Erfschuld en erfsmet

[Luther]

Ik sluit me toch aan bij de voorzichtigheid die Jongere en Jakobmarin hier bepleiten. Ik geloof namelijk niet - wat hier soms wordt gesuggereerd - dat ds. Van Campen het bijbelse gegeven "in zonde ontvangen en geboren" niet voor zijn rekening zou willen nemen. Ik lees in zijn antwoord dat hij "erfschuld" op een bepaalde manier definieert, en vervolgens die toch wat ongelukkige definitie gaat bestrijden.
Als Van Campen met zijn antwoord feitelijk zegt dat een kind slechts de aanleg tot zonde heeft, maar pas schuldig wordt gesteld als hij tot daadwerkelijk zonde komt, dan is dat inderdaad een afwijken van wat ons uit de gereformeerde traditie rond de erfzonde is overgeleverd. Want wat doet hij in dat geval met de tekst: "In zonde heeft mij mijn moeder ontvangen."? Maar nogmaals, ik denk niet dat hij dat stelt. (Omdat ik dat bijna niet kan geloven...)

Maar even los van het gevoelen van ds. Van Campen. Ik lees bij de reformator Maarten Luther in zijn verklaring van de Romeinenbrief. (vertaling van mij)

De verzen 12-19 tonen waarin Adam en Christus elkaar gelijk zijn, namelijk in de voorplanting en de mededeling; want zoals Adam ons met vreemde zonde zonder onze schuld verdorven heeft, zo heeft Christus ons met vreemde genade zonder onze verdienste zalig gemaakt.

[jakobmarin]

het probleem met de erfschuld (dus niet erfsmet) is dat die gebaseerd is op een aantal teksten die óf anders vertaald worden in andere vertalingen (ook King James) óf anders uitgelegd kunnen worden (bijv.: waar zegt dat David in psalm 51 het over de hele mensheid heeft?).

Nu is best te begrijpen, tegen de dwaling van Pelagius, dat er flink opgetreden wordt. Maar daarin kun je best doorschieten.

Laten we wel wezen, Augustinus begon met deze uitleg, maar leerde ook (de 'verzachtende' omstandigheden) dat de kinderdoop de erfzonde weg wast.
De NGB lijkt daar ergens wat op te wijzen als ze spreken over de erfzonde "is ook zelfs door den Doop niet ganselijk tenietgedaan, noch geheel uitgeroeid". Wel een beetje dan?

En hoe erg is het als je de erfschuld niet leert? Is dat nou zo'n ramp?

[Luther]

het probleem met de erfschuld (dus niet erfsmet) is dat die gebaseerd is op een aantal teksten die óf anders vertaald worden in andere vertalingen (ook King James) óf anders uitgelegd kunnen worden (bijv.: waar zegt dat David in psalm 51 het over de hele mensheid heeft?).

Nu is best te begrijpen, tegen de dwaling van Pelagius, dat er flink opgetreden wordt. Maar daarin kun je best doorschieten.

Laten we wel wezen, Augustinus begon met deze uitleg, maar leerde ook (de 'verzachtende' omstandigheden) dat de kinderdoop de erfzonde weg wast.
De NGB lijkt daar ergens wat op te wijzen als ze spreken over de erfzonde "is ook zelfs door den Doop niet ganselijk tenietgedaan, noch geheel uitgeroeid". Wel een beetje dan?

En hoe erg is het als je de erfschuld niet leert? Is dat nou zo'n ramp?

Dit gaat wel erg snel...
Hoe definieer jij het begrip 'erfschuld'? Wat houdt dat naar jouw gevoelen in?

[jakobmarin]

Dit gaat wel erg snel...
Hoe definieer jij het begrip 'erfschuld'? Wat houdt dat naar jouw gevoelen in?

Ik hou van opschieten na tig pagina's hierover
Erfschuld is de schuld die volgt op Adams 1e zonde, die een nakomeling erft bij zijn geboorte en hem wordt toegerekend.
Je krijgt dus de schuld van een zonde die je niet hebt gedaan. En dat druist voor mij in tegen hele duidelijke teksten in de bijbel.

Hoe vaak staat het niet in de bijbel (citaat ezechiel 18):
De mens die zondigt, díe zal sterven.
De zoon zal de ongerechtigheid van de vader niet dragen, en de vader zal de ongerechtigheid van de zoon niet dragen.
De gerechtigheid van de rechtvaardige zal op hemzelf zijn, en de goddeloosheid van de goddeloze zal op hemzelf zijn.

