De glijdende schaal

[vlinder]

Degene met het nauwste geweten krijgt voorrang

Wat is een 'nauwste geweten'? Ik denk dat Mara dat ook bedoelt met de glijdende schaal. Ons geweten is zo ruim geworden. We zeggen wel netjes wat
de Bijbel zegt is bepalend, maar hoe interpreteert men de Bijbel?

Lijkt me toch duidelijk wat dat is? Als er 9 vinden dat iets wel kan en 1 niet, (het nauwste geweten), gebeurt het niet.

Ben ik toch niet met je eens. Als er 9 vinden dat iets wel kan (kopje koffie drinken op de pier in Scheveningen op zondagmiddag) en 1 kan het niet vanwege dat nauwe geweten,
wat dan?

Ik ben gezinsverzorgster geweest en had mijn opleiding (intern) moest dus ook een zondag overblijven en we moesten de zondag een invulling geven. De een wou dit en de ander
weer iets anders. Dus kwam ik in gewetensnood. Daar werd helemaal niet moeilijk overgedaan. De directrice zei dat we met z'n allen dat gaan doen waar ik ook aan mee kon doen.
Kijk, dat vind ik nu rekening houden met iemand die principiele bezwaren heb (er was er nog 1 uit een refokerk, maar die had nergens moeite mee). er was zelfs een meisje van het
Leger des Heils die ervoor durfde uitkomen dat ze het eigenlijk ook niet goed vond om in de bios te zitten, want zegt ze: Als ik op dat moment opgeroepen zou worden hoe zou ik
me dan kunnen verantwoorden. Hoor ik daar wel te zijn?

Volgens mij zeggen we precies hetzelfde: dus geen koffiedrinken op zondagmiddag omdat de éne dat niet voor zijn geweten kan verantwoorden. En dan inderdaad iets zoeken wat je wel met zijn allen kunt doen. Het is in de praktijk wel moeilijk, tot hoever gaan beide partijen water bij de wijn doen. Mag picknicken op het grasveld wel?
Daarom is het denk ik niet belangrijk wat nog net wel of net niet meer kan/mag. Het is relevanter: hoe leef ik tot Gods eer en hoe kan ik dingen voor God en mijn geweten verantwoorden.

[oesterschelpje]

Precies, hier kan ik het van harte mee eens zijn!
We kunnen later nooit ons achter een ander verschuilen, het is een persoonlijke hartezaak!

De een ziet geen kwaad in om s zondags een eindje te gaan fietsen, de ander kan voor zijn/haar gevoel alleen een stukje lopen.
De een leest de krant, de ander alleen maar een (goed)boek.
Vroeger wasten we de vaat, een wasmachine mocht niet aan op zondag.
Nu zetten we met het grootste gemak een vaatwasmachine aan, waarom dan ook niet de wasmachine?
Of de droger? Een vaatwasser is meer werk om in/uit te ruimen dan even een was in de droger stoppen.
Maar..... het hellend vlak ligt ook hier op de loer.
Zes dagen zult gij arbeiden..., ik heb eens een ds dit gebod horen uitleggen als zijnde dat dit over je dagelijkse werk gaat.
Dus een timmerman mag niet timmeren, een loodgieter geen douche aanleggen, enz.
Maar hoe zit het dan met een vrouw/moeder in het gezin?
Zij kookt, ze wast, ze strijkt, ze borduurt/handwerkt, enz.
Moet man/vader dan even de vaatwasser aanzetten? Want dat is niet zijn dagelijks werk!
Moet man/vader dan maar op zondag koken, als hij dat door de weeks nooit doet?
Dan kom je toch weer bij je eigen geweten terecht, je zult nooit een ander kunnen overtuigen van jou gelijk.
Dit is een zaak tussen God en je eigen hart!

[refo]

Het geweten wordt vooral volgestopt met persoonlijke gewoontes, gevoelens en ideeën. Dat geweten zou ik niet maatgevend willen noemen.

[oesterschelpje]

Dus als "je geweten" spreekt, moeten we dat maar niet als maatgevend zien?

