Goed, ik begrijp dat ik een en ander heb losgemaakt. Dat vraagt om een verantwoording. Ik had ene hele lap getypt, maar toen ik even wat moest nazoeken gooide refoforum mij eruit en was ik mijn tekst kwijt. Ik doe opnieuw een poging.
Het gaat mij niet om veroordelen of goedpraten. Waarom zou ik? Een ieder heeft zijn eigen geweten. Waar het mij om ging, was dat in één topic men grote woorden gebruikt als "zonde" en "afgoderij" voor het ene amusement, terwijl het andere amussement blijkbaar geen enkele vraag oproept. Terwijl ook tegen dat andere best het nodige te zeggen is met de Bijbel in de hand.
Om op helma's reactie te reageren, wellicht heb ik me inderdaad wat ongenuanceerd uitgedrukt en wogen mijn gevoelens mee. In de alinea hierboven heb ik aangegeven wat mijn bedoeling was.
Er wordt gesteld dat oorlog wel Bijbels is en voetbal "met alles eromheen" niet. Dat is geen vergelijking. Je moet dan oorlog ook nemen met "alles eromheen". Dus terreur, moord, brandstichting, verkrachting, genocide, oorlogsmisdaden. Noem mij één oorlog die zuiver is gevoerd.
Kent de Schrift rechtvaardige oorlogen? Jazeker, dan gaat het om de oorlogen des Heeren. Ik zie echter niet zoveel verband tussen onze eigen strijdkrachten en de oorlogen die Jozua en de richteren voerden. Verder is de BIjbel uitgesproken negatief over oorlog. Over het vrederijk (hoe je dat dan ook invult) staat geschreven dat zwaarden zullen worden omgesmeed tot ploegscharen.
Schrijft de Bijbel over sport? Niet als zodanig, wel gebruikt Paulus er veel voorbeelden uit, zonder erbij te zeggen dat wij ons daar natuurlijk niet mee moeten bezighouden, want werelds en afgodisch. En was het toen beter dan nu?
Wie in de kerkgeschiedenis kijkt, ziet dat de eerste christenen overtuigd pacifist waren. Voor hen gold het "gij zult neit doden" ook als je een uniform draagt. Luister b.v. de lezing van Prof Van de Beek op de laatste Studium Generale (RO). Dat lijkt niet meer te leven onder de rechtse christenen vandaag. Zelf ben ik ook in dienst geweest en was indertijd natúúrlijk voor kruisraketten en andere massavernietigingswapens. Het westen was immers oké en het oosten fout? Nu meen ik dat de Bijbel mij anders leert over oorlog en vrede.
Is het niet absurd, dat christenen tegen elkaar opstaan in de wereld. In de jaren 90 sprak ik in de vm. Sovjet Unie met een christen die vertelde over zijn diensttijd. Toen realiseerde ik me dat deze man tegenover mij had kunnen staan op het slagveld, als WO3 was uitgebroken. Absurde gedachte.
En is het niet absurd dat de godvrezende Michiel de Ruyter vocht met het Engeland van de even godvrezende Oliver Cromwell? Dat aan beide kanten van het slagvled wordt gebeden voor de overwinning en elkaar dan met de meest vreselijke wapens gaat bestoken? Ik heb boeken gelezen over beide partijen in de Amerikaanse burgeroorlog. Aan beide kanten streden godvrezende generaals. Maar ze staken elkaar met het bajonet dood voor.., ja waarvoor?
Natuurlijk waren we in 1945 blij met de Canadezen enz. Maar hoe zou WO2 verlopen zijn als
alle christenen, ook de Duitse, vanaf het begin een duidelijk en principieel "NEE" hadden laten horen tegen hun leiders?
En ook al voeren wij als Nederland uiteraard slechts verdedigingsoorlogen (Irak? Afghanistan?), dat maakt het leger slechts tot een noodzakelijk kwaad in deze gebroken wereld. Is er dan geen argument te bedenken tegen het voor de aardigheid bewonderen van het oorlogstuig waarmee medemensen gedood worden?
Je mag met mij van mening verschillen over deze zaken. Maar gebruik dan niet zulke grote woorden over sport. Wees daar wat bescheiden in. Het gaat niet om zondeloosheid, maar bescheidenheid past degene die belijdt "slechts ten dele" te kennen.
Wie Engels lezen kan, kan ik het korte verhaal "The War prayer" van Mark Twain aanraden.
http://www.midwinter.com/lurk/making/warprayer.html
