De gedachte... Een gedachte borrelt niet zomaar op. Wanneer allerlei vernieuwingen doorgevoerd worden, hapert vaak de prediking ook enigszins. Als de prediking bevindelijk is, heeft men geen behoefte aan nieuwigheden. Integendeel !
Het doorvoeren van veranderingen, is eigenlijk een teken dat de mensen ontevreden ergens mee zijn.
En de oude normen en waarden wegdoen, omdat ze slechts traditie zouden zijn, is geen vrucht van de ware Godsvreze denk ik. Want elke vernieuwing of verandering voert grote onrust met zich mee.
Ik wil graag bij de kern van het Evangelie blijven en dingen laten vernieuwen die van belang zijn. Om te beginnen: het hart !
Eenvoud is kenmerk van het ware.

henriët schreef:

Mara schreef: Als wij bijzondere gasten krijgen, (stel, de dominee met mevrouw eet hier mee bijv.) dekken wij de tafel feestelijk en gaan niet met een bordje op schoot op de bank zitten.
Dit om het verschil te benadrukken in de belangrijkheid van de verschillende maaltijden.

Even helemaal offtopic, maar om deze zin moest ik even glimlachen, als de ds met zn vrouw hier is en blijft eten, blijf ik gewoon mezelf en doe gewoon als anders.
Hoe zie jij dan een ds?
Ik bedoel dat niet als kritiek maar puur zo van, vind jij de ds een bijzonderder persoon dan dat als je ouders oid komen?

-knip, geen prive gegevens op rf-)
Helaas leven mijn ouders niet meer, maar als die kwamen eten, maakte ik het ook extra feestelijk. Mooi tafellinnen en extra verzorgde maaltijd.
Toen ik nog kind was, hadden mijn ouders regelmatig een predikant in huis. Van zaterdagavond tot maandagochtend ! Want reizen werd vrijwel nog niet gedaan. En idd, dat waren plechtige maaltijden met veel gesprekken. Afstandelijke deftige mannen, maar ook hartelijke, die ook gewoon vader waren en een spelletje met ons meededen. Maar ik zie een dominee als een geroepene, dus zal hem anders benaderen dan bijv een "toevallige" gast. Dokter trouwens ook.
Misschien hoor ik niet in deze tijd thuis

Bert Mulder schreef:maar, ik zal er mee ophouden, daar alles wat ik zeg als een rode lap op een stier is...

sorry, Mara, als ik je in dezen beledigd hebt.

Zoek de WAARHEID alleen!

Beledigd niet, wel bezeerd.
Je kunt het wel of niet met elkaar eens zijn, dat is best goed om met elkaar van gedachten te wisselen. Maar iemand neerzetten als een doodstaarder, terwijl ik PROBEER aan bepaalde oude waarden vast te houden, is niet fair.
Ik ben geen wettisch persoon, die krampachtig vasthoudt en niet links of rechts kijkt. Maar het is EN + EN.
Toen het ritmisch zingen doorgevoerd zou worden, was ik in 1e instantie niet blij. Maar ben bij mezelf te rade gegaan, wat is mijn bezwaar, is het Bijbels om hier aan vast te houden, koste wat het kost. Nee. Alles gaat tegenwoordig sneller, ik zou ook niet blij zijn als mijn auto niet harder dan 60 zou kunnen. Of het internet doet er 5 minuten over om dit te plaatsen. Dus... in dat geval is dit geen principieel punt voor mij.
De prediking verandert nl niet, noch ervoor, noch erna.
Maar bij bepaalde veranderingen, is dat wel zo. En het H.A. is voor mij zo een tere zaak, dat je ervan af moet blijven.
Ik begrijp die makkelijke vrijmoedigheid niet. Maar als iemand dat wel zo voelt, prima ! Maar kan er niet in mee.
Misschien komt het door de prediking vanaf mijn jonge jeugd, waarin deze zaken heel nauw lagen. Dominee kwam op maandag vragen, of je iets kon vertellen wat de Heere aan je ziel had gedaan. Of als je was blijven zitten, wat is er niet goed broeder ?
Dan kwam ik uit school en hoorde die gesprekken.
Ik kan die toch niet wegwissen uit mijn geheugen ? Ik logeerde ook bij oom en tante die in andere kerken lid waren, dus hoorde al vroeg het verschil. Maar vader nam me ook wel eens mee, door de weeks, naar zaaltjes, in een notarishuis, boerenschuur, ik heb overal gezeten.
Het vormt je. Nu ben ik over de helft van mijn leven, menselijkerwijs gesproken, ik kan dat toch geen schop gaan geven ?