Als ik zonder te vragen een snoepje pak uit de trommel heeft mijn moeder dat voorgehouden als stelen.
Ik voel mijn geweten spreken als ik dat doe, maar ach, daar hoef ik dan volgens jou niet naar te luisteren, want mijn moeder zegt dat dat stelen is.
Het staat wel niet zo omschreven in de Bijbel, maar zo heeft ze me toch opgevoed, zo is mijn geweten mede door mijn opvoeding gevormd.
Als ik een boterham zou nemen, voel ik mijn geweten niet spreken.
Gek he?
Nee, toch niet, want ik mocht van haar altijd mijn buik vullen met een boterham, ze vond niet dat ik dat hoefde te vragen.
Maar koek en snoep vond zij een ander verhaal, toch voelde je als kind heel goed de grens aan.

God heeft ons geweten niet voor niets geschapen, wij willen het verruimen, om vervolgens het maar niet meer als maatstaf te nemen.
Zo is het hellend vlak, ach de zonde is niet zo erg hoor, het begon al in het paradijs!!!
Eva verweerde zich eerst nog, maar de duivel wist het zo sluw te brengen!!
Vervolgens ligt de zonde zeer dichtbij op de loer.

[caprice]

De glijdende schaal of het hellend vlak. Een typisch fenomeen van het wettische christendom. Mensen, wordt toch eens wakker! Een christen is vrij! Waarom wenden we ons dan naar de boom van kennis van goed en kwaad?

Een leerzaam en lezenswaardig artikel;

http://www.heartcry.nl/index.php?docID=120

8 Maar wij weten, dat de Wet goed is, zo iemand haar recht gebruikt,
9 en dit weet, dat aan de rechtvaardigen geen wet gegeven is, maar aan de bandelozen en ongehoorzamen, aan de goddelozen en zondaren, aan de onheiligen en onreinen, vadermoorders en moedermoorders, doodslagers,
10 hoereerders, wellustigen, mensendieven, leugenaars, meineedigen, en wat er meer met de gezonde leer in strijd is,
11 naar het heerlijk Evangelie voor de zaligen van God, dat mij is toebetrouwd.

De glijdende schaal of het hellend vlak. Een typisch fenomeen van het wettische christendom. Mensen, wordt toch eens wakker! Een christen is vrij! Waarom wenden we ons dan naar de boom van kennis van goed en kwaad?

Een christen vrij? Om te zondigen?
Het is wellicht een goede raad om Psalm 119 nog eens te lezen, waarin de dichter getuigt van zijn vermaak in Gods wet, waarin het zijn lust is om die te betrachten.
Als je daar ook iets van kent, wil je bijvoorbeeld Gods dag niet verkwanselen door allerlei dingen te gaan doen die de andere dagen van de week ook kunnen. Dat heeft niets met wettisch te maken, maar is gewoon wettig.

Zou je misschien ook even de vindplaats van het schriftgedeelte willen vermelden?

[Erasmiaan]

Daarbij is het bij ons ook zoals Helma zegt: mijn ouders doen dingen waar ik principieel op tegen ben (trouwens nog een hele lijst, maar goed), maar blijkbaar telt dat dan niet. Ouders lijken geen rekening te hoeven houden met hun kinderen, of zoals Helma het zegt: met het zwakste geweten. Hoe zit dat dan met broeder ergeren?

Misschien moet je deze zinnen nog even heroverwegen.

[helma]

Interessant. Ik denk dat ouders verantwoording af moeten leggen als ze straks voor Gods rechterstoel staan. Wanneer stopt die verantwoording voor hun eigen kinderen? Als ze 18 jaar zijn (volwassen), als ze getrouwd zijn?, of als ze het huis uit zijn? Mogen de ouders alleen maar waarschuwen totdat ze 18 jaar zijn en moeten de kinderen het verder maar uitzoeken?

