"Tale Kanaans"

[DDD]

Dat is waar. Dat is een goede kanttekening.

Maar goed, dan kan het dus ook niet in een zogenaamde tale Kanaäns.

https://www.rd.nl/opinie/gebruik-niet-d ... -1.1489401

Heeft echt geen zin om daar een opiniestuk over te schrijven. Dit wordt echt niet via de krant opgelost.
En ik benieuwd of het verschil echt alleen in de verwoording zit. Ik ben bang dat er vaak niet alleen sprake is van een andere geloofsverwoording, maar ook van een andere geloofsbeleving. Daarmee pleit ik niet voor onnodig archaïsch taalgebruik.

Ik begrijp trouwens niet welk probleem de auteur heeft. Hoort hij geregeld preken in de tale kanaans in zijn kerk? Ik selecteer wel iets, moet ik zeggen, maar ik kom het toch niet vaak tegen.

[Brbndr]

https://www.rd.nl/opinie/gebruik-niet-d ... -1.1489401

Ik ben het grotendeels met de auteur eens. Geestelijke zaken vereisen wel een geestelijk taalgebruik, maar geen archaïsch taalgebruik en al helemaal geen onbijbelse uitdrukkingen.

Maar het voorbeeld dat hij geeft met de uitdrukking "Het behaagde de Heere..." is niet goed. Dit kan wel degelijk geestelijk en Bijbels taalgebruik zijn, en zulke taal mag/moet zeker wel gebezigd worden, ook richting de jeugd (vanzelfsprekend alleen wanneer dit werkelijkheid is voor de spreker). Dat geldt ook voor "schuld", "gemis". Dergelijke begrippen, evenals zonde, vergeving, verlossing, Middelaar, enzovoort, zijn onopgeefbaar. Juist DAT behoort tot de tale Kanaäns, al gaat het bij dit begrip niet om specifieke woorden, maar om de inhoud van wat iemand zegt en de vraag of daarin het ware geloof en bekering tot uitdrukking komt.

Anders is het met woorden als "vierschaar", "statelijk" en dergelijke: het is zeker niet nodig en ook niet wenselijk zulke woorden te gebruiken in het gesprek met de jeugd. Diverse uitdrukkingen die in dit verband gebruikt worden zijn ook nog eens onbijbels en we vinden veel van zulke uitdrukkingen ook helemaal niet in de oude schrijvers of puriteinen (waarvan de auteur meent dat dit wel zo is).

Het woord 'vierschaar' is terug te vinden in Boston's viervoudig staat. In engels tenminste wel. Misschien hebben de vertalers een ander woord gebruikt voor nederlands - dat weet ik niet.

[DDD]

Vierschaar is gewoon een heel ouderwets woord voor rechtbank. Het lijkt me dat een goede vertaler een tekst niet in zestiendeeeuws vertaalt, dus in een vertaling hoort zo'n woord mijns inziens niet. Als je dat woord wel gebruikt, dan geef je het een lading die het oorspronkelijk niet had, en vertaal je dus niet goed.

[Brbndr]

In engels heet het 'the court of conscience'. Of 'de rechtbank van de consciëntie'. En dat gebruikt Boston in zijn werken.

[-DIA-]

Vierschaar is gewoon een heel ouderwets woord voor rechtbank. Het lijkt me dat een goede vertaler een tekst niet in zestiendeeeuws vertaalt, dus in een vertaling hoort zo'n woord mijns inziens niet. Als je dat woord wel gebruikt, dan geef je het een lading die het oorspronkelijk niet had, en vertaal je dus niet goed.

