Dorsvloer vol confetti

[Tiberius]

Vraag aan Gian of Wim: waarom hebben jullie het boek precies gelezen?

[Gian]

--- Niet op de persoon --- grt, Auto

Sorry.

Nogmaals maar dan niet persoonlijk;
Tekent het niet de zelfingenomenheid van mensen met hun kerk/zuil als ze welke vorm van kritiek verwerpen?

[Tiberius]

Vraag aan Gian of Wim: waarom hebben jullie het boek precies gelezen?

[wim]

Vraag aan Gian of Wim: waarom hebben jullie het boek precies gelezen?

Ik heb het niet gelezen. En wellicht lees ik het ook helemaal niet. Ik beoordeel het boek ook niet. Maar als ik zo de reacties en beoordelingen lees, kan ik me heel goed vinden in de argumenten van hen die er lering uit willen trekken. Een boek over een onderwerp dat je na aan het hart ligt, moet wel heel dom zijn wil je er niets van kunnen leren. Misschien is die les niet altijd persoonlijk. Misschien heb je alleen maar een mening gevormd over situaties die je eerder niet kende. Meningsvorming komt ook niet uit de lucht vallen. En je mening over iets is nu eenmaal belangrijk voor hoe je in dit leven staat en hoe je anderen benadert.

[parsifal]

Een van de redenen om ook op Franca Treur te reageren en niet alleen op de jongeren die de gemeente verlaten, die je zelf verlaten hebt, is dat zij als schrijfster goed in staat is om haar gedachten duidelijk te verwoorden. Naar een goed auteur of kunstenaar luisteren is vaak makkelijker en inzichtelijker dan naar andere mensen.

Daarbij is de tekening die Franca Treur van de jeugd van Katelijne geeft realistisch, helder en al in woorden. Allemaal zaken die nuttig zijn om mensen te begrijpen.

Nogmaals ik vind het jammer dat veel mensen hier het boek lezen alsof het de rechtvaardiging van de auteur voor haar eigen kerkverlating is (ik denk dat daar haar columns beter voor gelezen kunnen worden). Ook jammer dat veel mensen een oordeel over het boek hebben zonder het gelezen te hebben en daardoor in een discussie met de titel van dit boek gaan spreken over nestbevuiling en trappen tegen de zuil.

[Tiberius]

Een van de redenen om ook op Franca Treur te reageren en niet alleen op de jongeren die de gemeente verlaten, die je zelf verlaten hebt, is dat zij als schrijfster goed in staat is om haar gedachten duidelijk te verwoorden. Naar een goed auteur of kunstenaar luisteren is vaak makkelijker en inzichtelijker dan naar andere mensen.

Precies. Daarom hoeft dat voor mij niet zo.
Het is erg makkelijk om je te spiegelen (indien gewenst) aan iemand op grote afstand en die haar kant van de zaken helder verwoordt.
Maar wat doen al die mensen voor (bijna-)afhakers in hun eigen kerkelijke gemeente, vraag ik me dan af. Jongeren (of ouderen) die niet alleen goed en helder formuleren, maar ook wel een grote mond tegen je opzetten. Of met strijkers en vuurpijlen op de jeugdvereniging komen. Dan wordt het wat anders.

[wim]

Maar wat doen al die mensen voor (bijna-)afhakers in hun eigen kerkelijke gemeente, vraag ik me dan af. Jongeren (of ouderen) die niet alleen goed en helder formuleren, maar ook wel een grote mond tegen je opzetten. Of met strijkers en vuurpijlen op de jeugdvereniging komen. Dan wordt het wat anders.

Je kunt vragen of ze een filmpje op youtube willen zetten ofzo.
Maar serieus: in dat geval moet je leiders zien te krijgen die van nature respect afdwingen bij de jeugd. Die bestaan. Mensen met invoelingsvermogen en die tegelijk hun mening kunnen geven zonder dat dit tot wrevel leidt. Vaak zijn het leiders die vroeger net zo waren. Het is een anderssoortig probleem. Maar ook op dat vlak zal er heus wel wat te leren zijn. Van andere boeken misschien?

[JolandaOudshoorn]

Een van de redenen om ook op Franca Treur te reageren en niet alleen op de jongeren die de gemeente verlaten, die je zelf verlaten hebt, is dat zij als schrijfster goed in staat is om haar gedachten duidelijk te verwoorden. Naar een goed auteur of kunstenaar luisteren is vaak makkelijker en inzichtelijker dan naar andere mensen.

Precies. Daarom hoeft dat voor mij niet zo.
Het is erg makkelijk om je te spiegelen (indien gewenst) aan iemand op grote afstand en die haar kant van de zaken helder verwoordt.
Maar wat doen al die mensen voor (bijna-)afhakers in hun eigen kerkelijke gemeente, vraag ik me dan af. Jongeren (of ouderen) die niet alleen goed en helder formuleren, maar ook wel een grote mond tegen je opzetten. Of met strijkers en vuurpijlen op de jeugdvereniging komen. Dan wordt het wat anders.

