Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[GJdeBruijn]

@Memento: let wel: mét bevel van geloof en bekering. Waarbij geloof naar ware aard getekend zal moeten worden en bekering als onmogelijk zal ingeschat worden door de hoorders (uit u geen vrucht in der eeuwigheid, ook niet na ontvangen genade).
Dus: inclusief de ontgronding om de ernst van de toestand van die puber te teken als reden waarom het aanbod zo belangrijk is: Omdat het omkomen is buiten Christus voor dode zondaren zoals we allemaal van nature zijn.

[Wilhelm]

Ik was verwonderd toen ik vandaag de toespraak beluisterde van ds Westsrate ivm de bevestiging van ds Visser in Terneuzen.
Als je zo de prediking van een welgemeend aanbod kan onderschrijven, dan is er toch veel herkenning!
Het deed me goed.

[GJdeBruijn]

Die (HSV?) tekst is gewoon hetzelfde als het aanbod van genade prediken. Dus wat is nou je punt, Willem? Uiteindelijk is het ontkennen van het aanbod praktisch niet uit te werken in de prediking zonder te vervallen in de neo-nomiaanse dwaling of in een hypercalvinistische lijdelijkheid. Dat zal men in de GGiN toch ook wel beseffen!? Ik kan me niet voorstellen dat zij zich zo'n dwalings-etiket op zouden willen laten spelden.

Die tekst was een weergave van wat in mijn geheugen vanuit de SV was opgeslagen.
Wat het punt is vraag ik me ook telkenmale af. - behoudens dat men blijkbaar degenen waarvan men vermoedt dat die een "woord" anders duiden dan zijzelf overigens zonder dit in concreto te duiden - dat men degenen wel direct allerlei nogal denigrerende betitelingen geeft.

Dat van die HSV was een kwinkslag, vanzelf.
Verder begrijp ik niet wat je bedoelt met deze post.

[Bert Mulder]

de oudvaders op de Haagse (Schriftelijke) conferentie zagen het 'aanbod' als iets Arminiaans, volgens Dr. W. den Boer, in 'Duplex Amor Dei'...

[huisman]

de oudvaders op de Haagse (Schriftelijke) conferentie zagen het 'aanbod' als iets Arminiaans, volgens Dr. W. den Boer, in 'Duplex Amor Dei'...

Trek zelf de conclusie.

