Losgeweekt van eigen gemeente

[Jongere]

Het is een beetje mijn fout dat we off-topic gingen.

[memento]

Memento, daar ging de discussie toch helemaal niet over? Jij noemde een aantal zaken wanneer er sprake van kan zijn om uit je gemeente te gaan, waaronder je o.a. noemde onzuivere prediking, eenzijdigheid enz. Je hebt geeneens de reden genoemd dat je terugkeert vanuit een afgescheiden kerk naar de hervormde kerk omdat je inziet dat de afscheiding niet juist is geweest. Nu stel ik een vraag als hieronder genoemd en nou begin je opeens over de afscheiding. Prima om een discussie op touw te zetten of de afscheiding wel of niet terecht is geweest, maar doe dat even in een ander topic. Nu wijk je wel heel erg af. Dit topic gaat over: losgeweekt van eigen gemeente.

M.i. gaat het er wél over. Als de Afscheiding niet juist is geweest, moeten we allemaal terug. Is de hele problematiek opgelost

Mijn vraag is: Kloppen de regels die hier aangedragen worden wel. Ik lees hier pleidooien dat je niet weg mag gaan, etc. Dan is mijn vraag: Laten we die regels eens toepassen op de Afscheiding. Had de Afscheiding volgens die regels gemogen? En zo nee, wat betekend dat voor ons kerkverband, heeft dat kerkverband dan nog wel bestaansrecht? En zo niet, dan wordt de vraag niet: Mag ik weg? Maar: Mag ik eigenlijk wel blijven?

Okay, nu weer on-topic. Jouw redenen die je noemde (onzuivere prediking, eenzijdigheid) kunnen van toepassing zijn als je de overstap maakt van bijv. PKN naar OGG, van GG naar HHK, Van GG naar GGiN en van HHK naar PKN enz. En daarbij stel ik de vraag aan jou zoals ik die eerder stelde:
Het tegenstrijdige in dit is vaak dat sommige gezinnen uit een kerkverband weggaan, omdat huns inziens een onzuivere of eenzijdige prediking gebracht wordt, terwijl in datzelfde kerkverband onder dezelfde prediking mensen tot bekering komen en zeer gevoed worden onder die prediking.
Mijn vraag is dan: "mag je dan weggaan"?

Als de prediking zó onzuiver is, dat het de geestelijke gezondheid in gevaar brengt, moeten wij onze verantwoordelijkheid nemen en (na eerst alles geprobeerd te hebben om het te veranderen, en ook onze eigen motieven en theologie getoetst te hebben aan Schrift, belijdenissen, etc) weggaan. Zeker wanneer je de verantwoordelijkheid hebt voor een gezin.

Of er mensen tot bekering komen en mensen geestelijk gevoed worden, doet er dan weinig toe. Dat moeten we wél meenemen in onze zelftoetsing vóór het weggaan. Maar het is niet het allesbeslissende criteria. Niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is het ook daadwerkelijk. Daarnaast kan God ook met kromme stokken rechte slagen geven, zoals mensen bekeren en voeden in de Roomse Kerk. Kortom: Gods Woord moet leiddraad zijn. Niet menselijke ervaringen.

[Marieke]

Het is een beetje mijn fout dat we off-topic gingen.

Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan

[Tiberius]

Als de Afscheiding niet juist is geweest, moeten we allemaal terug.

