Ik reageerde op een aantal postings eerder; maar inmiddels had ik nog niet gezien dat er al een aantal reacties gevold waren. Dus niet specifiek jou

samanthi schreef:geloven in Godsnaam oordelen en in Zijn beloften, geloven in de Heere Jezus Christus.
Daar zit het op vast.
Je kan toch niet zelf geloven. ?
Dat is waar maar wie met zijn ongeloof tot Hem vlucht zal niet weggestuurd worden.

Ze geloven dat allemaal. Met het verstand. Maar het gaat erom dat God ze dat bevindelijk leert. Schenkt. En daar bidden ze om.

JCRyle schreef:Ik ken die mensen ook: Ze zijn zoveel, ze doen nog zoveel en ze leven nog zoveel ... En daarmee zeg ik niet dat deze mensen fout bezig zijn, want de Heere werkt in de weg der middelen. Het is hun plicht en verantwoordelijkheid om er zo mee bezig te zijn. Maar is de grond er nu al eens onder vandaan gehaald? Ik begrijp wat je bedoeld Jeremiah, maar heimelijk zijn we nog zo wat.
En hoe gebruiken we de middelen? Dat is ook niet onbelangrijk. Geloven we dat de Heere wonderen kan en wilt doen? Dat Hij een Waarmaker is van Zijn eigen Woord? Zijn we al met Zijn Woord tot Hem gegaan? Met onze doop werkzaam geworden aan de Troon der genade? Niet twijfelend, maar gelovend. Zo moeten we tot Christus gaan. Zo moeten we buigen voor het Kruis.

Kunnen ze die grond er zelf onder vandaan halen? Heimelijk zijn ze helemaal nix. Ze zien zichzelf als ellendig, omdat ze er buiten staan. Dat wel. Natuurlijk geloven ze dat de Heere wonderen kan en wil doen. Maar heel je leven geloven dat God wonderen kan en wil doen is te weinig. Hij moet het ook doen, persoonlijk, wil het wel zijn.

helma schreef:Jarenlang zoeken en toch niet ontvangen....Dan krijg je wat een dominee zei op de begrafenis van mijn tante: "kleinkinderen, jullie oma had ook zo graag een nieuw hart willen hebben".

Bedankt. Ik begreep het al, nadat je 'Jarenlang zoeken' er bij gezet had.

samanthi schreef:

helma schreef:Jarenlang zoeken en toch niet ontvangen....Dan krijg je wat een dominee zei op de begrafenis van mijn tante: "kleinkinderen, jullie oma had ook zo graag een nieuw hart willen hebben".

Zo erg ik krijg er kippenvel van. Oma wilde zo graag maar de Heere niet.
Net als de dominee die zegt ik gun het jullie zo.maar de Heere moet het doen, dus Die gunt het de gemeente niet? Wat zetten wel de Heere dan neer als Ahasveros.

Dat gaat over de toeëigening en als mensen dat echt niet durven, kun je het hen niet aanpraten.
Ik kwam jarenlang bij een lieve oude mevrouw, ze leefde zo dicht bij de Heere, maar ze durfde zichzelf nooit iets toe te eigenen. Ja af en toe een misschientje... dat is zo verdrietig.
Het vreemde was dat ze anderen wist te bemoedigen, ze liep met het lampje op haar rug.
Ik geloof zeker dat de Heere haar Thuisgehaald heeft en dat ze verwonderd haar ogen open mocht slaan.
Onderschat niet de invloed van een bepaalde prediking in de jeugd en jonge jaren.
Ik ben er ook mee opgegroeid en dat raak je nooit kwijt.
Ik kan soms jaloers worden op mensen die het allemaal zo zeker weten en altijd maar aan kunnen gaan.
Ik snap mensen die een bekommerd leven eigenlijk meer, want er kunnen ook ogenblikken zijn dat het Licht doorbreekt. En dan jubelen en huppelen ze van zielevreugd.