HAAGSE CONFERENTIE.
DE CONTRA REMONSTRANTSE PREDIKANTEN in de Conferentie in 's
Hage, Schriftelijke Conferentie, 's Hage 1612.
Bladzij 111.
Eerstelijk ontkennen wij niet dat Christus gestorven is voor allen, want deze manier
van spreken in de Heilige schriften menigmaal duidelijk ge vonden wordt; maar de
Heilige Schrift spreekt van de kracht des lijdens en des doods Christi, verscheidenlijk;
somtijds zeggende dat Hij is gestorven voor alle, en somtijds dat Hij is gestorven voor
vele, voor Zijn schapen, voor Zijn gemeente, voor degene die Hem van de Vader
gegeven zijn, &c. om deze verscheiden manier van spreken in de Schift wel te
verstaan; als dat zij tegen elkander niet strijden, zo moet de kracht des lijdens Christi
tweezins aangemerkt worden; óf als een genoegzame kracht en verdienste om aller
zonden weg te nemen; waarom dezelve ook in 't gemeen de mensen voorgedragen
wordt; óf als een daadlijk werkende kracht, waardoor Hij de mensen vergeving der
zonden, en verzoening met God daadlijk verworven, en in de staat der genade gesteld
heeft. In de eerste zin is het waarachtig dat Hij voor allen gestorven is; in de tweeden
zin leert de Schrift dat Hij gestorven is voor vele.
Bladzij 223.
Want wie verstaat dat niet dat God Zijn waarheid iemand voordragende; en dezelve
vermanende, dat Hij die gelove daar mede de mensen meteen beneemt alle redenen
van onschuld der onwetendheid die Hij zou kunnen voorwenden? Hoewel dit
voordragen van God gedaan wordt, het woord der genade is daarom naar Gods intentie
geen woord der verdoemenis; hoewel het door de schuld der mensen haar zelven wordt
een reuk des doods tot der dood, 2 Cor. 2: 16.
Eindelijk biedt God niemand de genade aan opdat hij ze verwerpen zou; maar Hij
biedt de genade aan onder Conditie van gelove en bekering; opdat degene die de
genade niet deelachtig worden, mogen weten welke de oorzaak is waarom zij dezelve
niet verkrijgen, namelijk, omdat de geëiste Conditie van hen niet vervuld is, hoewel
dezelve hen geopenbaard en bekent gemaakt was. Waarom zij geen onschuld van
onwetendheid hebben te pretenderen.
Het heeft ook geen fondament, dat de broeders (Remonstranten) menen dat zodanige
niet zouden zondigen, dewijl zij doen, de wille Gods, als in hen de intentie Gods, van
hen alle onschuld te benemen, volbracht wordt. Want zij hierin niet zien op 't
voornemen, en de wille Gods die hen onbekend is, maar doen tegen Gods uitgedrukte
bevel, zijn woord versmadende. Daarom kan hun de intentie Gods niet ontschuldigen.
En hoewel God niet voorgenomen heeft alle krachtelijk zalig te maken die Hij 't woord
laat prediken, daarom handelt Hij niet onwijselijk; want daardoor is 't, dat Hij Zijn
allerwijste raad, waardoor Hij voorgenomen heeft sommige zalig te maken, en andere
onder de verdiende verdoemenis te laten blijven, ook zeer wijselijk uitvoert. Noch ook
geveinsdelijk; zulke Godslastering zij verre van onze gedachten. Want als Hij de
beloften der Zaligheid laat voordragen, en daarbij laat verkondigen de Conditien, die
gevonden moeten worden in de ene, die derzelver zullen deelachtig worden; zo handelt
Hij ernstiglijk, sinceerlijk, en ongeveinsdelijk. Want Hij waarlijk geven zal de
Zaligheid allen de genen in de welken deze Conditiën gevonden waren. Dat Hij nu in
allen mensen deze Conditiën door Zijn gena de niet wil vervullen; daar mede handelt
Hij niet geveinsdelijk, want Hij heeft dat niet belooft, dat Hij in alle degene die het
woord gepredikt wordt, deze Conditiën zal vervullen,

[GJdeBruijn]

de oudvaders op de Haagse (Schriftelijke) conferentie zagen het 'aanbod' als iets Arminiaans, volgens Dr. W. den Boer, in 'Duplex Amor Dei'...

Klopt, het arminiaanse aanbod werd inderdaad afgewezen. Daar werd het gereformeerde aanbod tegenover gezet wat ons de paragraaf over de algenoegzaamheid van Christus offerande heeft opgeleverd. Dit is in de acta goed terug te lezen. Afgevaardigden van Dordt zoals bijv. Udemans hebben later zelfs het gereformeerde aanbod gebruikt in hun geschriften zonder dat daar uit gebleken is dat het omstreden zou zijn.

[GJdeBruijn]

Dus dan is bij deze vastgesteld dat er geen verschil tussen GG en GGiN.

Precies, zie ook de post van Wilhelm. Als het erop aan komt zijn de GGiN-ers niets anders dan praktisch GG-ers (net als ds. R. Kok).

[Jongere]

Altijd (ik geloof dat ik dat woord mag gebruiken, gezien de tientallen aanbods-discussies die ik zo langzamerhand heb meegemaakt/meegedaan) komt de aanbodsdiscussie uit op de vraag of mensen het aanbod eigenlijk wel kunnen aannemen. En of die mensen dan niet eerst gewillig (of bekend gemaakt aan hun onwil) moeten zijn. Zelden gaat de aanbodsdiscussie gewoon over het aanbod.

Waarom zou dat zo zijn? Ik denk omdat degenen die over het onvermogen beginnen, niet begrijpen wat het aanbod van genade betekent, zoals de gereformeerden dat bedoelden. Die twee sluiten elkaar absoluut niet uit. Het aanbod van genade heeft te maken met het wonder van de prediking. Met een onmogelijkheid in die prediking, waar ons logische verstand niet aanwil. Namelijk dat gepreekt moet worden tegen doodsbeenderen, alsof zij leven. Zie ook het citaat van Spurgeon hierover dat ik al heel erg vaak heb gepost.
De prediking is het middel waardoor God wil werken. De bediening van de verzoening is niet zomaar iets.