Ik denk, dat zowel de Afscheiding als de Reformatie juist zijn geweest. We belijden namelijk met artikel 29 van de NBG, dat de kenmerken van de ware Kerk zijn "zo de Kerk de reine predikatie des Evangelies oefent; indien zij gebruikt de reine bediening der sacramenten, gelijk ze Christus ingesteld heeft; zo de kerkelijke tucht gebruikt wordt, om de zonden te straffen. Kortelijk, zo men zich aanstelt naar het zuivere Woord Gods, verwerpende alle dingen die daartegen zijn, houdende Jezus Christus voor het enige Hoofd. Hierdoor kan men zekerlijk de ware Kerk kennen, en het komt niemand toe zich daarvan te scheiden. En aangaande degenen die van de Kerk zijn, die kan men kennen uit de merktekenen der Christenen; te weten, uit het geloof, en wanneer zij, aangenomen hebbende den enigen Zaligmaker Jezus Christus, de zonde vlieden en de gerechtigheid najagen, den waren God en hun naaste liefhebben, niet afwijken noch ter rechter- noch ter linkerhand, en hun vlees kruisigen met zijn werken"
Deze kenmerken werden ten tijde van de Reformatie en de Afscheiding niet meer gevonden.

Dat de acte van Afscheiding en Wederkeer niet meer zo leeft, klopt ja. Maar terugkeer naar de Hervormde of Roomse kerk is, gezien bovenstaande kenmerken, verder dan ten tijde van de Reformatie en Afscheiding.
Verder ben ik het met Jongere eens, dat het beter en vruchtbaarder is elkaar te zoeken met het oog op de toekomst, dan in het verleden te gaan zitten graven. Omdat daar wel het probleem maar niet de oplossing ligt.

[TSD]

Verder is het mijns inziens geen argument dat ten tijde van de afscheiding er op sommige plaatsen nog wel de zuivere leer verkondigd kon worden aangezen de afscheiding bij velen onvrijwillig is geweest, nadat predikanten waren afgezet, of de mond gesnoerd.

Dat is mijns inziens van een heel andere orde dan dat je gewoon lid bent van een kerk, je de leer onzuiver vindt en weg gaat.

[Marieke]

Memento, daar ging de discussie toch helemaal niet over? Jij noemde een aantal zaken wanneer er sprake van kan zijn om uit je gemeente te gaan, waaronder je o.a. noemde onzuivere prediking, eenzijdigheid enz. Je hebt geeneens de reden genoemd dat je terugkeert vanuit een afgescheiden kerk naar de hervormde kerk omdat je inziet dat de afscheiding niet juist is geweest. Nu stel ik een vraag als hieronder genoemd en nou begin je opeens over de afscheiding. Prima om een discussie op touw te zetten of de afscheiding wel of niet terecht is geweest, maar doe dat even in een ander topic. Nu wijk je wel heel erg af. Dit topic gaat over: losgeweekt van eigen gemeente.

M.i. gaat het er wél over. Als de Afscheiding niet juist is geweest, moeten we allemaal terug. Is de hele problematiek opgelost

Mijn vraag is: Kloppen de regels die hier aangedragen worden wel. Ik lees hier pleidooien dat je niet weg mag gaan, etc. Dan is mijn vraag: Laten we die regels eens toepassen op de Afscheiding. Had de Afscheiding volgens die regels gemogen? En zo nee, wat betekend dat voor ons kerkverband, heeft dat kerkverband dan nog wel bestaansrecht? En zo niet, dan wordt de vraag niet: Mag ik weg? Maar: Mag ik eigenlijk wel blijven?

Okay, nu weer on-topic. Jouw redenen die je noemde (onzuivere prediking, eenzijdigheid) kunnen van toepassing zijn als je de overstap maakt van bijv. PKN naar OGG, van GG naar HHK, Van GG naar GGiN en van HHK naar PKN enz. En daarbij stel ik de vraag aan jou zoals ik die eerder stelde:
Het tegenstrijdige in dit is vaak dat sommige gezinnen uit een kerkverband weggaan, omdat huns inziens een onzuivere of eenzijdige prediking gebracht wordt, terwijl in datzelfde kerkverband onder dezelfde prediking mensen tot bekering komen en zeer gevoed worden onder die prediking.
Mijn vraag is dan: "mag je dan weggaan"?

