Artikel "Pleiten op de doop"

[Bert Mulder]

waar lees je dit in Calvijn, over het pleiten op de doop?

Het woord niet, maar wel wat ermee bedoeld wordt.
Lees nog even terug. Een stukje terug heb ik wat van Calvijn geciteerd. Met pleiten wordt bedoeld het opvoeren van Gods Eigen woorden en toezeggingen in het gebed omdat je zelf niets en dan ook niets meer hebt in te brengen. Alleen wat van Gods kant komt kan dan redding geven.
Het is geen pleiten in juridische zin dat het een beroep doet op een recht. Het gaat hier over pleiten dat de aard van een pleidooi heeft: aanhouden, bidden en smeken, zonder ophouden. Dat behandelt Calvijn doorgaans onder het begrip boetvaardigheid.

dat is dan inlegkunde dus, vooral ook omdat de doopbelofte niet voor elk natuurlijk kind, hoofd voor hoofd, is, maar alleen voor de kinderen der beloften. Houdt ik het liever op de woorden van onze Dordtse Leerregels:

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

[GJdeBruijn]

@Bert: Hier ga ik niet op in. Dit is enkel uitspelen van de verkiezingsleer tegenover de bediening van het verbond. Wat samen hoort te gaan zet jij nu wiskundig in een minderingsformule. Ik houd het liever bij Augustinus, Luther, Calvijn, de nadere reformatoren en de Puriteinen.

[Bert Mulder]

@Bert: Hier ga ik niet op in. Dit is enkel uitspelen van de verkiezingsleer tegenover de bediening van het verbond. Wat samen hoort te gaan zet jij nu wiskundig in een minderingsformule. Ik houd het liever bij Calvijn, de nadere reformatoren en de Puriteinen.

Dit is NIET uitspelen van verkiezing tegenover bediening. Wat jij doet is woorden in de mond van Calvijn leggen, die hij NOOIT EN TE NIMMER gezegd heeft!

puur inlegkunde dus.

[GJdeBruijn]

puur inlegkunde dus.

O. Dank voor de mededeling. En Teelinck, Koelman, Boston enz. deden ook aan Calvinistische inlegkunde?

[Bert Mulder]

puur inlegkunde dus.

O. Dank voor de mededeling. En Teelinck, Koelman, Boston enz. deden ook aan Calvinistische inlegkunde?

En hoe kom je tot die conclusie?

Jij gaf iets als direct citaat van Calvijn, waar je geen bron van geven kunt. Als je om een bron gevraagd word, dan word je antwoord opeens, dat Calvijn dat niet direct gezegd heeft, maar dat wel bedoelde. Dat is dus inlegkunde, om het beestje een naam te geven. Hoewel het eigenlijk gewoon een leugen is, en zonde tegen het negende gebod.

[henriët]

rustig jongens..
denk aan je hart..

[GJdeBruijn]

@Bert: Lees even terug en zie de uitvoerige citaten die ik aangedragen heb.
Ik meen dat die citaten dezelfde lijn weergeven als deze zeeuwse oudvader uit de 17e eeuw:

137. V: Wanneer moeten wij onze Doop gebruiken?
A: Wij moeten onze Doop ons ganse leven door gebruiken, maar in het bijzonder ten tijde van verzoeking en als wij tegenwoordig zijn bij de bediening daarvan aan anderen. Kol. 2 : 11 , 12.

138. V: Op welke wijze zullen wij onze Doop gebruiken?
A: Aldus zullen wij onze Doop gebruiken: Ten eerste als wij ernstig en dankbaar de natuur en de doeleinden van de Doop aanmerken en de privileges en weldaden die daardoor toegebracht worden en onze plechtige belofte daarin gedaan. Ten tweede als wij ons vernederen, dat wij niet gewandeld hebben zoals het volgens onze Doop en onze verbintenissen betaamt. Ten derde als wij ons meer zoeken te verzekeren van de vergeving der zonden en van alle andere zegeningen, die ons in dat sacrament verzegeld zijn. Ten vierde als wij in Christus, in Wie wij gedoopt zijn, kracht halen tot doding der zonde en trachten heilig te leven, als die onze namen daarin aan Christus gegeven hebben. Rom. 6 : 2, 3. Dat zij verre, hoe zullen wij, die aan de zonde gestorven zijn, nog langer in dezelve leven? Rom. 6 : 3-6, 11, Rom. 4 : 11, 12, 1 Kor. 1 : 11, 12, 13.