Mara schreef:De gedachte... Een gedachte borrelt niet zomaar op. Wanneer allerlei vernieuwingen doorgevoerd worden, hapert vaak de prediking ook enigszins. Als de prediking bevindelijk is, heeft men geen behoefte aan nieuwigheden. Integendeel !
Het doorvoeren van veranderingen, is eigenlijk een teken dat de mensen ontevreden ergens mee zijn.
En de oude normen en waarden wegdoen, omdat ze slechts traditie zouden zijn, is geen vrucht van de ware Godsvreze denk ik. Want elke vernieuwing of verandering voert grote onrust met zich mee.
Ik wil graag bij de kern van het Evangelie blijven en dingen laten vernieuwen die van belang zijn. Om te beginnen: het hart !
Eenvoud is kenmerk van het ware.

Het gaat niet om "nieuwigheden". De kerkgeschiedenis kent tal van veranderingen en die kwamen er niet maar omdat men ontevreden was, er geen bevinding was. Dingen veranderen omdat ze slechts tradities zijn hoeft niet verkeerd te zijn als de Bijbel centraal staat. Oude normen en waarden bewaren enkel omdat ze traditie zijn is net zo min vrucht van ware Godsvreze. Ware Godsvreze is namelijk niet gericht op menselijke tradities maar op Gods Woord, op Hem. Ik geloof dat je graag bij de kern van het Evangelie wil blijven, maar voor 1 ding moet je uitkijken: Ook door niets te veranderen kan je de kern van het Evangelie uit het ook verliezen, als tradities belangrijk worden. En je kan ook bij de kern van het Evangelie blijven als er dingen veranderen die de kern van het evangelie niet raken. Wel of geen tafel voorin de kerk hebben staan met Avondmaal is niet en raakt ook niet de kern van het Evangelie, daarom snap ik je niet dat je zoveel belang hecht dat iets blijft, terwijl dat niet bij de kern van het Evangelie hoort.

Mara schreef:De gedachte... Een gedachte borrelt niet zomaar op. Wanneer allerlei vernieuwingen doorgevoerd worden, hapert vaak de prediking ook enigszins. Als de prediking bevindelijk is, heeft men geen behoefte aan nieuwigheden. Integendeel !
Het doorvoeren van veranderingen, is eigenlijk een teken dat de mensen ontevreden ergens mee zijn.
En de oude normen en waarden wegdoen, omdat ze slechts traditie zouden zijn, is geen vrucht van de ware Godsvreze denk ik. Want elke vernieuwing of verandering voert grote onrust met zich mee.
Ik wil graag bij de kern van het Evangelie blijven en dingen laten vernieuwen die van belang zijn. Om te beginnen: het hart !
Eenvoud is kenmerk van het ware.

(@ MaraExcuus dat ik in die andere posting het vb van je ouders haalde, ik wist niet dat ze niet meer in leven zijn. )

Dan ingaand op deze posting.

Ik vraag me af of het doorvoeren van veranderingen altijd een uiting is van ontevredenheid.
Bevindelijke prediking behoeft geen nieuwigheden, althans de mensen die daar onder zitten.
Ik denk dat het per gemeente verschillend is, en dat je ook moet kijken wat de oorzaak van het willen veranderen is.
Stel dat een traditie is dat de meisjes en jongens gescheiden zitten op cathechisatie en men wil dat veranderen om de orde beter te bewaren, waarom niet?