EEN VIERSCHAAR WAS EEN SOORT RECHTBANK TOT HET ANCIEN RÉGIME:
Een vierschaar is het gerechtelijk bestuur van een plaatselijk gebied in de gewesten van de Lage Landen tijdens de middeleeuwen en het ancien régime. Aangezien 'bestuur' op dat ogenblik nog niet is opgedeeld volgens het principe van de scheiding der machten (wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), maakte deze rechtspraak integraal deel uit van de taken van het bestuur. De hoge jurisdictie berustte vaak bij de graaf, de middelbare en lage jurisdictie bij de plaatselijke ambachtsheer.
Vanaf de middeleeuwen lieten zowel de graaf als de lagere heren hun rechterlijke bevoegdheid door anderen waarnemen. De lage rechtspraak werd namens de heer uitgeoefend door schout en schepenen. Hiertoe benoemde de heer enkele mannen, de schepenen, die samen de schepenbank uitmaakten. De schout trad op als voorzitter en tegelijk aanklager, de schepenen als jury en rechters.
De naam vierschaar komt van de vier 'geschoren' (gespannen) touwen waartussen de rechtspraak plaatsvond. Oorspronkelijk werd er buiten recht gesproken, traditioneel onder een linde. De linde, waarin de godin Freya zou huizen, bood bescherming aan de gemeenschap. Bij die boom waren vier banken in een vierkant geplaatst, waarop de schepenen plaats namen; in het midden stond dan de beschuldigde. Het is dus niet de opstelling van de vier banken waarnaar de vierschaar is genoemd. Op de banken nam een traditioneel vastgesteld aantal (7, 9, 12) gezworenen (schepenen, welgeboren mannen) plaats als vertegenwoordigers van de gemeenschap. De uitdrukking een 'geding aanspannen' herinnert nog aan deze praktijk. Op het grondgebied Oudenaarde in de Wortegemstraat, op de grens tussen Bevere en Moregem, kun je nog een originele vierschaar zien.

Bron: Wikipedia

[Brbndr]

Ik denk als het goed uitgelegd is dan geef het niet als we de woord vierschaar of de woord rechtbank gebruiken. Hetzelfde zaken kunnen met allebei deze woorden uitgelegd woorden. Het woord rechtbank is misschien handiger want de woord vierschaar zal dan voor de jongere luisteraars ook nog uitgelegd moeten worden. Als het maar duidelijk wordt waar het over gaat en hoe het beleefd wordt.

[DDD]

In engels heet het 'the court of conscience'. Of 'de rechtbank van de consciëntie'. En dat gebruikt Boston in zijn werken.

Consciëntie is geen normaal Nederlands woord.

Ik ken de oorspronkelijke context niet, maar een normale vertaling zou zijn de innerlijke rechtbank. Zij het dat hij het vermoedelijk als beeldspraak gebruikt, waar mensen die met beeldspraak niet overweg kunnen het gaan systematiseren tot een soort wetenschappelijke aanduiding.

Dat zie je ook in de Saambinder gebeuren. Dingen die overduidelijk metaforisch zijn ontstaan, worden een soort codetaal. Maar goed, dat (beweerdelijke) fenomeen verdient een afzonderlijk onderzoek.

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

[Brbndr]

In engels heet het 'the court of conscience'. Of 'de rechtbank van de consciëntie'. En dat gebruikt Boston in zijn werken.

Consciëntie is geen normaal Nederlands woord.

Ik ken de oorspronkelijke context niet, maar een normale vertaling zou zijn de innerlijke rechtbank. Zij het dat hij het vermoedelijk als beeldspraak gebruikt, waar mensen die met beeldspraak niet overweg kunnen het gaan systematiseren tot een soort wetenschappelijke aanduiding.

Dat zie je ook in de Saambinder gebeuren. Dingen die overduidelijk metaforisch zijn ontstaan, worden een soort codetaal. Maar goed, dat (beweerdelijke) fenomeen verdient een afzonderlijk onderzoek.

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

Ik had beter de woord 'geweten' moeten gebruiken. Maar als je mij vraagt wanneer de Heere in een mens begint dan spreek de geweten juist heel veel - en het zegt niet tegen ons dat we zo braaf zijn. Integendeel dan worden we van binnen voor van alles beschuldigd. Dus te zeggen dat het niet bijbels is lijkt mij verkeerd. Misschien hebben we niet hetzelfde begrip van deze uitspraak.

[Ambtenaar]

De 'Tale Kanaans' kan ten diepste alleen maar verstaan worden door Gods volk.

Hier stem ik geheel mee in. Maar dat kan ook (of moet juist ook) heel eenvoudig zijn.

En wat is dan de definitie van het begrip Tale Kanaäns?

[-DIA-]

In engels heet het 'the court of conscience'. Of 'de rechtbank van de consciëntie'. En dat gebruikt Boston in zijn werken.

Consciëntie is geen normaal Nederlands woord.

Ik ken de oorspronkelijke context niet, maar een normale vertaling zou zijn de innerlijke rechtbank. Zij het dat hij het vermoedelijk als beeldspraak gebruikt, waar mensen die met beeldspraak niet overweg kunnen het gaan systematiseren tot een soort wetenschappelijke aanduiding.

Dat zie je ook in de Saambinder gebeuren. Dingen die overduidelijk metaforisch zijn ontstaan, worden een soort codetaal. Maar goed, dat (beweerdelijke) fenomeen verdient een afzonderlijk onderzoek.