Als de prediking zó onzuiver is, dat het de geestelijke gezondheid in gevaar brengt, moeten wij onze verantwoordelijkheid nemen en (na eerst alles geprobeerd te hebben om het te veranderen, en ook onze eigen motieven en theologie getoetst te hebben aan Schrift, belijdenissen, etc) weggaan. Zeker wanneer je de verantwoordelijkheid hebt voor een gezin.

Of er mensen tot bekering komen en mensen geestelijk gevoed worden, doet er dan weinig toe. Dat moeten we wél meenemen in onze zelftoetsing vóór het weggaan. Maar het is niet het allesbeslissende criteria. Niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is het ook daadwerkelijk. Daarnaast kan God ook met kromme stokken rechte slagen geven, zoals mensen bekeren en voeden in de Roomse Kerk. Kortom: Gods Woord moet leiddraad zijn. Niet menselijke ervaringen.

Vraag 1: Moderators, zou de discussie over een al dan niet terechte afscheiding afgesplitst kunnen worden naar een ander topic?
Vraag/opmerking 2: Nou, nou Memento, jij durft nogal wat te zeggen. Dus als in jouw gemeente veel mensen tot bekering mogen komen en rijkelijk gevoed worden onder het Woord van jouw predikant, dan doet dat er weinig toe. Of zeg je ook daarvan:"niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is dat ook daadwerkelijk. Ik vind dat juist een heel belangrijk punt. En jij hebt in andere topics ook wel gezegd dat je een prediking kunt toetsen aan de vruchten. En nu opeens doet het er niet meer zoveel toe?
Stel je voor dat je huisbezoek krijgt en je mag wat vertellen tegen die dominee of ambtsdrager en hij zegt: tja, niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is het ook daadwerkelijk...niet erg tactvol..
Uiteraard, Gods Woord is de leidraad, maar ik mag toch hopen dat iedereen dat hier wel beaamt, dat ik dat niet bij iedere posting hoef te vermelden. Uiteraard bedoel ik dat, maar dat begrijp jij wel. Neem even een overgang van bijv. de HHK naar een evangelische gemeente. Uiteraard zullen die mensen dat Bijbels onderbouwen (waarschijnlijk citeren ze dan ook eenzijdig, maar goed, dat laten we even in het midden), toch blijven er in die HHK gezinnen achter die tot bekering komen en geestelijk rijkelijk gevoed worden. Die onderbouwen dat ook Bijbels. Allebei de gezinnen hebben hun standpunten aan de Bijbel getoetst (wel naar eigen interpretatie) en allebei menen ze het juist te hebben. Ik zeg dan in mijn geval: Blijf bij de HHK. Kijk om je heen hoeveel mensen er tot bekering komen en voedsel krijgen. Maar goed, ik begrijp dat jij in jouw geval dan zegt: niet alles wat "bekering" genoemd wordt is het ook daadwerkelijk...

[memento]

Als de Afscheiding niet juist is geweest, moeten we allemaal terug.

Ik denk, dat zowel de Afscheiding als de Reformatie juist zijn geweest. We belijden namelijk met artikel 29 van de NBG, dat de kenmerken van de ware Kerk zijn "zo de Kerk de reine predikatie des Evangelies oefent; indien zij gebruikt de reine bediening der sacramenten, gelijk ze Christus ingesteld heeft; zo de kerkelijke tucht gebruikt wordt, om de zonden te straffen. Kortelijk, zo men zich aanstelt naar het zuivere Woord Gods, verwerpende alle dingen die daartegen zijn, houdende Jezus Christus voor het enige Hoofd. Hierdoor kan men zekerlijk de ware Kerk kennen, en het komt niemand toe zich daarvan te scheiden. En aangaande degenen die van de Kerk zijn, die kan men kennen uit de merktekenen der Christenen; te weten, uit het geloof, en wanneer zij, aangenomen hebbende den enigen Zaligmaker Jezus Christus, de zonde vlieden en de gerechtigheid najagen, den waren God en hun naaste liefhebben, niet afwijken noch ter rechter- noch ter linkerhand, en hun vlees kruisigen met zijn werken"
Deze kenmerken werden ten tijde van de Reformatie en de Afscheiding niet meer gevonden.