[huisman]

het probleem met de erfschuld (dus niet erfsmet) is dat die gebaseerd is op een aantal teksten die óf anders vertaald worden in andere vertalingen (ook King James) óf anders uitgelegd kunnen worden (bijv.: waar zegt dat David in psalm 51 het over de hele mensheid heeft?).

Nu is best te begrijpen, tegen de dwaling van Pelagius, dat er flink opgetreden wordt. Maar daarin kun je best doorschieten.

Laten we wel wezen, Augustinus begon met deze uitleg, maar leerde ook (de 'verzachtende' omstandigheden) dat de kinderdoop de erfzonde weg wast.
De NGB lijkt daar ergens wat op te wijzen als ze spreken over de erfzonde "is ook zelfs door den Doop niet ganselijk tenietgedaan, noch geheel uitgeroeid". Wel een beetje dan?

En hoe erg is het als je de erfschuld niet leert? Is dat nou zo'n ramp?

Ja, omdat de Schrift ons leert dat wij in zonde ontvangen en geboren worden..en de bezoldiging van de zonde is de dood.
Maar er is meer wat dit leerstuk hangt samen met b.v. de ernst en de gevolgen van de zonde in het paradijs voor de gehele mensheid. Met de komst van Christus in het vlees ontvangen en geboren uit de maagd Maria. Daarom moest hij geboren worden en kwam hij niet als een volwassen Man ter aarde.

[Jongere]

Daar lees je hoe oud deze dwaling al is en ook hoe onbijbels ze is .

Ik vraag me af of het bij een onderwerp als dit goed is om zo stellig met termen als 'dwaling' en 'onbijbels' te komen.
We proberen allemaal voorzichtig iets te formuleren op basis van wat we in Gods woord zien. Over deze dingen wordt nergens duidelijk gesproken, dat is het eerst wat voorop staat.
Laten we voorzichtig zijn in onze dogmatiek. Ik waardeer het dat ds. van Campen daar eerlijk naar wil kijken. Maar ik denk wel dat hij soms een beetje doorslaat als hij iets wil bestrijden wat hij als gevaar ziet.

Ik deel de conclusie dat er over deze dingen in Gods woord nergens duidelijk gesproken wordt niet.
Al eerder wordt immers David aangehaald.: 'Ik ben in ongerechtigheid geboren.'
En zou dat wat voor hem geldt niet voor ieder mens gelden?
Volgens mij is het volstrekt duidelijk dat alle mensen gevallen mensen zijn. Een andere conclusie valt uit Gods woord m.i. onmogelijk te trekken.
Overigens: Het maakt het wonder van genade alleen maar groter!

Uit je post blijkt wel dat je niet goed naar ds. van Campen luistert. Hij ontkent absoluut niet dat alle mensen gevallen zijn.
Je tekst van David heb ik al eerder genoemd in het topic. De tekst over de luipaard en zijn vlekken spreekt over erfsmet, niet over erfschuld. Het is juist dat verschil waar ds. van Campen iets over zegt.

Ik zeg helemaal niet dat ik het met deze predikant eens ben. Maar we moeten wel zorgvuldig naar hem luisteren.

[Jongere]

Ik denk dat er behalve de eerder door andere en mij aangehaalde woorden van David, wel degelijk meer plaatsen in de Schrift zijn die duidelijkheid bieden.
Wat te denken over een tekst als: kan een moorman zijn huid veranderen? en een luipaard zijn vlekken?
Een moorman wordt zwart geboren en een luipaard gevlekt... En zo is het met een zondig mens ook. Geboren in zonden en ellenden, dus niet als een onbeschreven blad.

Job14:4

4 Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.

Rein en onrein is een andere tegenstelling dan schuldig en onschuldig... En dat gaat juist over het verschil wat ds. van Campen benoemt.

Het blijkt dus toch nog erg moeilijk om inderdaad relevante teksten te noemen.

Ik deel wel Luthers gedachte (de Luther van RF bedoel ik nu) dat het in deze discussie met name gaat om de vraag in hoeverre besmet zijn eigenlijk te scheiden is van schuldig zijn. Het ligt in ieder geval dicht tegen elkaar aan. En ik denk dat er weinig levens zijn waar lang over een verschil tussen beiden gesproken zal kunnen worden.
Dat neemt niet weg dat ds. van Campen een principieel punt wil maken. En dat is dat schuld en daad samen horen.

