Gereformeerde Gemeenten

[HHR]

Boeiend dat sommige het steeds over een volwassen gesprekscultuur hebben. Van welk kerkverband zou de GG dit kunnen leren?

Op basis van berichtgeving denk ik zelf aan de CGK. Ondanks de grote verschillen lijken de heren onderling heel vriendelijk.

CGK heeft inderdaad een heel volwassen gesprekscultuur.
Al is de rek uiteindelijk ook eindig natuurlijk dat zie je nu gebeuren.

Maar normaal gesproken mocht je het op accenten oneens zijn binnen de CGK zonder direct een kruis achter je naam te krijgen en ingedeeld te worden in een heel specifiek vakje.
En juist dat is iets dat binnen de GG wel veel gebeurt.

Maar naast deze oorzaak zie je natuurlijk dat ook in andere kerkverbanden er momenteel veel onrust is. Flankenvorming, wantrouwen en achterdocht, het elkaar niet meer (willen?) begrijpen.
De polarisatie die je in heel de maatschappij tegenkomt slaat de kerken niet over helaas.
In plaats van gemeenschapsdenken worden we!! allemaal meer en meer individualisten.

[Narcis]

Ja, ik denk ook steeds meer zo! Het is normaal om onbekeerd te zijn en abnormaal om bekeerd te zijn. In preken wordt natuurlijk wel gewaarschuwd dat je bekeerd moet worden. Maar vaak is de hoofdboodschal toch meer meer in vragende vorm: ken je dit al? Ken je dat? Als God gaat werken, dan gaat ga je dat kennen? Ken je al dat de Heere in je leven gaat werken? Het ware volk weet hier vanaf, en ik geloof dat er hier ook wat zitten die dat kennen. Het zijn vaak vragen of je het kent. Als je dan de bijbel leest zie je dat de profeten zo niet spraken. Die wezen de zonden aan en riepen op tot bekering. Jezus roept heel vaak op om in Hem te geloven. Dat is nou nooit de hoofdboodschap van de preek. Hooguit: ken je dat geloof al?

Maar schrok ook enorm van een voorbeeld wat laatst werd aangehaald in preek. Een doodzieke man die voor de poorten van de eeuwigheid lag en in geloofstwijfel verkeerde. Hij vroeg zich af of het wel echt was bij hem. Toen had de dominee zoiets gevraagd als: Maar heeft de Heere het ooit tot jou persoonlijk gesproken? De man had "nee" gezegd, dat kende hij niet op zo'n manier. Toen was de conclusie van de dominee dat dit dus iemand was die het zelf gepakt had en z'n hele leven lang een schijngeloof heeft gehad. Dat had de dominee ook gezegd tegen deze man. Meer niet. Wat lijkt me dat verschrikkelijk. Dit voorbeeld komt nog steeds in mijn gedachten terug; wat heeft die man in angst moeten sterven. Wat had ik die man graag willen spreken en gezegd dat Jezus bereidwillig is om zondaren tot Hem te nemen. Dat hij, ook al zat hij verkeerd, nog steeds tot Jezus de toevlucht kon nemen en dat de Heere iedere zondaar vergeeft dit tot Hem komt.

Gisteren heb ik de preek geluisterd, waar dit voorbeeld werd verteld. De preek ging over de dwaze bouwer. De dominee vertelde niet over een specifiek voorval, maar dat hij dit geregeld tegen komt in de praktijk. Hij heeft ook niet gezegd dat hij daar niets meer op gezegd heeft en die man in grote angst is gestorven! Dat vult jij allemaal in in dit voorbeeld, kijk daar mee uit.
Ik vind jouw dominee iemand die eerlijk met mensen omgaat. Zoals Jezus ook eerlijk de mensen een spiegel voorhoudt: Het kan zijn dat je je bedriegt! Daarnaast een dominee die heenwijst naar Jezus. Het lijkt er niet op dat jij graag in gesprek gaat met je dominee, is hij te scherp voor je?

[De Rijssenaar]

Ja, ik denk ook steeds meer zo! Het is normaal om onbekeerd te zijn en abnormaal om bekeerd te zijn. In preken wordt natuurlijk wel gewaarschuwd dat je bekeerd moet worden. Maar vaak is de hoofdboodschal toch meer meer in vragende vorm: ken je dit al? Ken je dat? Als God gaat werken, dan gaat ga je dat kennen? Ken je al dat de Heere in je leven gaat werken? Het ware volk weet hier vanaf, en ik geloof dat er hier ook wat zitten die dat kennen. Het zijn vaak vragen of je het kent. Als je dan de bijbel leest zie je dat de profeten zo niet spraken. Die wezen de zonden aan en riepen op tot bekering. Jezus roept heel vaak op om in Hem te geloven. Dat is nou nooit de hoofdboodschap van de preek. Hooguit: ken je dat geloof al?

Maar schrok ook enorm van een voorbeeld wat laatst werd aangehaald in preek. Een doodzieke man die voor de poorten van de eeuwigheid lag en in geloofstwijfel verkeerde. Hij vroeg zich af of het wel echt was bij hem. Toen had de dominee zoiets gevraagd als: Maar heeft de Heere het ooit tot jou persoonlijk gesproken? De man had "nee" gezegd, dat kende hij niet op zo'n manier. Toen was de conclusie van de dominee dat dit dus iemand was die het zelf gepakt had en z'n hele leven lang een schijngeloof heeft gehad. Dat had de dominee ook gezegd tegen deze man. Meer niet. Wat lijkt me dat verschrikkelijk. Dit voorbeeld komt nog steeds in mijn gedachten terug; wat heeft die man in angst moeten sterven. Wat had ik die man graag willen spreken en gezegd dat Jezus bereidwillig is om zondaren tot Hem te nemen. Dat hij, ook al zat hij verkeerd, nog steeds tot Jezus de toevlucht kon nemen en dat de Heere iedere zondaar vergeeft dit tot Hem komt.

Gisteren heb ik de preek geluisterd, waar dit voorbeeld werd verteld. De preek ging over de dwaze bouwer. De dominee vertelde niet over een specifiek voorval, maar dat hij dit geregeld tegen komt in de praktijk. Hij heeft ook niet gezegd dat hij daar niets meer op gezegd heeft en die man in grote angst is gestorven! Dat vult jij allemaal in in dit voorbeeld, kijk daar mee uit.
Ik vind jouw dominee iemand die eerlijk met mensen omgaat. Zoals Jezus ook eerlijk de mensen een spiegel voorhoudt: Het kan zijn dat je je bedriegt! Daarnaast een dominee die heenwijst naar Jezus. Het lijkt er niet op dat jij graag in gesprek gaat met je dominee, is hij te scherp voor je?

Nou hij besprak het echt als voorbeeld wat hij meegemaakt had. Er werd ook echt niet gewezen op Christus. Hoofdboodschap was dat deze man fors verkeerd zat, terwijl je als mens helemaal niet kunt oordelen. Zeker niet met de vraag: "of je een persoonlijke tekst heb gehad" of iets dergelijks. Misschien vat om het verkeerd op, maar kwam iig wel zo over. Ook bij anderen.

PS: Zoals eerder aangegeven ga ik niet in op het feit of in wel of geen gesprekken heb gehad. Dat zijn echt persoonlijke dingen, die niet openbaar besproken hoeven te worden. Alles wat openbaar is mag wel besproken worden.