Dat is nogal een grote uitspraak die je doet over de vele getrouwe bevindelijk-gereformeerde predikanten die niet weggingen met de Afscheiding....

Verder ben ik het met Jongere eens, dat het beter en vruchtbaarder is elkaar te zoeken met het oog op de toekomst, dan in het verleden te gaan zitten graven. Omdat daar wel het probleem maar niet de oplossing ligt.

Ik denk dat een bepaald worden bij de afkomst, een zekere ootmoedige houding met zich meebrengt, die mij heel heilzaam lijkt. Het nuanceert de hoogopgetrokken kerkmuren. Hoogopgetrokken kerkmuren passen immers niet bij de geest die uit de Acte van Afscheiding en Wederkeer klinkt. Daarmee is denk ik, bij een hertoetsing, er nog veel schuld open ligt. Waarom is bijvoorbeeld de kerkelijke weg niet bewandeld? De criteria die men nu noemt als randvoorwaarde voor kerkverlating, waren die toen écht van toepassing?

Memento, daar ging de discussie toch helemaal niet over? Jij noemde een aantal zaken wanneer er sprake van kan zijn om uit je gemeente te gaan, waaronder je o.a. noemde onzuivere prediking, eenzijdigheid enz. Je hebt geeneens de reden genoemd dat je terugkeert vanuit een afgescheiden kerk naar de hervormde kerk omdat je inziet dat de afscheiding niet juist is geweest. Nu stel ik een vraag als hieronder genoemd en nou begin je opeens over de afscheiding. Prima om een discussie op touw te zetten of de afscheiding wel of niet terecht is geweest, maar doe dat even in een ander topic. Nu wijk je wel heel erg af. Dit topic gaat over: losgeweekt van eigen gemeente.

M.i. gaat het er wél over. Als de Afscheiding niet juist is geweest, moeten we allemaal terug. Is de hele problematiek opgelost

Mijn vraag is: Kloppen de regels die hier aangedragen worden wel. Ik lees hier pleidooien dat je niet weg mag gaan, etc. Dan is mijn vraag: Laten we die regels eens toepassen op de Afscheiding. Had de Afscheiding volgens die regels gemogen? En zo nee, wat betekend dat voor ons kerkverband, heeft dat kerkverband dan nog wel bestaansrecht? En zo niet, dan wordt de vraag niet: Mag ik weg? Maar: Mag ik eigenlijk wel blijven?

Okay, nu weer on-topic. Jouw redenen die je noemde (onzuivere prediking, eenzijdigheid) kunnen van toepassing zijn als je de overstap maakt van bijv. PKN naar OGG, van GG naar HHK, Van GG naar GGiN en van HHK naar PKN enz. En daarbij stel ik de vraag aan jou zoals ik die eerder stelde:
Het tegenstrijdige in dit is vaak dat sommige gezinnen uit een kerkverband weggaan, omdat huns inziens een onzuivere of eenzijdige prediking gebracht wordt, terwijl in datzelfde kerkverband onder dezelfde prediking mensen tot bekering komen en zeer gevoed worden onder die prediking.
Mijn vraag is dan: "mag je dan weggaan"?

Als de prediking zó onzuiver is, dat het de geestelijke gezondheid in gevaar brengt, moeten wij onze verantwoordelijkheid nemen en (na eerst alles geprobeerd te hebben om het te veranderen, en ook onze eigen motieven en theologie getoetst te hebben aan Schrift, belijdenissen, etc) weggaan. Zeker wanneer je de verantwoordelijkheid hebt voor een gezin.