Jeremiah schreef:

eilander schreef:Echt de Heere zoeken, en dat jarenlang? Ik geloof echt niet dat de Heere een zondaar die tot Hem komt, zolang laat wachten. Ik lees daar geen enkel voorbeeld van in Gods Woord, jij wel?

Dat ben ik met je eens.

Maar werkt de Heere niet op Zijn tijd in wie Hij wil?
Ik ken veel mensen die al jarenlang God zoeken. Ze zijn serieus, bezoeken trouw de kerkdiensten, ook doordeweeks, lezen vaak in de bijbel, bidden veel om genade, leven zo bijbels mogelijk. Toch komen ze niet verder. Wat hebben ze volgens jou verkeerd gedaan, en wat zouden ze moeten doen? Wat had jij in hun geval gedaan?

Omdat men iets mee wil nemen, zondekennis, bevinding, gevoel, een tekst of vers, het kan toch niet zomaar? Ik kan toch niet zomaar tot Christus vluchten? Eerst moet ik iets voelen en meemaken voordat ik mag vluchten. Ik wacht maar af, och, mocht het nog eens gebeuren.
Allemaal redenaties waardoor de mens wegblijft van Diegene die de zaligheid schenkt.

Jeremiah schreef:

eilander schreef:Echt de Heere zoeken, en dat jarenlang? Ik geloof echt niet dat de Heere een zondaar die tot Hem komt, zolang laat wachten. Ik lees daar geen enkel voorbeeld van in Gods Woord, jij wel?

Dat ben ik met je eens.

Maar werkt de Heere niet op Zijn tijd in wie Hij wil?
Ik ken veel mensen die al jarenlang God zoeken. Ze zijn serieus, bezoeken trouw de kerkdiensten, ook doordeweeks, lezen vaak in de bijbel, bidden veel om genade, leven zo bijbels mogelijk. Toch komen ze niet verder. Wat hebben ze volgens jou verkeerd gedaan, en wat zouden ze moeten doen? Wat had jij in hun geval gedaan?

Het evangelie wordt hen niet op de goede manier gepreekt. Dat is het probleem. Want dit kan niet bestaan bij een bijbelse prediking.

Jeremiah schreef:

eilander schreef:Echt de Heere zoeken, en dat jarenlang? Ik geloof echt niet dat de Heere een zondaar die tot Hem komt, zolang laat wachten. Ik lees daar geen enkel voorbeeld van in Gods Woord, jij wel?

Dat ben ik met je eens.

Maar werkt de Heere niet op Zijn tijd in wie Hij wil?
Ik ken veel mensen die al jarenlang God zoeken. Ze zijn serieus, bezoeken trouw de kerkdiensten, ook doordeweeks, lezen vaak in de bijbel, bidden veel om genade, leven zo bijbels mogelijk. Toch komen ze niet verder. Wat hebben ze volgens jou verkeerd gedaan, en wat zouden ze moeten doen? Wat had jij in hun geval gedaan?

Ik wil hier niet makkelijk over doen, want dit komt heel veel voor. Toch een paar dingen:
1. Zonder het komen tot Christus is ons bijbellezen, ons kerkgaan, ons bidden: enkel zonde! Eigengerechtigheid, misschien nog wel erger dan ongerechtigheid. Als we dat zien, wordt zalig worden nog veel onmogelijker dan het was.
2. Is de nood niet vaak wel houdbaar? Dat kan toch eigenlijk niet? We vragen om vergeving van zonden, maar ach... morgen doen we het weer - zonder verhoring te ontvangen. Dat kan toch eigenlijk niet?
3. Als we zien dat de Heere veel gewilliger is dan wij... en dat tot uiting komt doordat Hij elke dag (en elke zondag in de prediking) tot ons komt met Zijn Woord van genade voor de grootste zondaar (in ongerechtigheid of eigengerechtigheid), dan verbreekt dat ons hart. Of niet?
4. We mogen de Heere manen op Zijn beloften. Die beloften zijn verzegeld in onze doop. Dat zijn daadwerkelijke beloften van schuldvergeving. Neem het doopformulier serieus.
5. De Heere weet raad met ons hart, in welke situatie wij ons ook bevinden. Daarom zien we in het Evangelie dat zoveel verschillende mensen tot Hem komen: mensen die Hem vragen om genezing, mensen die niets vragen, mensen die gebracht worden door anderen, enzovoorts... Denk niet te klein van Hem!