139. V: Moet elke gedoopte als hij tot jaren van onderscheid gekomen is, dat verbond dat in de Doop bevestigd is, dadelijk toestemmen en vernieuwen?
A: Ja, elke gedoopte, als hij tot jaren van onderscheid gekomen is, moet dat verbond, dat in de Doop bevestigd is, dadelijk toestemmen en in eigen persoon vernieuwen, verklarende, dat hij zich door zijn erfelijke en dadelijke zonden gans ellendig, rampzalig en machteloos erkent en dat hij daarom Christus Jezus, zoals Hij in het Evangelie wordt aangeboden en voorgesteld, in het geloof aanneemt en omhelst, om hem te zijn tot een volkomen Zaligmaker, Profeet, Priester en Koning, tot wijsheid, gerechtigheid, heiligmaking en heerlijkmaking en dat hij zich geheel en al, voor al zijn dagen alleen aan God overgeeft, om Hem te dienen en te verheerlijken in de kracht, die God hem zal geven om Christus' wil. Jes. 44 : 5. Deze zal zeggen: Ik ben des Heeren en die zal zich noemen met de naam Jakobs en die zal met zijn hand schrijven: Ik ben des Heeren. Ps. 119 : 94, 2 Kron. 30 : 8, 2 Sam. 23 : 5, Deut. 26 : 17, 18, 19, Neh. 9 : 38, Jer. 50 : 5, Ps. 50 : 5.

[Bert Mulder]

@Bert: Lees even terug en zie de uitvoerige citaten die ik aangedragen heb.
En wat dacht je van deze zeeuwse oudvader uit de 17e eeuw?

137. V: Wanneer moeten wij onze Doop gebruiken?
A: Wij moeten onze Doop ons ganse leven door gebruiken, maar in het bijzonder ten tijde van verzoeking en als wij tegenwoordig zijn bij de bediening daarvan aan anderen. Kol. 2 : 11 , 12.

138. V: Op welke wijze zullen wij onze Doop gebruiken?
A: Aldus zullen wij onze Doop gebruiken: Ten eerste als wij ernstig en dankbaar de natuur en de doeleinden van de Doop aanmerken en de privileges en weldaden die daardoor toegebracht worden en onze plechtige belofte daarin gedaan. Ten tweede als wij ons vernederen, dat wij niet gewandeld hebben zoals het volgens onze Doop en onze verbintenissen betaamt. Ten derde als wij ons meer zoeken te verzekeren van de vergeving der zonden en van alle andere zegeningen, die ons in dat sacrament verzegeld zijn. Ten vierde als wij in Christus, in Wie wij gedoopt zijn, kracht halen tot doding der zonde en trachten heilig te leven, als die onze namen daarin aan Christus gegeven hebben. Rom. 6 : 2, 3. Dat zij verre, hoe zullen wij, die aan de zonde gestorven zijn, nog langer in dezelve leven? Rom. 6 : 3-6, 11, Rom. 4 : 11, 12, 1 Kor. 1 : 11, 12, 13.

139. V: Moet elke gedoopte als hij tot jaren van onderscheid gekomen is, dat verbond dat in de Doop bevestigd is, dadelijk toestemmen en vernieuwen?
A: Ja, elke gedoopte, als hij tot jaren van onderscheid gekomen is, moet dat verbond, dat in de Doop bevestigd is, dadelijk toestemmen en in eigen persoon vernieuwen, verklarende, dat hij zich door zijn erfelijke en dadelijke zonden gans ellendig, rampzalig en machteloos erkent en dat hij daarom Christus Jezus, zoals Hij in het Evangelie wordt aangeboden en voorgesteld, in het geloof aanneemt en omhelst, om hem te zijn tot een volkomen Zaligmaker, Profeet, Priester en Koning, tot wijsheid, gerechtigheid, heiligmaking en heerlijkmaking en dat hij zich geheel en al, voor al zijn dagen alleen aan God overgeeft, om Hem te dienen en te verheerlijken in de kracht, die God hem zal geven om Christus' wil. Jes. 44 : 5. Deze zal zeggen: Ik ben des Heeren en die zal zich noemen met de naam Jakobs en die zal met zijn hand schrijven: Ik ben des Heeren. Ps. 119 : 94, 2 Kron. 30 : 8, 2 Sam. 23 : 5, Deut. 26 : 17, 18, 19, Neh. 9 : 38, Jer. 50 : 5, Ps. 50 : 5.

En je zult hier zeker opmerken, dat Calvijn hier spreekt over gelovigen, die hun doop ter middel van versterking van hun geloof gebruiken, en NIET ONGELOVIGEN, die zouden 'pleiten', alsof God enige verplichting aan hen zou hebben. Tot de ongelovigen spreekt God, en eist, dat ze de zonden verlaten, berouw hebben, en zich bekeren.