De Christelijke Dogmatiek merkt overigens op dat het gebruik van Romeinen 5 rond de erfzonde vooral komt vanuit de Latijnse vertaling (Vulgaat) van Romeinen 5, waar 'in' vertaald is. Die vertaling is lange tijd leidend geweest voor de visie op Rom. 5. In ieder geval kun je niet zeggen dat Van Genderen & Velema "krachtig weerspreken" dat Romeinen 5 niet goed vertaald is. Zelfs al zouden ze dat doen, dan hebben ze geen gelijk. Romeinen 5 kan op beide manieren vertaald worden, dat is een feit.

Juist daarom wordt het zo urgent om het geheel van de Bijbel te laten spreken. En zie ik daar wél heel veel teksten die spreken over het verband tussen daad en schuld (God zal niet de zonden van de vaders aan de kinderen toerekenen, bijvoorbeeld, Ezechiël); ook over de smet die allen in zich omdragen (psalm 14, psalm 51, Job 14 - waarbij het alsnog opvalt dat het hier vooral poëtische teksten betreft); maar niet over de schuld van Adam.

Overigens zou ik wel willen opmerken dat ik deze discussie in zichzelf geen wezenlijke discussie vind. Juist omdat de erfzonde niet ter discussie staat, maar een (eigenlijk haast filosofisch) verschil tussen schuld en smet. De kern van de leer van de erfzonde blijft (wat mij betreft) hoe dan ook de erfsmet; omdat dát het is wat onze levens zo beïnvloed. En onherroepelijk allemaal schuldig stelt voor God.
Daarvoor hoeven we in zekere zin niet 'terug naar Adam' of 'terug naar het paradijs' zoals wel eens gezegd wordt, maar 'terug naar ons hart'.

[jakobmarin]

Overigens zou ik wel willen opmerken dat ik deze discussie in zichzelf geen wezenlijke discussie vind. Juist omdat de erfzonde niet ter discussie staat, maar een (eigenlijk haast filosofisch) verschil tussen schuld en smet. De kern van de leer van de erfzonde blijft (wat mij betreft) hoe dan ook de erfsmet; omdat dát het is wat onze levens zo beïnvloed. En onherroepelijk allemaal schuldig stelt voor God.
Daarvoor hoeven we in zekere zin niet 'terug naar Adam' of 'terug naar het paradijs' zoals wel eens gezegd wordt, maar 'terug naar ons hart'.

Verstandige woorden!

Daarom heb ik ook moeite met de haast wiskundige precisie waarmee soms theologie wordt bedreven en vervolgens onze uitleg als bijbelse waarheid wordt geponeerd.
Of als gereformeerd waarheid, terwijl er ook reformatoren zijn die er dan net anders over denken.

Weet iemand wat de nieuwe Dogmatiek van vd Kooij hierover zegt?

[Jongere]

Van Campen zit dicht tegen Pelagius aan, de man van het blanco blad. We hebben geen erfzonde, de mens is een blanco blad en we kunnen voor het goede en het kwade kiezen. Het enige verschil met Pelagius is dat volgens Van Campen, door de erfsmet, de mens altijd voor de zonde zal gaan kiezen.

En met dat laatste "enige verschil" staat van Campen opeens weer mijlenver van Pelagius vandaan.
Ik vind het geen terechte vergelijking. We moeten goed naar iemand luisteren en hem geen dingen in de schoenen schuiven die hij zelf duidelijk weerspreekt. Dat is al te makkelijk. Ik denk dat ds. van Campen terecht iets ter discussie stelt; juist omdat hij veel bijbelse gegevens hierover recht wil doen.

Ik begrijp niet waarom mensen deze onderwerpen altijd willen bediscussieren en ter discussie stellen. Besteedt al je nuttige tijd om de Heere te zoeken, dienen, Hem te vrezen, Zijn Naam te verbreiden en te trachten je medereizigers te stichten en voor Hem te winnen.

Deze anti-dogmatische uitspraak kan ik toch niet helemaal delen. Uiteraard moeten dingen in hun proportie staan, waarbij het eren van God en dienen van de naaste het doel moeten zijn van ieder leven.
Maar al het werk van bijvoorbeeld onze 'Dordtse vaderen' kun je niet ergens in je tweede zin onderbrengen. Ook zij hielden zich uitgebreid en nauwkeurig met deze dingen bezig. Niet uit een of andere obsessie voor nutteloze discussies, maar omdat ze de Schrift goed en nauwkeurig wilden verwoorden in hun belijdenis.
Ik geloof dat dat een proces is wat nooit klaar is. We kunnen niet op een dag onze belijdenis in plaats van de Schrift stellen en zeggen 'nu hoeven we nergens meer over na te denken' (ik zeg niet dat jij dat zegt).