Of er mensen tot bekering komen en mensen geestelijk gevoed worden, doet er dan weinig toe. Dat moeten we wél meenemen in onze zelftoetsing vóór het weggaan. Maar het is niet het allesbeslissende criteria. Niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is het ook daadwerkelijk. Daarnaast kan God ook met kromme stokken rechte slagen geven, zoals mensen bekeren en voeden in de Roomse Kerk. Kortom: Gods Woord moet leiddraad zijn. Niet menselijke ervaringen.

Vraag 1: Moderators, zou de discussie over een al dan niet terechte afscheiding afgesplitst kunnen worden naar een ander topic?

Wat mij betreft is die discussie een wezenlijk onderdeel van deze discussie.

Vraag/opmerking 2: Nou, nou Memento, jij durft nogal wat te zeggen. Dus als in jouw gemeente veel mensen tot bekering mogen komen en rijkelijk gevoed worden onder het Woord van jouw predikant, dan doet dat er weinig toe. Of zeg je ook daarvan:"niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is dat ook daadwerkelijk. Ik vind dat juist een heel belangrijk punt. En jij hebt in andere topics ook wel gezegd dat je een prediking kunt toetsen aan de vruchten. En nu opeens doet het er niet meer zoveel toe?
Stel je voor dat je huisbezoek krijgt en je mag wat vertellen tegen die dominee of ambtsdrager en hij zegt: tja, niet alles wat "bekering" en wat "geestelijke voeding" genoemd wordt, is het ook daadwerkelijk...niet erg tactvol..

In context lezen. Je legt nu in mijn woorden, wat ik geheel niet gezegd heb.

Bij het overwegen of je weg mag gaan, moet je vóóraf jezelf toetsen. Hierbij moet je ook de vruchten, zoals geestelijk leven, meewegen. Het geeft te denken, als er veel geestelijk leven is, en jij meent dat er gedwaald wordt. Dat moet je je eerlijk afvragen. Alleen, dat is niet doorslaggevend. Niet alles wat "geestelijk leven" genoemd wordt, is Gods werk (in een happy-clappy gemeente is er in eigen waarneming heel veel geestelijk leven, of in bepaalde zweverige kringen noemt men allerlei bijzonderheden als "geestelijk leven" die ook de toets van het woord niet kunnen doorstaan). Wij hebben te handelen naar Gods Woord. Dát heeft het laatste woord.

Uiteraard, Gods Woord is de leidraad, maar ik mag toch hopen dat iedereen dat hier wel beaamt, dat ik dat niet bij iedere posting hoef te vermelden. Uiteraard bedoel ik dat, maar dat begrijp jij wel. Neem even een overgang van bijv. de HHK naar een evangelische gemeente. Uiteraard zullen die mensen dat Bijbels onderbouwen (waarschijnlijk citeren ze dan ook eenzijdig, maar goed, dat laten we even in het midden), toch blijven er in die HHK gezinnen achter die tot bekering komen en geestelijk rijkelijk gevoed worden. Die onderbouwen dat ook Bijbels. Allebei de gezinnen hebben hun standpunten aan de Bijbel getoetst (wel naar eigen interpretatie) en allebei menen ze het juist te hebben. Ik zeg dan in mijn geval: Blijf bij de HHK. Kijk om je heen hoeveel mensen er tot bekering komen en voedsel krijgen. Maar goed, ik begrijp dat jij in jouw geval dan zegt: niet alles wat "bekering" genoemd wordt is het ook daadwerkelijk...

Helemaal met je eens hoor, ik zou ook zeggen: Blijf HHK. Maar tegelijkertijd sta ik niet in, dat elke bekering die in de HHK geschiedt een ware bekering is. Gods werk wordt altijd nagebootst door de Satan. En we dragen allen een bedrieglijk hart in ons om. Daarom kan je niet zeggen: Er worden velen bekeerd en gevoed, dus het is goed (omgedraaid wel: Als er zelden bekeringen voorkomen en er geen voedsel is, geeft dat te denken).

