Erasmiaan,
Ik zou graag nog willen reageren, maar wil liever in een ander topic verder gaan. Wel wil ik nog kwijt dat de zaligmakende kennis van Christus en de wedergeboorte volgens de diverse afvaardigingen op de Dordtse Synode samengaan. Bijvoorbeeld (prof.) Lubbertus:
Lubbertus schreef:De eerste genade, dewelke werkende, voorkomende, opwekkende genoemd wordt, is een werking der Goddelijke barmhartigheid, dewelke het verstand van de mens met de ware en zaligmakende kennis van Jezus Christus verlicht, en de wil, die van God vervreemd is, verandert en tot God bekeert, een nieuw hart inde mens schept, en en nieuwe genegenheden in hem opwekt, en hem (om het met één woord te zeggen) wederbaart, en van de stand der zonde overzet in de stand der genade.
Dit is het eerste wat ik nu net even opsla, ik heb er amper naar hoeven te zoeken. De Acta staan hier vol mee: ALTIJD gaan geloofskennis van Christus en de wedergeboorte bij onze vaderen samen. Het is niet: éérst wedergeboorte en dán geloof, nee: de kennis van Christus is wezenlijk eigen aan de wedergeboorte. Het ontvangen van de kennis van Christus behoort tot de inwendige roeping ofwel de overgang in de
staat der genade, en is niet iets wat pas later op de weg (als een
stand in het genadeleven) geleerd wordt.
Nog 1 mooi citaat van de afgevaardigen van Utrecht voeg ik hier aan toe:
afgevaardigden Utrecht op Dordtse Synode schreef:...niet dat God tot de wedergeboorte, bekering en het geloof, de wil tegen dank dwingt (...), maar door zijn krachtige en genadige werking maakt Hij uit een niet-willende een willende, zodat deze niet alleen zich kán bekeren om te geloven, maar ook dadelijk zich bekeert en gelooft.
Met andere woorden: Het dadelijk geloven (de actus) is direct verbonden aan de wedergeboorte. Er is geen tijdsverschil. En dat leren ook de Dordtse Leerregels. Dat Comrie hier anders over spreekt, het zij zo, onze belijdenis weegt bij mij heel veel zwaarder. En dat geldt niet alleen voor de DL, maar ook voor de andere belijdenissen.
Nogmaals, de rest van je antwoord wil ik graag beantwoorden, maar misschien kunnen we hier beter een ander topic voor gebruiken. Dan kunnen we misschien ook wat grondiger stilstaan bij de Schriftbewijzen en de citaten uit de 16e en 17e eeuw (inderdaad geen bewijs, maar neem mij niet kwalijk dat de oude theologen bij mij heel wat zwaarder wegen dan iemand als Comrie).
Alleen nog dit: Het 'hongeren en dorsten' dat je noemt uit Mattheüs 5, is zeker eigen aan de gelovigen, maar ik lees niet dat het daar gaat over mensen aan wie Christus nog niet is bekendgemaakt. En iemand als Calvijn kun je daar helemaal niet voor gebruiken.
'Die gelooft, is uit God geboren.' staat er ergens (uit het hoofd en vrij geciteerd). Laten we dan geen wedergeboorte zoeken zónder het geloof dat volgens de geloofsbeschrijvingen in onze belijdenissen toe-eigenend van aard is.
In de grond gaat het in deze discussie dus over het 'sola fide'.
Ik ben gaarne bereid deze discussie in een ander topic te vervolgen, maar wens het in dít topic liever af te sluiten.
M.vr.gr.,
Zonderling