Jeremiah schreef:

JCRyle schreef:Ik ken die mensen ook: Ze zijn zoveel, ze doen nog zoveel en ze leven nog zoveel ... En daarmee zeg ik niet dat deze mensen fout bezig zijn, want de Heere werkt in de weg der middelen. Het is hun plicht en verantwoordelijkheid om er zo mee bezig te zijn. Maar is de grond er nu al eens onder vandaan gehaald? Ik begrijp wat je bedoeld Jeremiah, maar heimelijk zijn we nog zo wat.
En hoe gebruiken we de middelen? Dat is ook niet onbelangrijk. Geloven we dat de Heere wonderen kan en wilt doen? Dat Hij een Waarmaker is van Zijn eigen Woord? Zijn we al met Zijn Woord tot Hem gegaan? Met onze doop werkzaam geworden aan de Troon der genade? Niet twijfelend, maar gelovend. Zo moeten we tot Christus gaan. Zo moeten we buigen voor het Kruis.

Kunnen ze die grond er zelf onder vandaan halen? Heimelijk zijn ze helemaal nix. Ze zien zichzelf als ellendig, omdat ze er buiten staan. Dat wel. Natuurlijk geloven ze dat de Heere wonderen kan en wil doen. Maar heel je leven geloven dat God wonderen kan en wil doen is te weinig. Hij moet het ook doen, persoonlijk, wil het wel zijn.

Nee ze kunnen de grond er niet zelf onder vandaan halen, maar het is Pinksteren geweest. De Heilige Geest wilt het ze leren om alles te verliezen van hunzelf en alles te geven in Christus. En of ze het geloven of de Heere het wilt werken; hebben ze daar al eens een vraagteken achter gezet? In Hebreeën 3 kan je lezen dat men niet in kan gaan door 'ongeloof'. Mensen geloven maar al te graag dat God het 'moet' doen, maar dat Hij het ook wil? Hij heeft geen lust in hun dood. Zijn ze daar al eens de binnenkamer mee ingegaan.
Want als je buiten alles staat en je ziet God als rechtvaardige Eiser, dan kan je niet zonder Borg en Middelaar.
Je zegt dat ze zichzelf zien als ellendig en dat ze er buiten staan, maar is het al eens veranderd geworden in een 'onhoudbare' nood? Dat doet vluchten tot Christus, want het kan niet anders dan dat zij Christus nodig krijgen. Als de Heere begonnen is in het leven, dan zal Hij het ook volenden. Zondags horen we dat allemaal: Die niet loslaat het werk Zijner handen. Hij stort een mens niet in de wanhoop, Hij drijft een mens door het werk van de Heilige Geest uit tot Christus.

Mara schreef:

samanthi schreef:

helma schreef:Jarenlang zoeken en toch niet ontvangen....Dan krijg je wat een dominee zei op de begrafenis van mijn tante: "kleinkinderen, jullie oma had ook zo graag een nieuw hart willen hebben".

Zo erg ik krijg er kippenvel van. Oma wilde zo graag maar de Heere niet.
Net als de dominee die zegt ik gun het jullie zo.maar de Heere moet het doen, dus Die gunt het de gemeente niet? Wat zetten wel de Heere dan neer als Ahasveros.