Zoals gezegd; ik denk dat ds. van Campen hier een begrip ter discussie stelt, waar we inderdaad goed over na moeten denken. We zeggen het heel vanzelfsprekend, maar de Bijbelse onderbouwing is heel summier en omstreden, of blijkt over erfsmet te gaan (wat inderdaad erfzonde is en door van Campen nooit ontkent wordt).
In dat geval moeten we niet van de weeromstuit onszelf gaan overschreeuwen dat de belijdenis het altijd zo gezegd heeft en dat dit gereformeerd is (zoals huisman nu een beetje doet). Want áls alles zo duidelijk is, dan zouden we zonder problemen het uit de Schrift moeten kunnen aantonen. Of in het andere geval zeggen dat de Schrift ons wel aanwijzingen voor iets geeft, maar er summier en verborgen over spreekt (een positie die helemaal niet zo verkeerd is in mijn idee, maar veel mensen houden het liever bij duidelijke zekerheden).

[Jongere]

Weet iemand wat de nieuwe Dogmatiek van vd Kooij hierover zegt?

In ieder geval wat ik al zei over de Latijnse vertaling. Ik heb geen zin (en tijd) om alles over te tiepen, maar zal hieronder wat punten neerzetten die ik tegenkom bij hen.

- Erfzonde = "dat de natuur van de mens (en dan speciaal de wil) is aangetast, waardoor zonde een collectief en sociaal verschijnsel is. Niemand is uitgezonderd." En: "het gaat om de universele neiging tot wat niet goed is, een neiging die zo groot is dat geen mens erin slaagt om er niet telkens weer aan toe te geven."
- De uitdrukking van 'erven' in het woord erfzonde geeft dit collectieve aan. De auteurs zouden liever van 'oorsprongszonde' spreken (vergelijk de engelse equivalent 'original sin') omdat deze uitdrukking van erven slechts in de germaanse talen (en niet in het latijn of in de bijbeltalen) voorkomt.
- Rom. 5 speelt een grote rol in het debat. Grote gevolgen had de uitleg van 5:12, waarbij het idee van 'in Adam gezondigd hebben' is ontstaan uit de Latijnse vulgaattekst. Vanuit het Grieks is ook de vertaling 'omdat allen gezondigd hebben' mogelijk.
- Een vraag is of het in de verbinding met Adam dan gaat om biologische overerving (realisme, Augustinus neigde hier naar) of juridische toerekening (foederalisme). Beide posities zijn in de reformatorische theologie aan te wijzen (bijv. foederalist = Turrettini; realist = Shed). [nb: in beide posities is overigens sprake van schuld]
- Beide posities zijn volgens de auteurs problematisch. Zij noemen als 'de verstandigste weg' wat Berkouwer wilde doen: "door zich te concentreren op wat de kerk feitelijk wilde uitdrukken met de belijdenis van de erfzonde; de overmacht en het omvattende karakter van de zonde, waaruit wij niet kunnen ontsnappen naar een nog onaangetaste, onschuldige en 'goede' kant van ons mens-zijn".

Kort samengevat van mijzelf: de Dogmatiek voelt vooral voor het spreken over erfzonde als erfsmet (omdat beide schuld-visies 'niet onproblematisch zijn'). In hun definities zie je dat ook vooral terugkomen; het universele en onontkoombare karakter van de zonde dat greep heeft op ieder mens.
Ook in het topic is het denk ik goed te onderstrepen dat we deze gedachte allen delen, juist ook ds. van Campen.

[huisman]

@jongere
1.De BGD ontkent niet dat je Rom5:12 verschillend kunt vertalen maar dat het voor de uitleg geen wezenlijk verschil uit maakt.
2. Jij hebt het over schuld en daad die bij elkaar horen, heb je ook nagedacht dat schuld en straf bij elkaar horen ? Doordat ds van Campen de schuld ontkent zegt hij dat de kinderen straffeloos geboren worden en dan doet hij ook verregaande uitspraken over pasgeboren kinderen die iig rechtsreeks tegen onze confessie en ons doopsformulier ingaan.
3. Vind jij dat zo'n predikant de gemeente dient met zijn twijfels over dit leerstuk, is dit nu onderwijs voor op de kansel ?
4. ds van Campen wil graag nieuwe dingen brengen en raakt daarmee steeds verder van het gereformeerde spoor.