Of als er op jv uit de hsv gelezen zou mogen worden voor duidelijkheid/ dichterbij de jeugd staan,
waarom zou dat dan per definitie allemaal slecht zijn.
Eenvoud is het kenmerk van het ware.
Daar kunnen ook vernieuwing bij horen.
Denk aan de kinderen in een dienst, tegenwoordig gaat dat vaak weer anders dan vroeger,
maar niet slechter.

En ja, er zijn vernieuwingen die er doorgeduwd worden om maar vooral vooruitstrevend te zijn, waarbij oudere mensen zich niet meer thuis voelen, daarom is het altijd zaak te kijken naar het wat en hoe van het veranderen.

Marnix schreef:

Mara schreef:De gedachte... Een gedachte borrelt niet zomaar op. Wanneer allerlei vernieuwingen doorgevoerd worden, hapert vaak de prediking ook enigszins. Als de prediking bevindelijk is, heeft men geen behoefte aan nieuwigheden. Integendeel !
Het doorvoeren van veranderingen, is eigenlijk een teken dat de mensen ontevreden ergens mee zijn.
En de oude normen en waarden wegdoen, omdat ze slechts traditie zouden zijn, is geen vrucht van de ware Godsvreze denk ik. Want elke vernieuwing of verandering voert grote onrust met zich mee.
Ik wil graag bij de kern van het Evangelie blijven en dingen laten vernieuwen die van belang zijn. Om te beginnen: het hart !
Eenvoud is kenmerk van het ware.

Het gaat niet om "nieuwigheden". De kerkgeschiedenis kent tal van veranderingen en die kwamen er niet maar omdat men ontevreden was, er geen bevinding was. Dingen veranderen omdat ze slechts tradities zijn hoeft niet verkeerd te zijn als de Bijbel centraal staat. Oude normen en waarden bewaren enkel omdat ze traditie zijn is net zo min vrucht van ware Godsvreze. Ware Godsvreze is namelijk niet gericht op menselijke tradities maar op Gods Woord, op Hem. Ik geloof dat je graag bij de kern van het Evangelie wil blijven, maar voor 1 ding moet je uitkijken: Ook door niets te veranderen kan je de kern van het Evangelie uit het ook verliezen, als tradities belangrijk worden. En je kan ook bij de kern van het Evangelie blijven als er dingen veranderen die de kern van het evangelie niet raken. Wel of geen tafel voorin de kerk hebben staan met Avondmaal is niet en raakt ook niet de kern van het Evangelie, daarom snap ik je niet dat je zoveel belang hecht dat iets blijft, terwijl dat niet bij de kern van het Evangelie hoort.

Het lijkt me goed - om e.e.a. toch wat helderder te krijgen - om deze theoretische discussie toch wat praktischer te krijgen. Enerzijds om te begrijpen waar nu precies het inzichtverschil zit anderzijds om helder te krijgen of het niet enkel een hypothetische disucussie is.
Marnix, wat zou, gelet op de huidige praktijk, ceremonie's etc. volgens jouw wel aan vernieuwing /verandering toe zijn en waarom?

Een paar voorbeelden. Dat b.v. een kerk in Afrika die eeuwenlang een oprit vol mul zand hadden besluiten de oprit te verharden - door de goedgevigheid van enkele toeristen - zodat de koster niet maandag en dinsdag bezig is de kerk uit te vegen lijkt me een nieuwigheid die enkel positief gewaardeerd kan worden, niet de boodschap van het Evangelie beinvloed en benoemd kan worden als een verbetering t.o.v. vroeger. Anderzijds lijkt me het gebruik van GSM's tijdens de dienst - ook al zijn dit vernieuwende aspecten - niet iets wat we toe moeten staan. Het blijven in de traditie dat in de kerk vroeger geen mobiele telefoons afgingen en nu ook geen mobiele telefoons afgaan is m.i. verdedigbaar op grond van de Bijbel ook al staat dit niet expliciet vermeld.

