huisman schreef:

memento schreef:

GJdeBruijn schreef:

Afgewezen schreef:En zo zie je maar weer dat de GG een beetje dopers zijn...

Of er zijn bepaalde zaken die zowel de dopersen als de gereformeerden deelden. De gereformeerden waren echt niet allemaal gelijk. Neem alleen al het verschil tussen de dubbele predestinatie (Calvijn, Beza) en degenen die de dubbele predestinatie bestreden hebben (Bullinger). Dat zie je terug in de theologische uitwerkingen. De onderscheiding uitwendig/inwendig komt vooral vanuit de hoek van de 'dubbele predestinatie'. In die lijn is er niets mis met een curatorium die vanuit die onderscheiding leer en leven bespreekt van iemand die zijn roeping wil laten overnemen.

Het probleem is, dat het curatorium van bv de GG méér doet dan alleen leer en leven wegen (want dan zouden ze bijna elke kandidaat aannemen die zich meldt, want die zijn al door de kerkenraad op leer en leven getoetst). Men verwacht dat de Geest hen een bepaald gevoel in het hart geeft, een zogenaamd "over kunnen nemen". Men beoordeelt op grond daarvan of het verhaal van innerlijke bekering en roeping wel echt is. Dat soort dingen kom ik alleen bij Dopersen tegen.

Waar baseer je dit op memento? Het curatorium vergaderd toch achter gesloten deuren ? Ik hoop niet dat een bepaald gevoel de doorslag geeft bij wel of niet toelaten.

Ik baseer dat op wat er geschreven is in de loop der jaren over het curatorium, en op het feit dat vaak nog geen 25% van de aanmeldingen toegelaten worden, terwijl die overige 75% op leer en leven getoetst zijn door hun kerkenraad, alvorens ze überhaupt naar het curatorium mogen. En denk aan het feit dat vele predikanten meerdere malen op moesten, alvorens men hen toelaat (zat er al die tijd iets mis met hun leer of leven?)

En hoe kan het in de wereld bestaan dat bijv. iemand als ds. Treur goed genoeg bevonden is en nu toch geen predikant meer is.
Ik wil geen discussie over ds. Treur, maar ik vraag me af: Roept God ook tijdelijk dienstknechten? En zijn de mannen op het curatorium onfeilbaar? Ik blijf het een raar verschijnsel vinden. Een predikant die 7x op gaat en pas de laatste keer goed genoeg bevonden wordt....Het is nogal wat als je van Godswege mag weten geroepen te zijn en dat je steeds afgewezen wordt door de mannen van het curatorium. Zij kunnen toch geen harten lezen? Hebben ze 7x een fout gemaakt? Of hebben ze na 7x pas het verhaal wat verteld werd goed genoeg gevonden?
Ik wil niet schoppen, maar ik heb gewoon veel vragen die tot nog toe niemand naar tevredenheid heeft kunnen beantwoorden. Bovenstaande situatie bevestigd mijn mening.

Wie kan uit de Bijbel onderbouwen dat er een curatorium is geweest?

vlinder schreef:En hoe kan het in de wereld bestaan dat bijv. iemand als ds. Treur goed genoeg bevonden is en nu toch geen predikant meer is.
Ik wil geen discussie over ds. Treur, maar ik vraag me af: Roept God ook tijdelijk dienstknechten? En zijn de mannen op het curatorium onfeilbaar? Ik blijf het een raar verschijnsel vinden. Een predikant die 7x op gaat en pas de laatste keer goed genoeg bevonden wordt....Het is nogal wat als je van Godswege mag weten geroepen te zijn en dat je steeds afgewezen wordt door de mannen van het curatorium. Zij kunnen toch geen harten lezen? Hebben ze 7x een fout gemaakt? Of hebben ze na 7x pas het verhaal wat verteld werd goed genoeg gevonden?
Ik wil niet schoppen, maar ik heb gewoon veel vragen die tot nog toe niemand naar tevredenheid heeft kunnen beantwoorden. Bovenstaande situatie bevestigd mijn mening.

Wie kan uit de Bijbel onderbouwen dat er een curatorium is geweest?