Ik denk dat wij veel te klein denken over onze val in Adam in welke straf die val ons gebracht heeft. Namelijk de geestelijke,tijdelijke en eeuwige dood. Die straf wordt ons rechtvaardig gegeven vanwege onze schuld .

Hier een link naar de gereformeerde opvatting.Dat mag toch wel op het RF ?
http://dspieters.refoweb.nl/1631384.htm

Wij zijn erfgenaam van Adam; van zijn schuld én van zijn smet. De schuld van Adams zonde wordt ons door Gods heilig en onkreukbaar oordeel toegerekend en de smet van zijn zonde (namelijk zijn verdorven natuur) erven wij als zijn nakomelingen (Job 14 vers 4; Psalm 51 vers 7; 58 vers 4; Jesaja 48 vers 8; Romeinen 5 vers 12-21). God heeft de mensheid als een eenheid geschapen (Handelingen 17 vers 26), om ons in één Verbondshoofd te kunnen herstellen, namelijk in Jezus Christus, de Laatste Adam, de Tweede Mens.
Hoe onaanvaardbaar dit alles voor ons hoogmoedige, beperkte en verduisterde verstand ook is, God zegt het. En Hij openbaart het ons, opdat wij dit aanvaarden. Dit valt niet mee, omdat we - zonder onderwijs van God - ons niet schuldig voelen aan de zonde van Adam. Maar deze vreselijke en verdrietige zaak is ons in de Schrift niet geopenbaard om er slechts kennis van te nemen; veel minder om er tegen te morren; maar om er onder te buigen in de hartelijke belijdenis: HEERE, Gij hebt bepaald dat de verhouding tussen Adam en mij zó zou zijn, dat zijn schuld mij wordt toegerekend; en dat mag U bepalen!
Ben jij het hiermee eens? De kinderdoop belijdt het, onze Nederlandse Geloofsbelijdenis ook, de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leerregels precies zo. De pelagianen en remonstranten ontkennen het; tegenwoordig ook de modernen in de kerk en allerlei pinksterkringen en evangelischen,

[Afgewezen]

het probleem met de erfschuld (dus niet erfsmet) is dat die gebaseerd is op een aantal teksten die óf anders vertaald worden in andere vertalingen (ook King James) óf anders uitgelegd kunnen worden (bijv.: waar zegt dat David in psalm 51 het over de hele mensheid heeft?).

Nu is best te begrijpen, tegen de dwaling van Pelagius, dat er flink opgetreden wordt. Maar daarin kun je best doorschieten.

Laten we wel wezen, Augustinus begon met deze uitleg, maar leerde ook (de 'verzachtende' omstandigheden) dat de kinderdoop de erfzonde weg wast.
De NGB lijkt daar ergens wat op te wijzen als ze spreken over de erfzonde "is ook zelfs door den Doop niet ganselijk tenietgedaan, noch geheel uitgeroeid". Wel een beetje dan?

En hoe erg is het als je de erfschuld niet leert? Is dat nou zo'n ramp?

Ja, omdat de Schrift ons leert dat wij in zonde ontvangen en geboren worden..en de bezoldiging van de zonde is de dood.
Maar er is meer wat dit leerstuk hangt samen met b.v. de ernst en de gevolgen van de zonde in het paradijs voor de gehele mensheid. Met de komst van Christus in het vlees ontvangen en geboren uit de maagd Maria. Daarom moest hij geboren worden en kwam hij niet als een volwassen Man ter aarde.

Maar los jouw positie iets op? Want dan draag je de toch gevolgen van iets waar jij niet schuldig aan staat?

[huisman]

het probleem met de erfschuld (dus niet erfsmet) is dat die gebaseerd is op een aantal teksten die óf anders vertaald worden in andere vertalingen (ook King James) óf anders uitgelegd kunnen worden (bijv.: waar zegt dat David in psalm 51 het over de hele mensheid heeft?).

Nu is best te begrijpen, tegen de dwaling van Pelagius, dat er flink opgetreden wordt. Maar daarin kun je best doorschieten.

Laten we wel wezen, Augustinus begon met deze uitleg, maar leerde ook (de 'verzachtende' omstandigheden) dat de kinderdoop de erfzonde weg wast.
De NGB lijkt daar ergens wat op te wijzen als ze spreken over de erfzonde "is ook zelfs door den Doop niet ganselijk tenietgedaan, noch geheel uitgeroeid". Wel een beetje dan?

