gisteren zongen wij psalm 72: 7 en 8
(vs 8 Zo moet de Koning eeuwig leven! Mooie link naar vandaag!)
De organist maakte een zeer fraai tussenspel en moduleert ook nog ff met een paar rusten daarin. Een paar gemeenteleden dachten dat het slotakkoord van het tussenspel de inzet van de psalm was en zetten stevig in met
"Zo" Waarna de organist stopt met zijn slotakkoord en we de inzet door de hele kerk horen loeien....
Ik heb alleen de laatste 2 regels mee kunnen zingen.
LEUKE ANEKDOTES
Er schoot me pas nog een mooi verhaal te binnen.
De vade van Prof. A. de Reuver was ook dominee, in de Oud-Ger. Gem. Op een dag werd er een kindje geboren en de ouders meldden hem: dominee, wij voelen zo'n band met u en daarom hebben wij ons kindje naar u genoemd!
-O ja? En, hoe heet hij?
-Arie
-O, maar Arie is mijn zoon, ik heet Arnold...
De vade van Prof. A. de Reuver was ook dominee, in de Oud-Ger. Gem. Op een dag werd er een kindje geboren en de ouders meldden hem: dominee, wij voelen zo'n band met u en daarom hebben wij ons kindje naar u genoemd!
-O ja? En, hoe heet hij?
-Arie
-O, maar Arie is mijn zoon, ik heet Arnold...
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
Celibaat is overigens niet erfelijk.Oorspronkelijk gepost door Lambertus
RefoNou okay dan (mods het is leuk bedoeld hoor!!!)En moet het persé over dominees gaan?
Lopen 2 priesters op het st pieterplein en vraagt de een "hee,,,wat denk je ,,,? maken wwij het nog mee dat het celibaat wordet afgelast ?....Nouhou zegt de ander kdenk het niet maar onze kinderen wel !
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
Kende iemand deze al?
Een afgewezen sollicitant
Een zekere gemeente raakte vacant, een ouderling deelde toen aan de kerkeraad mede een brief te hebben ontvangen van een predikant die zich aanbood. Hoewel de kerkeraad van mening was, dat een dergelijke manier van handelen niet te pas kwam, was men toch nieuwsgierig naar de inhoud en afzender.
Hij luidde aldus:
“Weleerwaarde en Eerwaarde Heren,
Aangezien ik vernam, dat er een vacature in uw gemeente is, heb ik de vrijheid genomen naar deze open plaats te solliciteren. Ik heb heel wat eigenschappen, die u –naar ik meen- zult waarderen. Ik heb in mijn leven met kracht mogen preken, dat de mensch kennis der zonde bekomt door de Wet. Bovendien heb ik altijd de mensen verkondigd, dat God zondaren wil bekeren en dat het enkel vrije genade is, als de mens bekeerd wordt. Ook heb ik enig succes als auteur gehad. Sommigen zeggen dat ik goed organiseren kan. In de meeste plaatsen, waar ik geweest ben, heb ik een leidende rol gespeeld. Maar er zijn sommige die enige dingen op me tegen hebben. Ik ben boven de vijftig. Ik heb nooit op enige plaats langer gepreekt dan drie of vier jaar achter elkaar! Sommige standplaatsen heb ik moeten verlaten, nadat door mijn werk onenigheden en opstootjes waren voortgekomen.
Ik moet toegeven dat ik drie keer in de gevangenis heb gezeten, maar dat was niet door mijn schuld. Mijn gezondheid is niet best, hoewel ik nog een heleboel werk verzetten kan. Ik heb in mijn oude vak moeten werken om er iets bij te verdienen teneinde rond te komen. De gemeenten waar ik gearbeid heb waren heel klein, ofschoon ze waren gelegen in grote steden. Met de kerkelijke kopstukken in de verschillende plaatsen waar ik heb gearbeid heb ik niet al te best kunnen opschieten. Zelfs hebben enkele hunner mij bedreigd en voor de rechter gedaagd en nog erger – mij lichamelijk letsel toegebracht. Administratief kan ik maar slecht uit de weg. Men weet van mij te vertellen, dat ik zelfs vergeet, wie ik gedoopt heb.
Toch hoop ik dat u mij kunt gebruiken. Ik zal mijn uiterste best doen, ook als ik met mijn handen zal moeten werken voor enige bijverdienste.”