Willem schreef: Anderzijds lijkt me het gebruik van GSM's tijdens de dienst - ook al zijn dit vernieuwende aspecten - niet iets wat we toe moeten staan. Het blijven in de traditie dat in de kerk vroeger geen mobiele telefoons afgingen en nu ook geen mobiele telefoons afgaan is m.i. verdedigbaar op grond van de Bijbel ook al staat dit niet expliciet vermeld.

Ik kan me nog van heel vroeger herinneren, dat er bij ons iemand lid was die bij de brandweer was... en die soms ook onder de dienst opgeroepen werd.... ging bij ons dus de 'voorloper' van de mobile telefoon in de kerk af....

dus, weer, waar is de grens?

Bert Mulder schreef:

Willem schreef: Anderzijds lijkt me het gebruik van GSM's tijdens de dienst - ook al zijn dit vernieuwende aspecten - niet iets wat we toe moeten staan. Het blijven in de traditie dat in de kerk vroeger geen mobiele telefoons afgingen en nu ook geen mobiele telefoons afgaan is m.i. verdedigbaar op grond van de Bijbel ook al staat dit niet expliciet vermeld.

Ik kan me nog van heel vroeger herinneren, dat er bij ons iemand lid was die bij de brandweer was... en die soms ook onder de dienst opgeroepen werd.... ging bij ons dus de 'voorloper' van de mobile telefoon in de kerk af....
dus, weer, waar is de grens?

Wat is het nut van vragen stellen waar men zelf uitstekend het antwoord op weet?
<hebben alleen GGiNérs een trilfunctie op de mobiel?>

Mara schreef:

Bert Mulder schreef:

Mara schreef:Als je die toeter nu eens aan je oor zet, ipv aan je mond, kun je lezen dat het helemaal niet gaat om anders dan de Waarheid. Hoeveel mensen heb jij gesproken, in Nederland ? En als je met zoveel dedain over deze mensen praat, heb je kennelijk niet goed geluisterd of hen niet willen begrijpen.
Mensen stappen niet "zomaar" op, om eigen regeltjes, of oude waarden, het gaat veel dieper !
Daarom trekken de kerkscheuringen zulke diepe sporen in gezinnen en families !

Je zegt het zelf. Om de uiterlijkheid of men bij het Heilige Avondmaal wel of niet aan TAFEL ZIT zit, zou jij opstappen. En dat is NIET de Waarheid zoeken.

Mara schreef:Ik weet niet hoeveel procent van de forummers in een midden tot rechtse kerk zitten, ik schat toch zeker 80%. De meerderheid dus. In al deze kerken wordt een tafel aangericht. Dus ik begrijp deze discussie hier helemaal niet.
Wat er in andere landen gebeurt, is appels met peren vergelijken.
Je zou raar opkijken als de dominee zondag in een veelkleurige kaftan de kansel zou beklimmen. Ook de normale dracht in veel landen.
Met al deze vernieuwingen wordt het H.A. m.i. gedegradeerd tot een maaltijd met brood en wijn. Voor iedereen die maar wil.
Het spijt me, ik kan hier niet in mee. Het zou voor mij een reden kunnen zijn om mijn attestatie op te vragen.

Ik zeg het nog 1 x en deze keer uit de herziene s.v.
Misschien dat dit je dan meer aanspreekt ?
Lukas 22, vs 21: Maar zie, de hand van wie Mij verraadt, is met mij aan de tafel.

Als wij bijzondere gasten krijgen, (stel, de dominee met mevrouw eet hier mee bijv.) dekken wij de tafel feestelijk en gaan niet met een bordje op schoot op de bank zitten.
Dit om het verschil te benadrukken in de belangrijkheid van de verschillende maaltijden.
Hoe kun je iemand nodigen om deel te nemen, als hij al in die voorste bank(en) zit ?