[GJdeBruijn]

En je zult hier zeker opmerken, dat Calvijn hier spreekt over gelovigen, die hun doop ter middel van versterking van hun geloof gebruiken, en NIET ONGELOVIGEN, die zouden 'pleiten', alsof God enige verplichting aan hen zou hebben. Tot de ongelovigen spreekt God, en eist, dat ze de zonden verlaten, berouw hebben, en zich bekeren.

Heb je de voorgaande pagina's wel gelezen?
Lees de onderstrepingen in mijn laatste citaat. Daar staat 'elke' als het gaat om gedoopte kinderen.
Dat kan volgens jou niet?

[Bert Mulder]

139. V: Moet elke gedoopte als hij tot jaren van onderscheid gekomen is, dat verbond dat in de Doop bevestigd is, dadelijk toestemmen en vernieuwen?
A: Ja, elke gedoopte, als hij tot jaren van onderscheid gekomen is, moet dat verbond, dat in de Doop bevestigd is, dadelijk toestemmen en in eigen persoon vernieuwen, verklarende, dat hij zich door zijn erfelijke en dadelijke zonden gans ellendig, rampzalig en machteloos erkent en dat hij daarom Christus Jezus, zoals Hij in het Evangelie wordt aangeboden en voorgesteld, in het geloof aanneemt en omhelst, om hem te zijn tot een volkomen Zaligmaker, Profeet, Priester en Koning, tot wijsheid, gerechtigheid, heiligmaking en heerlijkmaking en dat hij zich geheel en al, voor al zijn dagen alleen aan God overgeeft, om Hem te dienen en te verheerlijken in de kracht, die God hem zal geven om Christus' wil. Jes. 44 : 5. Deze zal zeggen: Ik ben des Heeren en die zal zich noemen met de naam Jakobs en die zal met zijn hand schrijven: Ik ben des Heeren. Ps. 119 : 94, 2 Kron. 30 : 8, 2 Sam. 23 : 5, Deut. 26 : 17, 18, 19, Neh. 9 : 38, Jer. 50 : 5, Ps. 50 : 5.

[/quote]

Ja, dit heb ik gelezen. En hoe zou een ongelovige ooit dat verbond toestemmen en vernieuwen, tenzij hij van nieuws geboren ware? Ik houdt vast, dat Calvijn niet spreekt over enig pleiten van een ongelovige, maar van de versterken des geloofs van een gelovige.

[GJdeBruijn]

Ja, dit heb ik gelezen. En hoe zou een ongelovige ooit dat verbond toestemmen en vernieuwen, tenzij hij van nieuws geboren ware? Ik houdt vast, dat Calvijn niet spreekt over enig pleiten van een ongelovige, maar van de versterken des geloofs van een gelovige.

Kun je aantonen dat het geen inlegkunde is van jouw kant? Want jij ontkent wat een bekende rechtzinnige nederlandse oudvader schrijft als zijnde calvinistisch. Dat moet toch onderbouwd worden. Je kunt wel wat roepen, maar in dit topic zijn veel citaten opgevoerd die niet jouw bewering staven. Ik ben benieuwd wat je kan vinden.

[huisman]

Ook bij het lezen van een duidelijk citaat van Calvijn kan onze dogmatische bril in de weg zitten.

De posting van GJdeBruin die ik hier maar even instemmend herhaal is een mooi sluitstuk van deze discussie.

resume: Mag je pleiten op je eigen doop?
Calvijn: Zeer zeker.
ds. De Heer: Pleiten op het Woord. Geen uitspraak over wel of niet mogen.

Tegenstelling? Ik denk het niet. Ook al vind ik de verwoording van ds. De Heer wel erg karig vergeleken met Calvijn en bijv. Van der Groe die toch heel anders en vooral pastoraler spreken ten aanzien van de doop.
Hoe dan ook: In alle gepasseerde visies verwijst de toezegging in de doop naar hetzelfde als waartoe Gods Woord oproept: Wie gelooft zál zalig worden. Zonder geloof heeft ook een gedoopt kind mét toezegging reden om Gods toorn te vrezen.
De doop is als een aansporing, een extra persoonlijke uitnodiging tot het heil. Een toezegging tot troost en bemoediging van de gelovige ouders die kinderen des toorn genereren. Zie HC en Catechismus van Calvijn.
Een toezegging is geen bezit of recht op bezit dat passief maakt. De plicht tot een heilig christelijk leven staat niet voor niets in het doopformulier als plicht voor het gedoopte kind. De toezegging wordt in de weg van boetvaardigheid (ellende!), geleid door de Enge Poort tot eigendom. Daar is wedergeboorte voor nodig.
Dezelfde Calvijn die zo stevig de kinderdoop verdedigde op grond van de toezegging van het heil aan de kinderen van de gelovigen leerde even stevig dat wedergeboorte nodig is. Zonder geloof en zonder rechtvaardiging heeft een verbondskind met toezegging niets dat stand kan houden voor de eeuwigheid. Dat neemt niet weg dat de doop van zeer grote betekenis is voor het kind.