Goeie vraag. ik denk dat je als ouders in ieder geval verantwoordelijk bent totdat ze belijdenis des geloofs doen. Daarvoor vallen ze nog onder de doopbelofte. Maar hoe dat zit als ze pas op latere leeftijd belijdenis doen weet ik niet.
Zolang kinderen thuis wonen vind ik het vrij reëel als ze zich aan bepaalde huisregels houden. Zeker als het regels zijn waarvan je vindt dat ze gegrond zijn op Gods Woord.
En waarschuwen tegen zonden is niet aan leeftijd gebonden. Dat geldt trouwens niet alleen voor het zondigen van je kinderen.
Maar ook dan kan er een moment zijn dat je het 'los moet laten'; als je al veel gewaarschuwd hebt en het
(b)lijkt af te ketsen. Tenslotte is iedereen zélf het meest verantwoordelijk.
En 'loslaten' betekent in dit geval de Heere niet loslaten in het gebed voor betreffende perso(o)(n)en.

[albion]

Interessant. Ik denk dat ouders verantwoording af moeten leggen als ze straks voor Gods rechterstoel staan. Wanneer stopt die verantwoording voor hun eigen kinderen? Als ze 18 jaar zijn (volwassen), als ze getrouwd zijn?, of als ze het huis uit zijn? Mogen de ouders alleen maar waarschuwen totdat ze 18 jaar zijn en moeten de kinderen het verder maar uitzoeken?

Goeie vraag. ik denk dat je als ouders in ieder geval verantwoordelijk bent totdat ze belijdenis des geloofs doen. Daarvoor vallen ze nog onder de doopbelofte. Maar hoe dat zit als ze pas op latere leeftijd belijdenis doen weet ik niet.
Zolang kinderen thuis wonen vind ik het vrij reëel als ze zich aan bepaalde huisregels houden. Zeker als het regels zijn waarvan je vindt dat ze gegrond zijn op Gods Woord.
En waarschuwen tegen zonden is niet aan leeftijd gebonden. Dat geldt trouwens niet alleen voor het zondigen van je kinderen.
Maar ook dan kan er een moment zijn dat je het 'los moet laten'; als je al veel gewaarschuwd hebt en het
(b)lijkt af te ketsen. Tenslotte is iedereen zélf het meest verantwoordelijk.
En 'loslaten' betekent in dit geval de Heere niet loslaten in het gebed voor betreffende perso(o)(n)en.

En Eli dan? Hij was op hoge ouderdom gekomen, zijn zonen waren al getrouwd, waren 'priesters' en toch werd ook hij gestraft:


Doch Eli was zeer oud, en hoorde al, wat zijn zonen aan gans Israël deden, en dat zij sliepen bij de vrouwen, die met hopen samenkwamen aan de deur van de tent der samenkomst.

23 En hij zeide tot hen: Waarom doet gij al zulke dingen, dat ik deze uw boze stukken hore van dit ganse volk?

24 Niet, mijn zonen; want dit is geen goed gerucht, dat ik hoor; gij maakt, dat het volk des HEEREN overtreedt.

25 Wanneer een mens tegen een mens zondigt, zo zullen de goden hem oordelen; maar wanneer een mens tegen den HEERE zondigt, wie zal voor hem bidden? Doch zij hoorden de stem huns vaders niet, want de HEERE wilde hen doden.



Want Ik heb hem te kennen gegeven, dat Ik zijn huis rechten zal tot in eeuwigheid, om der ongerechtigheids wil, die hij geweten heeft; want als zijn zonen zich hebben vervloekt gemaakt, zo heeft hij hen niet eens zuur aangezien.



Ze zijn wel gewaarschuwd door Eli en toch werd Eli gestraft omdat hij hen niet eens zuur aangezien heeft. Ik denk vaak aan deze geschiedenis, want wat had Eli moeten doen nadat zij zich van zijn waarschuwingen niets aangetrokken hebben?

[MarthaMartha]

Interessant. Ik denk dat ouders verantwoording af moeten leggen als ze straks voor Gods rechterstoel staan. Wanneer stopt die verantwoording voor hun eigen kinderen? Als ze 18 jaar zijn (volwassen), als ze getrouwd zijn?, of als ze het huis uit zijn? Mogen de ouders alleen maar waarschuwen totdat ze 18 jaar zijn en moeten de kinderen het verder maar uitzoeken?