Na de voorlezing van de brief bleef het even stil in de vergadering van de kerkeraad. Toen vroeg de voorlezer van de brief of de broeders interesse hadden. Het antwoord luidde, dat ze hem voor hun gemeente onmogelijk konden gebruiken; een man die boven de vijftig, die ziekelijk was, twist veroorzaakte, lastig van aard en verstrooid was, en die de gevangenis van binnen goed kende! Ze voelden zich beledigd, dat zo’n man zich voor hun gemeente durfde aanbieden. Alleen zouden ze nog even willen weten wie die sollicitant was.
De ouderling antwoordde: “De apostel Paulus…”
Daarna biechtte hij eerlijk op, dat hijzelf de brief had opgesteld aan de hand van Bijbelse gegevens over Paulus’ leven en arbeid. Hij wilde wel eens zien hoe de kerkeraad zou reageren en wat voor predikant verlangd werd!
Zijn er nog ouderlingen onder ons, die deze brief kunnen voorlezen..... :t
Een afgewezen sollicitant
Een zekere gemeente raakte vacant, een ouderling deelde toen aan de kerkeraad mede een brief te hebben ontvangen van een predikant die zich aanbood. Hoewel de kerkeraad van mening was, dat een dergelijke manier van handelen niet te pas kwam, was men toch nieuwsgierig naar de inhoud en afzender.
Hij luidde aldus:
“Weleerwaarde en Eerwaarde Heren,
Aangezien ik vernam, dat er een vacature in uw gemeente is, heb ik de vrijheid genomen naar deze open plaats te solliciteren. Ik heb heel wat eigenschappen, die u –naar ik meen- zult waarderen. Ik heb in mijn leven met kracht mogen preken, dat de mensch kennis der zonde bekomt door de Wet. Bovendien heb ik altijd de mensen verkondigd, dat God zondaren wil bekeren en dat het enkel vrije genade is, als de mens bekeerd wordt. Ook heb ik enig succes als auteur gehad. Sommigen zeggen dat ik goed organiseren kan. In de meeste plaatsen, waar ik geweest ben, heb ik een leidende rol gespeeld. Maar er zijn sommige die enige dingen op me tegen hebben. Ik ben boven de vijftig. Ik heb nooit op enige plaats langer gepreekt dan drie of vier jaar achter elkaar! Sommige standplaatsen heb ik moeten verlaten, nadat door mijn werk onenigheden en opstootjes waren voortgekomen.
Ik moet toegeven dat ik drie keer in de gevangenis heb gezeten, maar dat was niet door mijn schuld. Mijn gezondheid is niet best, hoewel ik nog een heleboel werk verzetten kan. Ik heb in mijn oude vak moeten werken om er iets bij te verdienen teneinde rond te komen. De gemeenten waar ik gearbeid heb waren heel klein, ofschoon ze waren gelegen in grote steden. Met de kerkelijke kopstukken in de verschillende plaatsen waar ik heb gearbeid heb ik niet al te best kunnen opschieten. Zelfs hebben enkele hunner mij bedreigd en voor de rechter gedaagd en nog erger – mij lichamelijk letsel toegebracht. Administratief kan ik maar slecht uit de weg. Men weet van mij te vertellen, dat ik zelfs vergeet, wie ik gedoopt heb.
Toch hoop ik dat u mij kunt gebruiken. Ik zal mijn uiterste best doen, ook als ik met mijn handen zal moeten werken voor enige bijverdienste.”
Na de voorlezing van de brief bleef het even stil in de vergadering van de kerkeraad. Toen vroeg de voorlezer van de brief of de broeders interesse hadden. Het antwoord luidde, dat ze hem voor hun gemeente onmogelijk konden gebruiken; een man die boven de vijftig, die ziekelijk was, twist veroorzaakte, lastig van aard en verstrooid was, en die de gevangenis van binnen goed kende! Ze voelden zich beledigd, dat zo’n man zich voor hun gemeente durfde aanbieden. Alleen zouden ze nog even willen weten wie die sollicitant was.
De ouderling antwoordde: “De apostel Paulus…”
Daarna biechtte hij eerlijk op, dat hijzelf de brief had opgesteld aan de hand van Bijbelse gegevens over Paulus’ leven en arbeid. Hij wilde wel eens zien hoe de kerkeraad zou reageren en wat voor predikant verlangd werd!