Maar om een of andere reden gaat het nooit over het aanbod, maar altijd over degenen die het aangeboden krijgen. Dan is de vraag terecht: wie kan dan zalig worden?
Misschien komt dat inderdaad door wat Erasmiaan zegt: dat 'aanbod' vaak verkeerd gebruikt kan worden. De Remonstranten waren ook voorvechters van het aanbod.

Maar ik heb geen zin om dan aan de andere kant van de boot te gaan hangen. Er is al genoeg schade en onduidelijkheid gekomen door de voortdurende reactie-theologie in de kerken. We zijn er niet met afwijzen waar het fout kan gaan. Dan laten we ons teveel afnemen, denk ik.
Gelukkig mag er een aanbod van genade zijn in de prediking! En ik hoop dat we altijd zullen blijven verstaan wat dát betekent, welke diepte daarin zit. En wat dat zegt over het geheim van de prediking.

[Jongere]

Vooruit, omdat het zo'n duidelijk citaat is.
Onderstaand citaat van Spurgeon geeft heel mooi weer hoe volgens mij de prediking (en het aanbod van genade) mag klinken.

"Jongeling," zei Hij, "sta op!" en Hij sprak alsof de man levend was geweest. Dit is de weg van het evangelie. Hij wachtte niet tot Hij tekenen van leven zag, voor Hij hem beval op te staan; maar tot de dode zei Hij: "Sta op!" Dit is het voorbeeld van het prediken van het evangelie; in de naam van de Heere Jezus spreken Zijn uitgezonden dienstknechten tot de doden alsof zij levend waren. Sommigen van mijn broederen maken daar aanmerking op, en zeggen, dat dit ongerijmd en dwaas is; maar het gehele Nieuwe Testament door wordt alzo gehandeld. Daar lezen wij: "Staat op van de doden, en Christus zal over u lichten." Ik doe geen pogingen om dit met elkaar overeen te brengen; het is meer dan genoeg voor mij, dat ik zo het Woord van God lees. Wij moeten de mensen uitnodigen om te geloven in de Heere Jezus Christus, ofschoon wij zeer wel weten, dat zij dood zijn in de zonde en dat het geloof het werk is van de Geest van God. Ons geloof stelt ons in staat in Gods naam aan dode mensen te bevelen, dat zij moeten leven, en zij leven werkelijk. Wij zeggen tot ongelovige mensen, dat zij moeten geloven in Jezus, het woord gaat met kracht vergezeld, en Gods uitverkorenen geloven. Het is door dit woord van het geloof, hetwelk wij prediken, dat de stem van Jezus door de mensen gehoord wordt.

De jongeling, die niet kon opstaan, want hij was dood, stond nochtans op, toen Jezus het hem gelastte. Evenzo wordt, wanneer de Heere door Zijn dienaren spreekt, het bevel van het evangelie: "Gelooft en gij zult leven," gehoorzaamd, en de mensen leven. Maar de Zaligmaker, zoals gij opmerkt, sprak met Zijn eigen gezag: "Jongeling, Ik zeg u, sta op!" Noch Elia, noch Elisa konden aldus uitgesproken hebben; maar Hij, Die aldus sprak, was waarlijk God uit God. Ofschoon in het menselijk vlees gehuld en met nederigheid bekleed, was Hij diezelfde God, Die zei: "Er zij licht," en daar was licht. Indien iemand van ons door het geloof kan zeggen; "Jongeling sta op!" kunnen wij het alleen zeggen in Zijn naam. Wij hebben geen gezag dan wat wij aan Hem ontlenen. Jongeling, de stem van Jezus kan doen wat uw moeder niet kan. Hoe dikwijls heeft haar zoete stem u vriendelijk uitgelokt om tot Jezus te komen, maar tevergeefs. O dat de Heere Jezus inwendig tot u mocht spreken! O dat Hij mocht zeggen: "Jongeling, sta op!" Ik vertrouw, dat terwijl ik spreek, de Heere in stilte in uw hart spreekt door Zijn Heilige Geest. Ik gevoel mij er zeker van, dat dit zo is. Indien het zo is, doet een zachte beweging van de Geest u overhellen tot berouw en wordt gij over gebogen om uw hart aan Jezus te geven. Deze dag zal een gezegende dag zijn voor de geestelijk dode jongeling, indien hij nu zijn Zaligmaker aanneemt en zich overgeeft om door genade vernieuwd te worden. Neen, mijn arme broeder, zij zullen u niet begraven! Ik weet dat gij zeer slecht geweest zijt en er is wel reden om aan u te wanhopen, maar zolang Jezus leeft, kunnen wij u niet opgeven.