Wij hebben de JEC. De Jeugd Evangelisatie Commissie. Ondertussen zijn ze gegroeid tot 2 groepen. Iedere week is een andere groep welkom in een loods. Expres een niet-kerk-gerelateerd gebouw. Daar hebben ze een eenvoudig programma. Waar ze jongeren opvangen en proberen te binden aan de kerk. Concept is vrij eenvoudig. Zoek mensen die bewogen zijn met zulke jongeren, zorg voor voldoende cola en chips en een gezellig onderkomen. Improvisatievermogen is erg belangrijk. Als een programma niet loopt, durf de boel om te gooien. Soms gebeurt het dat er helemaal niet "echt" ge-evangeliseerd wordt, maar alleen gehangen, soms heb je diepe gesprekken met ze, waar je ze echt wat kan vertellen.
En wat betreft hen die met strijkers en vuurpijlen naar de JV komen? Ga gewoon naast ze staan als ze het afsteken. En belangerijk is, neem jezelf als jeugdwerker niet al te serieus. Het draait namelijk om de jongeren en niet om jou!

[parsifal]

Een van de redenen om ook op Franca Treur te reageren en niet alleen op de jongeren die de gemeente verlaten, die je zelf verlaten hebt, is dat zij als schrijfster goed in staat is om haar gedachten duidelijk te verwoorden. Naar een goed auteur of kunstenaar luisteren is vaak makkelijker en inzichtelijker dan naar andere mensen.

Precies. Daarom hoeft dat voor mij niet zo.
Het is erg makkelijk om je te spiegelen (indien gewenst) aan iemand op grote afstand en die haar kant van de zaken helder verwoordt.
Maar wat doen al die mensen voor (bijna-)afhakers in hun eigen kerkelijke gemeente, vraag ik me dan af. Jongeren (of ouderen) die niet alleen goed en helder formuleren, maar ook wel een grote mond tegen je opzetten. Of met strijkers en vuurpijlen op de jeugdvereniging komen. Dan wordt het wat anders.

Ik ga er ergens vanuit dat meer afhakers vergelijkbare motieven hebben als Franca Treur, maar dat veel van hen het niet zo kunnen verwoorden. Daarom zou ik willen luisteren naar zo iemand, via haar columns bijvoorbeeld.

[Luther]

Ik zou wel eens willen weten wat Franca Treur voor mening heeft over de achterliggende 288 postings, en vooral hoe ze die ervaren c.q. herkend heeft.

Maarten, je hebt een lobby opgestart om haar te spreken te krijgen.
Zou je deze vraag in dat gesprek willen/durven stellen?

Nou lobby... dat valt wel mee; ik ga haar gewoon beluisteren Dv 23 febr. in Dordrecht. Dan zal ik haar wijzen op http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 1&start=15

[Luther]

Eén van de eerste reacties in dit topic was dit:

Ik snap niet, waarom zo veel refo's dit soort boeken graag lezen...

Dat is me in ieder geval na 20 pagina's nog steeds niet duidelijk. Waarom zou je aan zo'n boek je tijd verdoen?
Zoals al eerder gezegd zijn argumenten van collectief in de spiegel gaan zitten navelstaren en wenend in een hoekje gaan zitten schamen aan mij niet zo besteed.

Tiberius, waarom je dat moet lezen? Dat is nogal duidelijk. Ik citeer nog maar een keer ds. Visscher:

Drie spiegels

Kritiek is soms best lastig. Zeker als het gaat om onheuse kritiek. Wie kreeg nooit eens onterecht iets in de schoenen geschoven? Dan doet kritiek pijn, maar dan is deze ook onheus.
Soms is er ook kritiek met een kern van waarheid. Dat zit er in die kritiek een element dat we ter harte kunnen nemen. Onlangs kreeg ik wat boeken onder ogen die te denken gaven. Soms in heel positieve zin; soms in negatieve zin. Laat ik dit eens duidelijk maken.