Zijn er nog ouderlingen onder ons, die deze brief kunnen voorlezen..... :t
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Dat doet me denken aan een anecdodte over Koning Willem III. Hij ging op werkbezoek in Zuid-Limburg en ontmoette daar uiteraard meneer pastoor. Nu was dat nog voor de tijd van Irene, Christina en Maxima, dus de koning kende alleen de Hervormde Kerk van binnen. (Het was ook nog niet de tijd van Bas Plaisier, dus die kerk bestond nog). Op een onbewaakt ogenblik, vraagt de monarch aan de eerwaarde: "Was uw vader ook priester?" Meneer pastoor kijkt hem geschokt aan, waarop de vorst zijn fout bemerkt. Gauw herstelt hij hem: "O nee, da's waar ook. Pastoors hebben geen vader."Oorspronkelijk gepost door jakobmarinCelibaat is overigens niet erfelijk.Oorspronkelijk gepost door Lambertus
RefoNou okay dan (mods het is leuk bedoeld hoor!!!)En moet het persé over dominees gaan?
Lopen 2 priesters op het st pieterplein en vraagt de een "hee,,,wat denk je ,,,? maken wwij het nog mee dat het celibaat wordet afgelast ?....Nouhou zegt de ander kdenk het niet maar onze kinderen wel !
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
Ik heb nog een verhaaltje over een dominee. Echt gebeurd, in de jaren vijfig.
Een dominee zou een stel gaan trouwen en sprak in de pastorie een en ander met ze door. Vraagt de bruidegom op een gegeven moment hoeveel hij de dominee moest betalen voor het leiden van de dienst.
Ach, zei de dominee bescheiden, dat laat ik aan u over.
Haalt de bruidegom een briefje van honderd ( ! ) uit zijn zak... de ogen van de dominee worden als schotels en hij stamelt: maar... dat is toch veel te gek!
Zegt de bruidegom ijskoud: kunt u wisselen?
Een dominee zou een stel gaan trouwen en sprak in de pastorie een en ander met ze door. Vraagt de bruidegom op een gegeven moment hoeveel hij de dominee moest betalen voor het leiden van de dienst.
Ach, zei de dominee bescheiden, dat laat ik aan u over.
Haalt de bruidegom een briefje van honderd ( ! ) uit zijn zak... de ogen van de dominee worden als schotels en hij stamelt: maar... dat is toch veel te gek!
Zegt de bruidegom ijskoud: kunt u wisselen?
Be yourself, there are plenty of others.
-
Adorote
Oorspronkelijk gepost door jakobmarin
Kende iemand deze al?
Een afgewezen sollicitant
Een zekere gemeente raakte vacant, een ouderling deelde toen aan de kerkeraad mede een brief te hebben ontvangen van een predikant die zich aanbood. Hoewel de kerkeraad van mening was, dat een dergelijke manier van handelen niet te pas kwam, was men toch nieuwsgierig naar de inhoud en afzender.
Hij luidde aldus:
“Weleerwaarde en Eerwaarde Heren,
Aangezien ik vernam, dat er een vacature in uw gemeente is, heb ik de vrijheid genomen naar deze open plaats te solliciteren. Ik heb heel wat eigenschappen, die u –naar ik meen- zult waarderen. Ik heb in mijn leven met kracht mogen preken, dat de mensch kennis der zonde bekomt door de Wet. Bovendien heb ik altijd de mensen verkondigd, dat God zondaren wil bekeren en dat het enkel vrije genade is, als de mens bekeerd wordt. Ook heb ik enig succes als auteur gehad. Sommigen zeggen dat ik goed organiseren kan. In de meeste plaatsen, waar ik geweest ben, heb ik een leidende rol gespeeld. Maar er zijn sommige die enige dingen op me tegen hebben. Ik ben boven de vijftig. Ik heb nooit op enige plaats langer gepreekt dan drie of vier jaar achter elkaar! Sommige standplaatsen heb ik moeten verlaten, nadat door mijn werk onenigheden en opstootjes waren voortgekomen.
Ik moet toegeven dat ik drie keer in de gevangenis heb gezeten, maar dat was niet door mijn schuld. Mijn gezondheid is niet best, hoewel ik nog een heleboel werk verzetten kan. Ik heb in mijn oude vak moeten werken om er iets bij te verdienen teneinde rond te komen. De gemeenten waar ik gearbeid heb waren heel klein, ofschoon ze waren gelegen in grote steden. Met de kerkelijke kopstukken in de verschillende plaatsen waar ik heb gearbeid heb ik niet al te best kunnen opschieten. Zelfs hebben enkele hunner mij bedreigd en voor de rechter gedaagd en nog erger – mij lichamelijk letsel toegebracht. Administratief kan ik maar slecht uit de weg. Men weet van mij te vertellen, dat ik zelfs vergeet, wie ik gedoopt heb.