Je laatste vraag moet ik nog even schuldig blijven, Ds Egas CG predikant heeft zijn afstudeerscriptie over het verschijnsel curatorium geschreven (volgens mij onder de titel "De kruk van de deur " ) Helaas bezit ik dit niet (misschien auto wel)
Er is trouwens geen curatorium die denkt dat ze onfeilbaar zijn , er zijn heel wat Hervormde rechtzinnige predikanten die eerst zijn afgewezen door het GG curatorium. Ook zijn er predikanten aangenomen die later om verschillende redenen geschorst zijn. Toch ben ik blij dat in de kerk waar ik toe behoor (CGK) er een curatorium is.
Er zijn ook predikanten die later dankbaar zijn dat ze niet direct de eerste keer zijn aangenomen. Kan misschien wel nodig zijn om later de gemeenten beter te kunen dienen.

vlinder schreef:En hoe kan het in de wereld bestaan dat bijv. iemand als ds. Treur goed genoeg bevonden is en nu toch geen predikant meer is.
Ik wil geen discussie over ds. Treur, maar ik vraag me af: Roept God ook tijdelijk dienstknechten? En zijn de mannen op het curatorium onfeilbaar? Ik blijf het een raar verschijnsel vinden. Een predikant die 7x op gaat en pas de laatste keer goed genoeg bevonden wordt....Het is nogal wat als je van Godswege mag weten geroepen te zijn en dat je steeds afgewezen wordt door de mannen van het curatorium. Zij kunnen toch geen harten lezen? Hebben ze 7x een fout gemaakt? Of hebben ze na 7x pas het verhaal wat verteld werd goed genoeg gevonden?
Ik wil niet schoppen, maar ik heb gewoon veel vragen die tot nog toe niemand naar tevredenheid heeft kunnen beantwoorden. Bovenstaande situatie bevestigd mijn mening.

Wie kan uit de Bijbel onderbouwen dat er een curatorium is geweest?

De mannen op het curatorium zijn niet onfeilbaar en zullen dit zelf ook wel toe willen geven. Ik heb echter wel mijn vragen over dit soort zaken. Als een kerkverband van kleur verschiet zal dit ook te merken zijn in het toelatingsbeleid. Als iemand zich verschillende keren aanmeldt en pas later toegelaten wordt kan komen doordat de roeping van zo iemand ms niet duidelijk was. 7 keer lijkt me wel erg veel, dan denk ik toch meer in de richting dat die persoon om andere redenen afgewezen werdt. In 7 jaar kan een curatorium behoorlijk van kleur veranderd zijn en ms lag er wel meer tijd tussen de eerste keer en de toelating?

huisman schreef:Toch ben ik blij dat in de kerk waar ik toe behoor (CGK) er een curatorium is.

Ik denk dat het curatorium in de CGK meer vergelijkbaar is met de comissie toelating van de HHK, dan met het curatorium van bv de GG, als het gaat om criteria die men hanteert bij het toelaten/afwijzen van een kandidaat.

Ik ben groot voorstander van een curatorium. Maar dan wel één die op Bijbelse en gereformeerde criteria functioneert. Dus zoals ds. Vlastuin het werk van de commissie toelating HHK beschrijft: De commissie toelating spreekt wel over het innerlijk, maar oordeelt daar niet over. Het oordeel gaat over leer, leven en bekwaamheden.

In www.Kontekstueel.nl (decembernummer 2007) schrijft Ds P.L. de Jong over `100 jaar Gereformeerde Gemeenten`(en dan in het bijzonder over de gang van zaken als het curatorium weer aanstaande is.

memento schreef:

huisman schreef:Toch ben ik blij dat in de kerk waar ik toe behoor (CGK) er een curatorium is.

Ik denk dat het curatorium in de CGK meer vergelijkbaar is met de comissie toelating van de HHK, dan met het curatorium van bv de GG, als het gaat om criteria die men hanteert bij het toelaten/afwijzen van een kandidaat.

Ik ben groot voorstander van een curatorium. Maar dan wel één die op Bijbelse en gereformeerde criteria functioneert. Dus zoals ds. Vlastuin het werk van de commissie toelating HHK beschrijft: De commissie toelating spreekt wel over het innerlijk, maar oordeelt daar niet over. Het oordeel gaat over leer, leven en bekwaamheden.

Maar een curatorium zal toch ook niet toegeven over het innerlijk te oordelen?

Mister schreef:

memento schreef:

huisman schreef:Toch ben ik blij dat in de kerk waar ik toe behoor (CGK) er een curatorium is.

Ik denk dat het curatorium in de CGK meer vergelijkbaar is met de comissie toelating van de HHK, dan met het curatorium van bv de GG, als het gaat om criteria die men hanteert bij het toelaten/afwijzen van een kandidaat.

