´k Zou zeggen, lees het boek van John Warburton eens....die wilde ook op een gegeven moment landbouwer worden, tot de Heere, hem tegen kwam.

-DIA- schreef:Deze man kon vooruitzien:

Maar, blij vooruitzicht, dat mij streelt,
Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen;
U in gerechtigheid aanschouwen;
Verzadigd met Uw Goddlijk beeld.

En als je dan zo leven mag, zul je altijd leven vanuit DV gedachte...

henriët schreef:

-DIA- schreef:Deze man kon vooruitzien:

Maar, blij vooruitzicht, dat mij streelt,
Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen;
U in gerechtigheid aanschouwen;
Verzadigd met Uw Goddlijk beeld.

En als je dan zo leven mag, zul je altijd leven vanuit DV gedachte...

Ja zo is het wel... Op mijn werk zegt vrijwel iedereen: 'tot morgen', en schijnen er verder niet bij na te denken.
Dat durf ik niet zo te zeggen. Normaal zeg ik dan maar: Hopelijk tot morgen.

-DIA- schreef:

henriët schreef:

-DIA- schreef:Deze man kon vooruitzien:

Maar, blij vooruitzicht, dat mij streelt,
Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen;
U in gerechtigheid aanschouwen;
Verzadigd met Uw Goddlijk beeld.

En als je dan zo leven mag, zul je altijd leven vanuit DV gedachte...

Ja zo is het wel... Op mijn werk zegt vrijwel iedereen: 'tot morgen', en schijnen er verder niet bij na te denken.
Dat durf ik niet zo te zeggen. Normaal zeg ik dan maar: Hopelijk tot morgen.

Ik denk dat "tot morgen" eigenlijk ook in wensende zin bedoeld is. Daarom heb ik daar geen moeite mee.
Dat is wat anders dan: "Morgen ben ik er weer".

"Zelfs al zou ik weten dat de wereld morgen in stukken uiteenvalt, ik zou toch mijn appelboom planten."

Maarten Luther

GJdeBruijn schreef:"Zelfs al zou ik weten dat de wereld morgen in stukken uiteenvalt, ik zou toch mijn appelboom planten."

Maarten Luther

In hoeveel versies heeft Luther dat gezegd, als hij het al gezegd heeft?

henriët schreef:

vlinder schreef:Ach Jan, er staat niet bij waarin wij ons verheugen. Stel dat de wederkomst morgen zou zijn, dan zou voor ons beide ook een grote vreugde zijn!

Zo is dat.
Ik begrijp Jan wel. Maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
Stel dat een aanstaand bruidspaar zich niet zou verheugen in hun huwelijksdag... sja..
maar zij kunnen tegelijkertijd ook bezig zijn met de vraag of ze bereid zijn te sterven.

Jazeker, want elke trouwdag ziet op een rouwdag. Hoewel dit gezegde vandaag de dag sterk aan kracht inboet door de vele echtscheidingen, is het toch een waarheid, want ik mag wel aannemen dat elk bruidspaar dat trouwt, dat niet doet met het doel om van elkaar te scheiden.

Laten we de Bijbelse les gewoon onthouden, om bij de plannen waarin we ons verheugen altijd te bedenken (en evt. ook uit te spreken): Zo de Heere wil en wij leven. En dan kan je best zeggen: Ik verheug me in die dag.

Marnix schreef:Laten we de Bijbelse les gewoon onthouden, om bij de plannen waarin we ons verheugen altijd te bedenken (en evt. ook uit te spreken): Zo de Heere wil en wij leven. En dan kan je best zeggen: Ik verheug me in die dag.

Nou, daar kan ik me helemaal in vinden Marnix!

Gek genoeg ben ik het niet met Luther eens. Als ik wist dat morgen de laatste dag was plante ik beslist geen boom. Dat is mijn hobby niet. Anders deed ik het misschien wel.

Ik heb de keus uit 2 dingen: Of ik ging iemand blij maken of ik ging nog een keer een treinreis maken naar een mooi gebied.

Het liefste deed ik het eerste maaar daar gaat het niet om.
Als God van mij liever die treinreis wil is dat vele malen leuker, ook voor mijzelf.

Ik zie hier op dit forum erg veel verwijzing naar boeken. Daar kunnen nuttige ideeën bijzitten maar ik ben er voorzichtig mee. Je raakt zo door gespeculeer naar wat je eigenlijk niet weet, steeds verder van God af.

Het ergste lijkt mij om te sterven en dan te weinig hebben gedaan in Gods Koninkrijk. Daarom wil ik nog niet sterven, want ik doe nog steeds te weinig. Dat vind ik nog steeds moeilijk.

Zo, als je zo eens het laaste jaar voorbij laat gaan, de verharding in de kerk, de wetten die gekomen zijn in de regeringen, de rampen die heel snel elkaar opvolgen, dan ga je echt denken... de Heere Jezus komt snel terug.

Desiree schreef:Het ergste lijkt mij om te sterven en dan te weinig hebben gedaan in Gods Koninkrijk. Daarom wil ik nog niet sterven, want ik doe nog steeds te weinig. Dat vind ik nog steeds moeilijk.

Ik denk dat je - als zondig mens - altijd te weinig doet in Gods Koninkrijk. Maar toch is het genoeg, want God ziet je aan in Christus!

Klopt. Dat mag je voor nu weten... en tegelijkertijd mag je dan ook in Hem wat gaan doen. Je bent in de eerste plaats afhankelijk van Zijn werk... en dan mag je ook dankbaar zelf aan het werk gaan. Wat houdt je nog tegen Desiree?

Ik heb in de kamer op een bewerkt boek een tekst staan, gekregen van een hele lieve vriendin nl.

Vooruit te lopen is niet goed
Teveel zorgen breekt de moed
't Is beter bij de dag te leven
en alles in 's Heeren hand te geven!

Ik doe niet anders dan vooruit zien. Ik hoop elke dag dat ik vandaag opgenomen wordt, Hem tegemoet, en ik ga er ook vanuit dat dit elk moment kan gebeuren. Verlost te zijn van mijn ellendig vlees, verlost te zijn van de boze, en voor altijd met mijn Heiland te zijn.