmpje van de voorzitter van Ons Genoegen wel eens gezien. Ik kan niet anders zeggen dan dat die man het knap speelde....

Ik houd ook van grappen en grollen, en sta hier ook bekend om op mijn werk, bij familie en kennissen. Het is echt een onderdeel van mij als persoon.

Aan de andere kant heb ik ook een introverte, pessimistische, neerslachtige, melancholische zwartwitte en ernstige kant. Misschien dat de humor mij helpt om in belans te blijven.

Ik worstel soms wel met mijn humor. Ga ik daar niet te ver mee? Ontkracht ik daarmee niet mijn getuigenis? Is het wel geestelijk en is het geen zonde?

Een kennis die hetzelfde heeft, wees me eens op Luther. Bij hem wisselden diepe ernst zich ook af met uitbundige humor.

Een grens bij humor is voor mij als Gods geboden er afbreuk mee word gedaan, of als het mensen pijn kan doen. Maar het blijft bij mij nog altijd zoeken naar welke plek dit heeft.

J.C. Philpot schreef:Ik houd ook van grappen en grollen, en sta hier ook bekend om op mijn werk, bij familie en kennissen. Het is echt een onderdeel van mij als persoon.

Wij zijn meer van de taalgrapjes en de zwarte humor soms.
Ik hou niet zo van dijenkletsers of bananasplit.

J.C. Philpot schreef:Ik houd ook van grappen en grollen, en sta hier ook bekend om op mijn werk, bij familie en kennissen. Het is echt een onderdeel van mij als persoon.

Aan de andere kant heb ik ook een introverte, pessimistische, neerslachtige, melancholische zwartwitte en ernstige kant. Misschien dat de humor mij helpt om in belans te blijven.

Ik worstel soms wel met mijn humor. Ga ik daar niet te ver mee? Ontkracht ik daarmee niet mijn getuigenis? Is het wel geestelijk en is het geen zonde?

Een kennis die hetzelfde heeft, wees me eens op Luther. Bij hem wisselden diepe ernst zich ook af met uitbundige humor.

Een grens bij humor is voor mij als Gods geboden er afbreuk mee word gedaan, of als het mensen pijn kan doen. Maar het blijft bij mij nog altijd zoeken naar welke plek dit heeft.

Van William Guthry is het ook bekend dat hij een ontzettend gevoel voor humor had. Maar toch ook ernstig en bewogen door het leven ging, er is inderdaad denk wel ruimte voor een balans. De Heere heeft ook ons karakter geschapen.

J.C. Philpot schreef:Ik houd ook van grappen en grollen, en sta hier ook bekend om op mijn werk, bij familie en kennissen. Het is echt een onderdeel van mij als persoon.

Aan de andere kant heb ik ook een introverte, pessimistische, neerslachtige, melancholische zwartwitte en ernstige kant. Misschien dat de humor mij helpt om in belans te blijven.

Ik worstel soms wel met mijn humor. Ga ik daar niet te ver mee? Ontkracht ik daarmee niet mijn getuigenis? Is het wel geestelijk en is het geen zonde?

Een kennis die hetzelfde heeft, wees me eens op Luther. Bij hem wisselden diepe ernst zich ook af met uitbundige humor.

Een grens bij humor is voor mij als Gods geboden er afbreuk mee word gedaan, of als het mensen pijn kan doen. Maar het blijft bij mij nog altijd zoeken naar welke plek dit heeft.

Erg herkenbaar ;-)

Nathanaël schreef:

J.C. Philpot schreef:Ik houd ook van grappen en grollen, en sta hier ook bekend om op mijn werk, bij familie en kennissen. Het is echt een onderdeel van mij als persoon.

Aan de andere kant heb ik ook een introverte, pessimistische, neerslachtige, melancholische zwartwitte en ernstige kant. Misschien dat de humor mij helpt om in belans te blijven.

Ik worstel soms wel met mijn humor. Ga ik daar niet te ver mee? Ontkracht ik daarmee niet mijn getuigenis? Is het wel geestelijk en is het geen zonde?

Een kennis die hetzelfde heeft, wees me eens op Luther. Bij hem wisselden diepe ernst zich ook af met uitbundige humor.

Een grens bij humor is voor mij als Gods geboden er afbreuk mee word gedaan, of als het mensen pijn kan doen. Maar het blijft bij mij nog altijd zoeken naar welke plek dit heeft.

Erg herkenbaar ;-)

Een achtenswaardige ouderling, waarvan wij (mijn broer en ik) catechisatielessen kregen was ook zo. Een opgeruimd karakter.
Maar hij vertelde eens dat hij het 's avonds allemaal weer op zijn bord kreeg. Had hij het zo mogen zeggen?
En ik zelf herken er ook wel iets in. Vooral mensen die 'buiten' zijn begrijpen dat niet.

Het is zwart en het hangt in de boom

samanthi schreef:Het is zwart en het hangt in de boom

Drop?

HersteldHervormd schreef:

samanthi schreef:Het is zwart en het hangt in de boom

Drop?

Trosje ouderlingen