Dat gaat over de toeëigening en als mensen dat echt niet durven, kun je het hen niet aanpraten.
Ik kwam jarenlang bij een lieve oude mevrouw, ze leefde zo dicht bij de Heere, maar ze durfde zichzelf nooit iets toe te eigenen. Ja af en toe een misschientje... dat is zo verdrietig.
Het vreemde was dat ze anderen wist te bemoedigen, ze liep met het lampje op haar rug.
Ik geloof zeker dat de Heere haar Thuisgehaald heeft en dat ze verwonderd haar ogen open mocht slaan.
Onderschat niet de invloed van een bepaalde prediking in de jeugd en jonge jaren.
Ik ben er ook mee opgegroeid en dat raak je nooit kwijt.
Ik kan soms jaloers worden op mensen die het allemaal zo zeker weten en altijd maar aan kunnen gaan.
Ik snap mensen die een bekommerd leven eigenlijk meer, want er kunnen ook ogenblikken zijn dat het Licht doorbreekt. En dan jubelen en huppelen ze van zielevreugd.

Ik herken dat echt wel altijd die twijfeling, maar niet aan de Heere.
Ook ik heb een rugzak vol door die prediking, en vele anderen hebben dat. Toch is dit anders dan de houding God moet het doen.
Nochtans blijven ze op de Heere vertrouwen.

Johannes van Dijk schreef:

alexv schreef:Jij bent liever eerlijk onbekeerd begrijp ik? Verloren om eigen schuld, kon je het maar niet over je lippen krijgen.

ja zo is het! Liever eerlijk toegeven onbekeerd te zijn,en alles te missen, dan met gestolen teksten en een handvol inbeelding menen in te gaan door de paarlen poort. En ja ik krijg het best over mijn lippen, de Heere weet het, dat ik om eigen schuld verloren ga? Nee lig! Er is een Godswonder nodig. Maar God doet geen onrecht als hij zo,n albederver voor eeuwig voorbij gaat! En ik hoop op dat wonder.Alhoewel het van mijn kant bezien buiten hoop is. Wie het vatten kan, die vatte het.

Beste vriend,
Misschien mag ik een keertje iets opmerken. Het zal van onze kant wel buiten hoop moeten worden. Maar dat is het nog niet, want ik weet wel, als het dat was, dan waren we niet zo rustig op dit forum aan het reageren.
Daarom acht ik het, nuchter bezien, ook dit forum, meer een ophouder en afleider om bezig te zijn met de dingen der eeuwigheid, voor ons persoonlijk. Dan zouden we immers niet zo gerust meer zijn? Dan zouden we toch geen rust meer hebben?
Het is wel eens goed met jezelf geconfronteerd te worden. Want we zijn echt niet zo snel buiten hope. We kunnen licht praten, zwaar praten, zelfs waar praten. Maar als buiten hoop werkelijkheid wordt zouden we er geen enkele zin meer in hebben om nog op internet te kijken. Het moest me van het hart.

Deze opmerking niet alleen voor u, maar zeker, in dat de eerste plaats, voor mezelf. Het is persoonlijk: Strijdt om in te gaan. Velen zullen zoeken in te gaan, maar niet kunnen. Wat is dat? Dat we de genadetijd verspillen. Nogmaals: Dat is allereerst aan mijn eigen adres gericht.
Verder geloof ik wel zeker dat u hiermee ook in zal stemmen, uw berichten wat doorlezend, maar het moest me voor mezelf ook eens van het hart. Het leven is zeer ernstig, en die ernst kan hier door discussies zo makkelijk worden weggeredeneerd. Probeer maar eens een ontdekkende preek te plaatsen. Dat dat willen we van nature niet horen, ook al zeggen we dat niet hardop. Merk ook maar eens op de reacties die daarop vaak komen.