[huisman]

Vooruit, omdat het zo'n duidelijk citaat is.
Onderstaand citaat van Spurgeon geeft heel mooi weer hoe volgens mij de prediking (en het aanbod van genade) mag klinken.

"Jongeling," zei Hij, "sta op!" en Hij sprak alsof de man levend was geweest. Dit is de weg van het evangelie. Hij wachtte niet tot Hij tekenen van leven zag, voor Hij hem beval op te staan; maar tot de dode zei Hij: "Sta op!" Dit is het voorbeeld van het prediken van het evangelie; in de naam van de Heere Jezus spreken Zijn uitgezonden dienstknechten tot de doden alsof zij levend waren. Sommigen van mijn broederen maken daar aanmerking op, en zeggen, dat dit ongerijmd en dwaas is; maar het gehele Nieuwe Testament door wordt alzo gehandeld. Daar lezen wij: "Staat op van de doden, en Christus zal over u lichten." Ik doe geen pogingen om dit met elkaar overeen te brengen; het is meer dan genoeg voor mij, dat ik zo het Woord van God lees. Wij moeten de mensen uitnodigen om te geloven in de Heere Jezus Christus, ofschoon wij zeer wel weten, dat zij dood zijn in de zonde en dat het geloof het werk is van de Geest van God. Ons geloof stelt ons in staat in Gods naam aan dode mensen te bevelen, dat zij moeten leven, en zij leven werkelijk. Wij zeggen tot ongelovige mensen, dat zij moeten geloven in Jezus, het woord gaat met kracht vergezeld, en Gods uitverkorenen geloven. Het is door dit woord van het geloof, hetwelk wij prediken, dat de stem van Jezus door de mensen gehoord wordt.

De jongeling, die niet kon opstaan, want hij was dood, stond nochtans op, toen Jezus het hem gelastte. Evenzo wordt, wanneer de Heere door Zijn dienaren spreekt, het bevel van het evangelie: "Gelooft en gij zult leven," gehoorzaamd, en de mensen leven. Maar de Zaligmaker, zoals gij opmerkt, sprak met Zijn eigen gezag: "Jongeling, Ik zeg u, sta op!" Noch Elia, noch Elisa konden aldus uitgesproken hebben; maar Hij, Die aldus sprak, was waarlijk God uit God. Ofschoon in het menselijk vlees gehuld en met nederigheid bekleed, was Hij diezelfde God, Die zei: "Er zij licht," en daar was licht. Indien iemand van ons door het geloof kan zeggen; "Jongeling sta op!" kunnen wij het alleen zeggen in Zijn naam. Wij hebben geen gezag dan wat wij aan Hem ontlenen. Jongeling, de stem van Jezus kan doen wat uw moeder niet kan. Hoe dikwijls heeft haar zoete stem u vriendelijk uitgelokt om tot Jezus te komen, maar tevergeefs. O dat de Heere Jezus inwendig tot u mocht spreken! O dat Hij mocht zeggen: "Jongeling, sta op!" Ik vertrouw, dat terwijl ik spreek, de Heere in stilte in uw hart spreekt door Zijn Heilige Geest. Ik gevoel mij er zeker van, dat dit zo is. Indien het zo is, doet een zachte beweging van de Geest u overhellen tot berouw en wordt gij over gebogen om uw hart aan Jezus te geven. Deze dag zal een gezegende dag zijn voor de geestelijk dode jongeling, indien hij nu zijn Zaligmaker aanneemt en zich overgeeft om door genade vernieuwd te worden. Neen, mijn arme broeder, zij zullen u niet begraven! Ik weet dat gij zeer slecht geweest zijt en er is wel reden om aan u te wanhopen, maar zolang Jezus leeft, kunnen wij u niet opgeven.