Toch hoop ik dat u mij kunt gebruiken. Ik zal mijn uiterste best doen, ook als ik met mijn handen zal moeten werken voor enige bijverdienste.”
Na de voorlezing van de brief bleef het even stil in de vergadering van de kerkeraad. Toen vroeg de voorlezer van de brief of de broeders interesse hadden. Het antwoord luidde, dat ze hem voor hun gemeente onmogelijk konden gebruiken; een man die boven de vijftig, die ziekelijk was, twist veroorzaakte, lastig van aard en verstrooid was, en die de gevangenis van binnen goed kende! Ze voelden zich beledigd, dat zo’n man zich voor hun gemeente durfde aanbieden. Alleen zouden ze nog even willen weten wie die sollicitant was.
De ouderling antwoordde: “De apostel Paulus…”
Daarna biechtte hij eerlijk op, dat hijzelf de brief had opgesteld aan de hand van Bijbelse gegevens over Paulus’ leven en arbeid. Hij wilde wel eens zien hoe de kerkeraad zou reageren en wat voor predikant verlangd werd!
Zijn er nog ouderlingen onder ons, die deze brief kunnen voorlezen..... :t
PERFEKT
-
Adorote
Was die organist vergeten dat hij in Gods Heilig Huis was, en dat je dan geen grappen uithaald.Oorspronkelijk gepost door dré
gisteren zongen wij psalm 72: 7 en 8
(vs 8 Zo moet de Koning eeuwig leven! Mooie link naar vandaag!)
De organist maakte een zeer fraai tussenspel en moduleert ook nog ff met een paar rusten daarin. Een paar gemeenteleden dachten dat het slotakkoord van het tussenspel de inzet van de psalm was en zetten stevig in met
"Zo" Waarna de organist stopt met zijn slotakkoord en we de inzet door de hele kerk horen loeien....
Ik heb alleen de laatste 2 regels mee kunnen zingen.
Deze is een beetje ondeugend, maar gelukkig is hij in het Engels.
Hij komt van http://www.ship-of-fools.com, een site vol kerkhumor:
A priest in Ballarat, Australia, had been a professional musician before he was ordained. As a student he used to make pocket money by playing one of the few theater organs left. He bought a tiny keyboard – one of the ones that seemed to have an endless range of imitating other instruments.
He took it to a Mothers' Union meeting and played all sorts of music on it. Next Sunday in the pew notes was a report of the meeting. It concluded with...
The Vicar spent the last half hour of the meeting entertaining the ladies with his little organ. They were all delighted, and are hoping that he will come again next month.
Hij komt van http://www.ship-of-fools.com, een site vol kerkhumor:
A priest in Ballarat, Australia, had been a professional musician before he was ordained. As a student he used to make pocket money by playing one of the few theater organs left. He bought a tiny keyboard – one of the ones that seemed to have an endless range of imitating other instruments.
He took it to a Mothers' Union meeting and played all sorts of music on it. Next Sunday in the pew notes was a report of the meeting. It concluded with...
The Vicar spent the last half hour of the meeting entertaining the ladies with his little organ. They were all delighted, and are hoping that he will come again next month.
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
Met alle respect, die organist maakte geen grappen en grollen maar gebruikte zijn talenten!Oorspronkelijk gepost door AdoroteWas die organist vergeten dat hij in Gods Heilig Huis was, en dat je dan geen grappen uithaald.Oorspronkelijk gepost door dré
gisteren zongen wij psalm 72: 7 en 8
(vs 8 Zo moet de Koning eeuwig leven! Mooie link naar vandaag!)
De organist maakte een zeer fraai tussenspel en moduleert ook nog ff met een paar rusten daarin. Een paar gemeenteleden dachten dat het slotakkoord van het tussenspel de inzet van de psalm was en zetten stevig in met
"Zo" Waarna de organist stopt met zijn slotakkoord en we de inzet door de hele kerk horen loeien....
Ik heb alleen de laatste 2 regels mee kunnen zingen.
Een paar gemeenteleden hadden echter hun aandacht niet bij hun werk!
dré
--------
Credo in unum Deo
--------
Credo in unum Deo
afgezien dat het voor/door een ambtsdrager geschreven is, hiermee kan ik de hand in eigen boezem steken.Oorspronkelijk gepost door jakobmarin
Kende iemand deze al?