Begrijp me niet verkeerd: We zijn allen van dezelfde lap gescheurd. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de Waarheid u wel eens geraakt heeft. Dat u overtuigd bent van de waarheid. Ik begrijp ook de drang die er dan kan zijn om je medemens te waarschuwen. Maar laten we wel in de eerste plaats bij onszelf blijven. Misschien komt het wat confronterend over, maar het is toch niet erg om eens wat met onszelf geconfronteerd te worden, als we er onder mogen buigen. De farizeeër zal er tegen gaan strijden, een ontdekte ziel mag er misschien wel eens onder buigen. Strijdt niet als het geen nut heeft. Mensen kunnen het weten. En ook gedachtig zijnde aan de woorden: In de veelheid der woorden ontbreekt de overtreding niet.

Vat het alstublieft niet verkeerd op. Ik bedoel het niet zozeer als kritiek aan uw adres maar ook persoonlijk.

Speciaal voor Hans van Dijk, een paar citaten (van Puriteinen) over verkiezing en verwerping, de leer die ik hier op het forum al meer dan 10 jaar mag belijden.

Hoe komt het dat velen uitwendig geroepen zijn en toch nooit tot nieuwe schepselen worden gemaakt, terwijl anderen gehoorzamen?
Het alleen vrijmachtige welbehagen van God door Zijn Geest trekt de kinderen die verkoren zijn en zorgt er voor dat zij tot Zijn vrije genade komen en laat aan anderen over aan de hardheid van hun eigen hart en hun weerspannigheid. (a)
a Mat 11:25-26 Mat 16:17-18 Joh 6:44 Hand 16:14 Hand 13:48

Aldus de Cathechismus van Samuel Rutherford.

Let op de volgorde: eerst onze roeping, dan onze verkiezing. Wij moeten niet beginnen met onze verkiezing. Uit onze roeping moeten we onze verkiezing afleiden. Joseph Hall

Sta niet stil om te discussiëren over de uitverkiezing, maar zet u tot bekering en geloof. Roep tot God om bekerende genade. De geopenbaarde dingen zijn voor u; houd u daar naastig mee bezig. (...) Wat Gods besluiten ook mogen zijn, ik weet zeker dat Zijn beloften waar zij. Want de besluiten van de hemel ook mogen zijn, ik weet zeker dat ik gered al worden als ik mezelf bekeer en geloof. Joseph Alleine

Geen mens wordt verdoemd omdat God hem niet gekozen heeft, omdat hij niet uitverkoren is, maar omdat hij een zondaar is en de aangeboden genademiddelen koppig afwijst. Antony Burgess

-DIA- schreef: Het is wel eens goed met jezelf geconfronteerd te worden. Want we zijn echt niet zo snel buiten hope. We kunnen licht praten, zwaar praten, zelfs waar praten. Maar als buiten hoop werkelijkheid wordt zouden we er geen enkele zin meer in hebben om nog op internet te kijken. Het moest me van het hart.

-DIA- schreef:Misschien komt het wat confronterend over, maar het is toch niet erg om eens wat met onszelf geconfronteerd te worden, als we er onder mogen buigen. De farizeeër zal er tegen gaan strijden, een ontdekte ziel mag er misschien wel eens onder buigen. Strijdt niet als het geen nut heeft. Mensen kunnen het weten. En ook gedachtig zijnde aan de woorden: In de veelheid der woorden ontbreekt de overtreding niet.

Mooi gezegd DIA.
Ds Cabaret zei altijd: de grootste vijanden zitten van binnen en dan gaat je mond wel op slot.

Mara schreef:

-DIA- schreef: Het is wel eens goed met jezelf geconfronteerd te worden. Want we zijn echt niet zo snel buiten hope. We kunnen licht praten, zwaar praten, zelfs waar praten. Maar als buiten hoop werkelijkheid wordt zouden we er geen enkele zin meer in hebben om nog op internet te kijken. Het moest me van het hart.