Prachtig, dit doet mij denken aan de preek van gistermiddag.

http://www.kerkomroep.nl/#prov.php%3Fpr ... 3DOverberg

25-09-2011 NM Ds. M.A.Kempeneers, Johannes 11: 25-27

[Fjodor]

Overigens is het misschien wel zo dat in de praktische uitwerking de GGiN niet veel verschilt van de GG aangezien beide een aanbod leren voor een ieder die wil, waarbij die wil voortkomt uit een verslagen geest, als vrucht van de wedergeboorte en honger en dorst naar de gerechtigheid, niet wetende buiten Christus en Zijn gerechtigheid nog zalig te kunnen worden. En zover ik weet is dat ook de leer van de CGK-BP die huisman (en anderen) hier vertegenwoordigt?

Volgens mij is het andersom. Het aanbod was nooit een probleem, totdat er in de verlichting mensen de genade in een rationeel kader gingen plaatsen en hiermee een strijd ontketenden tegen het aanbod.
Het raakt de kern van het evangelie. Het merg. Vandaar dat het alle tijden door zoveel verdedigers op de bres doet staan.
Zoals Memento schrijft: Om niet, gratis. Voor elke zondaar die erom verlegen zit in zijn gebrek aan bekering en geloof.

Het aanbod moet niet enkel gepreekt worden aan een ieder die wil, zoals jij stelt, maar aan alle creaturen.
Wat jij hier zegt, ik weet niet of je het ook zo bedoelt, is volgens mij nu juist het standpunt van Steenblok. Dat het aanbod onvoorwaardelijk gepredikt wordt aan mensen die willend zijn gemaakt.
Als ik het goed heb wilde de GG het aanbod juist aan alle mensen onvoorwaardelijk prediken. En niet enkel aan de mensen die willend zijn gemaakt.

Ik zou zeggen, in navolging van het citaat van huisman van de Haagse conferentie, dat het aanbod tot alle mensen komt zonder voorafgaande voorwaarde (waar Steenblok wel een voorafgaande voorwaarde stelt), maar een opvolgende voorwaarde. Namelijk een voorwaarde die volgt op het aanbod van genade. Een voorwaarde die vervuld moet worden om het aangebodene te verkrijgen. En dat is geloof en bekering.

Dus het aanbod komt onvoorwaardelijk tot allen (daarin ben ik het met memento eens), maar komt wel onder voorwaarde van geloof en bekering. Wat dus betekent dat voor het verkrijgen van het aangebodene geloof en bekering vereist zijn.

Misschien geeft dit wat duidelijkheid over het spreken over voorwaardelijk en onvoorwaardelijk, temeer daar iemand als huisman heel vaak zegt voor het onvoorwaardelijk aanbod te zijn terwijl hij wel artikelen citeert die over een aanbod onder voorwaarde spreken. Dat hoeft dus niet tegenstrijdig te zijn.


Wat ik trouwens het mooiste vind is het citaat van Spurgeon die eigenlijk veel verder gaat dat het evangelie aan te bieden. Hij gebiedt zelfs het evangelie aan te nemen. Hij is daarin zeer bijbels. Dat citaat spreekt eigenlijk wel voor zich.

[GJdeBruijn]

Wat jij hier zegt, ik weet niet of je het ook zo bedoelt, is volgens mij nu juist het standpunt van Steenblok.