En hoe erg is het als je de erfschuld niet leert? Is dat nou zo'n ramp?

Ja, omdat de Schrift ons leert dat wij in zonde ontvangen en geboren worden..en de bezoldiging van de zonde is de dood.
Maar er is meer wat dit leerstuk hangt samen met b.v. de ernst en de gevolgen van de zonde in het paradijs voor de gehele mensheid. Met de komst van Christus in het vlees ontvangen en geboren uit de maagd Maria. Daarom moest hij geboren worden en kwam hij niet als een volwassen Man ter aarde.

Maar los jouw positie iets op? Want dan draag je de toch gevolgen van iets waar jij niet schuldig aan staat?

In de post-postmoderne tijd waar het individu de nieuw god is is het idd onbegrijpelijk. Maar de Schrift leert ons andere zaken. b.v. "Die de misdaad der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten; En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en Mijn geboden onderhouden."
De HEERE werkt niet met de mensheid als allemaal losse individuen.

[Luther]

@huisman: Kun je op het onderstaande reageren? Is daarin nog een verschil met je in dit topic post?

Ik sluit me toch aan bij de voorzichtigheid die Jongere en Jakobmarin hier bepleiten. Ik geloof namelijk niet - wat hier soms wordt gesuggereerd - dat ds. Van Campen het bijbelse gegeven "in zonde ontvangen en geboren" niet voor zijn rekening zou willen nemen. Ik lees in zijn antwoord dat hij "erfschuld" op een bepaalde manier definieert, en vervolgens die toch wat ongelukkige definitie gaat bestrijden.
Als Van Campen met zijn antwoord feitelijk zegt dat een kind slechts de aanleg tot zonde heeft, maar pas schuldig wordt gesteld als hij tot daadwerkelijk zonde komt, dan is dat inderdaad een afwijken van wat ons uit de gereformeerde traditie rond de erfzonde is overgeleverd. Want wat doet hij in dat geval met de tekst: "In zonde heeft mij mijn moeder ontvangen."? Maar nogmaals, ik denk niet dat hij dat stelt. (Omdat ik dat bijna niet kan geloven...)

Maar even los van het gevoelen van ds. Van Campen. Ik lees bij de reformator Maarten Luther in zijn verklaring van de Romeinenbrief. (vertaling van mij)

De verzen 12-19 tonen waarin Adam en Christus elkaar gelijk zijn, namelijk in de voorplanting en de mededeling; want zoals Adam ons met vreemde zonde zonder onze schuld verdorven heeft, zo heeft Christus ons met vreemde genade zonder onze verdienste zalig gemaakt.

[huisman]

@huisman: Kun je op het onderstaande reageren? Is daarin nog een verschil met je in dit topic post?

Ik sluit me toch aan bij de voorzichtigheid die Jongere en Jakobmarin hier bepleiten. Ik geloof namelijk niet - wat hier soms wordt gesuggereerd - dat ds. Van Campen het bijbelse gegeven "in zonde ontvangen en geboren" niet voor zijn rekening zou willen nemen. Ik lees in zijn antwoord dat hij "erfschuld" op een bepaalde manier definieert, en vervolgens die toch wat ongelukkige definitie gaat bestrijden.
Als Van Campen met zijn antwoord feitelijk zegt dat een kind slechts de aanleg tot zonde heeft, maar pas schuldig wordt gesteld als hij tot daadwerkelijk zonde komt, dan is dat inderdaad een afwijken van wat ons uit de gereformeerde traditie rond de erfzonde is overgeleverd. Want wat doet hij in dat geval met de tekst: "In zonde heeft mij mijn moeder ontvangen."? Maar nogmaals, ik denk niet dat hij dat stelt. (Omdat ik dat bijna niet kan geloven...)

Maar even los van het gevoelen van ds. Van Campen. Ik lees bij de reformator Maarten Luther in zijn verklaring van de Romeinenbrief. (vertaling van mij)

De verzen 12-19 tonen waarin Adam en Christus elkaar gelijk zijn, namelijk in de voorplanting en de mededeling; want zoals Adam ons met vreemde zonde zonder onze schuld verdorven heeft, zo heeft Christus ons met vreemde genade zonder onze verdienste zalig gemaakt.

Met alle respect maar ik kan uit één zin niet halen dat Luther anders dan de gereformeerde leer denkt over de erfzonde.