[Democritus]

Ja, dit heb ik gelezen. En hoe zou een ongelovige ooit dat verbond toestemmen en vernieuwen, tenzij hij van nieuws geboren ware? Ik houdt vast, dat Calvijn niet spreekt over enig pleiten van een ongelovige, maar van de versterken des geloofs van een gelovige.

Kun je aantonen dat het geen inlegkunde is van jouw kant? Want jij ontkent wat een bekende rechtzinnige nederlandse oudvader schrijft als zijnde calvinistisch. Dat moet toch onderbouwd worden. Je kunt wel wat roepen, maar in dit topic zijn veel citaten opgevoerd die niet jouw bewering staven. Ik ben benieuwd wat je kan vinden.

Ik heb hier een boekje liggen van Prof Dr de Reuver 'Meer dan een teken'. Hierin wordt de doopbelofte vanuit reformatorsich perspectief aan de hand van Luther, Calvijn, Teelinck, a Brakel en Kohlbrugge belicht.

Een citaat van Calvijn dat hierin opgenomen is het volgende:

Wij erkennen dus dat de doop ons in de tijd (van ongeloof) niet in het minst baatte, omdat de belofte die ons daarin werd aangeboden veronachtzaamd neerlag. Maar nu, nu wij door Gods genade begonnen zijn ons te bekeren betreuren wij onze blindheid en hardheid van hart, omdat wij tegenover zo'n grote goedheid van God zo lang ondankbaar zijn geweest. Toch geloven wij niet dat de belofte zelf was verdwenen. Veeler bedenken wij dat God ons door de doop vergeving van zonde belooft en dat Hij zonder twijfel de beloofde vergeving zal schenken aan alleen die geloven. Die belofte is ons in de doop aangeboden. Laat ons haar daarom in geloof omhelzen. Door ongeloof lag zij voor ons wel een lange tijd begraven, maar laat ons haar nu door het geloof aanvaarden.

Ook al wordt het woord pleiten niet letterlijk gebruikt roept Calvijn hier de ongelovige wel op al het beloofde in de doop te aanvaarden in geloof. Hieruit lijkt dat de visie van Calvijn verder gaat dan het versterken van de gelovige.

Het feit dat alleen iemand die van nieuws geboren is de belofte in geloof kan aanvaarden (dogmatisch gezien) weerhoud Calvijn er blijkbaar niet van om de lezer aan te sporen om het toegezegde in doop te aanvaarden.

[Kohlbrugge]

Ja, dit heb ik gelezen. En hoe zou een ongelovige ooit dat verbond toestemmen en vernieuwen, tenzij hij van nieuws geboren ware? Ik houdt vast, dat Calvijn niet spreekt over enig pleiten van een ongelovige, maar van de versterken des geloofs van een gelovige.

Kun je aantonen dat het geen inlegkunde is van jouw kant? Want jij ontkent wat een bekende rechtzinnige nederlandse oudvader schrijft als zijnde calvinistisch. Dat moet toch onderbouwd worden. Je kunt wel wat roepen, maar in dit topic zijn veel citaten opgevoerd die niet jouw bewering staven. Ik ben benieuwd wat je kan vinden.

Ik heb hier een boekje liggen van Prof Dr de Reuver 'Meer dan een teken'. Hierin wordt de doopbelofte vanuit reformatorsich perspectief aan de hand van Luther, Calvijn, Teelinck, a Brakel en Kohlbrugge belicht.