Verder is het mijns inziens geen argument dat ten tijde van de afscheiding er op sommige plaatsen nog wel de zuivere leer verkondigd kon worden aangezen de afscheiding bij velen onvrijwillig is geweest, nadat predikanten waren afgezet, of de mond gesnoerd.

Dat is een feitelijke onjuistheid. Het was geen inperking van prediking, maar het ging over het dopen van kinderen uit een andere gemeente. Er zijn inderdaad een paar (2 meen ik?) predikanten afgezet, maar dat was omdat zij ingingen tegen de kerkorde en tegen het classisbesluit. Voor hun afzetting zijn zij eerst enkele malen officieel gewaarschuwd vanuit de classis. Pas daarna is men afgezet of geschorst.

Ook heeft men, met de bezwaren (zoals inmenging van de koning, het gezangenboek, het niet verwijderen van vrijzinnige predikanten) die men (terecht!) had, niet de kerkelijke weg bewandeld.

[Tiberius]

Dat is nogal een grote uitspraak die je doet over de vele getrouwe bevindelijk-gereformeerde predikanten die niet weggingen met de Afscheiding....

Klopt. En ook over de vele bijbelgetrouwe bisschoppen en pastoors die niet meegingen met de Reformatie...

[memento]

Dat is nogal een grote uitspraak die je doet over de vele getrouwe bevindelijk-gereformeerde predikanten die niet weggingen met de Afscheiding....

Klopt. En ook over de vele bijbelgetrouwe bisschoppen en pastoors die niet meegingen met de Reformatie...

Verschil is, dat die - bij mijn weten - allen meegegaan zijn. Omdat het omarmen van de gereformeerde leer betekende dat men uit de RK gezet werd. Dat was in de tijd van de Afscheiding niet zo. Er was toen gewoon leervrijheid in de Hervormde Kerk, waarbij iemand prima bevindelijk-gereformeerd preken kon. Zolang je je maar hield aan de kerkorde.

Terwijl in de tijd van de Afscheiding de overgrote meerderheid van bevindelijk-gereformeerde gemeenten en predikanten níet met de Afscheiding meeging. Dat werd zichtbaar bij de Doleantie, die qua omvang vele malen groter was dan de Afscheiding. Zie ook prekenboeken uit die tijd, waaruit wel duidelijk wordt dat er nog vele bevindelijk-gereformeerde predikanten in de Hervormde Kerk waren.

[Tiberius]

Dat is nogal een grote uitspraak die je doet over de vele getrouwe bevindelijk-gereformeerde predikanten die niet weggingen met de Afscheiding....

Klopt. En ook over de vele bijbelgetrouwe bisschoppen en pastoors die niet meegingen met de Reformatie...

Verschil is, dat die - bij mijn weten - allen meegegaan zijn. Omdat het omarmen van de gereformeerde leer betekende dat men uit de RK gezet werd. Dat was in de tijd van de Afscheiding niet zo. Er was toen gewoon leervrijheid in de Hervormde Kerk, waarbij iemand prima bevindelijk-gereformeerd preken kon. Zolang je je maar hield aan de kerkorde.

Nee, dan ben je slecht geïnformeerd over de geschiedenis van de afscheiding. Vele bijbelgetrouwe leraars zijn uit de kerk gezet en werden het zwijgen opgelegd.
Voor de bevindelijk-gereformeerde leer (overigens een anachronisme, maar goed) was op veel plaatsen geen ruimte.

[memento]

Dat is nogal een grote uitspraak die je doet over de vele getrouwe bevindelijk-gereformeerde predikanten die niet weggingen met de Afscheiding....

Klopt. En ook over de vele bijbelgetrouwe bisschoppen en pastoors die niet meegingen met de Reformatie...

Verschil is, dat die - bij mijn weten - allen meegegaan zijn. Omdat het omarmen van de gereformeerde leer betekende dat men uit de RK gezet werd. Dat was in de tijd van de Afscheiding niet zo. Er was toen gewoon leervrijheid in de Hervormde Kerk, waarbij iemand prima bevindelijk-gereformeerd preken kon. Zolang je je maar hield aan de kerkorde.