Goeie vraag. ik denk dat je als ouders in ieder geval verantwoordelijk bent totdat ze belijdenis des geloofs doen. Daarvoor vallen ze nog onder de doopbelofte. Maar hoe dat zit als ze pas op latere leeftijd belijdenis doen weet ik niet.
Zolang kinderen thuis wonen vind ik het vrij reëel als ze zich aan bepaalde huisregels houden. Zeker als het regels zijn waarvan je vindt dat ze gegrond zijn op Gods Woord.
En waarschuwen tegen zonden is niet aan leeftijd gebonden. Dat geldt trouwens niet alleen voor het zondigen van je kinderen.
Maar ook dan kan er een moment zijn dat je het 'los moet laten'; als je al veel gewaarschuwd hebt en het
(b)lijkt af te ketsen. Tenslotte is iedereen zélf het meest verantwoordelijk.
En 'loslaten' betekent in dit geval de Heere niet loslaten in het gebed voor betreffende perso(o)(n)en.

En Eli dan? Hij was op hoge ouderdom gekomen, zijn zonen waren al getrouwd, waren 'priesters' en toch werd ook hij gestraft:


Doch Eli was zeer oud, en hoorde al, wat zijn zonen aan gans Israël deden, en dat zij sliepen bij de vrouwen, die met hopen samenkwamen aan de deur van de tent der samenkomst.

23 En hij zeide tot hen: Waarom doet gij al zulke dingen, dat ik deze uw boze stukken hore van dit ganse volk?

24 Niet, mijn zonen; want dit is geen goed gerucht, dat ik hoor; gij maakt, dat het volk des HEEREN overtreedt.

25 Wanneer een mens tegen een mens zondigt, zo zullen de goden hem oordelen; maar wanneer een mens tegen den HEERE zondigt, wie zal voor hem bidden? Doch zij hoorden de stem huns vaders niet, want de HEERE wilde hen doden.



Want Ik heb hem te kennen gegeven, dat Ik zijn huis rechten zal tot in eeuwigheid, om der ongerechtigheids wil, die hij geweten heeft; want als zijn zonen zich hebben vervloekt gemaakt, zo heeft hij hen niet eens zuur aangezien.



Ze zijn wel gewaarschuwd door Eli en toch werd Eli gestraft omdat hij hen niet eens zuur aangezien heeft. Ik denk vaak aan deze geschiedenis, want wat had Eli moeten doen nadat zij zich van zijn waarschuwingen niets aangetrokken hebben?

Hier speelde mee dat Eli de priester was en dat de dienst van de Heere verontreinigd werd. Eli had zijn gezag als priester van de Allerhoogste moeten laten gelden en de dienst van de Heere heilig houden...

[eilander]

Ze zijn wel gewaarschuwd door Eli en toch werd Eli gestraft omdat hij hen niet eens zuur aangezien heeft. Ik denk vaak aan deze geschiedenis, want wat had Eli moeten doen nadat zij zich van zijn waarschuwingen niets aangetrokken hebben?

Dat is een "als-dan-vraag": als er dit gebeurd zou zijn, hoe zou je dan gereageerd hebben?
Eli hééft ze niet (genoeg) gewaarschuwd, dus je vraag kunnen we niet beantwoorden.

[Marnix]

Dus als "je geweten" spreekt, moeten we dat maar niet als maatgevend zien?

Als ik zonder te vragen een snoepje pak uit de trommel heeft mijn moeder dat voorgehouden als stelen.
Ik voel mijn geweten spreken als ik dat doe, maar ach, daar hoef ik dan volgens jou niet naar te luisteren, want mijn moeder zegt dat dat stelen is.
Het staat wel niet zo omschreven in de Bijbel, maar zo heeft ze me toch opgevoed, zo is mijn geweten mede door mijn opvoeding gevormd.
Als ik een boterham zou nemen, voel ik mijn geweten niet spreken.
Gek he?
Nee, toch niet, want ik mocht van haar altijd mijn buik vullen met een boterham, ze vond niet dat ik dat hoefde te vragen.
Maar koek en snoep vond zij een ander verhaal, toch voelde je als kind heel goed de grens aan.

God heeft ons geweten niet voor niets geschapen, wij willen het verruimen, om vervolgens het maar niet meer als maatstaf te nemen.
Zo is het hellend vlak, ach de zonde is niet zo erg hoor, het begon al in het paradijs!!!
Eva verweerde zich eerst nog, maar de duivel wist het zo sluw te brengen!!
Vervolgens ligt de zonde zeer dichtbij op de loer.

