Gereformeerde Gemeenten
Re: Gereformeerde Gemeenten
Wat moeten we denken van de kanselboodschap over de nood der tijden zoals die aankomende biddag zal worden voorgelezen ? Het lijkt me geen onderwerp voor een 1-malige kanselboodschap maar hoort zondag aan zondag een plaats te hebben lijkt me.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Biddag pas?
Re: Gereformeerde Gemeenten
Kanselboodschap vanwege de nood van de tijd zou inderdaad zondag aan zondag een plaats moeten krijgen in gebed of preek. Bijzondere omstandigheden (zoals laatst in Lisse) leent zich wel m.i. wel voor een kanselboodschap.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Wat is de actualiteit van 'de nood der tijden'?
Re: Gereformeerde Gemeenten
Re: Gereformeerde Gemeenten
Ok, ik hoor nl al sinds mijn jeugd dit soort boodschappen en over het algemeen meer vergezeld van 'we zouden als mensen dit en dat moeten doen en dat doen we niet'. Zodat we diep onder de indruk kunnen knikken en weer verder gaan. In plaats van het uitstallen van Gods grote genade voor zondaren en de nadruk leggen op dat Hij een Waarmaker van Zijn beloften is, hoe donker de tijden ook zijn.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Ik vind het ook lastig. Dit mes is bot aan het worden. Wat wordt ervan verwacht? Wat is het doel? Ik herinner me de bede- en boetedag nog wel. We moeten het van georganiseerde boete denk ik niet hebben.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Een kanselboodschap is nooit verkeerd, maar als het alleen gaat over zullie en niet over wullie dan heb je er niet voor veel aan.
Wie schrijft de kanselboodschap?
Wie schrijft de kanselboodschap?
Re: Gereformeerde Gemeenten
Vanaf de kansel hoort toch het evangelie te klinken? Dat is toch dé Boodschap, waarom dan nog allerhande andere kanselboodschappen?
-
- Berichten: 6296
- Lid geworden op: 30 jul 2022, 22:05
- Locatie: Mgg2023rf@gmail.com
Re: Gereformeerde Gemeenten
Hoor(de) jij vaak kanselboodschappen? Voor mijn gevoel gebeurt het maar af en toe.Zeeuw schreef: ↑Gisteren, 13:35Ok, ik hoor nl al sinds mijn jeugd dit soort boodschappen en over het algemeen meer vergezeld van 'we zouden als mensen dit en dat moeten doen en dat doen we niet'. Zodat we diep onder de indruk kunnen knikken en weer verder gaan. In plaats van het uitstallen van Gods grote genade voor zondaren en de nadruk leggen op dat Hij een Waarmaker van Zijn beloften is, hoe donker de tijden ook zijn.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Regelmatig, maar ook niet al te vaak. Maar vrijwel altijd met dezelfde inslag.MGG schreef: ↑Gisteren, 16:51Hoor(de) jij vaak kanselboodschappen? Voor mijn gevoel gebeurt het maar af en toe.Zeeuw schreef: ↑Gisteren, 13:35Ok, ik hoor nl al sinds mijn jeugd dit soort boodschappen en over het algemeen meer vergezeld van 'we zouden als mensen dit en dat moeten doen en dat doen we niet'. Zodat we diep onder de indruk kunnen knikken en weer verder gaan. In plaats van het uitstallen van Gods grote genade voor zondaren en de nadruk leggen op dat Hij een Waarmaker van Zijn beloften is, hoe donker de tijden ook zijn.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Om duidelijk te zijn ik heb er geen vele gekend. Petrus Immens schrijft veel naar de bekommerden dus blijkbaar is het een fenomeen dat wel leefde in zijn tijd.JanRap schreef: ↑Gisteren, 07:18@KDD, Hartelijk dank voor uw indrukwekkende bijdrage van zaterdagavond. Ik denk er nog steeds over na. Kom er ook niet helemaal uit. Enerzijds moet ik u opbiechten dat het begrip 'bekommerd' ( vanwege de zonden) weinig meer klinkt vanaf Hervormd -Gereformeerde kansels. Anderzijds zag ik dat het in de concordantie maar 1x voorkomt, bij Psalm 38:19. In de zin van bekommerd over de zonden. In de GG vormen de bekommerden een aparte klasse in de gemeente. Ze worden ook apart aangesproken. En in "De weg in woorden van dr. C. v.d Ketterij las ik dat alleen wedergeboren bekommerd kunnen zijn over de zonde. M.a.w. Als je bekommerd bent dan ben je wedergeboren. Met schroom moet ik u zeggen dat de Reformatie anders leert. In de Reformatie ging het om de zekerheid van het geloof. Dat was juist het zwakke van Rome. Rome leerde: je kunt nooit weten of je voldoende geloof of voldoende liefde had. Daardoor kun je nooit verzekerd zijn van je eeuwig heil. Men loochende niet het geloof in de Heere Jezus, men loochende niet Gods genade nodig te hebben, maar er moest wat bijkomen om gerechtvaardigd te worden: het doen van goede werken en de liefde. Men zag over het hoofd dat dat juist de vruchten van de rechtvaardiging waren. Het