Nee, dan ben je slecht geïnformeerd over de geschiedenis van de afscheiding. Vele bijbelgetrouwe leraars zijn uit de kerk gezet en werden het zwijgen opgelegd.
Voor de bevindelijk-gereformeerde leer (overigens een anachronisme, maar goed) was op veel plaatsen geen ruimte.

Kijk het maar na, de oorzaak daarvan was gelegen in het overtreden van de kerkorde en classisbesluiten. Later, toen de Afscheiding in gang gezet werd, zijn beide fronten verhard, en zijn er aan beide kanten misstanden geweest. Op sommige plaatsen was het oorlog (verhalen van predikanten van over en weer, die bedreigd zijn, in de vaart gekacheld werden, etc).

[vragensteller]

Helemaal met je eens hoor, ik zou ook zeggen: Blijf HHK. Maar tegelijkertijd sta ik niet in, dat elke bekering die in de HHK geschiedt een ware bekering is. Gods werk wordt altijd nagebootst door de Satan. En we dragen allen een bedrieglijk hart in ons om. Daarom kan je niet zeggen: Er worden velen bekeerd en gevoed, dus het is goed (omgedraaid wel: Als er zelden bekeringen voorkomen en er geen voedsel is, geeft dat te denken).

Het vetgedrukte was m.i. ook niet wat Marieke zei. als ik haar goed begrijp, was haar punt dat je ook best eens aan je eigen oordeel mag twijfelen, als je meent dat de prediking onzuiver is en er toch mensen worden bekeerd en gevoed. Toch denk ik dat het wel een reden kan zijn om te blijven, als je ziet dat God toch werkt door middel van een prediking, waar jij je vraagtekens bij hebt.

Of bekeringen schijn of echt zijn kunnen we van elkaar in geen enkele kerk met zekerheid zeggen. Toch biedt de NGB art 29 wel richtlijnen:

En aangaande degenen die van de Kerk zijn, die kan men kennen uit de merktekenen der Christenen; te weten, uit het geloof, en wanneer zij, aangenomen hebbende den enigen Zaligmaker Jezus Christus, de zonde vlieden en de gerechtigheid najagen, den waren God en hun naaste liefhebben, niet afwijken noch ter rechter- noch ter linkerhand, en hun vlees kruisigen met zijn werken.

Dat van omgedraaid wel: daar heb ik ook mijn vraagtekens bij. Geen voedsel en geen bekeringen kunnen meer oorzaken hebben dan een onzuivere prediking. Dit zou ik niet zo stellig durven zeggen als jij dat hier doet. Geen voedsel kan ook een onterecht verwijt zijn van degenen die geen honger hebben, geen bekeringen kan ook te maken hebben met je eigen aardsgezindheid.

[Tiberius]

Nee, dan ben je slecht geïnformeerd over de geschiedenis van de afscheiding. Vele bijbelgetrouwe leraars zijn uit de kerk gezet en werden het zwijgen opgelegd.
Voor de bevindelijk-gereformeerde leer (overigens een anachronisme, maar goed) was op veel plaatsen geen ruimte.

Kijk het maar na, de oorzaak daarvan was gelegen in het overtreden van de kerkorde en classisbesluiten.

Evenals ten tijd van de Reformatie de oorzaak gelegen was in het overtreden van de pauselijke besluiten.

[memento]

Nee, dan ben je slecht geïnformeerd over de geschiedenis van de afscheiding. Vele bijbelgetrouwe leraars zijn uit de kerk gezet en werden het zwijgen opgelegd.
Voor de bevindelijk-gereformeerde leer (overigens een anachronisme, maar goed) was op veel plaatsen geen ruimte.

Kijk het maar na, de oorzaak daarvan was gelegen in het overtreden van de kerkorde en classisbesluiten.