Ik bedoel het wel zoals ik het zeg, alleen niet zoals jij het vervolgens eenzijdig interpreteert. Steenblok wilde het 'willen' als zodanig zelfstandig gespecificeerd hebben in de bevinding als voorwaarde voor de aanbieding. De GG komt theologisch wel in die richting, maar in de aanbieding blijft het onvoorwaardelijk omdat ook Gods Woord het onvoorwaardelijk leert. Dat is ook de lijn van de oudvaders en puriteinen zoals de Schotten het duidelijk ook zelf onderbouwen.
Het is uiteindelijk een geschil dat niet gaat over de theologische samenhang tussen verkiezing en bestemming van de belofte zoals in het aanbod ligt opgesloten, maar een discussie die gaat over de welmenendheid van de uitwendige roeping in samenhang met de inwendige roeping.
Wat de GG leert en waar ik van harte achter sta: De welmenendheid van de uitwendige roeping mag niet in minderheid gebracht worden door de beperkte verzoening.
De uitwendige roeping is het middel tot het toebrengen van de uitverkorenen door middel van de prediking (het geloof is door het gehoor=uitwendige roeping)
Deze mogen we niet veréénzelvigen met het doel waar in het moet eindigen, namelijk de uitverkorenen in de tijd roepen tot Christus (dat is meer de GGiN lijn).
Let wel: Bij die uitwendige roeping komt het levendmakende werk van Gods Geest wat we de inwendige roeping noemen. De inwendige roeping doet de uitwendige verstaan als door God Zelf gesproken en genodigd.
Dat er bij Spurgeon een ander accent doorklinkt is ook wel aanwijsbaar. De vraag is echter of dat te maken heeft met zijn visie op het aanbod of meer voortkomt uit zijn baptistische achtergrond waarbij je tot een duidelijk 'doopmoment' moet komen om lid te kunnen worden van de kerk. Ik heb geen moeite met Spurgeon, maar zijn visie gaat wel iets verder dan onze eigen vaderen. In die zin moeten we hem wel in zijn eigen context laten staan om hem op de juiste waarde te kunnen schatten. Persoonlijk heb ik geen problemen met Spurgeon zolang ook zijn preken over de rechtvaardiging erbij gehouden worden. Immers, met een halve Spurgeon kun je wel een hele remonstrant opvoeren.

[Bert Mulder]

Wat jij hier zegt, ik weet niet of je het ook zo bedoelt, is volgens mij nu juist het standpunt van Steenblok.

Ik bedoel het wel zoals ik het zeg, alleen niet zoals jij het vervolgens eenzijdig interpreteert. Steenblok wilde het 'willen' als zodanig zelfstandig gespecificeerd hebben in de bevinding als voorwaarde voor de aanbieding. De GG komt theologisch wel in die richting, maar in de aanbieding blijft het onvoorwaardelijk omdat ook Gods Woord het onvoorwaardelijk leert. Dat is ook de lijn van de oudvaders en puriteinen zoals de Schotten het duidelijk ook zelf onderbouwen.
Het is uiteindelijk een geschil dat niet gaat over de theologische samenhang tussen verkiezing en bestemming van de belofte zoals in het aanbod ligt opgesloten, maar een discussie die gaat over de welmenendheid van de uitwendige roeping in samenhang met de inwendige roeping.
Wat de GG leert en waar ik van harte achter sta: De welmenendheid van de uitwendige roeping mag niet in minderheid gebracht worden door de beperkte verzoening.
De uitwendige roeping is het middel tot het toebrengen van de uitverkorenen door middel van de prediking (het geloof is door het gehoor=uitwendige roeping)
Deze mogen we niet veréénzelvigen met het doel waar in het moet eindigen, namelijk de uitverkorenen in de tijd roepen tot Christus (dat is meer de GGiN lijn).
Let wel: Bij die uitwendige roeping komt het levendmakende werk van Gods Geest wat we de inwendige roeping noemen. De inwendige roeping doet de uitwendige verstaan als door God Zelf gesproken en genodigd.

Dit lezende, denk ik wel de we het op dit punt eens kunnen zijn, GJdeBruijn!

[huisman]

En wat vinden wij hier van (Uit de Saambinder van 22 januari 1970 )

http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 4a&docid=3

[Luther]

En wat vinden wij hier van (Uit de Saambinder van 22 januari 1970 )

http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 4a&docid=3

Prachtig stukje van ds. K. de Gier!