Een afgewezen sollicitant
Een zekere gemeente raakte vacant, een ouderling deelde toen aan de kerkeraad mede een brief te hebben ontvangen van een predikant die zich aanbood. Hoewel de kerkeraad van mening was, dat een dergelijke manier van handelen niet te pas kwam, was men toch nieuwsgierig naar de inhoud en afzender.
Hij luidde aldus:
“Weleerwaarde en Eerwaarde Heren,
Aangezien ik vernam, dat er een vacature in uw gemeente is, heb ik de vrijheid genomen naar deze open plaats te solliciteren. Ik heb heel wat eigenschappen, die u –naar ik meen- zult waarderen. Ik heb in mijn leven met kracht mogen preken, dat de mensch kennis der zonde bekomt door de Wet. Bovendien heb ik altijd de mensen verkondigd, dat God zondaren wil bekeren en dat het enkel vrije genade is, als de mens bekeerd wordt. Ook heb ik enig succes als auteur gehad. Sommigen zeggen dat ik goed organiseren kan. In de meeste plaatsen, waar ik geweest ben, heb ik een leidende rol gespeeld. Maar er zijn sommige die enige dingen op me tegen hebben. Ik ben boven de vijftig. Ik heb nooit op enige plaats langer gepreekt dan drie of vier jaar achter elkaar! Sommige standplaatsen heb ik moeten verlaten, nadat door mijn werk onenigheden en opstootjes waren voortgekomen.
Ik moet toegeven dat ik drie keer in de gevangenis heb gezeten, maar dat was niet door mijn schuld. Mijn gezondheid is niet best, hoewel ik nog een heleboel werk verzetten kan. Ik heb in mijn oude vak moeten werken om er iets bij te verdienen teneinde rond te komen. De gemeenten waar ik gearbeid heb waren heel klein, ofschoon ze waren gelegen in grote steden. Met de kerkelijke kopstukken in de verschillende plaatsen waar ik heb gearbeid heb ik niet al te best kunnen opschieten. Zelfs hebben enkele hunner mij bedreigd en voor de rechter gedaagd en nog erger – mij lichamelijk letsel toegebracht. Administratief kan ik maar slecht uit de weg. Men weet van mij te vertellen, dat ik zelfs vergeet, wie ik gedoopt heb.
Toch hoop ik dat u mij kunt gebruiken. Ik zal mijn uiterste best doen, ook als ik met mijn handen zal moeten werken voor enige bijverdienste.”
Na de voorlezing van de brief bleef het even stil in de vergadering van de kerkeraad. Toen vroeg de voorlezer van de brief of de broeders interesse hadden. Het antwoord luidde, dat ze hem voor hun gemeente onmogelijk konden gebruiken; een man die boven de vijftig, die ziekelijk was, twist veroorzaakte, lastig van aard en verstrooid was, en die de gevangenis van binnen goed kende! Ze voelden zich beledigd, dat zo’n man zich voor hun gemeente durfde aanbieden. Alleen zouden ze nog even willen weten wie die sollicitant was.
De ouderling antwoordde: “De apostel Paulus…”
Daarna biechtte hij eerlijk op, dat hijzelf de brief had opgesteld aan de hand van Bijbelse gegevens over Paulus’ leven en arbeid. Hij wilde wel eens zien hoe de kerkeraad zou reageren en wat voor predikant verlangd werd!
Zijn er nog ouderlingen onder ons, die deze brief kunnen voorlezen..... :t
Die kende ik al, alleen in een andere vorm van een verhaal dan dat hier beschreven wordt!!!Oorspronkelijk gepost door jakobmarin
Kende iemand deze al?
Een afgewezen sollicitant
Een zekere gemeente raakte vacant, een ouderling deelde toen aan de kerkeraad mede een brief te hebben ontvangen van een predikant die zich aanbood. Hoewel de kerkeraad van mening was, dat een dergelijke manier van handelen niet te pas kwam, was men toch nieuwsgierig naar de inhoud en afzender.