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

Ik had beter de woord 'geweten' moeten gebruiken. Maar als je mij vraagt wanneer de Heere in een mens begint dan spreek de geweten juist heel veel - en het zegt niet tegen ons dat we zo braaf zijn. Integendeel dan worden we van binnen voor van alles beschuldigd. Dus te zeggen dat het niet bijbels is lijkt mij verkeerd. Misschien hebben we niet hetzelfde begrip van deze uitspraak.

Heel af en toe lees ik hier iets waarvan ik denk: Dat is gezonde taal. Maar het zijn uitzonderingen die opvallen.

[DDD]

In engels heet het 'the court of conscience'. Of 'de rechtbank van de consciëntie'. En dat gebruikt Boston in zijn werken.

Consciëntie is geen normaal Nederlands woord.

Ik ken de oorspronkelijke context niet, maar een normale vertaling zou zijn de innerlijke rechtbank. Zij het dat hij het vermoedelijk als beeldspraak gebruikt, waar mensen die met beeldspraak niet overweg kunnen het gaan systematiseren tot een soort wetenschappelijke aanduiding.

Dat zie je ook in de Saambinder gebeuren. Dingen die overduidelijk metaforisch zijn ontstaan, worden een soort codetaal. Maar goed, dat (beweerdelijke) fenomeen verdient een afzonderlijk onderzoek.

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

Ik had beter de woord 'geweten' moeten gebruiken. Maar als je mij vraagt wanneer de Heere in een mens begint dan spreek de geweten juist heel veel - en het zegt niet tegen ons dat we zo braaf zijn. Integendeel dan worden we van binnen voor van alles beschuldigd. Dus te zeggen dat het niet bijbels is lijkt mij verkeerd. Misschien hebben we niet hetzelfde begrip van deze uitspraak.

De beeldspraak heeft dan ook zeker geen betrekking op het begin, maar op een beweerdelijk eindstadium in het geestelijk leven.

[-DIA-]

In engels heet het 'the court of conscience'. Of 'de rechtbank van de consciëntie'. En dat gebruikt Boston in zijn werken.

Consciëntie is geen normaal Nederlands woord.

Ik ken de oorspronkelijke context niet, maar een normale vertaling zou zijn de innerlijke rechtbank. Zij het dat hij het vermoedelijk als beeldspraak gebruikt, waar mensen die met beeldspraak niet overweg kunnen het gaan systematiseren tot een soort wetenschappelijke aanduiding.

Dat zie je ook in de Saambinder gebeuren. Dingen die overduidelijk metaforisch zijn ontstaan, worden een soort codetaal. Maar goed, dat (beweerdelijke) fenomeen verdient een afzonderlijk onderzoek.

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

Ik had beter de woord 'geweten' moeten gebruiken. Maar als je mij vraagt wanneer de Heere in een mens begint dan spreek de geweten juist heel veel - en het zegt niet tegen ons dat we zo braaf zijn. Integendeel dan worden we van binnen voor van alles beschuldigd. Dus te zeggen dat het niet bijbels is lijkt mij verkeerd. Misschien hebben we niet hetzelfde begrip van deze uitspraak.

De beeldspraak heeft dan ook zeker geen betrekking op het begin, maar op een beweerdelijk eindstadium in het geestelijk leven.

Dat ik dom ben moge algemeen bekend zijn, en dat ik de term "een beweerdelijk eindstadium in het geestelijk leven" niet ken, zal zeker daaraan debet zijn!

[Mannetje]

Dat is ook een rare uitspraak. Zeker niet behorend tot de tale Kanaäns.

[Posthoorn]

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

Kijk, dit is tenminste eerlijk. Het gaat niet om de term, maar om de zaak! En ik ben er vast van overtuigd dat dit wél beleefd moet worden. Dat is immers wat er gebeurt als iemand tot geloof komt. Dan wordt hij vrijgesproken 'in de rechtbank van het geweten' of hoe je het ook noemen wilt. Dan staat hij rein voor God, in Christus.

[Herman]

Het hele idee dat zoiets beleefd moet worden is mijns inziens een misvatting. De bijbel spreekt er nergens over.

Kijk, dit is tenminste eerlijk. Het gaat niet om de term, maar om de zaak! En ik ben er vast van overtuigd dat dit wél beleefd moet worden. Dat is immers wat er gebeurt als iemand tot geloof komt. Dan wordt hij vrijgesproken 'in de rechtbank van het geweten' of hoe je het ook noemen wilt. Dan staat hij rein voor God, in Christus.

Ik zou op zijn minst de term beleven willen inruilen voor geloven.