concilie van Trente sprak zelfs het anathema ( de vervloeking) uit over een ieder die verzekerd was van zijn zaligheid, als die persoon niet een bijzondere openbaring had ontvangen. De Reformatie leert dat het kleinste geloof zekerheid insluit. Zou de GG daar niet van afgeweken zijn? Bijvoorbeeld door de zekerheid te rekenen tot het welwezen van het geloof. Of te spreken zoals u citeerde van de bevestigde kerk en de bekommerde kerk? Is dan HC zondag 1 te hoog getoonzet? Kan het met minder? Zou er een lancune kunnen zijn in de prediking? Martin Lloyd -Jones zei ooit dat er geloofd wordt zoals er gepreekt wordt. Pittige opmerking voor ons uit de gereformeerde gezindte. Maar hij had een punt. Een voorrecht dat u vele mensen tot ruimte zag komen op het laatste van hun leven. Maar wordt daarmee niet het kleingeloof of het ongeloof te veel eer bewezen? Zag bij de kanttekening op Hand.2:38 waar Petrus zegt: Bekeert u', dat de verslagen hoorders, we zouden misschien kunnen zeggen 'bekommerden', opgeroepen werden tot bekering èn geloof. Kantt. 76. ( bekeert u van uw ongeloof en andere zonden) Zouden we niet te bang geworden zijn om op te roepen tot geloof? Ik vermoed wel dat de angst voor die oproep een reactie is van ds. G.H. Kersten en dr. Steenblok op bijvoorbeeld de geloofsbeleving van de gereformeerden ( Kuyperianen). Men noemde hun geloof een stoomgeloof, een juichend christendom. Of: 'zij kunnen altijd maar geloven terwijl de bekommerde kerk maar niet vooruit komt'. Om mijn lange verhaal samen te vatten: 1. Ik wil geen woord afdoen van wat u met ons wilde delen. 2. Het is een kenmerk van diep verval als men in een gemeente niet bekommerd is overde zonde. 3. Het is niet gereformeerd als een predikant de de bekommerde kerk teveel in handen geeft, en hen beschouwt als een klasse hoorders die het eigenlijk 'al hebben' omdat de bekommernis een bewijs is van de wedergeboorte.KDD schreef: ↑20 sep 2025, 20:51Oké dat is duidelijk. Ik ken wel mensen die zoiets wel mee gemaakt hebben. Ik heb ook mensen gekend die bekommerd over hun ziele staat door het leven gaat en niet verder konden komen totdat ze op hun doodsbed lagen. Toen kregen ze ruimte. Zoals Petrus Immens schrijft: O, hoe menigmaal gebeurt het, dat veel klagenden in bekommering en duisterheid heengaan, hun ganse leven door, maar dat God hun op het laatst, op hun doodbed, nog zó veel bevinding van Zijn liefde geeft, dat de hemel al in de ziel daalt eer de ziel nog in de hemel is, en zij overstelpt worden met hemelse, heerlijke en onuitsprekelijke vreugde, waardoor zij kunnen roemen in de dood en uitroepen: "Al ging ik ook door een dal van de schaduw des doods, ik vrees niet, want God is met mij, en Zijn stok en staf vertroosten mij!" Psalm 23 : 4.JanRap schreef: ↑20 sep 2025, 20:28@KDD, Dankuwel voor uw vraag. Met herkennen bedoel ik in eerste instantie dat in ( niet weinig) GG preken wordt gezegd dat een mens met al zijn ontvangen weldaden moet omkomen, of er wordt gezegd dat een mens met alles de dood in moet. Las het pas ergens zwart op wit, maar dat kan ik niet citeren vanwege het auteursrecht. Het gevaar is dat 'het met alles omkomen'of 'met alles de dood in moeten' een voorwaarde wordt, een toetssteen of de bekering wel echt is. Dat lijkt me volkomen onschriftuurlijk en volkomen in strijd met de Drie Formulieren van Enigheid. Toch is daar niet alles mee gezegd. Het kan zo maar gebeuren dat er in het geestelijke leven zo'n crisis komt dat je met alles ondersteboven gaat. Om het met een psalmregel te zeggen: 'een dood'lijk tijdsgewricht'. Of zoals Kohlbrugge het zegt: 'dat horen en zien je vergaat'. En Paulus zegt: 'Ik sterf alle dagen' Maar het gaat fout als er wordt gepreekt dat zo'n ervaring nodig is, of dat al Gods ware kinderen zo'n ervaring kennen.
Ellende en onmogelijkheid en omkomen zijn dus samen een. De tweede is een diepere ervaring van de eerste. Onze vorige dominee, ds. Spaans, heeft een keer gezegd dat de bevestigde kerk vaak in donker moeten sterven en dat de bekommerde kerk vaak met veel ruimte mogen sterven.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Immens behandeld eerst de zekerheid en dan pas de bekommerden.
Ik vraag me af of hij dezelfde groep voor ogenblik als wat we nu als bekommerden worden beschouwd
Ik vraag me af of hij dezelfde groep voor ogenblik als wat we nu als bekommerden worden beschouwd
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Re: Gereformeerde Gemeenten
Immens heeft vooral echte gelovigen met weinig zekerheid voor ogen, terwijl het woord vandaag gebruikt voor mensen die nog buiten staan en zoeken.