Hij luidde aldus:
“Weleerwaarde en Eerwaarde Heren,
Aangezien ik vernam, dat er een vacature in uw gemeente is, heb ik de vrijheid genomen naar deze open plaats te solliciteren. Ik heb heel wat eigenschappen, die u –naar ik meen- zult waarderen. Ik heb in mijn leven met kracht mogen preken, dat de mensch kennis der zonde bekomt door de Wet. Bovendien heb ik altijd de mensen verkondigd, dat God zondaren wil bekeren en dat het enkel vrije genade is, als de mens bekeerd wordt. Ook heb ik enig succes als auteur gehad. Sommigen zeggen dat ik goed organiseren kan. In de meeste plaatsen, waar ik geweest ben, heb ik een leidende rol gespeeld. Maar er zijn sommige die enige dingen op me tegen hebben. Ik ben boven de vijftig. Ik heb nooit op enige plaats langer gepreekt dan drie of vier jaar achter elkaar! Sommige standplaatsen heb ik moeten verlaten, nadat door mijn werk onenigheden en opstootjes waren voortgekomen.
Ik moet toegeven dat ik drie keer in de gevangenis heb gezeten, maar dat was niet door mijn schuld. Mijn gezondheid is niet best, hoewel ik nog een heleboel werk verzetten kan. Ik heb in mijn oude vak moeten werken om er iets bij te verdienen teneinde rond te komen. De gemeenten waar ik gearbeid heb waren heel klein, ofschoon ze waren gelegen in grote steden. Met de kerkelijke kopstukken in de verschillende plaatsen waar ik heb gearbeid heb ik niet al te best kunnen opschieten. Zelfs hebben enkele hunner mij bedreigd en voor de rechter gedaagd en nog erger – mij lichamelijk letsel toegebracht. Administratief kan ik maar slecht uit de weg. Men weet van mij te vertellen, dat ik zelfs vergeet, wie ik gedoopt heb.
Toch hoop ik dat u mij kunt gebruiken. Ik zal mijn uiterste best doen, ook als ik met mijn handen zal moeten werken voor enige bijverdienste.”
Na de voorlezing van de brief bleef het even stil in de vergadering van de kerkeraad. Toen vroeg de voorlezer van de brief of de broeders interesse hadden. Het antwoord luidde, dat ze hem voor hun gemeente onmogelijk konden gebruiken; een man die boven de vijftig, die ziekelijk was, twist veroorzaakte, lastig van aard en verstrooid was, en die de gevangenis van binnen goed kende! Ze voelden zich beledigd, dat zo’n man zich voor hun gemeente durfde aanbieden. Alleen zouden ze nog even willen weten wie die sollicitant was.
De ouderling antwoordde: “De apostel Paulus…”
Daarna biechtte hij eerlijk op, dat hijzelf de brief had opgesteld aan de hand van Bijbelse gegevens over Paulus’ leven en arbeid. Hij wilde wel eens zien hoe de kerkeraad zou reageren en wat voor predikant verlangd werd!
Zijn er nog ouderlingen onder ons, die deze brief kunnen voorlezen..... :t
Er schoot me pas nog een leuke anekdote te binnen.
We hadden een speciale dienst voor verstandelijk gehandicapten. De dominee deed zijn best om antwoorden uit de groep te krijgen. Het ging over vrede. De dominee: er is er maar Een die echte vrede kan geven he? Weten jullie Wie dat is? Wie kan er echte vrede geven?
Gaat er zo'n jongen staan en roept keihard:
DE EUROPESE UNIE!
We hadden een speciale dienst voor verstandelijk gehandicapten. De dominee deed zijn best om antwoorden uit de groep te krijgen. Het ging over vrede. De dominee: er is er maar Een die echte vrede kan geven he? Weten jullie Wie dat is? Wie kan er echte vrede geven?
Gaat er zo'n jongen staan en roept keihard:
DE EUROPESE UNIE!
Be yourself, there are plenty of others.
Dat doet me denken aan een anecdodte over Koning Willem III. Hij ging op werkbezoek in Zuid-Limburg en ontmoette daar uiteraard meneer pastoor. Nu was dat nog voor de tijd van Irene, Christina en Maxima, dus de koning kende alleen de Hervormde Kerk van binnen. (Het was ook nog niet de tijd van Bas Plaisier, dus die kerk bestond nog). Op een onbewaakt ogenblik, vraagt de monarch aan de eerwaarde: "Was uw vader ook priester?" Meneer pastoor kijkt hem geschokt aan, waarop de vorst zijn fout bemerkt. Gauw herstelt hij hem: "O nee, da's waar ook. Pastoors hebben geen vader."
Dat was volgens mij prins Hendrik en niet Willem III