Je mag naar je geweten luisteren, maar tegelijkertijd moeten we ons geweten ook toetsen. Ook de duivel speelt in op ons geweten, klaagt ons aan op basis van dingen die we niet gewend zijn en praat ons zo een schuldgevoel aan. Dat is wel goed om te beseffen... en dan moet je dingen laten als ze je bij God vandaan brengen.... (denk aan wat Paulus in het stuk over offervlees zegt over je gemoed). Maar hij geeft ook aan dat sommige dingen te maken hebben met zwak zijn, ze zijn op zich niet verkeerd. Wat dat betreft moeten we dus ook niet blind ons geweten luisteren maar het toetsen aan wat God zegt. En dan hoeven bepaalde veranderingen in de tijd niet per definitie verkeerd te zijn, als mensen iets als zonde zagen en dat 2 generaties later niet zo is. Denk bijv. aan naar de kerk fietsen. Daar werd je vroeger op aangekeken, nu niet meer. Hun geweten zei toen vast: Dat mag niet. Maar de Bijbel zegt het niet, en als dat in de cultuur dan ook verandert is dat niet erg.

[vlinder]

Daarbij is het bij ons ook zoals Helma zegt: mijn ouders doen dingen waar ik principieel op tegen ben (trouwens nog een hele lijst, maar goed), maar blijkbaar telt dat dan niet. Ouders lijken geen rekening te hoeven houden met hun kinderen, of zoals Helma het zegt: met het zwakste geweten. Hoe zit dat dan met broeder ergeren?

Misschien moet je deze zinnen nog even heroverwegen.

Ik begrijp denk ik wat je bedoeld, ook al kom je op mij niet echt duidelijk en concreet over. Je bedoelt waarschijnlijk dat er nergens staat dat ouders hun kinderen moet eren, maar wel dat kinderen hun ouders moeten eren? Uiteraard ben ik dat met je eens. Maar als het gaat om "je broeder ergeren" denk ik dat ouders ook dingen moeten laten als ze weten dat ze daar hun kinderen mee kwetsen/pijn doen. Er staat toch ook: vaders verwekt uw kinderen niet tot toorn? Als ik dingen niet kan verantwoorden voor mijn geweten en mijn ouders doen zulke dingen wel in mijn bijzijn, dan zou je toch verwachten dat ze dat uit liefde voor hun kind niet zouden doen? Dat geldt toch wederzijds?

[JolandaOudshoorn]

Lijkt me toch duidelijk wat dat is? Als er 9 vinden dat iets wel kan en 1 niet, (het nauwste geweten), gebeurt het niet.


Ik denk dat het goed is om rekening met elkaar te houden. (willen je ouders niet dat je in een broek loopt, doe dat dan niet om "je broeder" niet te ergeren)
Toch heeft dit m.i. grenzen. Zo zou ik bijvoorbeeld niet op zondag naar mijn ouders gaan, omdat ze daar moeite mee hebben, maar bij mijn schoonouders ga ik gerust uit de kerk een bakkie koffie drinken. Ik vind dus niet dat mijn ouders moeten bepalen of ik dat wel of niet mag doen. Dat is het stukje loskomen van de ouders en samen met je man beginnen en een stukje christelijke vrijheid.
Daarbij is het bij ons ook zoals Helma zegt: mijn ouders doen dingen waar ik principieel op tegen ben (trouwens nog een hele lijst, maar goed), maar blijkbaar telt dat dan niet. Ouders lijken geen rekening te hoeven houden met hun kinderen, of zoals Helma het zegt: met het zwakste geweten. Hoe zit dat dan met broeder ergeren?

Interessant. Ik denk dat ouders verantwoording af moeten leggen als ze straks voor Gods rechterstoel staan. Wanneer stopt die verantwoording voor hun eigen kinderen? Als ze 18 jaar zijn (volwassen), als ze getrouwd zijn?, of als ze het huis uit zijn? Mogen de ouders alleen maar waarschuwen totdat ze 18 jaar zijn en moeten de kinderen het verder maar uitzoeken?