Evenals ten tijd van de Reformatie de oorzaak gelegen was in het overtreden van de pauselijke besluiten.

Het ging om een heel wettige uitspraak, namelijk: Een kind moet gedoopt worden in de gemeente waartoe het behoord.

Die regel kan je niet vergelijken met de pauselijke besluiten waartegen de Reformatoren in opstand kwamen....

Er was genoeg mis met de Hervormde Kerk in die dagen. Maar in haar grond (reglement) was zij gereformeerd. Niet alleen was zij formeel gereformeerd, er was alle ruimte om de gereformeerde leer uit te dragen.

Helemaal met je eens hoor, ik zou ook zeggen: Blijf HHK. Maar tegelijkertijd sta ik niet in, dat elke bekering die in de HHK geschiedt een ware bekering is. Gods werk wordt altijd nagebootst door de Satan. En we dragen allen een bedrieglijk hart in ons om. Daarom kan je niet zeggen: Er worden velen bekeerd en gevoed, dus het is goed (omgedraaid wel: Als er zelden bekeringen voorkomen en er geen voedsel is, geeft dat te denken).

Het vetgedrukte was m.i. ook niet wat Marieke zei. als ik haar goed begrijp, was haar punt dat je ook best eens aan je eigen oordeel mag twijfelen, als je meent dat de prediking onzuiver is en er toch mensen worden bekeerd en gevoed.

Precies wat ik ook benoemd heb. Alleen, wie na ernstig onderzoek van eigen visie, in het licht van Gods Woord, belijdenissen, etc toch meent dat er op grond van Gods Woord en belijdenissen een echt onzuivere leer is, die de geestelijke gezondheid in gevaar brengt (dan zeg je nogal wat, dat is niet iets wat je zomaar en zonder strijd kunt doen), dán moet je Gods Woord hoger stellen dan al het andere.

Dat van omgedraaid wel: daar heb ik ook mijn vraagtekens bij. Geen voedsel en geen bekeringen kunnen meer oorzaken hebben dan een onzuivere prediking. Dit zou ik niet zo stellig durven zeggen als jij dat hier doet. Geen voedsel kan ook een onterecht verwijt zijn van degenen die geen honger hebben, geen bekeringen kan ook te maken hebben met je eigen aardsgezindheid.

Ik sprak daar over de gemeente, dus: Zijn er bekeringen in de gemeente, en wordt Gods volk geestelijk gevoed. Als dat schaars is, geeft dat te denken.

[Tiberius]

Nee, dan ben je slecht geïnformeerd over de geschiedenis van de afscheiding. Vele bijbelgetrouwe leraars zijn uit de kerk gezet en werden het zwijgen opgelegd.
Voor de bevindelijk-gereformeerde leer (overigens een anachronisme, maar goed) was op veel plaatsen geen ruimte.

Kijk het maar na, de oorzaak daarvan was gelegen in het overtreden van de kerkorde en classisbesluiten.

Evenals ten tijd van de Reformatie de oorzaak gelegen was in het overtreden van de pauselijke besluiten.

Het ging om een heel wettige uitspraak, namelijk: Een kind moet gedoopt worden in de gemeente waartoe het behoord.

Die regel kan je niet vergelijken met de pauselijke besluiten waartegen de Reformatoren in opstand kwamen....

Precies heb ik het hier op dit moment ook niet voorhanden, maar volgens mij was de hoofdoorzaak van de Afscheiding de vorm van de kerkregering: de Dordtse kerkorde werd vervangen door een reglement, waarbij de kerk van hoog naar laag bestuurd werd, in plaats van andersom. In het begin had men daar nog weinig last van, totdat men van hogerhand vrijzinnige gezangen toe ging laten in de kerk. Toen kwamen er ernstige bezwaren die leidden tot de Afscheiding.

Hoe het ook zij, het bewijst in ieder geval, dat de oplossing voor conflicten als deze niet in het verleden te vinden zijn, maar in de toekomst (zoals ik al zei).