Aanzitten is als woord in het OT te vinden. Er wordt dan eigenlijk altijd( met uitzondering van zitten op de troon, daar lig je nl. niet op) een woord gebruikt dat ¨liggen¨ of ¨aanliggen¨ betekent.
Aan tafel aanliggen was de gewoonte. De tekst uit Lukas is misschien een ongelukkige tekst om er bij aan te halen omdat Judas genoemd wordt, maar ik ben het helemaal met je eens, dat als de ¨tafel¨ verdwijnt, er helemaal niets meer overblijft van een maaltijd gedachte! Denk, dat dat is wat jij bedoelt.

Willem schreef:

Bert Mulder schreef:

Willem schreef: Anderzijds lijkt me het gebruik van GSM's tijdens de dienst - ook al zijn dit vernieuwende aspecten - niet iets wat we toe moeten staan. Het blijven in de traditie dat in de kerk vroeger geen mobiele telefoons afgingen en nu ook geen mobiele telefoons afgaan is m.i. verdedigbaar op grond van de Bijbel ook al staat dit niet expliciet vermeld.

Ik kan me nog van heel vroeger herinneren, dat er bij ons iemand lid was die bij de brandweer was... en die soms ook onder de dienst opgeroepen werd.... ging bij ons dus de 'voorloper' van de mobile telefoon in de kerk af....
dus, weer, waar is de grens?

Wat is het nut van vragen stellen waar men zelf uitstekend het antwoord op weet?
<hebben alleen GGiNérs een trilfunctie op de mobiel?>

ik wist inderdaad het antwoord op die vraag....

En die grens moest in wezen daar zijn, en dit geldt niet alleen voor in de kerk, maar ook in restaurants, enz. enz., dat men beseft dat men een mobieltje af zetten kan.... het is meestal niet nodig dat men overal berijkbaar is...

(die brandweerman had geen trilfunctie, en dit was bij de GGinN in Veenendaal)...

dit begint een beetje te worden, maar....

ik was een paar jaar geleden op een classisvergadering, en de luchtvaartmaatschappij was mijn begage kwijtgeraakt.... ze zouden me bellen. Dus, ik mijn mobiel aan laten staan. Gebeurd het zo, dat juist onder het openingsgebed op de classis mijn mobieltje gaat... ik er zo stil mogelijk uitlopen... maar ondertussen hebben ze opgehangen...
Ik weer gaan zitten. Het was mijn eerste keer op classis, dus moest ik het formulier ondertekenen (formula of subscription). Juist op dat moment ging mijn mobieltje weer... (oh ja, en ik zat er, in plaats van netjes gekleed, in een T-shirt van de luchtvaart....)

learsi schreef: Aanzitten is als woord in het OT te vinden. Er wordt dan eigenlijk altijd( met uitzondering van zitten op de troon, daar lig je nl. niet op) een woord gebruikt dat ¨liggen¨ of ¨aanliggen¨ betekent.
Aan tafel aanliggen was de gewoonte. De tekst uit Lukas is misschien een ongelukkige tekst om er bij aan te halen omdat Judas genoemd wordt, maar ik ben het helemaal met je eens, dat als de ¨tafel¨ verdwijnt, er helemaal niets meer overblijft van een maaltijd gedachte! Denk, dat dat is wat jij bedoelt.

de tafel is er nog steeds hoor!

henriët schreef:

Mara schreef:De gedachte... Een gedachte borrelt niet zomaar op. Wanneer allerlei vernieuwingen doorgevoerd worden, hapert vaak de prediking ook enigszins. Als de prediking bevindelijk is, heeft men geen behoefte aan nieuwigheden. Integendeel !
Het doorvoeren van veranderingen, is eigenlijk een teken dat de mensen ontevreden ergens mee zijn.
En de oude normen en waarden wegdoen, omdat ze slechts traditie zouden zijn, is geen vrucht van de ware Godsvreze denk ik. Want elke vernieuwing of verandering voert grote onrust met zich mee.
Ik wil graag bij de kern van het Evangelie blijven en dingen laten vernieuwen die van belang zijn. Om te beginnen: het hart !
Eenvoud is kenmerk van het ware.