Een citaat van Calvijn dat hierin opgenomen is het volgende:

Wij erkennen dus dat de doop ons in de tijd (van ongeloof) niet in het minst baatte, omdat de belofte die ons daarin werd aangeboden veronachtzaamd neerlag. Maar nu, nu wij door Gods genade begonnen zijn ons te bekeren betreuren wij onze blindheid en hardheid van hart, omdat wij tegenover zo'n grote goedheid van God zo lang ondankbaar zijn geweest. Toch geloven wij niet dat de belofte zelf was verdwenen. Veeler bedenken wij dat God ons door de doop vergeving van zonde belooft en dat Hij zonder twijfel de beloofde vergeving zal schenken aan alleen die geloven. Die belofte is ons in de doop aangeboden. Laat ons haar daarom in geloof omhelzen. Door ongeloof lag zij voor ons wel een lange tijd begraven, maar laat ons haar nu door het geloof aanvaarden.

Ook al wordt het woord pleiten niet letterlijk gebruikt roept Calvijn hier de ongelovige wel op al het beloofde in de doop te aanvaarden in geloof. Hieruit lijkt dat de visie van Calvijn verder gaat dan het versterken van de gelovige.

Het feit dat alleen iemand die van nieuws geboren is de belofte in geloof kan aanvaarden (dogmatisch gezien) weerhoud Calvijn er blijkbaar niet van om de lezer aan te sporen om het toegezegde in doop te aanvaarden.

Helemaal mee eens Democritus. Ik heb dit boek van dr. De Reuver ook. Ik doe verder niet meer mee met deze discussie. Het blijkt namelijk dat ik lid ben van het verkeerde kerkverband. En daar houden sommige mensen niet van.

[albion]

Ja, dit heb ik gelezen. En hoe zou een ongelovige ooit dat verbond toestemmen en vernieuwen, tenzij hij van nieuws geboren ware? Ik houdt vast, dat Calvijn niet spreekt over enig pleiten van een ongelovige, maar van de versterken des geloofs van een gelovige.

Kun je aantonen dat het geen inlegkunde is van jouw kant? Want jij ontkent wat een bekende rechtzinnige nederlandse oudvader schrijft als zijnde calvinistisch. Dat moet toch onderbouwd worden. Je kunt wel wat roepen, maar in dit topic zijn veel citaten opgevoerd die niet jouw bewering staven. Ik ben benieuwd wat je kan vinden.

Ik heb hier een boekje liggen van Prof Dr de Reuver 'Meer dan een teken'. Hierin wordt de doopbelofte vanuit reformatorsich perspectief aan de hand van Luther, Calvijn, Teelinck, a Brakel en Kohlbrugge belicht.

Een citaat van Calvijn dat hierin opgenomen is het volgende:

. Veeler bedenken wij dat God ons door de doop vergeving van zonde belooft en dat Hij zonder twijfel de beloofde vergeving zal schenken aan alleen die geloven. Die belofte is ons in de doop aangeboden. Laat ons haar daarom in geloof omhelzen. Door ongeloof lag zij voor ons wel een lange tijd begraven, maar laat ons haar nu door het geloof aanvaarden.

Ook al wordt het woord pleiten niet letterlijk gebruikt roept Calvijn hier de ongelovige wel op al het beloofde in de doop te aanvaarden in geloof. Hieruit lijkt dat de visie van Calvijn verder gaat dan het versterken van de gelovige.

Het feit dat alleen iemand die van nieuws geboren is de belofte in geloof kan aanvaarden (dogmatisch gezien) weerhoud Calvijn er blijkbaar niet van om de lezer aan te sporen om het toegezegde in doop te aanvaarden.

- Hoe moet ik de eerste zin lezen? Ik dacht dat het bloed van Jezus ons reinigt van alle zonde?
- De gelovigen zijn al vanaf de grondlegging der wereld bekend, ze worden in de tijd geroepen, dus ja voor hen geldt de beloften (ook in hun onbekeerde staat).

Afgelopen zondag is Zondag 27 behandeld en het kwam hierop neer: De doop wordt in de Bijbel een 'bad der wedergeboorte en een afwassing der zonden' genoemd. Volgens de HC is dat niet zonder grote oorzaak. Het geschiedt opdat wij, met onze gedachten niet aan de uiterlijke tekenen zouden blijven hangen; maar om ons des te duidelijker begrippen van de betekende zaak te geven; en daarom wordt weleens de betekende zaak met het teken verwisseld. Zo wordt de besnijdenis een verbond genoemd, maar dit is alleen een teken van het verbond. Het Paaslam wordt de doorgang genoemd, maar het was alleen een duurzaam gedenkteken van de doorgang van de slaande Engel in Egypte. En zo is het niet zonder grote oorzaak, dat de Doop ook genoemd wordt een bad der wedergeboorte, en een afwassing der zonden.

En dan besluit hij: Niet het uitwendig teken, het water, reinigt de ziel; maar de betekende zaak, het bloed van Jezus Christus, aangenomen door het geloof.