Tja het gaat niet om of we de Schrift aan onze kant hebben. Maar of wij ons laten onderwijzen door de Geest!

Lilian1975 schreef: ↑09 apr 2024, 15:34 Tja het gaat niet om of we de Schrift aan onze kant hebben. Maar of wij ons laten onderwijzen door de Geest!

Kan er verschil zijn tussen deze twee?

Mannetje schreef: ↑09 apr 2024, 15:46

Lilian1975 schreef: ↑09 apr 2024, 15:34 Tja het gaat niet om of we de Schrift aan onze kant hebben. Maar of wij ons laten onderwijzen door de Geest!

Kan er verschil zijn tussen deze twee?

Het eerste zijn we allemaal toe geneigd. Door ons niet te laten onderwijzen door de Geest. Maar het " kloppend" maken naar ons denken. Dus ja in dat geval is er verschil. Wanneer je zegt wij volgen hierin de hele Schrift. Ik kan er alleen amen op zeggen is dat een ander vertrekpunt 'm.i.

Sorry, ik volg je niet helemaal.

Wie werkelijk de Schrift volgt, zal toch nooit tegen de leiding van de Geest ingaan?

Mannetje schreef: ↑09 apr 2024, 15:54 Sorry, ik volg je niet helemaal.

Wie werkelijk de Schrift volgt, zal toch nooit tegen de leiding van de Geest ingaan?

Daar zit nu juist het punt. Het vertrekpunt. Als je je laat leiden gaat het niet om of ik gelijk heb. Om de Schrift misschien zelfs wel te 'misbruiken' en dus aan je kant te hebben. (Maken)
Maar als je je laat leiden gaat het misschien zelfs wel tegen je denken in. En zeg uiteindelijk niet. Ik heb de Schrift aan mijn kant. Maar ik kan alleen bevestigen wat in de Schrift staat.

Dit als reactie op dat vaak gezegd wordt, ik heb de Schrift aan mijn kant, met veel verschillende waarheden tot gevolg.

Was zomaar een 'losse' gedachte van mij.

Als je inderdaad bedoelt dat veel mensen met "ik heb de Schrift aan mijn kant" eigenlijk zeggen "ik laat de Schrift zeggen wat ik wil" dan heb je helemaal gelijk.
Tegelijk moet je geen standpunten innemen waarvan je niet denkt "ik heb de Schrift aan mijn kant"...

Mannetje schreef: ↑09 apr 2024, 16:04 Als je inderdaad bedoelt dat veel mensen met "ik heb de Schrift aan mijn kant" eigenlijk zeggen "ik laat de Schrift zeggen wat ik wil" dan heb je helemaal gelijk.
Tegelijk moet je geen standpunten innemen waarvan je niet denkt "ik heb de Schrift aan mijn kant"...

Klopt! Het ging mij om het misbruik ervan. En bedacht me. Welke waarde heeft zo'n uitspraak in een discussie? Als (en dat kan van links tot rechts tot in het midden zo zijn) als ons vertrekpunt vaak ten diepste verkeerd is. Waardoor er geen toenadering zal komen. Er alleen maar meer en meer onbegrip zal zijn. Ik vind dat persoonlijk best wel een valkuil. Lees je de Bijbel, vragen over dingen vanuit de positie ik wil dat het klopt met wat ik altijd dacht,of de nieuwe inzichten die ik meen op te doen? Of kloppend te maken met wat wij normaal/acceptabel vinden? Of laat je je echt leiden! Het verschil is soms flinterdun. En we gebruiken dit (ik heb de Schrift aan mijn kant) argument zo vaak op de verkeerde gronden. Waardoor het soms een wat holle en loze uitspraak lijkt (voor mij)

Komt het door de onrust in de CGK of is het de algemene tendens?

https://www.rd.nl/artikel/1059365-cgk-v ... -tien-jaar

Ik denk dat het deels ook de onrust is. Mensen verhuizen soms naar een andere CGK en denken: hier hoor ik duidelijk niet thuis. En dan zoeken ze een andere gemeente, die beter lijkt te passen.

Ik ben het met Lilian1975 eens. Het is een heel bijbels en gereformeerd uitgangspunt, maar heel moeilijk in praktijk te brengen bij discussies over orthodoxie. Omdat de basisveiligheid in het gesprek tussen de broeders en zusters dan ontbreekt.

Als je het idee hebt dat de duivel achter de schriftopvatting of schrift-uitleg van de ander zit, dan is het heel lastig om ontvankelijk te zijn voor de leiding van de heilige Geest en de toepassing van het eeuwig Evangelie in onze tijd en cultuur.

DDD schreef: ↑09 apr 2024, 17:49 Ik denk dat het deels ook de onrust is. Mensen verhuizen soms naar een andere CGK en denken: hier hoor ik duidelijk niet thuis. En dan zoeken ze een andere gemeente, die beter lijkt te passen.

Ik ben het met Lilian1975 eens. Het is een heel bijbels en gereformeerd uitgangspunt, maar heel moeilijk in praktijk te brengen bij discussies over orthodoxie. Omdat de basisveiligheid in het gesprek tussen de broeders en zusters dan ontbreekt.

Als je het idee hebt dat de duivel achter de schriftopvatting of schrift-uitleg van de ander zit, dan is het heel lastig om ontvankelijk te zijn voor de leiding van de heilige Geest en de toepassing van het eeuwig Evangelie in onze tijd en cultuur.