(@ MaraExcuus dat ik in die andere posting het vb van je ouders haalde, ik wist niet dat ze niet meer in leven zijn. )

Dan ingaand op deze posting.

Ik vraag me af of het doorvoeren van veranderingen altijd een uiting is van ontevredenheid.
Bevindelijke prediking behoeft geen nieuwigheden, althans de mensen die daar onder zitten.
Ik denk dat het per gemeente verschillend is, en dat je ook moet kijken wat de oorzaak van het willen veranderen is.
Stel dat een traditie is dat de meisjes en jongens gescheiden zitten op cathechisatie en men wil dat veranderen om de orde beter te bewaren, waarom niet?

Of als er op jv uit de hsv gelezen zou mogen worden voor duidelijkheid/ dichterbij de jeugd staan,
waarom zou dat dan per definitie allemaal slecht zijn.
Eenvoud is het kenmerk van het ware.
Daar kunnen ook vernieuwing bij horen.
Denk aan de kinderen in een dienst, tegenwoordig gaat dat vaak weer anders dan vroeger,
maar niet slechter.

En ja, er zijn vernieuwingen die er doorgeduwd worden om maar vooral vooruitstrevend te zijn, waarbij oudere mensen zich niet meer thuis voelen, daarom is het altijd zaak te kijken naar het wat en hoe van het veranderen.

Jet, dat mijn ouders niet meer in leven zijn, is nog een dagelijks verdriet. Maar ik heb hen jaloers mogen nastaren, dus is het geen terugverlangen, maar lijfelijk missen ! In die zin kan niemand mij hierin kwetsen. Wel als je zou zeggen dat ik maar een bekrompen opvoeding gehad zou hebben.

Nee, ik houd ook niet alles tegen, wil dat niet eens. Maar er zijn zaken die mij zo diep van binnen treffen, waar ik nachtenlang om lig te worstelen, dat ik niet kan instemmen met vernieuwing hiervoor. Ik weet niet eens precies hoe dat komt, altijd, kan het niet eens altijd verklaren, maar voel dat het niet goed is. Ik heb altijd geleerd dat je iig je geweten hebt gekregen en kun je het voor jezelf Bijbels niet verklaren, houd het dan toch maar vast.
Een van die zaken is het H.A., ik KAN niet meegaan met vernieuwingen, echt niet ! Ik beleef dat als zondig en dat de Heere zich dan terugtrekt.
Dus over "bijzaken" heb ik het hier niet. Ik sta midden in het leven, mede door mijn kinderen, die houden mij juist bij de les.
Als wij een moderne dominee hebben, zeggen zij : mam, hier hoeven we toch niet meer mee naar toe he ? Dan kunnen we net zo goed evangelisch worden. Dan huilt het van binnen, want het is "mijn" kerk, maar kan het alleen maar beamen wat zij dan beleven. Ik vind het verschrikkelijk. Het is niet eens te verdedigen.

Mara schreef:

henriët schreef:

Mara schreef:De gedachte... Een gedachte borrelt niet zomaar op. Wanneer allerlei vernieuwingen doorgevoerd worden, hapert vaak de prediking ook enigszins. Als de prediking bevindelijk is, heeft men geen behoefte aan nieuwigheden. Integendeel !
Het doorvoeren van veranderingen, is eigenlijk een teken dat de mensen ontevreden ergens mee zijn.
En de oude normen en waarden wegdoen, omdat ze slechts traditie zouden zijn, is geen vrucht van de ware Godsvreze denk ik. Want elke vernieuwing of verandering voert grote onrust met zich mee.
Ik wil graag bij de kern van het Evangelie blijven en dingen laten vernieuwen die van belang zijn. Om te beginnen: het hart !
Eenvoud is kenmerk van het ware.

(@ MaraExcuus dat ik in die andere posting het vb van je ouders haalde, ik wist niet dat ze niet meer in leven zijn. )

Dan ingaand op deze posting.