Ik ben groot voorstander van een curatorium. Maar dan wel één die op Bijbelse en gereformeerde criteria functioneert. Dus zoals ds. Vlastuin het werk van de commissie toelating HHK beschrijft: De commissie toelating spreekt wel over het innerlijk, maar oordeelt daar niet over. Het oordeel gaat over leer, leven en bekwaamheden.

Maar een curatorium zal toch ook niet toegeven over het innerlijk te oordelen?

Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel? Dan moet er toch wel iets "extra's" zijn, wat de uiteindelijke doorslag geeft, een "overtuiging door de Geest", ook wel aangeduid met "overbuiging".

memento schreef:

Mister schreef:

memento schreef:

huisman schreef:Toch ben ik blij dat in de kerk waar ik toe behoor (CGK) er een curatorium is.

Ik denk dat het curatorium in de CGK meer vergelijkbaar is met de comissie toelating van de HHK, dan met het curatorium van bv de GG, als het gaat om criteria die men hanteert bij het toelaten/afwijzen van een kandidaat.

Ik ben groot voorstander van een curatorium. Maar dan wel één die op Bijbelse en gereformeerde criteria functioneert. Dus zoals ds. Vlastuin het werk van de commissie toelating HHK beschrijft: De commissie toelating spreekt wel over het innerlijk, maar oordeelt daar niet over. Het oordeel gaat over leer, leven en bekwaamheden.

Maar een curatorium zal toch ook niet toegeven over het innerlijk te oordelen?

Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel?

Dat blijft inderdaad een vraag waar ik nog eens een duidelijk antwoord op zou willen.

Hoe wordt het lidmaatschap van het curatorium trouwens bepaald?

memento schreef: Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel? Dan moet er toch wel iets "extra's" zijn, wat de uiteindelijke doorslag geeft, een "overtuiging door de Geest", ook wel aangeduid met "overbuiging".

Ik heb eigenlijk geen zin om deze discussie nogmaals te voeren maar hier wil ik toch even wat van zeggen. Het curatorium stelt twee vragen: vertel iets over je bekering en vertel iets over je roeping tot het ambt. Het is al vaak gebeurd dat het curatorium geen enkele twijfel had over de bekering maar vragen had bij de roeping. En dat is echt niet zo subjectief zoals jij het benoemt, memento. Wel heb ik eens van een predikant gehoord dat de Geest mede kan getuigen, dat zijn de makkelijkste. Maar dat is extra-ordinair. Normaal gesproken luistert men of een kandidaat van Godswege geroepen is, en waarin die roeping openbaar komt (bewogenheid met het zielenheil van de kerkgangers, bijvoorbeeld). Maar goed, ik ben ook niet zo'n insider die het precies weet. En het kan misschien ook nog eens per curatoriumlid verschillen (vergelijk het met een sollicitatiecommissie in een bedrijf).

Erasmiaan schreef:

memento schreef: Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel? Dan moet er toch wel iets "extra's" zijn, wat de uiteindelijke doorslag geeft, een "overtuiging door de Geest", ook wel aangeduid met "overbuiging".

Ik heb eigenlijk geen zin om deze discussie nogmaals te voeren maar hier wil ik toch even wat van zeggen. Het curatorium stelt twee vragen: vertel iets over je bekering en vertel iets over je roeping tot het ambt. Het is al vaak gebeurd dat het curatorium geen enkele twijfel had over de bekering maar vragen had bij de roeping. En dat is echt niet zo subjectief zoals jij het benoemt, memento. Wel heb ik eens van een predikant gehoord dat de Geest mede kan getuigen, dat zijn de makkelijkste. Maar dat is extra-ordinair. Normaal gesproken luistert men of een kandidaat van Godswege geroepen is, en waarin die roeping openbaar komt (bewogenheid met het zielenheil van de kerkgangers, bijvoorbeeld).

Maar als er dus worden afgewezen dan is ofwel de bekering niet naar wens of de roeping tot het ambt niet. Of zijn er nog meerdere 'weigeringsgronden'?

Mister schreef:

Erasmiaan schreef:

memento schreef: Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel? Dan moet er toch wel iets "extra's" zijn, wat de uiteindelijke doorslag geeft, een "overtuiging door de Geest", ook wel aangeduid met "overbuiging".