Tot nadenken
Onlangs verscheen een boekje van Franca Treur over het kerkelijk leven van één van onze gemeenten. Ik heb dat boek (nog) niet gelezen, maar via internet is een deel ervan beschikbaar. Dat stuk heb ik gelezen.
Franca is opgegroeid in onze gemeenten, maar heeft daar inmiddels afscheid van genomen en doet 'nergens meer aan'. Ze schrijft onder andere voor NRC-Handelsblad. In haar boekje "Dorsvloer vol confetti" blikt ze terug op haar opvoeding en jeugd. Het boek heeft de vorm van een roman. In tegenstelling tot Jan Wolkers en Maarten 't Hart beschrijft ze haar wortels integer.
Natuurlijk: de hoofdpersoon uit het boek mag niet één op één met de schrijfster worden geïndentificeerd, maar toch. Uit haar verwoording blijkt dat het haar vooral ging om veel uiterlijke zaken. Allerlei regels waren kennelijk in haar jonge leven van groot belang. Ieder onder ons zal die regels wel herkennen. In haar beleving - het boek is geschreven vanuit het perspectief van een meisje van 12 jaar - waren dat kennelijk de belangrijkste zaken. De buitenkant was de maat waaraan ieder min of meer gemeten werd.
Als je dit soort dingen leest, strijden allerlei gevoelens om voorrang. Is het werkelijk zo dat de buitenkant het belangrijkste is geworden? Is da't het wat een jong meisje kennelijk heeft meegenomen uit haar opvoeding?
Deze spiegel - hoeveel er wellicht ook is aan te merken op de levensgang van de schrijfster - vind ik zelf best wel schokkend. Jaarlijks verlaten zo'n 400 jongeren onze gemeenten. Niet om naar een ander kerkverband over te stappen, maar om 'nergens meer aan te doen'. Bij hoevelen van die jonge kerkverlaters leeft het beeld dat het vooral om de regeltjes gaat? Hoe komt het dat er kennelijk jongeren en ouderen zijn die zo'n verwrongn beeld hebben van de Bijbelse boodschap? Ligt dat wellicht aan de schrijfster, of aan de jongeren? Of geven ambtsdragers, geeft de kerk daartoe mogelijk ook aanleiding? Schittert het grote geluk van Gods kinderen en de heerlijkheid en de ruimte in het Evangelie wel voldoende door?
Hoeveel ouders, met opgroeiende kinderen, zullen niet met deze vragen worstelen? Wat laat ik zien aan kinderen die niet meer meewillen naar de kerk? Agnes Amelink schreef ooit over een leeg kistje dat van generatie op generatie werd doorgegeven. Wat is het soms moeilijk om wezenlijke dingen aan jongeren voor te houden. Niettemin is zo'n boek wel een signaal om over na te denken. En vooral ook om jongeren te vertellen aan de hand van de Bijbel hoe goed het is om de Heere te zoeken en te dienen.

[freek]

Dit moet moet niemand lezen. Het mag wel.
Desalniettemin kan het wel als spiegel dienen.
Desondanks ben ik het ook met Afgewezen eens dat niet elke afvaller ons een spiegel voorhoudt.
Ook kinderen van gelovige ouders kunnen van het geloof vervreemden.
Verder behoort het m.i. tot het 'lichtelijk en onverhoord oordelen' om te beweren dat de ouders van Franka zouteloze christenen waren en slechts bezig waren met uiterlijkheden. Misschien heeft Treur wel iemand uit haar omgeving als voorbeeld voor de ouders van Kathelijne gebruikt.

[Rosa]

Tiberius:

1. Heb jij het boek gelezen?
2. Waarom WIL je dingen niet zien? Vanwaar die starheid?

[Jongere]

Vandaag interview met Franca Treur in de Trouw gelezen (over de Tien Geboden). Ik lees er veel dingen in die iets doen met me, anderzijds is ze ook heel duidelijk. We vereenzelvigen de hoofdpersoon uit het boek vaak met Franca in dit topic, maar Franca is iemand die heel duidelijk weet hoe ze denkt.

Ik heb soms het idee dat ik overal buiten sta. Ik hoor niet bij de refo's en ik hoor niet bij de wereld. Daar staat een groot gevoel van bevrijding tegenover: ik ben verlost van de angst, ik ben niet meer onzeker over mijn zielenheil, ik hoef niet langer nederig te zijn en ik heb ontdekt dat ik zelf, persoonlijk, iets kan bereiken.

[Luther]

Vandaag interview met Franca Treur in de Trouw gelezen (over de Tien Geboden). Ik lees er veel dingen in die iets doen met me, anderzijds is ze ook heel duidelijk. We vereenzelvigen de hoofdpersoon uit het boek vaak met Franca in dit topic, maar Franca is iemand die heel duidelijk weet hoe ze denkt.

Ik heb soms het idee dat ik overal buiten sta. Ik hoor niet bij de refo's en ik hoor niet bij de wereld. Daar staat een groot gevoel van bevrijding tegenover: ik ben verlost van de angst, ik ben niet meer onzeker over mijn zielenheil, ik hoef niet langer nederig te zijn en ik heb ontdekt dat ik zelf, persoonlijk, iets kan bereiken.

Dat klopt, Jongere; tegelijkertijd beschrijft ze de situatie van zichzelf zo'n 15 jaar geleden.