De verantwoording stopt bij 18 jaar, of als de kinderen het huis uit gaan. Natuurlijk mogen ouders wel waarschuwen, maar dan zijn mensen toch echt verantwoordelijk voor hun eigen daden. Zeker als kinderen trouwen, behoren ze hun vader en moeder te verlaten, letterlijk, en ook figuurlijk. Dat betekend niet dat er geen goede verstandshouding meer is, maar er is geen verantwoording meer. In die zin hoeven ouders geen rekening te houden met hun kinderen, maar de kinderen hoeven ook geen rekening te houden met hun ouders. Natuurlijk is het fijn als er wederzijds rekening met elkaar gehouden kan worden, maar dan wel op basis van het algemene: wees uw broeder niet tot aanstoot.

En dan de kleinkinderen. De ouders zijn niet meer 'gelovig', gaan niet meer naar de kerk etc, kleinkind komt een dagje bij de grootouders. Ze gaan eten, hoe doen we dat? Gebed? Lezen uit de Bijbel of laten we dat maar (om geen ergernis op te wekken).

Ook hier geld: men behoort zich aan te passen aan het gastgezin. Dus als de grootouders gewens zijn om te lezen uit de Bijbel na het eten, dan weten de kinderen en kleinkinderen dat ook en kunnen zij verwachten dat, als zij daar op bezoek komen, er een stukje uit de Bijbel wordt gelezen.

[vlinder]

Kijk, dat eerste gedeelte bedoel ik nou Jolanda. Jij verwoord het alleen wat beter!

[albion]

Lijkt me toch duidelijk wat dat is? Als er 9 vinden dat iets wel kan en 1 niet, (het nauwste geweten), gebeurt het niet.


Ik denk dat het goed is om rekening met elkaar te houden. (willen je ouders niet dat je in een broek loopt, doe dat dan niet om "je broeder" niet te ergeren)
Toch heeft dit m.i. grenzen. Zo zou ik bijvoorbeeld niet op zondag naar mijn ouders gaan, omdat ze daar moeite mee hebben, maar bij mijn schoonouders ga ik gerust uit de kerk een bakkie koffie drinken. Ik vind dus niet dat mijn ouders moeten bepalen of ik dat wel of niet mag doen. Dat is het stukje loskomen van de ouders en samen met je man beginnen en een stukje christelijke vrijheid.
Daarbij is het bij ons ook zoals Helma zegt: mijn ouders doen dingen waar ik principieel op tegen ben (trouwens nog een hele lijst, maar goed), maar blijkbaar telt dat dan niet. Ouders lijken geen rekening te hoeven houden met hun kinderen, of zoals Helma het zegt: met het zwakste geweten. Hoe zit dat dan met broeder ergeren?

Interessant. Ik denk dat ouders verantwoording af moeten leggen als ze straks voor Gods rechterstoel staan. Wanneer stopt die verantwoording voor hun eigen kinderen? Als ze 18 jaar zijn (volwassen), als ze getrouwd zijn?, of als ze het huis uit zijn? Mogen de ouders alleen maar waarschuwen totdat ze 18 jaar zijn en moeten de kinderen het verder maar uitzoeken?

De verantwoording stopt bij 18 jaar, of als de kinderen het huis uit gaan. Natuurlijk mogen ouders wel waarschuwen, maar dan zijn mensen toch echt verantwoordelijk voor hun eigen daden. Zeker als kinderen trouwen, behoren ze hun vader en moeder te verlaten, letterlijk, en ook figuurlijk. Dat betekend niet dat er geen goede verstandshouding meer is, maar er is geen verantwoording meer. In die zin hoeven ouders geen rekening te houden met hun kinderen, maar de kinderen hoeven ook geen rekening te houden met hun ouders. Natuurlijk is het fijn als er wederzijds rekening met elkaar gehouden kan worden, maar dan wel op basis van het algemene: wees uw broeder niet tot aanstoot.

Dat is het volgens jou. Prima. Maar nu graag getoetst aan de Bijbel. Waar kan ik dat vinden dat de ouders alleen verantwoordelijk zijn voor hun kinderen totdat ze 18 zijn?