Ben bang dat je de boodschap niet begrepen hebt.

DDD schreef: ↑09 apr 2024, 17:49 Ik denk dat het deels ook de onrust is. Mensen verhuizen soms naar een andere CGK en denken: hier hoor ik duidelijk niet thuis. En dan zoeken ze een andere gemeente, die beter lijkt te passen.

Ik ben het met Lilian1975 eens. Het is een heel bijbels en gereformeerd uitgangspunt, maar heel moeilijk in praktijk te brengen bij discussies over orthodoxie. Omdat de basisveiligheid in het gesprek tussen de broeders en zusters dan ontbreekt.

Als je het idee hebt dat de duivel achter de schriftopvatting of schrift-uitleg van de ander zit, dan is het heel lastig om ontvankelijk te zijn voor de leiding van de heilige Geest en de toepassing van het eeuwig Evangelie in onze tijd en cultuur.

Hierover verbaas ik mij. Ik geloof zeker dat het zo is, maar begrijp het niet. Voor een verhuizing kijk je toch naar de gemeente waar je naar toe wil gaan? Is er iemand die na een verhuizing al snel tot de conclusie kwam dat hij/zij of thuiswonende kinderen niet bij de gemeente passen?

DDD schreef: ↑09 apr 2024, 17:49 Ik denk dat het deels ook de onrust is. Mensen verhuizen soms naar een andere CGK en denken: hier hoor ik duidelijk niet thuis. En dan zoeken ze een andere gemeente, die beter lijkt te passen.

Ik ben het met Lilian1975 eens. Het is een heel bijbels en gereformeerd uitgangspunt, maar heel moeilijk in praktijk te brengen bij discussies over orthodoxie. Omdat de basisveiligheid in het gesprek tussen de broeders en zusters dan ontbreekt.

Als je het idee hebt dat de duivel achter de schriftopvatting of schrift-uitleg van de ander zit, dan is het heel lastig om ontvankelijk te zijn voor de leiding van de heilige Geest en de toepassing van het eeuwig Evangelie in onze tijd en cultuur.

Binnen de CGK heb ik van links tot rechts niet gehoord dat iemand de duivel de schuld geeft van de huidige impasse.

De manier waarop jij kijkt naar de rechterflank van de CGK is voer voor psychologen. Het heeft iig niets met de werkelijkheid of met feiten te maken.

Pas zei iemand waar ik niet direct fan van ben vanuit de baptistenhoek, in deze tijd gaan er dingen schuiven die 18 of zelfs 19 eeuwen zekerheid onder christenen gehad hebben.
En dat zie je, men denkt het opeens beter te weten, maar je kunt niet kiezen hoe jij het ziet, Gods woord is leidend.

MGG schreef: ↑09 apr 2024, 18:00

DDD schreef: ↑09 apr 2024, 17:49 Ik denk dat het deels ook de onrust is. Mensen verhuizen soms naar een andere CGK en denken: hier hoor ik duidelijk niet thuis. En dan zoeken ze een andere gemeente, die beter lijkt te passen.

Ik ben het met Lilian1975 eens. Het is een heel bijbels en gereformeerd uitgangspunt, maar heel moeilijk in praktijk te brengen bij discussies over orthodoxie. Omdat de basisveiligheid in het gesprek tussen de broeders en zusters dan ontbreekt.

Als je het idee hebt dat de duivel achter de schriftopvatting of schrift-uitleg van de ander zit, dan is het heel lastig om ontvankelijk te zijn voor de leiding van de heilige Geest en de toepassing van het eeuwig Evangelie in onze tijd en cultuur.

Hierover verbaas ik mij. Ik geloof zeker dat het zo is, maar begrijp het niet. Voor een verhuizing kijk je toch naar de gemeente waar je naar toe wil gaan? Is er iemand die na een verhuizing al snel tot de conclusie kwam dat hij/zij of thuiswonende kinderen niet bij de gemeente passen?

Ik denk dat de verbondenheid met het kerkverband binnen de CGK wat minder is. Dus bij een verhuizing wordt vooral gekeken naar een vergelijkbare gemeente. Of deze dan PKN, HHK of NGK is maakt dan niet uit.
Overigens zie je deze ontwikkeling in alle kerkverbanden wel.

Alle dure woorden over hermeneutiek of exegesr ten spijt zijn er onder het kerkvolk grofweg twee posities:

1. Ik kan niks met het Schriftgetuigenis over de positie van de vrouw, dus laat ik kijken of het cultureel bepaald is en zoek naar uitleggers die mij bevestigen.

2. Ik vind het maar vreemd als we nu opeens vrouwen in de ambten toelaten, voor je het weet kom je in de vrijzinnigheid. Ik zoek uitleggers die mij daarin bevestigen.

In beide gevallen laat men zich niet leiden door de Heilige Geest maar het gevoel.

Zorgelijk is als mensen (veelal ter linkerzijde) zeggen: het kan wel zo in de Schrift staan, maar ik kan er niet zoveel mee, trouwens er zijn zoveel uitleggingen, laten we maar focussen op de kern en de eenheid.

Zulke mensen komen in de knel als ze ontdekken dat op alle punten uit de belijdenis verschillende uitleggingen zijn. Op een gegeven moment is dan niet Bijbelgetrouwheid uitgangspunt maar "oprecht voor Jezus" willen leven, waarbij men de eigen oprechtheid als norm neemt.