-DIA- schreef:Misschien komt het wat confronterend over, maar het is toch niet erg om eens wat met onszelf geconfronteerd te worden, als we er onder mogen buigen. De farizeeër zal er tegen gaan strijden, een ontdekte ziel mag er misschien wel eens onder buigen. Strijdt niet als het geen nut heeft. Mensen kunnen het weten. En ook gedachtig zijnde aan de woorden: In de veelheid der woorden ontbreekt de overtreding niet.

Mooi gezegd DIA.
Ds Cabaret zei altijd: de grootste vijanden zitten van binnen en dan gaat je mond wel op slot.

Maar niet over de goedheid en de gewilligheid van onze God!

samanthi schreef:

Mara schreef:

-DIA- schreef: Het is wel eens goed met jezelf geconfronteerd te worden. Want we zijn echt niet zo snel buiten hope. We kunnen licht praten, zwaar praten, zelfs waar praten. Maar als buiten hoop werkelijkheid wordt zouden we er geen enkele zin meer in hebben om nog op internet te kijken. Het moest me van het hart.

-DIA- schreef:Misschien komt het wat confronterend over, maar het is toch niet erg om eens wat met onszelf geconfronteerd te worden, als we er onder mogen buigen. De farizeeër zal er tegen gaan strijden, een ontdekte ziel mag er misschien wel eens onder buigen. Strijdt niet als het geen nut heeft. Mensen kunnen het weten. En ook gedachtig zijnde aan de woorden: In de veelheid der woorden ontbreekt de overtreding niet.

Mooi gezegd DIA.
Ds Cabaret zei altijd: de grootste vijanden zitten van binnen en dan gaat je mond wel op slot.

Maar niet over de goedheid en de gewilligheid van onze God!

Nu zeg ik: zucht.

eilander schreef:

Jeremiah schreef:

eilander schreef:Echt de Heere zoeken, en dat jarenlang? Ik geloof echt niet dat de Heere een zondaar die tot Hem komt, zolang laat wachten. Ik lees daar geen enkel voorbeeld van in Gods Woord, jij wel?

Dat ben ik met je eens.

Maar werkt de Heere niet op Zijn tijd in wie Hij wil?
Ik ken veel mensen die al jarenlang God zoeken. Ze zijn serieus, bezoeken trouw de kerkdiensten, ook doordeweeks, lezen vaak in de bijbel, bidden veel om genade, leven zo bijbels mogelijk. Toch komen ze niet verder. Wat hebben ze volgens jou verkeerd gedaan, en wat zouden ze moeten doen? Wat had jij in hun geval gedaan?

Ik wil hier niet makkelijk over doen, want dit komt heel veel voor. Toch een paar dingen:
1. Zonder het komen tot Christus is ons bijbellezen, ons kerkgaan, ons bidden: enkel zonde! Eigengerechtigheid, misschien nog wel erger dan ongerechtigheid. Als we dat zien, wordt zalig worden nog veel onmogelijker dan het was.
2. Is de nood niet vaak wel houdbaar? Dat kan toch eigenlijk niet? We vragen om vergeving van zonden, maar ach... morgen doen we het weer - zonder verhoring te ontvangen. Dat kan toch eigenlijk niet?
3. Als we zien dat de Heere veel gewilliger is dan wij... en dat tot uiting komt doordat Hij elke dag (en elke zondag in de prediking) tot ons komt met Zijn Woord van genade voor de grootste zondaar (in ongerechtigheid of eigengerechtigheid), dan verbreekt dat ons hart. Of niet?
4. We mogen de Heere manen op Zijn beloften. Die beloften zijn verzegeld in onze doop. Dat zijn daadwerkelijke beloften van schuldvergeving. Neem het doopformulier serieus.
5. De Heere weet raad met ons hart, in welke situatie wij ons ook bevinden. Daarom zien we in het Evangelie dat zoveel verschillende mensen tot Hem komen: mensen die Hem vragen om genezing, mensen die niets vragen, mensen die gebracht worden door anderen, enzovoorts... Denk niet te klein van Hem!

Mooie reactie Eilander!