Ik vraag me af of het doorvoeren van veranderingen altijd een uiting is van ontevredenheid.
Bevindelijke prediking behoeft geen nieuwigheden, althans de mensen die daar onder zitten.
Ik denk dat het per gemeente verschillend is, en dat je ook moet kijken wat de oorzaak van het willen veranderen is.
Stel dat een traditie is dat de meisjes en jongens gescheiden zitten op cathechisatie en men wil dat veranderen om de orde beter te bewaren, waarom niet?

Of als er op jv uit de hsv gelezen zou mogen worden voor duidelijkheid/ dichterbij de jeugd staan,
waarom zou dat dan per definitie allemaal slecht zijn.
Eenvoud is het kenmerk van het ware.
Daar kunnen ook vernieuwing bij horen.
Denk aan de kinderen in een dienst, tegenwoordig gaat dat vaak weer anders dan vroeger,
maar niet slechter.

En ja, er zijn vernieuwingen die er doorgeduwd worden om maar vooral vooruitstrevend te zijn, waarbij oudere mensen zich niet meer thuis voelen, daarom is het altijd zaak te kijken naar het wat en hoe van het veranderen.

Jet, dat mijn ouders niet meer in leven zijn, is nog een dagelijks verdriet. Maar ik heb hen jaloers mogen nastaren, dus is het geen terugverlangen, maar lijfelijk missen ! In die zin kan niemand mij hierin kwetsen. Wel als je zou zeggen dat ik maar een bekrompen opvoeding gehad zou hebben.

Nee, ik houd ook niet alles tegen, wil dat niet eens. Maar er zijn zaken die mij zo diep van binnen treffen, waar ik nachtenlang om lig te worstelen, dat ik niet kan instemmen met vernieuwing hiervoor. Ik weet niet eens precies hoe dat komt, altijd, kan het niet eens altijd verklaren, maar voel dat het niet goed is. Ik heb altijd geleerd dat je iig je geweten hebt gekregen en kun je het voor jezelf Bijbels niet verklaren, houd het dan toch maar vast.
Een van die zaken is het H.A., ik KAN niet meegaan met vernieuwingen, echt niet ! Ik beleef dat als zondig en dat de Heere zich dan terugtrekt.
Dus over "bijzaken" heb ik het hier niet. Ik sta midden in het leven, mede door mijn kinderen, die houden mij juist bij de les.
Als wij een moderne dominee hebben, zeggen zij : mam, hier hoeven we toch niet meer mee naar toe he ? Dan kunnen we net zo goed evangelisch worden. Dan huilt het van binnen, want het is "mijn" kerk, maar kan het alleen maar beamen wat zij dan beleven. Ik vind het verschrikkelijk. Het is niet eens te verdedigen.

Welke vernieuwingen bij het HA doel je dan op?
En wat bedoelen je kinderen dan met 'een moderne dominee'?

Met vernieuwingen bedoel ik: niet meer met een aangerichte tafel, gelukkig bij ons nog niet aan de orde.
Wel dat vrouwen zonder hoed op deelnemen, maar dat is blijkbaar geen issue meer.

Mijn kinderen bedoelen met een moderne dominee, dat het uitsluitend gaat over Jezus, de naam Christus niet meer wordt genoemd, noch dat wij verloren liggen in de zonde. Dat de prediking blijft hangen in de tijdelijke zaken, nl. dat wij het ons maar niet teveel moeten aantrekken dat we vals beschuldigd worden ergens voor. Die prediking. Ik noem dit als eerste, anders lijkt het er weer op dat wij op uiterlijkheden afgaan, maar helaas, die horen er dan blijkbaar bij.
De laatste weken hebben wij ontdekt, dat zelfs dominees niet begrijpen dat je witte sokken toch echt alleen aantrekt in de sportzaal of tennisbaan

bij ons wordt ook 2 soorten brood geserveerd, gewoon wittebrood, en ook brood zonder gluten...