Ik heb eigenlijk geen zin om deze discussie nogmaals te voeren maar hier wil ik toch even wat van zeggen. Het curatorium stelt twee vragen: vertel iets over je bekering en vertel iets over je roeping tot het ambt. Het is al vaak gebeurd dat het curatorium geen enkele twijfel had over de bekering maar vragen had bij de roeping. En dat is echt niet zo subjectief zoals jij het benoemt, memento. Wel heb ik eens van een predikant gehoord dat de Geest mede kan getuigen, dat zijn de makkelijkste. Maar dat is extra-ordinair. Normaal gesproken luistert men of een kandidaat van Godswege geroepen is, en waarin die roeping openbaar komt (bewogenheid met het zielenheil van de kerkgangers, bijvoorbeeld).

Maar als er dus worden afgewezen dan is ofwel de bekering niet naar wens of de roeping tot het ambt niet. Of zijn er nog meerdere 'weigeringsgronden'?

Ik denk het. Of men staat nog te hoog (althans, dat heb ik wel eens gehoord van een predikant die in eerste instantie afgewezen was, hij was de lucht ingegaan met de weldaden. De Heere heeft hem daarna een les geleerd en de volgende keer werd hij aangenomen).

Erasmiaan schreef:

memento schreef: Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel? Dan moet er toch wel iets "extra's" zijn, wat de uiteindelijke doorslag geeft, een "overtuiging door de Geest", ook wel aangeduid met "overbuiging".

Ik heb eigenlijk geen zin om deze discussie nogmaals te voeren maar hier wil ik toch even wat van zeggen. Het curatorium stelt twee vragen: vertel iets over je bekering en vertel iets over je roeping tot het ambt. Het is al vaak gebeurd dat het curatorium geen enkele twijfel had over de bekering maar vragen had bij de roeping. En dat is echt niet zo subjectief zoals jij het benoemt, memento. Wel heb ik eens van een predikant gehoord dat de Geest mede kan getuigen, dat zijn de makkelijkste. Maar dat is extra-ordinair. Normaal gesproken luistert men of een kandidaat van Godswege geroepen is, en waarin die roeping openbaar komt (bewogenheid met het zielenheil van de kerkgangers, bijvoorbeeld). Maar goed, ik ben ook niet zo'n insider die het precies weet. En het kan misschien ook nog eens per curatoriumlid verschillen (vergelijk het met een sollicitatiecommissie in een bedrijf).

En die roeping klopt de 7e keer opeens wel? Terwijl het verhaal nog hetzelfde is? Dan is het toch een redelijk subjectieve beoordeling?

Dan wordt er toch op méér geoordeeld, dan leer, leven en bekwaamheid...

memento schreef:

Erasmiaan schreef:

memento schreef: Dan blijft de vraag: Hoe komt het dat elk jaar weer ruim 75% van de kandidaten, die door de kerkenraad onderzocht zijn op leer en leven, en door hun kerkenraad geschikt bevonden zijn, afgewezen worden? Hoe komt het, dat dominees soms 7 keer opmoeten, terwijl de 6 eerste keren niets op hun leer en leven aan te merken viel? Dan moet er toch wel iets "extra's" zijn, wat de uiteindelijke doorslag geeft, een "overtuiging door de Geest", ook wel aangeduid met "overbuiging".

Ik heb eigenlijk geen zin om deze discussie nogmaals te voeren maar hier wil ik toch even wat van zeggen. Het curatorium stelt twee vragen: vertel iets over je bekering en vertel iets over je roeping tot het ambt. Het is al vaak gebeurd dat het curatorium geen enkele twijfel had over de bekering maar vragen had bij de roeping. En dat is echt niet zo subjectief zoals jij het benoemt, memento. Wel heb ik eens van een predikant gehoord dat de Geest mede kan getuigen, dat zijn de makkelijkste. Maar dat is extra-ordinair. Normaal gesproken luistert men of een kandidaat van Godswege geroepen is, en waarin die roeping openbaar komt (bewogenheid met het zielenheil van de kerkgangers, bijvoorbeeld). Maar goed, ik ben ook niet zo'n insider die het precies weet. En het kan misschien ook nog eens per curatoriumlid verschillen (vergelijk het met een sollicitatiecommissie in een bedrijf).

En die roeping klopt de 7e keer opeens wel? Terwijl het verhaal nog hetzelfde is? Dan is het toch een redelijk subjectieve beoordeling?

Misschien had de Heere die predikant wat bijgeleerd (of afgeleerd) en mocht het curatorium dat opluisteren. Maar het lijkt me verder niet stichtelijk om hier een concreet geval te bespreken.